Waarom Nederland niet in de Europese Unie hoort

De oorzaken van de Opstand (1568-1648) nader verklaard en waarom dezelfde oorzaken vanaf 1945 door de bevolking van de Nederlanden worden geslikt.

Nog maar eens een lesje geschiedenis.

Inleiding

Ons land is sinds het Verdrag van Rome (1957) integraal onderdeel van de “Europese Gemeenschap”.  Al eerder hebben wij aangetoond dat de Europese eenwording een geheime operatie is, welke wordt aangestuurd door een wereldorde. Deze wereldorde, een conglomeraat van antieke bloedlijnen, maakt onder anderen gebruik van drie disciplines.

1. De spirituele tak van het door de jezuïeten (Napoleon) geconfisqueerde en door Mussolini overgedragen Vaticaan;
2. De militaire tak van Washington D.C., ondergeschikt aan het Vaticaan en geen deel uit maakt van de USA;
3. De financiële tak van The Crown in London City, ook ondergeschikt aan het Vaticaan en bemand door Crown agenten als de Rothschilds en Windsors.

In de gouden tijden van het rooms-katholicisme droeg de paus als plaatsvervanger en executeur testamentair van God een zogenaamde Driekroon, een tiara. De drie ringen vertegenwoordigen de huidige drie takken, de drie-eenheid welke simpel gezegd, het monopolie uitoefent op geloof, geweld en geld.

Wij behoeven ons geen enkele illusie te maken, dat er in 1000 of zelfs 2000 jaar iets is veranderd, anders dan ten gunste van de oude wereldorde, waarvan wij nu dienen te denken, dat we hebben te maken met een nieuwe wereldorde.

Zonder dat de burger er enige invloed op kan uitoefenen worden er economische crises, territoriale oorlogen en vredesovereenkomsten geënsceneerd om de wereldorde “aan de bal” en de burgerij op informatieachterstand te houden. Zo is het altijd geweest en zo is het nog steeds.

Nederland is tijdens het Congres in Wenen (1815) onder The Crown gerommeld, zoals Nederland in 1957 in de EU is gerommeld. Nederland is opgezadeld met de Oranjes zonder daar enige zeggenschap over te hebben gehad. In feite is Nederland ooit een Republiek geworden, omdat de elite van bovenaf werd benadeeld, niet omdat de burger godsdienstvrijheid wenste. Ook het opdringen van de Bataafsche Republiek was gebaseerd op economische onvrede, niet op de volkswil. Ondanks het feit dat over de Staatsregeling is gestemd. De Franse Revolutie was de wraak van de verbannen jezuïeten, de patriotten hun verblinde volgelingen. Het “Albestuurend Opperwezen”, het “Alziend Oog”, de Fransen, die sinds de Vrede van Münster onze erfvijanden zouden zijn waren plotsklaps onze bondgenoten, onze broeders en zusters waaraan we onze vrijheid zouden hebben te danken?

Vrijheid neem je, die krijg je niet, van niemand.

De “Fasces” als symbool van eenheid. Het met geweld bij elkaar houden en het onderdrukken van zelfbeschikking. Groepsgevoel en meeloperij, het is van alle tijden. Mussolini wordt er mee geïdentificeerd, het Amerikaanse Congres voert het als symbool, de Romeinen waren de geestelijk vader. Het fascisme als doctrine met de fasces als symbool staat keurig afgebeeld in de vlag van de Bataafsche Republiek.

Het is geen vraag wie er achter de “Bataafsche Omwenteling” heeft gezeten en waar dat toe heeft gediend. De ontstaansgeschiedenis van Nederland is gerelateerd aan landaanwinning en de Reformatie. Een rijke delta op een strategische locatie, een doorn in het oog van de grootmachten. De oude wereldorde ziet ons land als integraal onderdeel van het Heilige Roomse Rijk van de Habsburgers, toen én nu nog steeds. De Reformatie van 1517 had de Opstand (80-jarige oorlog) tot gevolg, althans zo wordt het ons geleerd. Dat is tot op zekere hoogte waar, maar de Reformatie had nog een ander, veel doorslaggevender gevolg: de Contrareformatie. Het ketterse ongeloof moest met wortel en tak worden uitgeroeid. Het rooms-katholicisme werd sinds Keizer Constantijn de Grote geboekstaafd als geloof, maar eerst en vooral als staatsgodsdienst. Met het ineenstorten van het Romeinse Rijk bleef deze staatsgodsdienst als staatsdoctrine intact en is het Romeinse Imperium in feite buiten het gezichtsveld voortgezet. De oude bloedlijnen, de zelfverklaarde onsterfelijke wereldorde, ziet het bezit van de aarde en alles wat daarop leeft als een verworven recht. In de loop der eeuwen is enorme economische schade en menselijk leed aangericht. Niet alleen door wapens, maar door allerlei andere monopolies op onder anderen energie, gezondheid, geld en religie.

De oorzaken van de Opstand (1568-1648)

De Nederlanden maakten in die periode deel uit van het Habsburgse Rijk als onderdeel van het Heilige Roomse Rijk van Karel V. Er was een onbeheersbare lappendeken van staatjes en staten gevormd. Karel moest en wilde zijn rijk als eenheidsstaat aan zijn nageslacht doorgeven. De religie was daarbij een probaat middel om de neuzen dezelfde kant op te houden. Het geweldsmonopolie deed de rest. Maar ook bestuurlijk diende er een systeem te worden opgetuigd om de vele onderdanen van talloze culturen en stamverbanden in het gareel te houden.

Karel V was letterlijk roomser dan de paus. Hij vond dat hij als opperheer van Noord-Italië ook de paus en zijn kerkelijke staten onder zijn gezag hoorden te staan. De paus weigerde dat. In 1527 verzamelde Karel een leger van 25.000 man, bestaande uit Spaanse huurlingen en protestantse Duitse landsknechten, volgelingen van Luther die met Rome nog een appeltje hadden te schillen Omdat er geen soldij werd betaald, waren de huurlingen vrij de stad van 50.000 inwoners te plunderen. Een maand lang is er dag in, dag uit op een vreselijke manier huisgehouden. Nadat een kwart van de Romeinse stedelingen was vermoord, zag de paus dat het tijd was om zich over te geven. Twee jaar later werd Karel V tot keizer van het Heilige Roomse Rijk gezalfd door dezelfde paus. De fanatieke rooms-katholieke keizer had dus weinig problemen met de inzet van protestanten tegen een onwillige paus.

Dezelfde keizer was de geestelijke vader van de Inquisitie, die ook in de Nederlanden een schrikbewind uitoefende. In 1542 werd tijdens het Concilie van Tarente de Contrareformatie georganiseerd met de bloedfanatieke nieuw opgerichte militaire orde van de Jezuïeten in de hoofdrol. De oudste zoon van de keizer, Philips II werd in 1555 “Heer der Nederlanden”. Na vier jaar keerde hij de Nederlanden de rug toe en stelde een landvoogd aan. In 1566 was in de Nederlanden een hongersnood de aanleiding voor de Beeldenstorm. Deze was gericht tegen de decadente levensstijl van de rooms-katholieke geestelijkheid, die er lustig op los leefden. De bevolking moest toekijken als de “smulpapen” zich aan de geneugten des levens te buiten gingen. En niet alleen aan de dis. Het woord “schijnheiligheid” is niet voor niets te relateren aan het Vaticaan.

Maar in 1566 was er ook sprake van het zogenaamde “Smeekschrift”, een bedelbrief van 200 edelen uit de Lage Landen met het vriendelijke verzoek de situatie van voor Philips II te herstellen. Wat was er veranderd?

Karel V en later ook zijn oudste zoon Philips hadden een wereldrijk te besturen. Karel had in 1531 al de drie “Collaterale Raden” ingesteld om zijn bevelen uit te voeren en de Nederlanden onder controle te houden. Dit waren (1) de Raad van State, (2) de Geheime Raad en (3) de Raad van Financiën. Deze collaterale raden werden het symbool van de centralisatie van de macht over de Nederlanden in de hoofdstad Brussel. Het rechtssysteem, het belastingsysteem en de diplomatieke verhoudingen. De Raad van State bestond uit (voornamelijk) hoge edelen uit het zuiden en was bevoegd voor buitenlandse betrekkingen en oorlog. De Geheime Raad was een verzameling juristen bijgestaan door deurwaarders en bevoegd voor binnenlandse zaken en justitie. De Raad van Financiën bestond uit hoge edelen en specialisten welke bevoegd waren voor de het opleggen en innen van belastingen en het beheer de vorstelijke domeinen.

We zouden een vergelijking kunnen trekken met het huidige departementale systeem met ieder een benoemde minister als politiek verantwoordelijke, maar waarbij de bevoegdheden daadwerkelijk worden uitgeoefend door de benoemde secretarissen-generaal. Het politieke sausje is erover heen gegoten om het huidige systeem van de parlementaire democratie nog enigszins geloofwaardig te laten overkomen. In werkelijkheid is er niet veel veranderd ten opzichte van de post-middeleeuwse structuren.

Het centraliseren van de macht.

De bedelbrief van de Hoge Adel onder leiding van Bredero was naar aanleiding van het steeds verder ontmantelen van privileges en verworven rechten van die adel. Men werd ondergeschikt gemaakt aan de centrale leiding van Brussel en Madrid. Ook werd het protestantisme als tegenstander van het centrale bewind gezien, zowel door voor- en tegenstanders van dat regime. In 1568 braken de gevechten uit, de heffing van 10% belasting (de Tiende Penning) was samen met de instelling van Alva’s “Bloedraad”, de druppel die de emmer deed overlopen. De edelen hadden weinig trek om te fungeren als belastingdeurwaarder voor Brussel en Madrid. Door de Habsburgse vorst in 1581 niet meer als landsheer van de Nederlanden te erkennen, werd Philips de bezetter en de bevolking in de Nederlanden de onderdrukten. Aan de centralisatie van het bestuur vanuit Brussel wordt doorgaans minder aandacht gegeven dan aan de vervolging van alles wat “ketters” was. Ook in het moderne onderwijs wordt meer gewezen op de door Willem van Oranje gepredikte religieuze tolerantie dan financiële belangen van de hoge adel en de Hollandse koopmanselite. Daar zijn echter gegronde redenen voor als we kijken naar de titel van dit opstel.

Dat centraliseren van de macht werd door de elite – de hoge adel en de (stads)gewesten – als verfoeilijk beschouwd, omdat men die macht zelf wilde uitoefenen. Een instituut als de Raad van State werd als adviesorgaan van de Staten Generaal gehandhaafd, de stadhouder was voorzitter en de Raadpensionaris van Holland werd aan hem ondergeschikt. In de aanloop naar de Opstand tekenden zich dus de volgende bedreigingen voor de Nederlanden af:

1. De politieke ontmanteling van privileges door een centraal bestuur in Brussel;
2. De religieuze onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden.

Zowel privileges als andere godsdiensten werden door Karel en Philips gezien als een aantasting van hun gezag en dus machtsverval. Hierbij moeten we vaststellen en voortdurend in het oog houden dat het rooms-katholicisme een staatsdoctrine is en geen religie, c.q. godsdienst. In de Republiek werd er dan ook een verbod op uitgevaardigd, omdat de republikeinse heersende klasse het als een aantasting van hun nieuw verworden macht zag. De rollen werden dus in de Republiek omgedraaid.

De gevolgen van de Opstand

Na 80 jaar oorlog was duidelijk dat zowel de Spaanse koning als de Hollandse koopmanselite het financieren van een gelopen koers beu waren. In 1648 werd de Vrede van Münster ondanks zware tegenstand van de Oranje stadhouder getekend. De Republiek der 7 Vereenigde Nederlanden bestond de facto uit de Rompstaat Holland en de haar omringende buffergebieden. Agressie van buitenaf moest worden gepareerd door tijdwinst om de Hollandse Waterlinie functioneel te maken. Dit heeft enkele decennia naar tevredenheid gewerkt, behalve als de winter inviel.

De Vrede van Münster was tegelijkertijd een oorlogsverklaring aan de (toen) Franse bondgenoot. Achter de rug van de rooms-katholieke bondgenoot, die ook in oorlog met Spanje was, werd de vrede getekend. De Franse koning heeft dit als puur verraad gezien, niet geheel onterecht. De Franse vorsten zouden niet rusten voordat de calvinisten in de Nederlanden weer onder het juk van Rome, ofwel de oude wereldorde zouden zijn gebracht. Die agenda is in het zogenaamde Rampjaar 1672 voor het eerst ten uitvoer gebracht. De katholieke Franse koning Lodewijk 14^e sloot een geheim bondgenootschap met de katholieke Engelse koning en de bisschoppen van Münster en Keulen. Overeengekomen was, dat de Noordelijke Nederlanden als staat zou worden ontmanteld en verdeeld onder de strijdende partijen. De zuidelijke grens met Frankrijk zou worden gevormd door de Rijn, het bisdom Utrecht als satelliet onder Rome en Noord- en Oost Nederland onder de bisdommen Münster en Keulen. De nieuw verworven overzeese koloniale bezittingen zouden worden verdeeld onder Engeland en Frankrijk. Het restant zou bestaan uit de Rompstaat Holland met een bondgenoot van de overwinnaars als stadhouder. Het plan is niet gelukt. Holland bleef zelfstandig ten koste van onophoudelijk oorlog voeren als gevolg van de “Glorious Revolution” in 1688 toen stadhouder Willem III de troon van Engeland besteeg en de Bank of England instelde als beloning voor zijn financiers.

Tot de Franse tijd moest de Republiek haar erfvijanden van het lijf houden, uiteindelijk zelfs door de interventie van buitenlandse mogendheden, zoals Pruisen. Tenslotte waren het in 1795 wederom de Fransen die nog een oude rekening wilden vereffenen en deze keer met succes de Republiek vernietigden. De Bataafsche Republiek was een kort leven beschoren, maar niet zonder dat het rooms-katholicisme weer als godsdienst werd erkend en toegestaan. Na de Franse bezetting werden de Nederlanden als “koninkrijk” onder The Crown gebracht met (voorlopig) behoud van Oost- en West-Indische koloniën. Na de Wereldoorlogen van de 20^e eeuw werd Nederland wat het nu is: een rompstaat ingebed in een hersteld Heilig Rooms Rijk onder gezag van Brussel. De EU is opgericht zonder een schot te lossen.

De Republiek was vanaf het begin Rome een doorn in het oog en moest en zou worden vernietigd. Met de instelling van het koninkrijk onder gezag van de Friese Oranjes door de overwinnaars van Napoleon was dat een feit.

Waarom Nederland niet in de EU hoort?

Dit mag duidelijk zijn gezien het feit waarom de Republiek met het afzweren van de Habsburgse koning is ontstaan in 1581. De harde centralisatie politiek van de Habsburgers is een blauwdruk van de iets geraffineerdere onteigeningsprocedure van de huidige Europese Unie. Daarom is er nu geen Opstand te bespeuren en de “Hoge Adel” werkt nu mee om van de Rompstaat een Europese stadstaat te maken.

De Raad van State is er nog steeds en schiet alles af wat eenwording onder Brussel in de weg staat.

De Geheime Raad zijn de ministeries van Justitie en Binnenlandse zaken, een uitvoerend ambtelijk orgaan, zonder enige oppositie tegen het ontmantelen van soevereiniteit.

De Raad van Financiën voert nog steeds de belastingwetgeving uit, al of niet opgelegd door Brussel.

Leger en vloot zijn nog steeds of weer onder commando gebracht van de stadhouder-koning, die met het grootste gemak het hazenpad kiest als Willem V en het opperbevel misbruikt voor eigen gerief.

Alleen al het feit dat over onze hoofden is beslist dat wij dat willen maakt het onwettig. De Driekroon, verantwoordelijk voor de opkomst van nazi-Duitsland, het fascisme in Italië en de Japanse expansiedrift, rekende af met de As-mogendheden. De Driekroon, verantwoordelijk voor de opkomst van het communisme, zionisme en kapitalisme, gebruikte deze geallieerde mogendheden om de oude wereld orde te herstellen. Om het bezette gebied in Europa veilig te stellen voor uitbuiting, herstelbetalingen en winstnemingen is de EEG/Europese Unie opgericht. Dat is in 1948 begonnen met de Haagse Conferentie en verder ter hand genomen door OSS/CIA en de aan haar gelieerde geheime diensten. In 1957 volgde het Verdrag van Rome, toevallig (?) ondertekend in het Vaticaan, onder toeziend oog van de paus.

Identiek aan de pogingen van Karel V en zijn zoon Philips II om grip op hun bezittingen te houden, zijn de “overeenkomsten” die namens de bevolking zijn getekend om de Europese Unie te legitimeren. In 1566 begon de oppositie tegen de centralisering van de macht in Brussel en heeft geleid tot een min of meer zelfstandige regenten-republiek. In 1957 is de aanzet gegeven met exact hetzelfde doel, controle houden over de heroverde bezittingen van het roemruchte Heilige Roomse Rijk van Karel V en zijn broer Ferdinand, die de Duitstalige landen regeerde. Opstandige gebieden als de lutherse en calvinistische landstreken van Pruisen en de Nederlanden zijn in 1945 onder controle gebracht met een bezettingsregime. Er is geen sprake van dat het huidige Duitsland en gekortwiekte Nederland soeverein kunnen opereren, zolang de inwoners zijn gerangschikt onder de pauselijke scheldnaam “protestanten”, een deftiger woord voor “ketters”. Nederlanders worden niet gezien als rechthebbenden op het land dat ze deels zelf hebben onttrokken aan de elementen. Vandaar dat Nederlanders nooit ergens over hebben kunnen stemmen, vooropgesteld dat hun een keuze is voorgelegd. Daarom moeten wij niet in de val trappen die voor ons is opgezet. Deze val bestaat uit de vraagstelling in een eventueel referendum, namelijk:

“Moet Nederland in de EU blijven?”

Dit is een foute insteek en mosterd na de maaltijd. De vraag moet luiden:

“Hadden Nederlanders moeten stemmen over toetreding in de EU?”

De conclusie is dan ook simpel te trekken:

De EU is een ondemocratisch tot stand gekomen rooms-katholieke eenheidsstaat, waarin Nederland niet thuis hoort.

Via:https://herstelderepubliek.wordpress.com/