Zelfbeklag is een valkuil

In mijn bijdrage van gisteren stipte ik al even aan dat iemand die er bewust voor kiest zich niet te laten ‘vaccineren‘, omdat hij of zij die ‘vaccins‘ niet vertrouwt, aan het eind van de dag beter af is dan iemand die zich wél heeft laten ‘vaccineren‘, als die ‘vaccins‘ inderdaad ‘puur gif‘ zijn. Als dat namelijk zo is, dan zijn de ‘gevaccineerden‘ degenen die we moeten beklagen, en zij zijn ‘genaaid‘. Met inbegrip van alle ‘experts‘ die geen experts waren, de beleidsmakers die gemesmeriseerd achter de ‘experts‘ aanliepen, en de mensen die in de ‘reguliere media‘ reclame maakten voor de ‘consensus‘, en opzichtig alle tegengeluiden uit beeld hielden.

In eerdere bijdragen, waarin ik mijn eigen standpunt over wel, of niet ‘vaccineren‘ heb toegelicht, benadrukte ik steeds dat ik oprecht hoopte dat ik het bij het verkeerde eind zou hebben, omdat het leed anders niet te overzien zou zijn. Nu de ‘data‘ en anekdotes over ‘bijwerkingen‘ door de muur van propaganda heen beginnen te sijpelen, maak ik mij dus ook ernstig zorgen. Ja, ook omdat ik niet blind ben voor de dwang die wordt gemobiliseerd om ‘weigeraars‘ die naald in hun arm te steken, maar veel meer nog omdat het onvermijdelijk is dat het ‘kwartje‘ op enig moment valt dat de oplopende ‘oversterfte‘ niet kan worden weggemoffeld in de la met ‘onbegrepen stukken‘, door een hele waaier aan gefantaseerde oorzaken aan te bieden, die de aandacht moeten afleiden van het verband tussen wat we waarnemen, en ‘de prik‘.

Even los van dat hele ‘covid-gedoe‘, zie je ook elders dat mensen die geleerd hebben om te gaan met tegenslag, en niet door meteen naar hun ‘moeder‘ (de overheid) te rennen, of op de televisie en in de krant, of bij de rechter te gaan ‘janken‘, met een eis om te worden ‘gecompenseerd‘, aan het eind van de dag een hand hebben met ‘alle azen‘. Onder ‘Complot-denkers‘, en bij de ‘kudde‘ die het ‘Warren-Report‘ over de moord op John F. Kennedy tegen de borst drukt als de ‘ultieme waarheid‘, wemelt het van de pure speculatie over het motief. Geheel ongefundeerd wil ik er graag mijn eigen ‘onzin‘ aan toevoegen, met de bewering dat het de dader, of daders/opdrachtgevers dwars zat dat Kennedy van het Amerikaanse volk vroeg om zich af te vragen wat zij voor hun land kunnen betekenen, en niet wat hun land voor hen kon betekenen.

Zijn opvolger, Lyndon Johnson, brak radicaal met dat inzicht, en inviteerde zijn landgenoten die klachten hadden om hem te petitioneren, zodat hij hen kon ‘helpen‘ hun eigen graf te graven. Terwijl hij van hen eiste dat zij hun leven gaven voor zijn oorlog in Vietnam, en de rest van Zuid-Oost Azië, om de mensen daar te ‘bevrijden‘. Ik hoop dat u het verschil ziet, waar Johnson niet zozeer aan zijn landgenoten vroeg om na te denken wat zij voor hun land konden betekenen door hen te mobiliseren voor die oorlogen die hij forceerde, want er was geen Amerikaan die dat zelf bedacht zou hebben. Opeenvolgende presidenten tapten echter uit hetzelfde vaatje als Johnson, en hen bleef het lot van Kennedy bespaard, omdat al die opgedrongen ‘hulpvaardigheid‘ ervoor zorgde dat de ‘De Staat‘, en een lange karavaan van ‘bedrijven‘ en ‘organisaties‘ die aan de ‘tiet‘ van de overheid lagen, en liggen, konden worden opgepompt tot een ‘Alles Bubbel‘ die nu op het punt van knappen staat. ‘Republikein‘ of ‘Democraat‘ maakte daarbij geen wezenlijk verschil.

Tegen diezelfde achtergrond, voor ik terugkeer naar het persoonlijke niveau, zie je in Rusland onder Poetin, en in China onder Xi, exact het tegenovergestelde. De reactie van die landen op alle ‘sancties‘ die ze voor hun kiezen krijgen, is een schouderophalen. Ze laten zich niet alleen niet gek maken, maar ze gaan hun eigen weg, en worden gaandeweg alleen maar sterker. Mede door die ‘sancties‘, omdat ze innovatieve oplossingen moeten bedenken om zich staande te houden. Zij vragen ‘het volk‘ om steun, zoals Kennedy dat voor ogen stond, en dat lukt wonderwel. Waarmee die landen geen ‘heilstaten‘ zijn, maar kijk naar de kritieken die bij ons de boventoon voeren als we het over die landen hebben, en wat je ziet is dat we van die landen verwachten dat ze meer doen voor de ‘jankerds‘.

Voordat u mij nu wegzet als een extreem hardvochtige medemens, moet ik ‘jankerd‘ nog wat beter uit de verf laten komen, want er zijn uiteraard héél veel mensen, in alle landen in de wereld, die niet te benijden zijn! Maar neem de Russische ‘oligarchen‘ die in de tijd van Yeltsin en de ‘Harvard Boys‘ in dat land onvoorstelbaar rijk werden in extreem korte tijd, dankzij ‘korte lijntjes‘ met ‘Westers Kapitaal‘. Poetin vroeg hen of ze hun eigen persoonlijke gewin belangrijker vonden dan het landsbelang, en als het antwoord daarop ‘Ja‘ was, stripte hij hen. Zelfde wat we nu zien in China. Vooral die Russische ‘oligarchen‘ ontwikkelden zich tot ‘beroeps-jankerds‘, en ironisch genoeg enthousiast gesteund door ‘Links‘ in de Amerikaanse en Europese politiek, iets waar ik zo op terugkom.

Kijken we nu naar toonaangevende Amerikaanse ‘oligarchen‘, dan zien we iets volkomen anders. Lieden als Bill Gates en George Soros lijken wel masochistisch. Ze profileren zich als de uitgesproken kampioenen van méér ‘overheidsbemoeienis‘, en je hoort hen niet alleen nooit klagen over de belastingdruk, maar ze zijn zelfs uitgesproken voorstanders van hogere belastingen, en méér geld voor een hele batterij uitgaven voor ‘goede doelen‘. Waarom? Omdat zij de ‘eigenaars‘ zijn van die ‘goede doelen‘, en de ‘overheid‘. Maar optisch lijkt het alsof ze de vleesgeworden zonen van onze Lieve Heer zijn. Andere ‘PR‘ dan de Khodorkovsky’s, Porochenko’s, Browders, en ga het hele rijtje maar langs. En ‘Links‘ trapt er met open ogen, en lege bankrekening in tot ze zelf hulpbehoevend zijn.

Bill Gates, George Soros, en opeenvolgende presidenten en politieke leiders in Amerika en Europa, sinds Kennedy en de Gaulle, riepen klagers niet toe dat ze maar een ‘ruggengraat‘ moesten groeien, zoals ik hier onlangs nog deed op dit blog. Nee, ze moedigden het klagen aan, verzonnen zelf de ene na de andere nieuwe ‘minderheid‘, en exploiteerden die ‘klaagcultuur‘ voor eigen gewin. En als je goed kijkt naar alles wat er uit het ‘World Economic Forum‘ komt, dan zie je dat identieke patroon. Ze ‘absorberen‘ de klachten van actiegroepen en wereldverbeteraars niet, maar ze staan aan de basis. Ze zijn praktisch de uitvinders van ‘Alles Groen‘, en ‘Alles Gender‘, en ze willen maar wat graag ‘nadenken‘ over het probleem van de overbevolking……..

De ‘jankerds‘ zwelgen in hun zelfbeklag, zelfs als hen helemaal niets is aangedaan. De Holocaust was een gruwelijke ontsporing, maar degenen die nu ‘cashen‘ zijn in meerderheid mensen die nog geboren moesten worden, of die Europa al hadden verlaten toen het volledig mis ging. Dito waar het gaat over ‘slavernijverleden‘, of het leed wat deze of gene groep met een bepaalde ‘geaardheid‘ weet op te graven aan ‘roots‘. Daarboven, buiten bereik, staan mensen die met elke nieuwe oprisping van zelfbeklag rijker en machtiger worden klaar met hun ‘Metaverse‘, nóg meer ‘overheid‘, hun ‘vaccins‘, hun ‘regime change operaties‘, en hun ‘bevrijdingsoorlogen‘. Als ‘ongevaccineerde‘ vraag ik hen niet om bescherming, maar ik wil dat ze ophouden met die vunzige spelletjes, en dat ze begrijpen wat ze ‘gevaccineerden‘ aandoen. Ik ben bereid de toorn van de ‘gevaccineerde‘ kudde te trotseren, die niet gewekt wil worden uit hun idyllische droom van een wereld waarin aan al hun klachten gehoor wordt gegeven. Maar uiteraard sta ik er niet bij te juichen.