Een criticus van de politieke en militaire praktijk die het beleid van de NAVO-landen vormgeeft is niet volautomatisch een vriend van Poetin, of wegbereider van Chinese suprematie.
Zoals een criticus van Poetin, of een tegenstander van de koers die China vaart, niet volautomatisch een vriend van de NAVO/‘Davos’-kliek is. Sterker nog, een terugkerend thema op mijn blog is dat zekere enthousiaste supporters van de NAVO/‘Davos’-kliek zelf niet eens door hebben dat ze als zodanig beschouwd worden door de NAVO/‘Davos’-kliek. En dat een niet gering aantal bewuste supporters van militaire en economische keuzes van de NAVO/‘Davos’-kliek meer schade aan de westerse belangen toebrengen dan de Russen of de Chinezen. Voor die fanclub geldt dat je met zulke vrienden geen vijanden nodig hebt.
NRC is, in mijn optiek, zo’n vriend. Ik zat een ‘interview’ te lezen van Steven Derix met zijn collega Andrej Soldatov, waarin Steven niet één kritische vraag stelt. Het is vanaf de aftrap een ‘één-tweetje’. Steven zet voor, Andrej kopt in. Niet alleen staat er geen keeper in het doel, maar er is zelfs geen tegenstander op het veld. Het is het derde ‘interview’ in een reeks. Russen met een grondige hekel aan Poetin worstelen met ‘Oekraïne’.
Ze begrijpen zichzelf niet meer, en proberen wanhopig ‘verklaringen’ te bedenken voor ontwikkelingen die niet passen op hun eerdere predicties en inzichten. Terwijl ze vasthouden aan de lezing van het verloop van de oorlog zoals die in het westen gangbaar is. Soldatov is de oprichter van een website waar de Russische geheime diensten de maat wordt genomen.
Het grootste probleem voor mensen als Soldatov is dat ze zien dat de door het westen voorspelde economische catastrofe voor Rusland, als gevolg van de westerse sancties, uitblijft. Dus oppert Soldatov dat het gewoon een kwestie van tijd is. We moeten in het westen niet wanhopen.
Nou kent u mijn kijk op de ontwikkelingen, als u hier al wat langer leest, en weet u dat ik vrees dat we wel degelijk moeten wanhopen, omdat dit beleid catastrofaal wordt voor het westen. Niet voor Rusland. Ook niet op termijn. Maar laten we er geen ‘welles/nietes’ verhaal van maken. We gaan het zien. Onverbiddelijk, want een koerswijziging zit er niet in, vrees ik.
Verder merk je in Moskou ook weinig van de oorlog, zo merkt Soldatov op. Geen propaganda, met grote borden waarop ‘Operation Z’ wordt aangeprezen, en geen begrafenissen van militairen. Het leven gaat gewoon zijn gangetje. Daarnaast staat Soldatov te kijken van de houding van de financiële elite in zijn land, die helemaal niet in opstand kwam tegen Poetin zoals het westen had verwacht en gehoopt. De oorlog is bij de bevolking populair. En Poetin corrigeert ‘live’ op televisie medewerkers van de veiligheidsdiensten als ze ‘poep’ praten. Het is vreemd. Voor Soldatov en Derix.
Een voorzet van Derix luidt als volgt: ‘De Russische inval werd ingegeven door het grootste inlichtingendebacle sinds 2003, toen de Amerikaanse diensten ten onrechte beweerden dat Irak over ‘massavernietigingswapens’ beschikte. Gaat dat geen gevolgen hebben voor de FSB?’
Probleem is dat de Russen zelf stellen dat hun ‘Speciale Militaire Operatie’ volgens plan verloopt, en serieuze militaire analisten, ook in het westen, stellen dat het logisch is dat er niet volop begrafenissen zijn, omdat het gebruik van artillerie en raketten om stellingen van Oekraïne te ‘vermalen’, alvorens met tanks en infanterie de resten op te ruimen, mensenlevens spaart aan Russische kant.
En dat de afleiding van die colonne militaire voertuigen voor de poorten van Kiev, en flexibele strategie rond Khakov als een beer hebben gewerkt. Dus hoezo ‘inlichtingendebacle’? Zien ze dan niet dat de Donbas inmiddels op een haar na bevrijd is, zoals Rusland wilde, en dat het ‘vermalen‘ neerkomt op demilitarisering van Oekraïne, dat tevens door een dodelijke schuldenlast weinig armslag meer heeft voor voortzetting van haar agressieve beleid jegens Rusland?
Vervolgens antwoordt Soldatov dat het niet correct zou zijn om de Russische inlichtingendiensten te vergelijken met die van de westerse landen, omdat die inlichtingendiensten in het westen zijn bedoeld om regeringen te informeren. En hij ziet dat blunders als ‘Irak’, en afgelopen jaar ‘Afghanistan’, leidt tot een ‘interne crisis’ en felle discussies. Ach jee! Ga liggen, en vertel. Om te beginnen wisten de inlichtingendiensten van de Verenigde Staten en het Verenigde Koninkrijk al voor de oorlog in Irak dat er geen ‘massavernietigingswapens’ waren in dat land, maar hielden ze hun mond.
Om niet te zeggen dat ze samenspanden tegen bondgenoten en mensen als Colin Powell, die geen onderdeel was van de ‘Inner Circle’ binnen de regering van Bush, die die oorlog wilde, en vanwege de olie en de wereldmacht, en niet vanwege wat voor soort wapens dan ook. En laten we de ontwikkelingen in Libië ook niet vergeten in dit verband. En wat voor ‘interne crisis’ leverde die afgang in Kabul dan op? Ik vrees toch dat Soldatov bar slecht geïnformeerd is, en niet alleen over het functioneren van westerse geheime diensten.
Uiteindelijk doet het er natuurlijk totaal niet (meer) toe dat Derix en Soldatov jongleren met de bal op hun eigen ‘trapveldje’, want de wedstrijd is elders. Het zijn in deze vorm ballenjongens die zich zitten te vervelen. En dat kan ik mij voorstellen als je geen journalistiek mag bedrijven, terwijl je buren denken dat je voor een krant werkt.