De secretaris-generaal van de NAVO, de Noorse Jens Stoltenberg van de Noorse ‘Arbeiderspartij‘, vraagt Syrië en Rusland om geen ‘willekeurige luchtaanvallen‘ uit te voeren boven Idlib, nadat eerder ruim dertig Turkse militairen in die Syrische provincie het leven lieten.
Hoezo ‘willekeurig‘? Hij lijkt het te willen doen voorkomen alsof het een ‘vergisbombardement‘ was, maar vermoedelijk was het eerder een precisiebombardement, passend in een bredere strategie die ook de ontwikkelingen in Libië omvat, omdat Turkse eenheden sinds kort op Syrische en Russische vliegtuigen schieten met luchtdoelraketten, en al twee helicopters hebben neergehaald. En hoe je het ook wendt, of keert, maar Turkije heeft daar niks te zoeken. Ze hebben geen mandaat van wie dan ook.
Wat dit incident nog eens onderstreept, is hoe précair de situatie is met al die NAVO-landen die zich in agressieoorlogen storten, en vervolgens doen alsof ze slachtoffer zijn als er iemand terugslaat. In de context van ‘Artikel 4 en 5‘ van het NAVO-Handvest kunnen ook lidstaten die helemaal geen trek hebben in al die agressie-oorlogen om de olie meegezogen worden in een mondiaal conflict. Dat geldt niet voor Nederland, dat steeds ‘Haantje de Voorste‘ is als er ergens weer een oorlog uitbreekt. En ook in Syrië heeft ons land uiteraard indruk gemaakt door hulp aan gewapende types die op wereldwijde terreurlijsten staan, om hen te ‘bevrijden‘.
In Astana was afgesproken dat Turkije voor rust zou zorgen in de provincie Idlib, maar dat is niet gelukt. En dat is een eufemisme. De positie van Turkije is lastig, omdat het land niet echt op goede voet staat met de andere NAVO-landen en bepaalde landen in Europa. Ten dele omdat het land de voorkeur gaf aan Russische luchtafweer boven wat de Amerikanen in de aanbieding hadden. En dat volgde weer op een mislukte staatsgreep waarvan Erdogan meent te weten dat zijn ‘vrienden‘ van de NAVO er achter zaten. In feite zitten Israël en Turkije in een soort stilzwijgend bondgenootschap om Syrië alsnog onder de voet te lopen, nadat de Amerikanen zich terugtrokken, maar de olievelden hielden.
Overigens kopen de Amerikanen en de Britten zich suf aan Russische olie, terwijl ze de EU-landen dreigen met sancties als ze ‘Northstream-II‘ in gebruik nemen. Wat in zijn samenhang nog maar eens onderstreept dat de NAVO geen andere functie meer heeft, dan als een stok om de EU-hond te slaan als die niet opzit en pootjes geeft.
Openlijk erkennen dat hij met Israël in bed ligt is voor Erdogan érg lastig. Traditioneel zijn er onder de oppervlakte goede banden tussen de beide landen, maar in de ‘beeldvorming‘ is dat niet te verkopen aan de achterban.
Het enige waar de EU-landen geweldig mee in hun maag zitten, dat is dat het hele fiasco van die ‘Regime Change‘-operatie in Syrië betekent dat Europa overspoeld wordt met vluchtelingen. Velen keurige mensen die de oorlogen simpelweg zat zijn, en hopen in Europe een vreedzaam bestaan te kunnen opbouwen, en hun kinderen een toekomst te bieden, die er in het door de oorlog verscheurde, en eerder onder vluchtelingenstromen uit Irak (1.2 miljoen als gevolg van de Amerikaanse inval) en Palestina (als gevolg van het oprukkende Israël) begraven land niet meer is. Maar in Idlib zitten de ‘Hoofdpijn-gevallen‘. De ‘Die-Hard‘ extremisten, en ondanks alle teksten in de westerse pers over wanhopige burgers die lijden onder Assad en zijn Russische bondgenoten, weten die broodschrijvers ook wel hoe de vork in de steel zit. Ze zijn niet gek, maar doen graag alsof, omdat het anders niet meer uit te leggen is.
Als iets duidelijk geworden is in Syrië, dan is het dat ‘Damascus‘ en hun Russische bondgenoten niet willekeurig te werk gaan. En zich ook niet laten provoceren tot onbezonnen reacties. Niet richting Turkije, en niet richting Israël, dat ‘ongezien‘ dagelijks aanvallen uitvoert op Syrisch grondgebied. Die twee zijn onder Russische leiding meer de ‘dansende‘ Cassius Clay, alias Mohammed Ali, dan de drieste Mike Tyson. De avances van Rusland richting Erdogan, die volgden op die mislukte coup-poging, waar bij ‘ons‘ niemand het nog over wil hebben, passen helemaal in dat beeld. Het is geen verraad van Poetin dat hij Erdogan nu de pen op de neus zet. Erdogan kon, of wilde niet leveren. Hij had de kans om Idlib te pacificeren, maar besloot kennelijk dat dat hem teveel krediet in eigen land zou kosten. Of hij gelooft in de eindoverwinning van Israël, en wil zijn deel van de taart claimen voor het niet meer hoeft
Trump zit ook klem, waar er binnen de ‘Warparty‘ in zijn land wel volop steun is voor een terugkeer naar Syrië, maar zijn achterban vreet het niet. En met de economische malaise van dit moment ziet het er een stuk minder gunstig voor hem uit dan een maand geleden. Zoals ik gisteren noteerde is het nog niet gezegd dat als de verspreiding gestuit wordt, of als er een vaccin op de markt komt, de ‘markt‘ zich weer rap zal herstellen. En zowel het stuiten van die opmars, als een vaccin zijn nog niet in beeld. Ook als China zich herstelt, betekent het niet dat de wereldhandel weer op gang komt. China zal niet als hoogste prioriteit hebben het redden van Trump, of de minder sympathieke landen in Europa.
Erdogan heeft dus niet veel opties. Hij roept dat Idlib nu een Turkse provincie is, maar dat vraagt om escaleren, en dan moet hij Syrische en Russische posities openlijk aanvallen met reguliere legereenheden, inplaats van gebruik te maken van ‘rebellen‘. Dat zou ik hem toch niet aanraden, want dan kon hij wel eens van een koude kermis thuiskomen. Daar zou wel eens een schrikbarend hoog prijskaartje aan kunnen hangen, zonder steun van de NAVO. Capituleren en de Turkse troepen terugtrekken, om vervolgens de grenzen hermetisch dicht te timmeren, is geen populair alternatief in Turkije, maar ook niet in Europa, dat niets moet hebben van dichte grenzen. Wat betekent dat zijn enige realistische mogelijkheid is zich terug te trekken, en die strijders uit Idlib op de boot naar Europa zetten. Zal Timmermans wel gaan stuiteren, omdat hij dat met drie miljard had afgekocht, maar jammer dan. Drie miljard is trouwens een fooi voor Timmermans, die al rondloopt met even onrealistische plannen als het stuiten van die vluchtelingenstroom met geld, die 1.000 miljard moeten gaan kosten. Waar we dat geld vandaan gaan halen, nu ze al bakkeleien over ‘snoepgeld‘ in Brussel, en de wereldeconomie in elkaar stuikt? Geen idee.
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.