Indignatie redactie 
Er komt een tijd dat de gevaccineerde medemens weer voor diezelfde keus staat, “Moet ik die spuit in mijn arm laten zetten?” Die tijd staat voor de deur. Eerst zijn de bejaarden aan de beurt, vervolgens het ‘Dansen met Jansen’ publiek en uiteindelijk kleuren alle vinkjes rood. De vrijheid kan nog alleen in de verlenging met een digitale update, alleen verkrijgbaar middels een fysieke tegenprestatie. Niet iedere gevaccineerde zal zich nog een keer voor het medische experiment van Hugo laten lenen. Het gaat allemaal over vrije wil. We hebben ons middels een enorme propaganda machine laten informeren. Uit die informatie kwam vooral de zin, “Je doet het voor een ander.” Een onzichtbare vijand had zich over de wereld uitgesmeerd en deze was alleen te bestrijden als we onszelf bepaalde vrijheden zouden laten afnemen. Het vermijden van fysiek contact, afstand houden en het dragen van een niet tegen de gespecificeerde taak opgewassen mondkap. Ja, iedereen had kunnen weten dat het mondkapje tegen een virus even weinig kan beginnen als de antibacteriële handgels die overal zijn aangeboden. Velen wisten dit zelfs maar, iedereen deed mee met dit wereldwijde gedragsexperiment.
Vrijheid
Dat zegt iets over ons. Dat zegt iets over de wijze waarop wij vrijheid definiëren. “Als iedereen zich overgeeft aan door de groep opgelegde regelgeving, dan zijn we straks weer ‘vrij’.” Wat is dan die vermeende vrijheid? Is vrijheid alleen je fysiek kunnen verplaatsen? Is vrijheid een avondje niet koken en geen afwas omdat er koks en bedienend personeel in restaurants bestaan? Is vrijheid het weer mogen dansen, zuipen en de zucht naar een sekspartner, zonder daar een gelofte mee te hoeven delen? Is dat vrijheid? Is het uitgeven van geld in de horeca of het liggen aan een strand op Ibiza dat wat we ‘vrijheid’ noemen?
Ja, voor een hele grote groep is dat vrijheid. Je werkt en dat werk geeft je een aantal weken per jaar de vrijheid terug die je dan wilt consumeren met het geld dat je van de baas ontvangen hebt. Vrijheid is een consumptiegoed geworden omdat we de ware definitie van vrijheid niet kennen. Je kunt geen rooie cent hebben en nog steeds vrij zijn. Je bent vrij als niemand op jou zo’n macht kan uitoefenen dat jij jouw gedrag aanpast aan de wil van die ander. Dat is vrijheid en dat laten we schieten om ‘vrij’ te kunnen zijn.
Democratie
Vrijheid is een tegenstelling geworden, omdat wij ons gedrag laten bepalen door autoriteiten. We volgen liever regels dan de vrijheid te genieten. De expressie van individuele vrijheid mag namelijk niet ten koste van andermans vrijheid gaan. Dat betekent dat ik mijzelf in mijn vrijheid moet beperken zodat de vrijheid van anderen niet wordt geschaad. Ik kan mij vrij voelen mijn muziek vrolijk door de straat te laten klinken maar, ik leg daarmee de straat op geconfronteerd te worden met de keuze die ik voor hen maak. Ik beperk daarmee andermans vrijheid en dat schijnt zo’n complex concept te zijn dat we ons daarvoor aan regelgeving hebben uitgeleverd.
En echt er zijn duidelijke voordelen aan het centraal regelen van bepaalde zaken. Met dat argument hebben we ons verenigd in een overheid in dienst van de staat. Wij lijken de democratische staat te zijn, waarmee wij als volk ons eigenaar van de overheid kunnen noemen. Die overheid wordt aangestuurd door een regering en het lijkt alsof wij die regering kiezen. Nu zijn we op het punt beland dat we worden geregeerd door een, door het democratisch proces verworpen, demissionaire regering die ons bombardeert met kersverse regelgeving. Daarmee is iedere illusie van democratie verdwenen, behalve in de ogen van hen die hun vrijheid betrachten als een door de overheid verschonken privilege.
Angst
We volgen keurig de regels. Waarom? Uit angst. De angst voor een overheid die je alles kan ontnemen. Kijk naar de toeslagen affaire. Mensen zijn alles, tot en met hun eigen kinderen, kwijtgeraakt omdat er een overheid is die wij daartoe de macht hebben gegeven. Indirect hebben wij als collectief Nederland onze goedkeuring gegeven aan deze dwaling van de macht. We geven die goedkeuring nog steeds want, wij gehoorzamen nog steeds een regering die daarvoor ontslagen is en met de status “demissionair” nu nog steeds met nieuwe regels komt. Wij leven die regels na. Regels die volgens de democratische statuten niet buiten de democratie om kunnen worden gemaakt. Regels die niet voldoen aan de norm worden nageleefd uit een angst, voortkomende uit de propaganda rond een virus of de angst voor de toorn van de staat of de door de groepsdruk, voortkomend uit diezelfde propaganda en angst.
We laten ons regeren door angst. Dat betekent maar één ding. We zijn laf. We denken ons als individu staande te kunnen houden door voor de angst door de knieën te gaan. We laten anderen stikken om maar niet hetzelfde lot te moeten ondergaan. Doordat we anderen laten stikken, verzwakken we als collectief. We geloven niet dat wij als individu dezelfde rechten hebben. Waarom zijn “homorechten” nodig in een samenleving die de rechten van de individuele mens erkent? Waarom hebben asielzoekers meer recht op een woning dan de daklozen die er al zijn? Waarom zijn we de roker uit alle horeca gaan mijden terwijl de horeca zelf had kunnen kiezen om er voor de niet-roker te zijn. Toen zijn we gaan wennen aan de tweedeling geïnitieerd door de overheid. We zouden het samen oplossen en toen de weerstand te groot werd, kwam er een kliklijn met het daaraan gekoppelde financiële overheidsgeweld.
Tirannie
We hebben collectief onze vrije wil aan de overheid gegeven. De meesten onder ons willen niemand uitsluiten maar, als de overheid zegt dat het moet, verdwijnt onze vrije wil met rasse schreden. We houden ons vast aan de slappe excuses die daarvoor worden gegeven en verketteren hen die op de waanzin wijzen. We zijn te laf, met uitzonderingen daargelaten, om ons hiertegen te verzetten. We nemen een spuit zoals opgedragen en straks moeten we er weer één nemen om het privilege tot de toegang tot ons werk te kunnen behouden.
Dat gebeurt er als je aan tirannie toegeeft. Het houdt nooit op, totdat je al je vrije wil aan de macht hebt gegeven. Steeds meer mensen, die aanvankelijk nog voor de “Je doet het voor een ander” propaganda ontvankelijk waren, beginnen nu te twijfelen over het nemen van de zogenaamde “Booster-prik”. Neem je de booster niet, dan ga je als “ongevaccineerd” door het leven en wordt je ondanks je eerder getoonde volgzaamheid teruggezet bij het ‘uitschot’. Een lastige afweging, zeker omdat steeds meer gevaccineerden geconfronteerd zijn met de ernstige bijwerkingen van die status en hun eigen gezondheid niet verder willen ondermijnen. De cijfers van oversterfte ondersteunen ook de conclusie dat het middel erger dan de kwaal blijkt. De vrije wil lijkt middels de overlevingsdrang een opleving te maken. Het overlevingsinstinct is bij sommigen sterker dan de dwang en drang van een overheid, die iedereen wil dwingen aan een medisch experiment deel te nemen. De vraag of het die overheid echt om de volksgezondheid gaat, begint een onaangename jeuk te veroorzaken, een duidelijke bijwerking van de tirannieke manier waarop dit demissionaire kabinet zich manifesteert.
Booster
Het mooie van deze pandemie is dat deze zich nu pas begint te manifesteren en dat alleen de vrije wil een overlevingskans heeft. De macht weet hiervan en zal proberen met nog talloze in laboratoria opgekweekte ziektekiemen de goegemeente over de streep te dwingen. De vrije wil zal alleen maar sterker worden. De vrije wil zal groeien met iedere extra beperking van een als privilege verschonken vrijheid. Zij die niet over die vrije wil beschikken zullen sterven aan de gevolgen daarvan. Dat is een natuurwet. We kunnen putten uit een universele wetenschap en van daaruit bepalen wat goed voor ons is en we kunnen kiezen ons te laten misleiden door lieden die doen alsof ze sterker zijn. We kunnen ons laten intimideren of notie nemen van de gepoogde intimidatie en daaruit logische conclusies trekken.
Straks komen ze aan de deur om je te overtuigen de spuit te nemen, als je ongevaccineerd bent. Dan zullen ze nog aardig zijn maar, de tirannie wil het land voor 100% gevaccineerd zien. Denk niet dat Hugo uiteindelijk jouw vrije wil gaat respecteren. Hij wil over je heen walsen en als individu kun je daar moeilijk tegen vechten. Als collectief zullen we dat moeten doen. We zullen het fysiek nooit toe mogen staan dat de Nederlandse staat de lichamelijke integriteit van één van ons schendt. Dat geldt voor ons allemaal, ongeacht hoe je QR-code nu kleurt. Ben je nu nog groen, dan zul je straks moeten kiezen dat te blijven. Neem jij die booster omdat dit bij jou wordt afgedwongen of bescherm jij je medemens om zelf ook hulp te krijgen tegen de dwang van de staat?
Meedoen of weigeren
Gelukkig gaat het gehele vaccinatieprogramma om een medisch experiment. Er zijn een hoop mensen die placebo’s geïnjecteerd hebben gekregen. Zij zijn gezond ondanks dat hun vinkje groen is. Weet dat je door het oog van de naald bent gekropen en dat het nemen van de volgende spuit een spelletje Russische Roulette is. Weet dat de staat niet in jouw belang handelt maar hele andere eigenaren kent en dat het belang van hen voor het jouwe komt of zelfs dat hun belang het jouwe in de weg zit en omgedraaid.
Tweesprong
We staan met z’n allen op een tweesprong. Als collectief hebben we allemaal een binaire keuze te maken, “Doen we weer mee of zeggen we het gepropageerde geloof op?” We denken alleen als samenleving te kunnen bestaan door een hogere macht ons te laten dicteren wat wel en niet mag. We zouden ook zelf de verantwoording voor ons eigen gedrag kunnen nemen en de consequenties daarvan voor anderen kunnen begrijpen en daarmee niemand tot last zijn om zodoende andermans vrijheid te respecteren. Alleen ons geloof in de staat houdt de staat in haar macht. Hoeveel macht moeten we die staat nog geven? Nee maar serieus, HOEVEEL???
