Waar ging het mis? met onze demissionaire minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge
Indignatie redactie
3 min. lezen
Wanneer je een probleem wilt oplossen, kan dat alleen als je weet wat de oorzaak is. Terug naar de kern. De bron. Wat was de aanleiding? De prikkel? Waar ging het mis? Deze vraag zie ik graag beantwoord, wanneer ik denk aan de catastrofale fouten die onze demissionaire minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport keer op keer maakt. Waar zit de crux?
Ook deze domineeszoon is als schattige baby geboren, al kan ik mij daar nu weinig van voorstellen. Liefhebbende ouders, een oudere en een jongere broer en twee jongere zussen. Een gewoon predikantsgezin met de Bijbel als leidraad voor het leven. Tot zover niks bijzonders, behalve dan dat Hugo volgens zijn oudste broer Marien (in tegenstelling tot de rest van het gezin) graag de aandacht trok. Hij wilde altijd in het middelpunt van de belangstelling staan en daar deed hij alles voor. Ligt daar de kern? Aandachtsgeil, is het eerste woord wat in mij opkomt. Volgens de Dikke van Dale ben je dan verslaafd aan aandacht en hunker je iedere keer naar een bevestiging. Hij wil gezien en gehoord worden. Mensen met een aandachtsverslaving hebben meestal narcistische trekjes. (Aha, wederom herkenning!) En net als bij iedere verslaving, wil de junk meer en meer. En daar is Hugo niet anders in.
Als basisschoolleraar stond hij in de picture en had hij een klas vol met kinderen die naar hem luisterden. Maar jij begrijpt net zo goed als ik, dat deze aandacht zijn honger niet lang genoeg deed stillen. Iemand die narcistisch van aard is, en daar bovenop aandachtsgeil, zal altijd meer willen. Van basisschoolleraar, Sinterklaas spelen en wethouder worden, is hij opeens in een positie waar hij beslist over jouw gezondheid. En nog erger; hij wil dat ook doen over de ruggen van kinderen.
Rupsje Nooit Genoeg
Het gevaarlijke van een een verslaving is, dat je niet meer ziet waar je mee bezig bent. De aandacht waar hij naar hunkert moet steeds groter, meer en beter zijn, om zijn drang naar meer aandacht te temmen. Maar het is altijd maar voor even. Zie het als het rupsje-nooit-genoeg-effect. Hoe vaak sterft er geen junk aan een overdosis, simpelweg omdat hij dat euforische gevoel wil versterken? Meer en meer. Hebben, hebben. Hugo was eerst stellig en hij zei dat die prik nooit een plicht zou worden. Ook niet indirect. En over een digitaal paspoort was hij ook stellig; “Daar moet je mee oppassen en terughoudend in zijn.” Dit waren letterlijk zijn woorden. Marja van Bijsterveldt (politica) zal zich ook nog wel een keer op haar achterhoofd krabben. Zij zei over haar collega Hugo het volgende: “Hugo redeneert altijd. Vrijheden zijn hem lief, maar kinderen mogen nooit de dupe worden. Dan durft hij vraagtekens te plaatsen.” Inmiddels weten we dat onze demissionaire minister van volksgezondheid over lijken gaat. Alles voor de aandacht en de hoofdrol in zijn show. Onze kinderen zijn het slachtoffer van zijn verslaving.
0,0%
We zijn volgens mij geheel vergeten waarom we de Tweede Wereldoorlog hebben gevochten. De Duitse chemische-industrie beoogde altijd al een wereldheerschappij, maar nu laten we ons vrijwillig als proefkonijn gebruiken. Wat jij als volwassen persoon doet, moet je helemaal zelf weten. Injecteer je helemaal suf wat mij betreft, zodat je er weer bij hoort, je schijnveiligheid terugkrijgt en je lekker naar Benidorm kunt met de rest van de schapen. Prima. Maar bedenk even goed waar je je kinderen in meesleept. Een experiment. Je doet het niet voor een ander, want kinderen hebben 0,0% last van Corona en ze zijn ook niet de oorzaak van de verspreiding. Meneer Aandachtsgeil zei het volgende: “Maar wat nou als oma zich niet wil laten vaccineren. Dan zal iemand de prik moeten nemen..”
Alsjeblieft mensen… Denk toch voor eens en altijd een keer na. Voor wie zet je die prik? Ben je dan zo blind dat je je eigen kinderen slachtoffer van een mislukte basisschoolleraar wilt laten worden? Waarvoor? Omdat ergens in het brein van die man zo’n ongelofelijke grote kronkel zit, dat jij als ouder het nodig vindt om je kind op te offeren voor zijn verslaving? Wanneer je dat doet, ging het niet alleen mis met hem, maar ook met jou. Waar de ene aandachtsgeil is, is de meewerkende ouder de lijfeigene van een narcist. Laat het niet zo ver komen. Bescherm de kinderen. Het is je plicht.
