In de uitgebreide “onthulling” van Pandora ontbreken niet alleen de belangrijkste financiële havens, bedrijven en banken, maar ook de leidende investeerders van vandaag.
Tegen een kostprijs van vele miljoenen dollars, euro’s, peso’s, enz. hebben 600 journalisten van 148 mediakanalen en 117 landen de “Pandora Papers” gedurende enkele maanden samengesteld als onderdeel van het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ): 2,94 terabytes van gegevens met 11,9 miljoen documenten over lege vennootschappen in tal van financiële dossiers. Belastingontduiking, witwassen van geld, fraude, corruptie en dergelijke onder 330 genoemde staats- en regeringsleiders, andere politici, sport- en culturele beroemdheden, en duizenden zakenlieden en miljardairs worden vermoed, zijn waarschijnlijk.
29.000 lege vennootschappen
De staatshoofden en politici zijn bijna uitsluitend afkomstig uit tientallen kleinere en afgelegen landen zoals Jordanië, Montenegro, Kenia, Congo, Dominicaanse Republiek, Panama, Peru, Brazilië, Argentinië, Honduras, Colombia, Pakistan, Filippijnen, Indonesië, Qatar. Westerse prominente politici zijn de belangrijkste uitzonderingen, en de meesten zijn niet langer in functie: ex-Britse premier Tony Blair, ex-Italiaanse regeringsleider Silvio Berlusconi, ex-Israëlische vice-premier Haim Ramon, ex-burgemeester van Jeruzalem Nir Barkat, ex -Europees commissaris John Dalli. Slechts drie zittende westerse politici in kleinere staten worden genoemd: de ‘christelijke’ Nederlandse minister van Financiën Wopke Hoekstra, de Tsjechische premier en oligarch Andrej Babis, en de Oekraïense president Volodymyr Zelensky – dat is het zowat. VS, Duitsland, Frankrijk, Canada, Scandinavië – allemaal schoon.
Onder de culturele en sportieve beroemdheden zijn het ex-model Claudia Schiffer, de muzikanten Ringo Starr, Elton John, Julio Iglesias, de Nobelprijswinnende schrijver Mario Vargas Llosa en de voetbalcoach Pep Guardiola (FC Bayern München, Manchester City) allemaal uit het prentenboek van de kleurrijke pagina’s. Van de aristocratie, een dochter van de Marokkaanse koning Hassan, de koninklijke familie van Qatar, en Corinna zu Sayn-Wittgenstein, ondernemer en speelkameraadje van de afgetreden Spaanse schandaalkoning Juan Carlos I. Wie had dat gedacht?
Onder de vele zakenlieden die bij naam worden genoemd, zijn er eveneens beeldschone zakenlieden uit met het Westen verbonden landen die sowieso bekend staan om hun rommelige transacties, zoals India, Pakistan, Turkije, Montenegro, Bulgarije, Oekraïne, Colombia, de Filippijnen en het door het westen veronderstelde gebied van Hongkong. Er zijn echter ook enkele verloren cijfers uit belangrijkere landen: Robert Smith/Vista Equity Partners en Robert Brockman/Reynolds&Reynolds, twee donoren van de twee leidende Amerikaanse partijen; Alexander Temerko als donor van de Britse Tories; India’s rijkste ondernemer Mazumdar-Shaw; de Israëlische multimiljardair Benny Steinmetz, veroordeeld tot gevangenisstraf wegens witwassen en omkoping; Formule I-racepromotor Bernie Ecclestone.
In de marge verschijnen abrupt de Amerikaanse bedrijven Apple, Abbott, Nike en RJR Nabisco, tevens het belangrijkste Amerikaanse zakenadvocatenkantoor BakerMcKenzie (waarvan ECB-chef Christine Lagarde komt), weliswaar zonder personen te noemen, zonder nadere uitwerking en zonder rechtvaardiging hiervoor kleine selectie.
De grootste verenigde groep tot nu toe bestaat uit 1.892 eigenaren van lege bedrijven uit China, waaronder een zwager van staatshoofd Xi Jinping en een dochter van ex-premier Li Peng. De op één na grootste verenigde groep uit één staat wordt gevormd door de twaalf Russische zakenlieden die worden beschreven als ‘goede vrienden’ van president Poetin. En een Svetlana Krivonogikh, ooit door het Duitse schandaalblad BILD gepresenteerd als een “vermeende” voormalige minnares van Poetin en sinds 20 jaar behorend tot de jetset in het Vorstendom Monaco, werd nu stipt herontdekt door ICIJ-onderzoekers, met “vermeende” 85 miljoen euro in de brievenbus.
Allemaal normaal, niet? Maar Poetin! En Xi Jinping!
Al met al, volgens de informatie tot nu toe, zijn de westerlingen betrokken bij persoonlijke zakelijke deals. Tony Blair en zijn vrouw kochten bijvoorbeeld een pand in Londen voor 7,5 miljoen, zoals het hun status betaamt. Vastgoedaankopen in Groot-Brittannië zijn sowieso al lang een populair object voor buitenlandse superrijken. Zo kocht de Jordaanse koning Abdullah hier 14 huizen, overigens ook van Crown Estate, het bestuur van het Britse koningshuis. En ook president Aliyev van Azerbeidzjan kreeg zonder moeite maar liefst 27 eigendommen in het Verenigd Koninkrijk in handen. De Tsjechische oligarch Babis kocht een ‘herenhuis’ in Frankrijk. Minister van Financiën Hoekstra deed het met erwten en nam samen met vrienden een belang van ruim 20.000 euro in een toeristisch bedrijf.
Dit alles toont aan dat het gebruik van lege vennootschappen ook in Europa en de EU routine is. Maar de toonaangevende media-evaluatie richt zich niet op de staten die deze praktijken tolereren en promoten, maar op individuen die profiteren van het genereuze aanbod. Aliyev van Asebaidjan wordt overigens krachtig aan de kaak gesteld als autoritair en corrupt – maar dat Groot-Brittannië hem in staat heeft gesteld 27 eigendommen te kopen met de hulp van lege bedrijven – geen kritiek.
Dus mensen worden aan de schandpaal genageld die lege vennootschappen onderhouden. Maar de staten en verenigingen van staten die de bevoorrading van lege bedrijven bevorderen, zoals de VS, Groot-Brittannië en zeker niet de Europese Unie, worden niet aan de schandpaal genageld. Daar komen we zo op terug: de namen van de Russische en Chinese eigenaren van lege vennootschappen zijn bekend, maar niet de eigenaren van de lege vennootschappen die onder bescherming staan van BlackRock & Co.
Als financiële paradijzen toch deel uitmaken van de westerse rechtsstaat
Tot dusverre heeft de leidende media-uitbeelding zich geconcentreerd op een heel speciaal, klein gedeelte: “Goede vrienden van Poetin” zijn de schurken in de Pandora-productie. Ze gebruiken lege vennootschappen in financiële paradijzen! Financiële paradijzen die al tientallen jaren deel uitmaken van het systeem van het door de VS geleide westers kapitalisme.
Toen de westerse vriendelijke Russische oligarch Mikhail Chodorkovski, eigenaar van het geprivatiseerde olieconglomeraat Yukos, met behulp van westerse adviseurs verschillende westerse financiële paradijzen gebruikte, werd hij in het Westen geprezen om zijn vaardigheid en overladen met leningen en investeringen. Hij werd veroordeeld voor belastingontduiking in Rusland, feiten die hij niet betwistte. Maar het particuliere arbitragehof in Den Haag, Nederland, dat verantwoordelijk is voor internationale financiële betrekkingen, beval de Russische staat in 2014 om 50 miljard schadevergoeding te betalen. Tegen die tijd waren financiële paradijzen onderdeel van de westerse rechtsstaat, en geen enkele ICIJ-rechercheur vond daar iets mis mee.
Vermist: De belangrijkste financiële paradijzen
De meest genoemde financiële havens zijn Panama, de Britse Maagdeneilanden, Belize, de Seychellen, Hong Kong, de Verenigde Arabische Emiraten, Cyprus en Zwitserland. Ze zijn traditioneel gespecialiseerd in het verbergen van individuele activa, het witwassen van geld en corrupte betalingen door individuen.
Maar wat ontbreekt zijn de financiële toevluchtsoorden die centraal staan voor bedrijven, banken en de belangrijkste investeerders van vandaag: helemaal vooraan ligt de Amerikaanse staat Delaware: hier hebben bijvoorbeeld de meeste van de 500 Amerikaanse bedrijven op de Forbes- en S&P-lijsten hun juridische en fiscale woonplaatsen. In de EU zijn de belangrijkste financiële paradijzen voor belastingontwijking, kredietverlening en licentieverkoop van bedrijven: Ierland, Luxemburg en Nederland. Daarnaast zijn de Kaaimaneilanden (Brits overzees gebied), Singapore en de Britse Kanaaleilanden Jersey en Guernsey de belangrijkste.
Ze ontbreken overigens allemaal op de “zwarte lijst” van het ICIJ en ook op de financiële paradijzen die door de EU zijn opgesteld, waaronder de meest recente van 22.2.2021. Om hun belachelijkheid te demonstreren, zijn hier deze onbeduidende financiële paradijzen die door de EU zijn gebrandmerkt: Samoa, Anguilla, Dominica, Fiji, Guam, Palau, Panama, Seychellen, Trinidad & Tobago, Vanuatu.
In de Pandora Papers verschijnen ook 203 Amerikaanse trusts in de marge, als het ware binnenlandse Amerikaanse lege vennootschappen. De meesten van hen, 81, bevinden zich in South Dakota, in Florida 37, in Texas 24, in Nevada 14. Dergelijke trusts zijn ook toegewezen aan Delaware, 35. Ze worden gebruikt door hogere lagen kleine criminelen. Ook hier ontbreekt de eerste klasse van Amerikaanse bedrijven en Wall Street, die tienduizenden lege vennootschappen in stand houden op de Kaaimaneilanden, de Britse Kanaaleilanden en, last but not least, in Ierland, Luxemburg, Nederland, Cyprus en Malta.
Bijvoorbeeld: Deutsche Bank in Delaware
De grote spelers zijn niet vertegenwoordigd in de onbeduidende tot belachelijke financiële paradijzen waarin ook Pandora-onderzoekers duiken. De grootste locatie van zakelijke en bancaire mailboxen ter wereld, de Amerikaanse staat Delaware, wordt in dit verband helemaal niet genoemd. Evenmin is ’s werelds grootste kapitaalorganisator, BlackRock, die hier zijn juridische en fiscale hoofdkantoor heeft.
Laten we een voorbeeld uit Duitsland nemen: Deutsche Bank — waarin BlackRock zelf ook een van de grootste aandeelhouders is — heeft vele tientallen lege vennootschappen in de belangrijkste financiële havens van Delaware, Luxemburg, Nederland en de Kaaimaneilanden.
Deutsche Bank in Delaware:
*Deutsche Bank Capital Finance LLC I
*Deutsche Bank Contingent Capital LLC II
*Deutsche Bank Contingent Capital Trust II
en vier andere tientallen.
In Luxemburg bijvoorbeeld:
*Deutsche Bank Luxembourg SA Fiduciaire deposito’s.
*Deutsche Bank Luxembourg SA Fiduciair Note-programma
en nog vier dozijn.
In Ierland bijvoorbeeld:
*Eirles Three Designated Activity Company.
*Eirles Two Designated Activity Company
enzovoort.
Bijlage 1 toont een uittreksel uit de lijst van deelnemingen van Deutsche Bank, laatst bijgewerkt in 2019. De plaats die Wilmington daarin vermeldt, is de hoofdstad van de Amerikaanse staat Delaware; Georgetown is de hoofdstad van de Kaaimaneilanden.
Vermist: toonaangevende kapitaalorganisatoren BlackRock & Co.
In de uitgebreide “onthulling” van Pandora ontbreken niet alleen de belangrijkste financiële toevluchtsoorden en de bedrijven en banken, maar ook de toonaangevende investeerders, kapitaalorganisatoren en vermogensbeheerders van vandaag die de belangrijkste westerse bedrijven en banken bezitten.
De belangrijkste daarvan is vandaag BlackRock: de grootste kapitaalorganisator in het door de VS geleide westerse financiële systeem, met $ 9 biljoen aan geïnvesteerd kapitaal, heeft zijn juridische en fiscale hoofdkantoor in Delaware. BlackRock is momenteel mede-eigenaar/aandeelhouder van 18.000 bedrijven en banken wereldwijd, in de meeste van de 500 grootste bedrijven en banken in de VS (bijv. Amazon, Google, Facebook, Apple, Microsoft, Coca Cola, Goldman Sachs, Tesla, Exxon , Boeing, Lockheed), op dezelfde manier in het VK, Duitsland, Frankrijk, België, Zwitserland, enz.
In Duitsland is BlackRock een van de 6 grote aandeelhouders van alle 30 DAX-bedrijven, ook in de zojuist genoemde Deutsche Bank, ook in de fraudeonderneming Wirecard, en ook in de 5 grootste particuliere woningcorporaties, namelijk Vonovia, Deutsche Wohnen, LEG, TAG en Grand City Properties. [Zie Werner Rügemer: De kapitalisten van de 21e eeuw. An Easy-to-Begrijpen Outline on the Rise of the New Financial Players, 308 pagina’s, bewerking houtse tredition 2020, harcover, paperback, eBook.]
Vermist: rijke investeerders van BlackRock
De belangrijkste kapitaalorganisatoren en investeerders van vandaag, zoals BlackRock, Vanguard, State Street, Blackstone, KKR & Co. halen hun kapitaal van de superrijken, als ze 50 of 100 miljoen inactief hebben op een van hun rekeningen, dat wil zeggen multi-miljonairs en multi-miljardairs , bedrijfsstichtingen, ondernemers, topmanagers, pensioenfondsen. En deze kapitaalverschaffers van BlackRock & Co worden geanonimiseerd met behulp van brievenbusmaatschappijen, en dit kapitaal en de evenredige winsten van de 18.000 BlackRock-bedrijven en banken genieten dan de bescherming van de financiële paradijzen die niet op de EU-blacklist staan.
Dat de klanten van BlackRock & Co. standaard brievenbusfirma’s gebruiken en geanonimiseerd zijn – dit wordt zelfs niet vermeld in de Pandora Papers. En natuurlijk worden deze investeerders van BlackRock & Co. dan ook niet bij naam genoemd in de Pandora Papers – in tegenstelling tot de Russische en Chinese eigenaren van lege vennootschappen.
Shell-maatschappijen van BlackRock in de bruinkoolgroep RWE
BlackRock is met 3,26 procent van de aandelen de grootste aandeelhouder van het Duitse bruinkoolbedrijf RWE. Dit aandeel vertegenwoordigt momenteel een waarde van bijna een miljard euro. En dit bedrag wordt verdeeld over 219 BlackRock-vestigingen/brievenbussen, met een gemiddeld bedrag van zo’n 4 miljoen euro.
BlackRock Deutschland AG is ook een van deze 219 bedrijven. De voorzitter van de raad van commissarissen tot 2020 was de lobbyist van BlackRock in Duitsland, Friedrich Merz, die ook zo graag CDU-voorzitter, kanselier of op zijn minst minister van Financiën wilde worden en daarbij ook werd gesteund door de bedrijfs- en bankenlobby in Duitsland. Hallo ICIJ-onderzoeksjournalisten: Heeft u zich ooit afgevraagd of Friedrich Merz een brievenbusbedrijf heeft, of misschien zelfs meerdere?
Maar de overgrote meerderheid van deze 219 bedrijven zijn lege vennootschappen in financiële paradijzen en bevatten het respectievelijke geïnvesteerde kapitaal van anonieme BlackRocks-investeerders. De financiële havens zijn niet de Seychellen, Belize enz. genoemd door ICIJ en de EU, maar het zijn Delaware, de Kaaimaneilanden, Luxemburg, Nederland, Singapore.
Bijlage 2 toont een fragment uit de lijst van deze RWE-BlackRock shell-bedrijven; aangevinkt zijn de lege vennootschappen in financiële paradijzen; het naamdeel “Holdco” betekent: woonplaats in Delaware. (per 6.10.2021) Het feit dat de gemiddelde waarde van de aandelen “slechts” 4 miljoen bedraagt, mag niet als een verrassing komen: deze lege vennootschappen van individuele investeerders komen ook voor in tal van andere bedrijven en banken, waardoor ze een veel groter geheel vormen. som op zich.
Vermist: Joe Biden, de beschermheilige van Delaware
Oh, voor het geval je het niet wist of weer vergeten was, wat tegenwoordig heel gemakkelijk kan gebeuren, met deze inundatie van niet-informatie: met de opkomst van Delaware tot de grootste financiële oase voor bedrijven en investeerders op aarde, stond ook een zekere Joe Biden op, sinds 2021 voorzitter van “America First”.
Biden was van 1973 tot 2009 senator voor de kleine Amerikaanse staat Delaware. Hij had als 29-jarige zakenadvocaat al op dit kantoor gesolliciteerd en hield het 35 jaar vast. Het aantal lege bedrijven in het thuisland van Biden is minstens het dubbele van het aantal kiesgerechtigden. Zoon Beau Biden werd hier procureur-generaal zonder veel moeite te hoeven doen. Son Hunter Biden is een actieve financiële speculant in onder meer Oekraïne. Waar nodig kwam vader Biden op de grond in Kiev voor hem op.
Joe Biden heeft onlangs donaties voor zijn verkiezingscampagnes ontvangen van grote digitale bedrijven zoals Alphabet/Google, Microsoft, Amazon, Apple, Facebook en Netflix. Maar bedrijven in Delaware promootten ook hun invloedrijke senator, waaronder creditcardbedrijf MBNA en John Hynansky, die uit Oekraïne komt en de export van premium SUV’s naar Oekraïne domineert.
Biden stemde als senator in Washington altijd met de Republikeinen over grote dereguleringen van de financiële sector. De grootste financiële oase omvat ook een extreem ‘liberale’ bedrijfsstructuur (extreem lage aansprakelijkheid, lage openbaarmakingsvereisten) en een bijbehorende rechterlijke macht.
En het grootste bedrijf in de financiële oase, BlackRock en de oude lobbyist Joe Biden bevonden zich uiteindelijk heel dichtbij: drie topmanagers van BlackRock werden lid van de Biden-administratie.
Pandora Papers: gefinancierd door Soros’ Open Society Foundations
Net als de vergelijkbare Panama Papers en Paradise Papers werden de Pandora Papers gecoördineerd door het in Washington gevestigde International Consortium of Investigative Journalists, ICIJ. De geassocieerde media in de westerse landen zijn voornamelijk media die zich voordoen als “liberaal” zoals de New York Times (VS), Guardian en BBC (Groot-Brittannië), Asahi Shimbun (Japan) en uit Duitsland de Süddeutsche Zeitung, WDR en NDR.
De miljoenenbedragen voor het uitgebreide internationale onderzoek en de coördinatie door de ICIJ zijn afkomstig van de Open Society Foundations van de bekende grote speculant en Amerikaanse multimiljardair George Soros. Hij financierde de openstelling van hele staten van Oost-Europa voor westerse ‘waarden’ en investeerders met behulp van talloze ‘kleurrijke revoluties’. Oligarchen zoals Viktor Orban zijn zijn pleegkinderen, ook al krijgt hij later ruzie met hen. En tegen het Rusland van Poetin – Soros is er altijd. Tegen de corrupte en vaak dronken voorganger van Poetin, Boris Jeltsin, de uitverkoop van Rusland daarentegen, hadden Soros en ICIJ geen bezwaar.
“Verlichting” in dienst van contra-verlichting en agitatie
De Pandora Papers suggereren persoonlijke, onreine transacties door de genoemde personen, zoals fraude, witwassen van geld, corruptie en dergelijke. Uit ervaring weten we dat dit in veel gevallen het geval zal zijn.
Maar de ICIJ-onderzoekers vermijden een duidelijk onderscheid te maken dat op een publiekelijk volgehouden manier wordt gecommuniceerd: in het geval van de genoemde Russische en Chinese individuen wordt weliswaar gesuggereerd dat de lege vennootschappen andere doelen dienen. Zo organiseerde Alibaba, het grootste Chinese handelsbedrijf, zijn beursgang in New York via een lege vennootschap. Dit was bekend bij zowel de Amerikaanse als de Chinese kant – er was geen andere manier, en het was vanwege Amerikaanse regels. En wanneer het Chinese leiderschap zo de Chinese nationale economie versterkt en vervolgens Alibaba een behoorlijke regeldruk geeft, zoals is gebeurd, dan is dit iets anders dan de permanente bescherming die de regeringen van de VS en de EU en nu de ICIJ – “onthullingen” verlenen aan de super -rijke kapitaalverschaffers van BlackRock&Co.
Als de onthullingen van Pandora Papers worden gevolgd door vervolgingsonderzoeken,
Als de regeringen van de VS, het VK en de EU hun financiële havens sluiten – met name Delaware, Luxemburg, Nederland, Ierland, de Kaaimaneilanden en de Engelse Kanaaleilanden,
Dan zou de welvaart van de naties en de meerderheidsbevolking al veel hebben gewonnen.
Maar zolang ‘onthullingen’ in de stijl van ICIJ blijken te zijn zoals nu weer de Pandora Papers, dan dienen ze niet de verlichting, maar de contra-verlichting: Greenwashing van het westerse financiële systeem en agitatie tegen Rusland en China.