Elk jaar vindt het World Economic Forum WEF plaats in het kleine Zwitserse stadje Davos. Leiders en bedrijfsleiders van over de hele wereld komen samen. In feite gaat het over grootheidswaanzin en uiteindelijk retorisch weer boven de normale bevolking uitstijgen – de voertuigen zijn klimaatverandering en ‘desinformatie’.
WEF – Eén keer per jaar kijkt de wereld naar het rustige stadje Davos in Zwitserland, met een bevolking van 10.000 inwoners. Aanleiding is de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum (WEF). Klaus Schwab richtte de organisatie in 1971 op. Samen met zijn vrouw Hildegard bouwde hij de bijeenkomsten uit tot een mega-evenement en een van de belangrijkste mondiale conferenties. Tegenwoordig is het weer zover en komen 2.800 mensen van de zelfbenoemde ‘mondiale elite’ bijeen in de Zwitserse Alpen – talloze toppolitici van over de hele wereld, CEO’s, diplomaten, journalisten. Er bestaan veel mythes rond de onheilspellende ontmoeting, die vaak worden afgeschilderd als kwaadaardige complottheorieën.
Eerst en vooral is de waarheid: het WEF heeft deze geruchten en mythen volledig zelf gecreëerd, omdat het zichzelf bij elke gelegenheid presenteert als een quasi-wereldregering, met Schwab als de grote leider. Dat is slechts een deel van zijn bedrijfsmodel: hij bevredigt de grootheidswaanzin van de politieke elite met een grandioze gebeurtenis die uiteindelijk alleen maar geweldig klinkt. Mensen houden ervan om termen als ‘Nieuwe Wereldorde’ te gebruiken, omdat ze daardoor zo belangrijk klinken. Geen wonder dat mensen het geloven.
Zelfbenoemde ‘wereldleiders’
Sinds 1993 biedt het World Economic Forum (WEF) trainingslessen aan voor de toekomstige mondiale elite. Deelnemers worden ‘Young Global Leaders’ genoemd. Om deel uit te maken van het ‘Young Global Leaders’-netwerk, moet u zich aanmelden, deelnemen aan cursussen en programma’s en jonger zijn dan 40 jaar. De who’s who van de mondiale elite verzamelt zich onder de alumni. Angela Merkel maakte deel uit van het trainingsprogramma, net als Bill Gates, Nicolas Sarkozy en Tony Blair. Emmanuel Macron en Annalena Baerbock behoren ook tot hen.
De WEF-deelnemers fungeren als “mondiale leiders”. Je presenteert jezelf als een elitegroep die diepere inzichten heeft in de verbindingen in de wereld. In werkelijkheid genieten mensen van de pershype en alle theorieën rond het WEF.
Dankzij het WEF heeft oprichter Klaus Schwab niet alleen portretten van staatshoofden van over de hele wereld in zijn woonkamer hangen. Hij kan optreden als de grote poppenspeler in de underground. Bovendien is het World Economic Forum big business voor Schwab. Van de 1.000 grootste bedrijven ter wereld zijn bijna allemaal lid van het WEF. Leden van het WEF betalen jaarlijkse bijdragen van tussen de 60.000 en als ‘strategische partners’ tot 500.000 Zwitserse frank. Om deel te nemen aan het evenement in Davos kan een enkel ticket worden gekocht voor 25.000 Zwitserse frank.
Een miljardenbedrijf gebouwd op hoogmoed
Dit alles leidt tot een totale omzet van ruim 300 miljoen Zwitserse frank per jaar en is voldoende om ongeveer 600 medewerkers te financieren. Het WEF is ook vrijgesteld van het betalen van belastingen. De organisatie wordt in Zwitserland erkend als een non-profitorganisatie. Zwitserland haalt jaarlijks miljoenen op om de bijeenkomst veilig te stellen en de deelnemers te beschermen. In 2019 kosten de uitgaven van politie en leger zo’n 11 miljoen euro. Het WEF draagt een kwart van de kosten bij, de overige kosten moeten door de Zwitserse belastingbetaler worden gedragen.
Christian Lindner, Annalena Baerbock en Robert Habeck zijn ook in Davos en willen deelnemen aan het maken van grote plannen voor de mondiale toekomst van de mensheid. Het WEF is een symbiose van bedrijven, vooraanstaande politici en NGO’s. Op de officiële website van het WEF staat: “Het forum brengt de leidende figuren uit de politiek, het bedrijfsleven, de cultuur en andere gebieden van de samenleving samen om mondiale, regionale en industriële agenda’s vorm te geven.” Dit gaat niet alleen over “netwerken”. van ideeën.
Het bestrijden van ‘desinformatie’ als de ultieme verheerlijking
Uiteraard gaat dit alleen over de echt grote uitdagingen, problemen van mondiale proporties. Dit zijn vraagstukken die zo belangrijk zijn dat alleen een elite ze kan oplossen. Dat is het zelfbeeld.
En dit is waar gevaarlijke gedachten ontstaan. Met vreemd gepraat over klimaatbescherming en pandemieën komen Chinese functionarissen en Westers links plotseling samen en lijken ze angstaanjagend verenigd. Klaus Schwab biedt een platform waar de zelfbenoemde elite zich dronken kan uitleven in fantasieën over almacht. In een interview met CGTN- journalist Tian Wei, die zegt dat ze ernaar streeft ‘een schakel te zijn tussen China en de wereld’, noemde Schwab China een ‘rolmodel’. Het sociale model van de Volksrepubliek is voor veel landen “zeer aantrekkelijk”. Ook legde hij uit dat je ‘voor de bevolking moet zorgen’.
Toonaangevende Europese functionarissen nemen deel aan dit koor van machtswaanzin. Ursula von der Leyen presenteerde wat volgens haar de belangrijkste factoren voor de komende jaren zijn en citeert het jaarverslag van het WEF bijna letterlijk. De meest cruciale kwesties voor de komende jaren zijn volgens Von der Leyen “niet conflicten of het klimaat” – zij vermijdt hier de term “verandering”; inmiddels zou iedereen moeten weten waar “klimaat” op gericht is – maar “desinformatie en Desinformatie.”
Na de coronapandemie fungeert de klimaatverandering nu als het perfecte voertuig om grootheidswaanzin en almachtsfantasieën waar te maken. Trouw aan het motto: de algemene bevolking is te dom, dus wij als elite moeten het oplossen. Om dit te doen, nemen mensen vervolgens graag hun toevlucht tot nieuwe manieren om ‘desinformatie’ te bestrijden, uiteraard alleen maar om de democratie te beschermen. Naar men zegt. Maar eigenlijk omdat eindelijk is gebleken dat nieuwe formuleringen boven het gepeupel uitstijgen.
Als gevolg hiervan is de feitelijke invloed van de WEF-organisatie niet bijzonder groot, maar bevordert zij het linkse, mondiale elitarisme onder haar deelnemers. Klaus Schwab anticipeert als briljante hoogmoedondernemer op politieke trends en biedt de wereldpolitiek een speeltuin.