Westen gebruikt massamanipulatie in de strijd tegen haar rivalen

Volgens de “zeer gedetailleerde” bevindingen van de CIA en de “geïnformeerde kringen”, die de westerse mainstream media graag citeren, zou het Russische leger op 16 februari Oekraïne binnenvallen. Dat is niet gebeurd. Als het erop aankomt, volgen onze reguliere media blijkbaar alle orders van de Amerikaanse haviken op. Geheel in de geest van de VS, die tot doel hebben om Europa aan hun doctrine te laten aanpassen – door onder andere een dreigingsscenario te creëren. Een update over de situatie rond Oekraïne.

In het nieuwste document van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken voor haar Amerikaanse evenknie, dat donderdagmiddag is afgeleverd en vervolgens op de website van het ministerie is gepubliceerd, staat een herformulering van de Russische voorstellen voor de veiligheid in Europa, die de VS niet willen behandelen. Er is ook niets nieuws aan de dreiging: “Bij gebrek aan bereidheid van Amerikaanse zijde om overeenstemming te bereiken over stevige, juridisch bindende garanties van de Verenigde Staten en hun bondgenoten om onze veiligheid te garanderen, zal Rusland worden gedwongen te reageren, onder meer via de uitvoering van militair-technische maatregelen.”

De Russische president Vladimir Poetin zei hetzelfde tegen de vergadering van het Russische officierskorps op 21 december vorig jaar. “Kan iemand dit niet begrijpen? Dit mag duidelijk zijn… Ik wil nogmaals benadrukken: we eisen geen speciale exclusieve voorwaarden voor onszelf. Rusland staat voor gelijke en ondeelbare veiligheid in heel Eurazië. Natuurlijk, zoals ik al heb opgemerkt, zullen we, als onze westerse collega’s hun duidelijk agressieve lijn voortzetten, passende militair-technische wederkerige maatregelen nemen en zullen we hard reageren op hun onvriendelijke stappen.”

Het standpunt van Poetin werd op 10 januari herhaald door vice-minister van Buitenlandse Zaken Sergei Ryabkov in Genève, na zijn gesprekken met zijn tegenhanger van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Wendy Sherman. Haar briefing vindt u hier.

Wat wordt bedoeld met “militair-technische maatregelen” is Ruslands zwarte doosverdediging. Anglo-Amerikaanse denktankers worden door hun regeringen betaald om te raden wat er in die doos zit, net als de nieuwe bron voor analyse van Rusland in de Anglo-Amerikaanse mainstream media, de Estse buitenlandse inlichtingendienst.

Drie dingen zijn zeker over wat er in de zwarte doos zit. De eerste wordt nadrukkelijk uiteengezet in een document van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken van gisteren: “Er is geen ‘Russische invasie’ van Oekraïne, zoals de Verenigde Staten en hun bondgenoten sinds afgelopen herfst officieel hebben verklaard, en er zijn geen plannen voor.” Dit sluit een invasie van landmacht in Oekraïne uit, evenals luchtbombardementen, raketten en drone-aanvallen die vanaf Russisch grondgebied worden gelanceerd.

Het tweede zekere aan de black box-verdediging is dat het gesloten is: weinigen weten wat er in zit, en wat eruit komt zal een verrassing zijn.

Het derde punt is, zoals Poetin afgelopen december zei: het zal “wederkerig” zijn. Dit betekent dat de Amerikanen en hun Europese bondgenoten al vergelijkbare maatregelen gebruiken bij hun aanvallen op Rusland direct en in de Donbass. Wederkerig kan in de Russische woordenschat vergelijkbaar betekenen; het betekent niet symmetrisch langs de Russische landgrens met Oekraïne; offshore, in de Zwarte Zee en de Azovzee; in het luchtruim boven de Donbass of in cyberspace.

Het Russische document werd overhandigd aan de Amerikaanse ambassadeur John Sullivan op zijn ministerie van Buitenlandse Zaken en vervolgens in het openbaar gepubliceerd. De website van het Russische ministerie, mid.ru, was toen meer dan een uur uitgeschakeld. De officiële Engelse vertaling volgt later.

“Het pakketkarakter van Russische voorstellen is genegeerd, waaruit bewust ‘handige’ onderwerpen zijn gekozen. Ze zijn op hun beurt ‘verdraaid’ in de richting van het creëren van voordelen voor de Verenigde Staten en hun bondgenoten. Deze benadering, evenals de begeleidende retoriek van Amerikaanse functionarissen, versterkt de reden voor twijfel dat Washington zich echt inzet om de situatie op het gebied van Euro-veiligheid te corrigeren.”

Het document geeft vervolgens een opsomming van de specifieke veiligheidsmaatregelen en verdragsartikelen die sinds december door Rusland zijn ingediend en waarop de VS en de NAVO tot dusver niet correct op hebben gereageerd. Lees ons eerdere artikel over de Amerikaanse boobytraps, over een krantenartikel dat veertien dagen geleden in Spanje werd vrijgegeven.

Tweemaal gebruikt het nieuwe document van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de term ‘concrete’. De eerste is om aan te geven dat dit nog ontbreekt in documenten die tot nu toe door de VS en de NAVO naar Moskou zijn gestuurd. “We verwachten concrete voorstellen van de leden van het bondgenootschap over de inhoud en vormen van juridische consolidatie van de afwijzing van verdere uitbreiding van de NAVO naar het oosten.” In het tweede geval van de term “concreet” zegt de krant: “De Verenigde Staten en hun bondgenoten moeten afzien van het beleid om Rusland ‘in bedwang te houden’ en concrete praktische maatregelen nemen om de militair-politieke situatie te de-escaleren, onder meer in overeenstemming met lid 2 van artikel 4 van ons ontwerpverdrag.”

Artikel 4 zegt niet alleen dat de NAVO Oekraïne en Georgië niet als leden zal opnemen, maar dat zelfs als een formeel lidmaatschap wordt uitgesloten, er geen Amerikaanse militaire bases in niet-NAVO-lidstaten zullen zijn, geen militaire infrastructuur (wapenvoorraden, bijvoorbeeld), en geen “bilaterale militaire samenwerking” gericht op Rusland.

Naast andere concrete kwesties die nodig zijn voor onderhandelingen, identificeert de Russische krant “zware” (nucleaire) bommenwerpervluchten in de buurt van het Russische luchtruim, gevechtsvaartuigen in de Zwarte en Baltische Zee, de Aegis Ashore-rakettenbatterijen in Roemenië en Polen, en nucleaire middellange en korteafstands raketten.

Ondertussen klinkt in de Doema de oproep om Russische militaire bijstand aan Donbass te verlenen, steeds luider. In Donetsk praten ze over de dringende behoefte aan luchtverdediging en elektronische oorlogsvoering om te beschermen tegen Oekraïense aanvalsdrones. Maar de situatie ligt politiek moeilijk, aangezien Rusland een land zegt te zijn dat vasthoudt aan de akkoorden van Minsk. Wat voor soort steun kan Moskou de DNR en LNR dan bieden?

Russische partijfunctionarissen kijken met bezorgdheid toe dat westerse landen op grote schaal wapens naar Oekraïne (blijven) sturen. Dat is te zien aan de constante stroom vluchten met wapens voor Oekraïne vanuit de VS en het Verenigd Koninkrijk. Tegelijkertijd is het aantal beschietingen in de regio’s Loehansk en Donetsk vele malen toegenomen, vallen er burgerslachtoffers. In Oekraïne wordt veel druk uitgeoefend op de Oekraïense junta tot een directe invasie van de Donbass over te gaan.

De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergei Lavrov, herinnerde er echter aan dat “wij voorstanders zijn van de onvoorwaardelijke uitvoering van de Minsk-akkoorden, die Oekraïne momenteel saboteert”. Volgens Interfax merkte de minister ook op dat Moskou rekent op het Westen om ervoor te zorgen dat Kiev de afspraken van Minsk nakomt. “Allereerst wat betreft de bijzondere status van Donbass. Ik ga ervan uit dat deze verplichting bij het Westen ligt – en het moet ervoor zorgen dat Kiev de afspraken van Minsk nakomt. Dan verdwijnen alle vragen. En ik hoop echt dat dit het geval zal zijn “, voegde Lavrov eraan toe.

Vanuit juridisch oogpunt kan het begin van leveranties door Rusland worden geïnterpreteerd als de terugtrekking van Rusland uit de Minsk-akkoorden, waarvan het zich nog steeds aan wil houden.  Als Rusland nu wapens en militair materieel naar de Donbass begint te sturen houdt het op partij te zijn bij de onderhandelingen en treedt het op als een staat die één van de partijen in het conflict steunt. Eén van de westerse borgen van “Minsk” – Duitsland – zegt geen militaire leveringen aan Oekraïne te doen. Het is veelbetekenend dat Berlijn Estland verbood om de Duitse D-30 houwitsers, die feitelijk door de Esten worden gehuurd, naar Oekraïne te sturen.

Tegen de achtergrond van de ongekende hoeveelhedengeleverde dodelijke wapens, de uitzending van instructeurs en militair personeel uit westerse landen naar Oekraïne, wat alleen maar tot escalatie leidt, zou een dergelijk besluit van Russische zijde een logische stap zijn, gebaseerd op de groeiende bedreigingen voor de veiligheid van Russen die in Donbass wonen, en een duidelijke destabilisatie van de situatie aan hun grenzen. Als Moskou toch daartoe zou besluiten zal dit de defensieve capaciteiten van de zelfbenoemde republieken aanmerkellijk vergroten – aangezien zij dan beschikken over de nieuwste soorten wapens, volgens een bericht op de officiële website van het hoofd van de zelfverklaarde republiek.

De NAVO pompt Oekraïne letterlijk vol met wapens, verklaarde de Russische Permanente Vertegenwoordiger bij de OVSE Alexander Loekasjevitsj al in juni vorig jaar. Kiev heeft sinds 2014 voor 2,7 miljard dollar aan militaire hulp ontvangen, en alleen al in 2021 bedroeg het bedrag van die hulp van de Verenigde Staten meer dan 650 miljoen dollar. In 2022 hebben westerse landen hun steun aan Oekraïne merkbaar opgevoerd. Volgens het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken heeft alleen het Verenigd Koninkrijk de afgelopen tijd ongeveer 460 ton wapens naar Oekraïne overgebracht, waaronder granaatwerpers en Javelin, SMAW-D, NLAW antitanksystemen en raketten. Eind januari ontving Oekraïne van de Amerikanen munitie met een totaal gewicht van meer dan 90 ton. Ook arriveerde toen de derde partij Amerikaanse wapens ter waarde van $ 200 miljoen in Oekraïne. De Amerikaanse diplomatieke missie gaf aan dat Washington bereid is “veel meer aan Oekraïne te leveren”.

De Amerikanen schetsen een steeds somberder beeld van de situatie in Oekraïne, terwijl de Russen beschuldigingen van het Westen blijft afwijzen. Wat te denken van de steeds scherpere waarschuwingen voor oorlog in Oekraïne? Tot nu toe is het tegendeel bewezen. Feit is dat die berichten deel uitmaken van een informatieoorlog tussen de VS en Rusland, maar ze richten zich ook op de EU.

Nepnieuws en desinformatie komen alleen uit Rusland en sinds kort ook uit China – dat is de mantra van de EU-instellingen. De buitenlandse dienst van de EU in Brussel heeft een speciale eenheid om propaganda en leugens uit Moskou aan het licht te brengen en het Europese publiek te waarschuwen. Tot nu toe zijn de resultaten niet overtuigend. De meeste valse rapporten die door de EU-experts worden gepresenteerd, komen van “Russia Today”, “Sputnik” of Russischtalige media. Dit bereikt in Europa geen breed publiek, en in de mainstream media wordt er al helemaal niet over gesproken. Des te meer nemen onze mainstream media berichten over van de VS. Zelfs ongefundeerde beweringen van Amerikaanse inlichtingendiensten halen de voorpagina’s van de kranten. Het is voor westerse journalisten genoeg als de New York Times of de Washington Post een ​​(meestal anonieme) expert citeren – en het is al “breaking news” voor de mainstream media.

Er moet iets worden gedaan om de “informatieoorlog” uit Rusland tegen te gaan, aldus Washington. Zo is sinds november stelselmatig informatie “gelekt” over een Russische troepenopbouw rond Oekraïne. Zelfs bij dat kun je al vraagtekens plaatsen, want de informatie werd voorzien van een dubbele “spin”. De Russische troepen waren “aan de grens” van Oekraïne, zo werd vanaf het begin gezegd – ze waren echter nog 300 kilometer daarvan verwijderd. Bovendien beweerde Washington onmiddellijk dat Rusland een oorlog aan het plannen was – en negeerde men de ontkenningen van Moskou.

Hierdoor ontstond een nieuw dreigingsverhaal. Het heeft de wereld wekenlang in spanning gehouden en werd onder meer gebruikt om de NAVO in het oosten massaal te bewapenen – heel goed wetende dat noch de VS noch het bondgenootschap Oekraïne militair zouden verdedigen. Maar de wapenindustrie spint er garen bij.

De 16e februari is in ieder geval voorbij gegaan zonder dat de Russen het land binnenvielen. Eerder had Washington gemeld dat enkele Russische militaire eenheden “aanvalsposities” hadden ingenomen nabij de grens met Oekraïne. Kort daarna liet het hoofd van het Kremlin, Vladimir Poetin, zijn minister van Buitenlandse Zaken komen opdagen zodat hij de diplomatie voor de camera’s kon prediken. Twee dagen later blijkt dat Poetin daadwerkelijk bereid is om te onderhandelen.

Het Russische presidentiële bureau zei woensdag in Moskou dat hij onderhandelingen en diplomatie steunt en de bereidheid van de Amerikaanse president Joe Biden om te spreken positief inziet. De voorspelling van Biden dat de oorlog op 16 februari zou beginnen, is zoals gezegd niet uitgekomen. Het imago van de Amerikaanse president heeft opnieuw een deuk gekregen – althans in de ogen van het grote publiek. Wat bedoeld was (of als zodanig werd gepresenteerd) als duiding en afschrikking, blijkt desinformatie te zijn, algemeen bekend als “nepnieuws” – en bangmakerij voor “Dag X”.

In professionele kringen wordt daar natuurlijk heel anders tegenaan gekeken. De waarschuwing maakt deel uit van een nieuwe, offensieve informatiestrategie van de Verenigde Staten – en was juist gericht op het voorkómen van oorlog. Dat klinkt vergelijkbaar met de waarschuwingen in de coronapandemie. Komen ze daarna niet uit, dan is er sprake van de “preventieparadox” (zoals die ook door onze regering wordt gehanteerd) en van het feit dat alles toch goed is gegaan. Maar dat is niet zo: het luchtverkeer in Oekraïne is ingestort, het toerisme is tot stilstand gekomen, westerse militairen (inclusief de Amerikanen) zijn gevlucht in plaats van het land te verdedigen, investeerders zoeken elders hun heil. Maar de Oekraïense president gelooft nog steeds heilig in de “goede bedoelingen” van de Amerikanen.

Ondertussen staat Biden er nu net zo dom bij als na de eenzijdige terugtrekking uit Afghanistan, die naar men zegt alleen in het belang was van het land, de VS en de NAVO. Maar nu verhongeren de Afghanen en hebben de VS de deviezenreserves van het land, die in New York ‘in veiligheid’ waren gebracht, geconfisceerd. Het zoveelste land dat de VS – na een interventie – verwoest en met talloze doden achterlaat. Toch maar mooi dat de EU betaalt – voor Afghanistan, maar natuurlijk ook voor Oekraïne.

Volgens de DPA beweert de Amerikaanse president Joe Biden dat er reden is om aan te nemen dat Moskou betrokken is bij valse vlagoperaties, dat wil zeggen bij technieken die worden gebruikt om zelf een voorwendsel voor een aanval te verzinnen. Volgens de mainstream media hebben NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg en EU-buitenlandchef Josep Borrell soortgelijke zorgen geuit.

Volgens diezelfde media heeft de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken aan de VN-Veiligheidsraad in New York uitgelegd hoe zo’n Russische valse-vlagaanval eruit zou kunnen zien: “Dit zou een gewelddadige gebeurtenis kunnen zijn die Rusland tegen Oekraïne zal brengen, of een schandalige beschuldiging die Rusland tegen de Oekraïense regering zal inbrengen”, zei hij. Zo zijn bijvoorbeeld een vermeende terroristische aanslag in Rusland, de “fictieve ontdekking van een massagraf” en beschuldigingen van genocide of een gesimuleerde of echte aanslag met chemische wapens mogelijk. Volgens de Verenigde Staten zou de vermeende onderdrukking of gewelddadige actie tegen Russen of mensen van Russische afkomst en taal in Oost-Oekraïne als voorwendsel voor oorlog kunnen dienen.

Klinken deze trefwoorden niet erg bekend in de oren – alleen van de andere kant? Hoe zit het met het “bloedbad van Račak” dat een belangrijk propagandamotief was voor de Joegoslavische oorlog? En welke geopolitieke macht heeft sinds 2001 oorlog gevoerd tegen verschillende landen, daarbij verwijzend naar terroristische aanslagen? En welke kant claimt momenteel het bestaan​​van een “genocide” in China om geopolitieke redenen? En welke staten wilden nog niet zo lang geleden westerse interventies rechtvaardigen met vermeende “gifgasaanvallen” door de Syrische regering?

Dus nu, met bovenstaande voorbeeldn, veroordelen de VS en andere westerse politici juist de technieken die ze de afgelopen jaren hebben geperfectioneerd en uitgebreid gebruikt om westerse inmenging in buitenlandse en soevereine landen te rechtvaardigen. Bovendien is er momenteel een tweezijdig debat over (volgens westerse commentatoren) zogenaamd niet-bestaande “invloedssferen” in de wereld – er moet aan worden herinnerd dat westerse staten onder leiding van het Amerikaanse leger tal van staten hebben behandeld als invloedssferen en  ze grotendeels vernietigd ten koste van talloze doden: Afghanistan, Irak, Libië en Syrië zijn slechts de meest dramatische voorbeelden.

Er is ook niet veel verbeeldingskracht voor nodig om te bedenken wat de VS zouden doen als Mexico op het punt stond Chinese zware wapens te installeren aan de grens met de VS – het buurland zou onmiddellijk tot Amerikaans interessegebied worden verklaard. Het Oekraïne-conflict wordt alleen in verkorte vorm verteld, meestal begint het met de afscheiding van de Krim. Bovendien wordt het “recht op zelfbeschikking van Oekraïne”, dat momenteel in de westerse media wordt geheiligd, vooral bepaald door een perspectief “mensenrecht op het stationeren van wapens” – mogelijk NAVO-wapens gericht op Rusland. Dit recht op staatszelfbeschikking vormt ineens (en zeker tijdelijk) een groot deel van de westerse propaganda, terwijl het in de talrijke door het Westen gedestabiliseerde landen kennelijk niet van toepassing was.

Dat gezegd hebbende is er inmiddels een nieuwe trede bereikt op de escalatieladder. De Amerikaanse president Biden en zijn minister van Buitenlandse Zaken Blinken treden persoonlijk voor de pers om te waarschuwen voor een vermeende “immanente” oorlog. Ze rapporteren zelfs over (vermeende) details van de aanvalsplannen – om te voorkómen dat Moskou ze uitvoert. Met hun “(des)informatie-offensief” richten de Amerikanen zich niet alleen op Rusland, maar ook op de EU en dan vooral Duitsland. Blijkbaar gaat het hier niet om afschrikking, maar om het disciplineren van de “transatlantische partners”. Elke keer dat een dialoog met Kremlin-baas Poetin begint, komt er een schrille oorlogswaarschuwing uit Washington. Waar mogelijk staan EU-sancties op het spel – zoals onlangs het geval was op de EU-top – en wordt de situatie zwarter dan zwart geschilderd.

Het is verbazingwekkend en tegelijkertijd veelzeggend dat de EU-politici zich zo laten behandelen. Op de EU-top over de Oekraïne-crisis was er geen enkel publiek bezwaar tegen de doorzichtige Amerikaanse campagne. Zelfs de Duitse bondskanselier Scholz durfde de VS niet om meer terughoudendheid te vragen. Ook van de EU-diensten wordt niets vernomen.
De Franse president Macron en de Duitse bondskanselier Scholz: deze twee toppolitici hadden veel te melden na hun gesprekken in Moskou. De speciale EU-top die op korte termijn werd belegd, zou een goede gelegenheid kunnen zijn om de 27 aan boord te krijgen en een dialoog voor te bereiden. Maar in plaats van detente ging het alweer om afschrikking en sancties. De führerin van de Europese Commissie, Von der Leyen, gaat rapporteren over de stand van de voorbereidingen voor “massale” strafmaatregelen. Haar kabinetschef, Seibert, was er ook – hij heeft alles gecoördineerd met het Witte Huis in Washington.

Details zijn nog niet bekendgemaakt, de plannen worden in het grootste geheim doorgeschoven. Geen wonder – het gaat tenslotte om niets minder dan een economische oorlog met Rusland, die de EU en Duitsland in het bijzonder zwaar zou treffen. Zelfs de Europese banken en financiële markten zouden door elkaar geschud kunnen worden, waarschuwde de EU-autoriteit ESMA. Von der Leyen besprak dit daarom ook voor de EU-top met ECB-baas Lagarde. Blijkbaar bereidt zij zich op het ergste voor. Als topvrouwen praten over oorlog draait het vaak uit op dekking zoeken – en wij vragen ons af met welk mandaat Von der Leyen zich allerlei bevoegdheden heeft toegeëigend.

De Amerikanen blijven aansturen op een militaire confrontatie – uiteraard niet op hun eigen grondgebied – en de door de EU nagestreefde dialoog met Rusland wordt gedwarsboomd… en er worden sancties opgelegd aan Rusland, hoewel daar geen objectieve basis voor is. Tot dusver zijn Brussel en Washington het nog niet eens eens over de “trigger”… Maar mocht het op een militaire confrontatie uitdraaien, dan al ons land vanwege wapenleveranties aan Oekraïne – die notabene door Rutte zelf met het “inlegvelletje” bij het door de burgers afgewezen (maar gewoon ingevoerde) Oekraïneverdrag werden uitgesloten – medeplichtig zijn aan de doden die dan zullen vallen. Misschien dat onze premier daarvoor nú alvast zijn excuses gaat aanbieden?.