Er zijn veel gebeurtenissen die momenteel wereldwijde aandacht genieten. De Amerikaanse presidentverkiezingen, de heropleving van de pandemie, de economische ontwikkelingen en nieuwe gewelddadigheden rondom het opkomende salafisme in Europa. Het roept onder de van oorsprong christelijke bevolking van veel Europese landen angstige gevoelens op omdat er opnieuw een reeks van aanslagen is gepleegd in diverse Europese steden. Parijs, Dresden, Nice, Wenen en welke plaats wordt de volgende in het rijtje, zo is de gedachte bij veel verontruste mensen.
Is salafisme nog te stoppen?
Het houdt maar niet op. Even heerst er een angstige stilte en ineens is er na een aanslag weer het bekende lawaai in de media zoals dat al jarenlang toegaat. Verontwaardigde politici met hun commentaren en de oproep om de slachtoffers te herdenken. Telkens weer hetzelfde liedje. Kaarsjes branden en oproepen tot verdraagzaamheid wederzijds. De gevestigde politiek is huiverig om het kwaad bij de wortel aan te pakken. Toch lijkt er een kentering te komen in de wijze van reageren.
Macron draait
We zien ineens minder zalvende woorden maar een hardere opstelling dan we gewend waren van onze eurofiele politici. Hun overdreven voorliefde voor een verenigd Europa zou door terroristische aanslagen wel eens afgeremd kunnen worden. De repeterende aanslagen zouden de bevolking van de diverse lidstaten wakker kunnen schudden waarbij de roep om grensbewaking luider zal klinken. Nog gekker, het is zelfs president Macron in hoogst eigen persoon die een oproep doet om de buitengrens van de Schengenzone met een EU-politiemacht te gaan bewaken. Dat geeft te denken. Waarom ineens die omslag in zijn Europees denken? Is hij bang om zijn tanende populariteit geheel te verliezen nu de economie in Frankrijk enorme schade lijdt door een pandemie?
Opkomst van het populisme
Het is de plotselinge schrik bij politici die een uiterste poging doen om de bevolking nog in het gareel te houden. Als door economische tegenslag het volk gaat mopperen worden leiders zenuwachtig en gaan ze zoeken naar een afleidingsmanoeuvre. In Frankrijk was al veel overlast in de achterstandswijken door immigranten met een moslimachtergrond, er wonen ruim 6 miljoen moslims. Er zijn wijken waar alleen nog politiepatrouilles worden gedaan met 4 agenten in één politieauto. Afrikaanse immigranten maken er de dienst uit. De onvrede onder de allochtone bevolking zorgde voor de opkomst van het populisme en de gele hesjes. Niet alleen in Frankrijk maar in veel EU-lidstaten waar de laatste jaren verhoudingsgewijs veel immigranten uit voornamelijk moslimlanden een plekje zochten. Al dan niet illegaal. Illegalen zorgen voor overlast en verzieken het voor welwillende geïntegreerde vluchtelingen die het oorlogsgeweld beu waren. De oorspronkelijke status van oorlogsvluchteling is helemaal verwaterd door de vele economische vluchtelingen die op hun smartphones een paradijs zien in het “rijke” Europa.
Ideaal van EU-integratie verbrokkelt
Toen Europa onder aanvoering van Merkel de grenzen opende voor ‘echte vluchtelingen’ is er niet nagedacht over de enorme druk die een overdosis immigranten legt op de sociale verzorgingsstaat. Veel immigranten betalen geen belasting en ontvangen een uitkering waardoor de verzorgingsstaat onder druk raakt. Burgers mopperen, twijfelende politici kijken weg en zijn voorzichtig in hun oordeel, bang om als populist te worden weg gezet door de gevestigde politieke partijen. Het duurt een tijdje voordat elitaire bestuurders de signalen vanuit de bevolking opvangen die gebukt gaan onder de overlast van de sociale ellende in de achterstandswijken. In Frankrijk slaat de geschrokken Macron ineens een andere toon aan om behalve z’n eigen volk ook de Oost-Europese EU-lidstaten te vriend te houden. Zal zijn voorstel om het sluiten van de buitengrenzen de aanzet zijn naar meer controles aan de binnengrenzen? Zou dan het ideaal van EU-integratie langzaam beginnen af te brokkelen?
Dankzij corona is alles mogelijk
Slovenië, Letland, Estland, Polen, Slowakije, Tsjechië en Hongarije hebben duidelijk gemaakt niet te zullen deelnemen aan een verplicht ‘Europees migrantenquotum’. In plaats daarvan stellen ze een sterkere Europese buitengrens voor. Macron is om. Hij ziet eindelijk een goede reden. Mede onder druk van een pandemie kun je bijkomstig veel beperkingen opleggen, al zou het veel burgers aan de kont roesten dat grenscontroles worden doorgevoerd. Dankzij corona is alles mogelijk. Zo zijn genoeg redenen te bedenken om bijvoorbeeld de aanvoer van drugs vanuit Nederland(!) af te remmen door controles aan de grens. De EU-integratie van disparate lidstaten met ongelijke economische snelheden is aan het wankelen. Ook de opname van sterk verschillende bevolkingsgroepen dreigt te mislukken.
Integratie
De immigratie is een struikelpunt geworden en beschadigt de EU. De integratie van verschillende culturen is niet zomaar via EU-regelgeving op te lossen. Het vereist veel tijd en vooral begeleiding. De opname van minderheidsgroeperingen uit een achterstandscultuur in een maatschappij met een hoge economische dynamiek is geen sinecure. Het vereist een één-op-één begeleiding. Het samenvoegen van groeperingen met verschillende geloofsgemeenschappen, zoals islam en christendom, zal nooit slagen wanneer het belijden van de ene religie botst met de opvattingen van de andere. Integreren in een samenleving betekent niet alleen gebruik maken van de sociale voorzieningen maar ook inburgeren in alle geledingen van een samenleving. Het betekent ook gebruik maken van cultuur en religie in die samenleving. Afdwingen mag niet maar aanpassen mag wel.
Vrijheid van godsdienst onder druk
De vrijheid van godsdienst verplicht niemand om deel te nemen aan de algemeen heersende religie. Toch zal er een discussie moeten worden gevoerd over de nadelige effecten van het toelaten van een religie waarvan het actief belijden botst met de normen en waarden van de oorspronkelijk heersende religie. Een moeilijke discussie omdat de vrijheid van godsdienst via moskeeën, tempels en ook sektes de mogelijkheid biedt een ander geloof te belijden dan de algemeen heersende. Wanneer fundamentalistische aanhangers van het salafisme aanslagen plegen onder verwijzing naar hun geloofsovertuiging dan is er sprake van botsingen tussen twee religies. Een duidelijk teken dat op het gebied van integratie de regels moeten worden aangescherpt. De vrijheid van godsdienst komt daarmee onder druk te staan. De geschiedenisboeken staan overigens bol van de religieuze oorlogen. Als er niet wordt ingegrepen dan zijn weldra de rapen gaar.
Normen en waarden
Het zijn complexe problemen waar een democratie vaak op stuk loopt. Teveel vrijheden creëren die niet altijd met elkaar stroken. Nu mijn punt: waarom lukt het in een pandemie wel om beteugelende maatregelen op te leggen aan de bevolking als het gaat om het voorkomen van veel slachtoffers. Waarom lukt het dan niet om een religie met afwijkende en botsende principes om te vormen naar de normen en waarden zoals die gelden in de westerse samenleving. Een religie waarin extremistische volgelingen een oproep zien om aanslagen te plegen op de allochtone bevolking moet, net zoals de gelovigen zelf, zich aanpassen aan de omgangsvormen van de oorspronkelijke bevolking van het land waar men toegang heeft gekregen. Waarom hebben we roken als slecht voor de gezondheid bestempeld? Waarom moeten we van drugs afblijven? Waarom schrijft de overheid allerlei regeltjes voor om gezond te leven? Het is om de druk op de gezondheidszorg te verminderen. Waarom zou je niet de druk op “Veiligheid en Justitie” kunnen verminderen door betwistbare religies onder overheidscontrole te plaatsen? Kwestie van politieke moed misschien.
Teken van zwakte
Als moskeeën in de EU-lidstaten ondergronds worden gefinancierd met geldstromen uit “onvrije landen” dan moet het duidelijk zijn dat er onvoldoende controle is op het grensoverschrijdend geldverkeer. Het ideaal van open grenzen is achterhaald. Het internationale betalingsverkeer, immigratie, drugshandel, mensensmokkel, en de wijd openstaande grenzen vragen dringend om een radicale aanpak. De Europese Unie faalt vanwege de verdeeldheid tussen de verschillende lidstaten. Macron roept om actie, waar blijft de rest, behalve dan de Oost-Europese lidstaten. De pandemie heeft geleerd dat overheden snel kunnen handelen als het gaat om het opleggen van een lockdown. Vreemd dat de zojuist genoemde islam-gerelateerde problemen niet worden opgepakt. Een duidelijk teken van zwakte van de EU-regeringsleiders.
GW
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.