Zo worden rechters in Nederland gekozen en 80 procent is van D66

De grootste problemen van Nederland worden niet niet opgelost omdat we een midden kabinet hebben (dit helpt natuurlijk ook niet), maar veel erger de belangrijkste machten zoals de ambtenarij, op afstand geplaatste semi-overheden en natuurlijk de rechterlijke macht worden volledig beheerst door links Nederland.

Knettergekke D66-rechters hebben lak aan de wet, geven beroepscriminelen lekker taakstrafjes terwijl dat niet mag

Het mooie van D66’er zijn is dat je je heerlijk boven de wet verheven kunt voelen. Als nepdemocraat weet je het immers beter dan het gepeupel, ja, zelfs als dat plebs in de Tweede Kamer zit en jou de wet denkt voor te kunnen schrijven.

De wetgever heeft het enkele tijd geleden al illegaal gemaakt om daders van geweldsmisdrijven en zedendelinquenten een taakstraf op te leggen. Niet zo gek natuurlijk; zo’n ‘straf’ pas niet eens bijna bij zulke vreselijke misdrijven. Een prima stap dus van de wetgever. Dit soort tuig moet je gewoon hard aanpakken. Dat betekent dus dat je ze in de gevangenis gooit.

Helaas wordt de rechterlijke macht beheerst door D66’ers. Dat type volk voelt zich zo boven de rest van het land verheven dat ze toch doen wat ze willen, ja, ook als de wetgever dat nadrukkelijk verbiedt. Hoe ze dat doen? Heel simpel: door een taakstraf te combineren met een celstraf. Daarbij bestaat de celstraf maar uit één dag cel… en die ene dag hoeven de criminelen vaak niet eens uit te zitten.

Vorig jaar is 622 keer een taakstraf opgelegd in combinatie met één dag cel. In 2012 – het jaar waarin het taakstrafverbod werd ingevoerd – gebeurde dat nog maar 83 keer… Het taakstrafverbod schrijft voor dat ernstige delicten en zedenzaken in principe niet met een taakstraf mogen worden afgedaan. Rechters kunnen het verbod omzeilen: ze mogen wél een taakstraf opleggen in combinatie met een onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

En ja, dat doen D66-rechters dus op grote schaal. Zoals GeenStijl het samenvat:

Je kunt als democratisch gekozen volksvertegenwoordiging wel de hele dag ammel wetten lopen te doen te verzinnen, maar als D66-rechters geen zin hebben om zich aan die wetten te houden, dan zoeken ze gewoon een maasje. Doen alsof D66 76 zetels in de Tweede Kamer heeft is the new black onder de zittende magistratuur.

De kiezer kan partijen die wél begrijpen hoe je criminelen moet straffen op 15 maart dus een grote verkiezingsoverwinning bezorgen, maar dat hoeft helemaal geen effect te hebben op de rechterlijke macht. De boven-ons-gestelden in de Gerechtshoven van ons land hebben namelijk lak aan ons én aan de trias politica, de verdeling van de machten. In het verleden begrepen rechters dat ze de wet moesten uitvoeren, maar tegenwoordig schrijven ze de wet zélf. En waag het eens daar iets van te zeggen; voor je het weet nemen deze D66’ers in zwarte gewaden je namelijk kwalijk dat je de ‘rechtsstaat’ zogenaamd ondermijnt, wat ze al verschillende malen gedaan hebben met Geert Wilders.

Het volk én hun vertegenwoordigers — je weet wel, de mensen die de wet hoegenaamd bepalen — moeten hun bek houden. D66-rechters weten het beter. Al-tijd.

Het bewijst maar weer dat de oorlog tegen het establishment veel verder gaat dan een verkiezing hier en daar. Het partijkartel zit niet alleen in de Tweede Kamer, de bureaucratie, de mainstream media en Brussel, maar ook in de rechterlijke macht. Als we als kiezers het heft écht in handen willen nemen moeten we daar dus ook iets aan doen. Er moet een plan komen om de rechterlijke macht te reorganiseren en ervoor te zorgen dat rechters gedwongen worden om de wet daadwerkelijk ten uitvoer te brengen, ja, ook als ze daar geen zin in hebben. Als één van de weinige partijen heeft de PVV daar daadwerkelijk een plan voor. Zoals Geert Wilders eerder al stelde in een interview met De Telegraaf:

“Ik vind wel – en dat heeft de PVV ook eerder voorgesteld – dat rechters niet meer voor het leven moeten worden benoemd. We hebben eerder voorgesteld om ze na vijf jaar of tien jaar nog eens te beoordelen. Maar deze politicus gaat geen rechters ontslaan.”

Het is nu aan andere nieuwe partijen — zoals VNL, GeenPeil en Forum voor Democratie — om dat plan te steunen óf om zelf met een alternatief te komen zodat de almacht van D66 in de rechterlijke macht eindelijk doorbroken kan worden.

Zo worden rechters in Nederland worden gekozen

Wij hebben dit stuk al veel eerder geplaatst en meer dan een jaar oud, maar door de vele commentaren over de D66 rechters hebben wij besloten dit stuk nog eens te plaatsen, simpelweg omdat de rechters in Nederland vaak te links worden bevonden.

Veel rechters overwegen te stoppen wegens werkdruk

Tot je zeventigste verzekerd zijn van een topbaan is geen garantie op een rustig werkzaam bestaan. Een kwart van de rechters wilde het afgelopen jaar opstappen. De belangrijkste reden voor de overweging om te stoppen is de werkdruk. Bijna driekwart van de rechters vindt die hoog en ruim twintig procent zelfs ‘te hoog’, meldt Vrij Nederland in een enquête. En ja, rechters stemmen nog steeds overwegend D66. Ze lezen graag Vrij Nederland, zijn gek op literatuur en mogen graag naar het theater gaan. Een tikje elitair kortom, kun je wel stellen. Waar dat nog méér uit blijkt? De rechters hebben moeite met het spreekrecht van slachtoffers. Het wetsvoorstel om slachtoffers hun mening te laten geven over de strafmaat wordt in grote meerderheid ’een slecht idee’ genoemd. 76% van de ondervraagden meent dat ’inspraak zal leiden tot verkeerde verwachtingen bij het slachtoffer (of diens ouders of diens nabestaanden).’

Dat Nederland zichzelf Internationaal weer eens belachelijk maakt door het Wilders proces en bewijst geen democratische rechtstaat te zijn waar vrijheid van meningsuiting nog wordt beschermd is het misschien aardig is stil te staan bij de laatste groep:
De rechterlijke macht.

Ondanks dat het openbaar ministerie vond dat er niets strafbaars door Wilders was gezegd, ondanks dat de politieke meerderheid tegen vervolging was besloot het gerechtshof, niet alleen dat Wilders vervolgt moest worden, maar deden met een “veroordelende beschikking”, waarin Wilders reeds schuldig werd verklaard, in plaats van slechts de (onjuiste) conclusie te trekken dat vervolging gewenst was.

Over de achtergronden van deze (onafhankelijke) rechters is al geschreven, maar hoe zit het nu met de benoeming van rechters in het algemeen?

We hebben de trias politica, deze dient ervoor te zorgen dat de rechterlijke macht onafhankelijk recht kan spreken. Dat heeft Montesquieu destijds wel leuk bedacht, maar dit werkt alleen, zoals hij ook beoogde, wanneer de rechter niet meer is dan een wetstoepasser.

Helaas is dit station in Nederland allang gepasseerd. Doordat meer en meer rechterlijke vrijheid wordt gegeven aan de uitvoering door rechters is de rechterlijke macht door o.a. jurisprudentie verworden tot een wetgevende macht.

En wanneer de tweede kamer zich duidelijk uitspreekt voor hogere straffen bij geweldsdelicten tegen agenten, lappen de rechters dit aan hun laars en vinden € 500,- euro boete wel genoeg voor het verwonden van een agent. “Dan hadden ze maar een ander vak moeten kiezen”.

En in plaats van uit te voeren van de wet valt President Hoge Raad Geert Corstens de politiek aan en vindt hij dat rechters gelijk zijn aan de politiek: “Soms lijken zij niet te beseffen dat de rechterlijke macht de derde macht is in ons staatsbestel, niet onder- maar nevengeschikt aan de wetgevende en de uitvoerende macht.”

Neen weledelachtbare heer Corstens, u bent verre van democratisch gekozen en dient de wet toe te passen. Indien de politiek wenst dat er zwaarder wordt gestraft en dit is niet onwettig, dan dient u dit uit te voeren. U lijkt zich niet te beseffen dat U slechts een onafhankelijke macht bent om oneerlijke processen te voorkomen. De hoogte van de gemiddelde strafmaat is aan de politiek, niet aan u. U moet toepassen.

Hoe worden de heer Corstens en kornuiten nou wel benoemd? Wie bepaald dat?
Nou dat zit zo:

De Leden van de Raad voor de Rechtspraak (een groepje van 5 waarvan 4 babyboomers) worden benoemd bij Koninklijk besluit. Zij op hun beurt benoemen de leden van de Selectiecommissie rechterlijke macht. Deze commissie bestaat uit mensen uit de rechterlijke macht, het bedrijfsleven het openbaar en het onderwijs, aldus de brochure van de rechtbank.

Klinkt nog aardig (ondanks dat deze commissie ook weer niet democratisch is gekozen) en dat blijkt dan weer wanneer je de lijst bestudeerd.

Het eerste lid uit “het bedrijfsleven” dat ik zie op de lijst is ir. S. Benayad, oud-vz. Islamitische Scholenkoepel ISBO, zijn naam prijkt ook op de deelnemerslijst van “Benoemen en bouwen” het speeltje van Doekle Tepstra tegen Wilders. Hoezo onafhankelijk?

Een verder greepje uit de lijst die overigens grotendeels uit rechters bestaat:

-Mevrouw Annelies Freriks, hoogleraar Dier & Recht (geen onbelangrijk onderwerp, maar 1 die in de regel wordt vervuld door onze linkse medemens), vindt dat het verhogen van gevangenisstraf bij verwaarlozing van dieren, zoals voorgesteld door minister Verburg geen zin heeft want: “rechters leggen deze straf toch niet op”. Goed geselecteerd dan Annelies!

-Mevrouw mr. D. Ghidei, lid Commissie Gelijke Behandeling, tevens ambassadeur van het Forum Democratische ontwikkeling, een gesubsidieerd groepje dat discussieavonden organiseert met thema’s zoals “wie is er bang voor Geert Wilders”. Mevrouw Ghidei: “Hoe democratisch is onze rechterlijke macht” misschien een leuk thema voor de volgende bijeenkomst?

– prof. Dr. C.A. Groenendijk, emeritus hoogleraar rechtssociologie en vz Centrum voor Migratierecht Radboud Universiteit Nijmegen, ook bekend als 1 van de 18 hoogleraren die per open brief bezwaar heeft gemaakt tegen de inburgeringswet van Verdonk.

-mw. mr. M.L. Haimé, directeur inburgering en integratie ministerie VROM, groot voorstander van de verplichte contradictie “positieve discriminatie” en (voormalig) bestuurslid Stichting Meander: “‘Wilders zet in zijn nieuwe film een aantal fragmenten achter elkaar om het gevaar van de Islam aan te tonen. Dat is pure haatzaaierij’, aldus Said Bouddouft. Hij is directeur van Stichting Meander, de organisatie in Zuid-Holland”

–mw. mr. C.L. Knijff, Advocaat. lid werkgroep Juridische aspecten van klimaatverandering van Vereniging voor Milieurecht. Een van de vele milieuclubjes, gesubsidieerd door het ministerie van Vrom.

-mr. H. Ouled Ali, Advocaat, voorzitter en oprichter Nederlands Ma­rok­kaans Ju­ris­ten­netwerk: “We willen het aantal Marokkaanse juristen dat in de juridische markt werkzaam is, minimaal vertienvoudigen”. Tja, daar zou hij bij de selectie dan ook mogelijk wel rekening mee houden…

Gezien de Ramadandinertjes die ze regelmatig organiseren twijfel ik ook hier aan de “schijn van belangenverstrengeling”

– drs. D. Ramlal directeur Stichting MEE. “MEE is onafhankelijk van zorgaanbieders en andere instanties en dus alleen gericht op uw belang. De diensten van MEE worden door de overheid betaald. Voor u is het daarom gratis.”

Nee stichting Mee, de belastingbetaler betaalt en daarom betalen ook mensen die niets met uw clubje te doen hebben daar onvrijwillig aan MEE. Dat is niet gratis. Dat deze zin op de hoofdpagina staat zegt genoeg over uw politieke gevoel: De overheid moet voor ons allen zorgen, het inzetten van belastinggeld waar burgers hard voor hebben gewerkt noemt u gratis.

Daarnaast prominent CDA’er, voorzitter Stichting Hindoe Omroep Nederland (medeoprichter), secretaris Raad van Toezicht MTNL (Multiculturele Televisie Nederland), voorzitter Surinaams Regionaal Steunpunt voor Surinamers, lid bestuur Bedrijfsfonds voor de pers u weet wel, het clubje dat het nodig vond om ondermeer marokko.nl € 150.000,- belastinggeld toe te schuiven

– mr. W.L.F.C. ridder van Rappard, burgemeester te Noordoostpolder, gelukkig een liberaal. Maar wel al 30 jaar burgemeester en afkomstig uit een adelijke regentenfamilie.

-drs. Ehsan Turabaz, manager International Sales van Inter Ikea Systems BV, behalve mede-oprichter en voorzitter van de Foundation Friends of Afghanistan is hij sinds
2003 President van de Netherlands-Afghanistan Business Council als onderdeel van het Nederlands Centrum voor Handelsbevordering (NCH). Hij is tevens Honorair Consul van Afghanistan in Nederland. Lid raad van Advies Plan Nederland. Ontwikkelorganisatie Plan, welke jaarlijks zo’n 14,5 miljoen euro subsidie opstrijkt.

mr. N. Türkkol, advocaat. Sinds 1993 werkt hij als advocaat. Zowel tijdens zijn studie als daarna heeft hij bij verschillende organisaties bestuurlijke ervaring opgedaan o.a. Turkse studentenvereniging (TSV-Landelijk) en Meldpunt Discriminatie Amsterdam.

Op dit moment is hij bestuurslid van Netherlands Turkey Business Association (NETUBA) en is hij voorzitter van de Raad van Toezicht van de Stichting TEMA-Nederland (TEMA-NL),welke een subsidie van bijna € 200.000,- heeft losgepeuterd voor de groene moskee….

mw. mr. P.G.H. Westerhof, zelfstandig adviseur, tevens voorzitter van Stichting Ien Dales. Samen met wat andere PVDA’ers. Voormalig bestuurslid Nederlandse Vereniging van Vrouwen met Academische Opleiding.

mr. M.A.P. van Haersma Buma, dijkgraaf Hoogheemraadschap van Delfland, nog een liberaal maar ook deze vastgeroest: al sinds de jaren ’80 burgemeester van niet noemenswaardige gemeenten en nu troostbaantje als Hans Brinker. Naast dijkgraaf voormalig lid van Burgemeesters voor Vrede.

Over mevrouw mw. drs. A.M. van Wagenberg, Manager Special Projects bij DSM Food Specialties, is buiten dat zij ook lid raad van toezicht van de Open universiteit is weinig te vinden.

In het rijtje “niet rechter” prijkt verder nog een kantoordirecteurtje ING.

Samengevat: Onze rechters bepalen grotendeels zelf wie onze nieuwe rechters worden, alleen wanneer je een duidelijk links, bij voorkeur allochtoon of milieuprofiel hebt mag je als niet rechter meedoen. Of je moet een oude regent zijn die ja knikt wanneer dit nodig is.

Nederlandse rechters en hun organisatie achten zichzelf niet onder, niet naast maar boven de wetgevende macht.

Rechters horen, al dan niet door de tweede kamer, verkozen te worden. Dit tast de onafhankelijkheid geenszins aan. Immers zegt een democratische benoeming niets over het ontslag.

Nog even op een rijtje:

1. Rechters hebben steeds meer macht gekregen. Was een rechter vroeger iemand die de wet toepaste, nu interpreteren rechters de wet en in sommige gevallen vullen zij deze – compleet in strijd met de scheiding der machten – zelfs aan. Dat interpreteren komt in de praktijk neer op toegeven aan ‘het gevoel’ in de samenleving. Tenminste, dat wil men ons doen geloven. In werkelijkheid gaan rechters mee met de morele voorkeuren van de elite of van pressiegroepen van het moment. Nooit malen zij om de voorkeuren van de gewone man. Die bevallen de rechters niet en worden daarom gelabeld als dom en onderbuik.
2. Dan zijn er de rechters die zich te weinig bewust zijn van hun positie en zo nodig in de media van zich moeten laten horen, zoals rechter mr. Eliane van Rens. Zij uitte op tv kritiek op de PVV en de wraking in het eerste Wilders-proces. Onverstandig, want niemand met gezond verstand die toen nog geloofde dat zij met het aantrekken van de toga de eigen overtuiging aflegde.
3. Dat brengt ons bij de politieke achtergrond van rechters. Ook al rust er in Nederland een taboe op om het te zeggen, die achtergrond is wel degelijk van invloed op de beslissingen van rechters. Dat is de realiteit. Dat geen rechter het partijprogramma van D66 in zijn oordeel betrekt, wil nog niet zeggen dat het niets uitmaakt hoe hij of zij als rechter in het leven staat. Zeker in gevoelige zaken speelt dat mee. Het grote aantal rechters met D66-achtergrond doet het imago van de rechterlijke macht dan ook geen goed. Sterker, het is reden tot grote zorgen over het functioneren van de rechterlijke macht.
4. Vooringenomenheid, zeker politieke, van de rechterlijke macht ondermijnt het vertrouwen in de onpartijdigheid van de rechtspraak. Dat rechter Van Rens zelf niet inzag niet de meest aangewezen persoon te zijn om achter de tafel te gaan zitten, getuigt van een onprofessionele houding en mateloze zelfoverschatting. Noch haar eerdere kritiek, noch haar ongehoord vooringenomen en venijnig verhoor bij de ondervraging van getuige-deskundige Paul Cliteur waren voor de wrakingskamer aanleiding om haar te vervangen. Dat laat zien dat de rechterlijke macht de schaamte voorbij is, zelfs de schijn van onpartijdigheid niet meer ophoudt en willens en wetens niet alleen PVV-kiezers, maar evengoed de rechtsstaat schoffeert. Rechters die politiek bedrijven, dát ondermijnt pas de rechtsstaat.
5. Geen wonder dat er groot wantrouwen heerst tegenover rechters. En hoe vaak wordt dat wantrouwen niet bevestigd? In het laatste proces-Wilders werden veel getuigen deskundigen niet toegelaten. Zoiets bevordert het vertrouwen in de rechtspraak niet. En rechters mogen dan wel bij hoog en bij laag van zichzelf beweren dat een politieke of welke overtuiging ook geen invloed heeft op hun onafhankelijkheid, maar als een rechter vervolgens op tv vertelt dat PVV´ers niet welkom zijn binnen de rechterlijke macht voedt zo’n bewering alleen maar het terechte wantrouwen.
6. Rechters lijken ook gewoon lak te hebben aan het volk (populo). Ondanks een voortdurende roep om zwaardere straffen blijven Nederlandse rechters relatief lage straffen opleggen. Zelfs terwijl politie, misdaaddeskundigen en nabestaanden zich daar keer op keer zich tegen uitspreken. Graaiers als Nurten Albayrak komen met een taakstraf weg. Net als wegpiraten en rovers die onnoemelijk leed veroorzaken. Geen wonder dat uit woede over de onbalans tussen aangebrachte schade of leed en de straf voor de dader(s) de stoelen door de rechtszaal vliegen. Maar in plaats van zich eens achter de oren te krabben, weten rechters niets anders te doen dan de stoelen vast te laten zetten.
7. Ronduit fout is het als rechters zich mengen in politieke discussies over voorgenomen rechtspraak. Politici en rechters hebben hun eigen verantwoordelijkheid. Ze horen zich niet met elkaars zaken te bemoeien. Dus moeten rechters niet drammen als de politiek het heeft over griffierechten of taakstraffen.
8. Is er eenmaal een politiek besluit genomen, dan willen rechters nogal eens sjoemelen met het volgen van dat besluit. Zo bleek uit onderzoek dat niet alle rechters hun bijbanen opgaven, terwijl dat wel moest. Ook weten ze goed de muizengaatjes van de wet te vinden. Voor iedereen is duidelijk dat volgens de wet ‘een kale taakstraf’ niet langer volstaat voor de bestraffing van ernstige zeden- en geweldsmisdrijven. De wetgever wil dat zulke vergrijpen zwaarder bestraft worden en dat daarvoor helemaal geen taakstraffen meer opgelegd worden. Maar de lobby van rechters (‘maatwerk en zo’) kreeg het voor elkaar dat rechters toch nog een taakstraf mochten opleggen, maar dan wel naast een minstens onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Gevolg: rechters bepalen zelf wel wat ze willen, maken een lange neus naar de wetgevende macht en delen juist meer taakstraffen uit.
9. En dan zijn er nog de gevallen waar rechters geen raad mee weten. Twee mensen in een auto. Dodelijk ongeluk. Niemand weet wie reed. Drie gasten trappen iemand dood. Niemand gaf de dodelijke trap. Op de vlucht voor de politie botsten Mohamed el G. en Mohamed S. op een voetganger. Die overleed daardoor. ‘Geen van beiden had de scooter bestuurd’. Ook forensisch deskundigen konden niet achterhalen wie de bestuurder was. Gevolg: vrijspraak. De vindingrijkheid van de rechters schiet hier te kort. Maar als Wilders voor het hekje staat, dan zijn ze ineens wel super spits. Ook al moet de Marokkaanse nationaliteit tot ras verklaard worden, Wilders zal veroordeeld worden. Geen wonder dat mensen daar kritiek op hebben.
10. Het is ook helemaal niet uit te leggen dat rechters er een behagen in lijken te scheppen de volksvertegenwoordiging, en dus het volk, te dwarsbomen. Grenscontroles mogen niet van de EU. Gezond verstand gebruiken bij controles en opsporing (etnisch profileren) is discriminatie. Migranten weren of uitzetten is onmenselijk, immoreel. Haat/imams weigeren is in strijd met vrijheid van godsdienst. Een muur, een hek, preventief opsluiten. Niets mag. Rechters zouden zich niet moeten lenen voor een politiek steekspel zoals in de zaak Wilders of rond het inreisverbod van Trump. “Wie alleen maar wil registreren welke inbreuken op de rechtsstaat worden gemaakt zonder zich bezig te houden met de vraag van de noodzaak daarvan doet weinig nuttigs”. (Paul Cliteur)

Advocaten, notarissen, artsen, ambtenaren, allemaal kunnen ze aansprakelijk worden gesteld voor missers. Alleen rechters (sinds 2002) niet. Altijd weer doen ze een beroep op hun zogenaamde onafhankelijkheid en (daar heb je hem weer) de mogelijke schade voor het vertrouwen in de rechterlijke macht. Alleen de Hoge Raad, in feite een zichzelf aanvullend college, kan een rechter schorsen of ontslaan. Maar ook in dat college zitten soms lieden die daar niet thuis horen.

Het functioneren van de rechterlijke macht geeft alle aanleiding tot kritiek. En het wordt hoog tijd om die kritiek eens serieus te nemen. Rechters moeten, zoals de PVV wil, niet langer voor het leven benoemd worden. Dat biedt de mogelijkheid om de rechterlijke macht meer een afspiegeling te laten zijn van de politieke voorkeuren binnen de samenleving en niet van die van een groep rechters. Tegelijk kan dan de feminisering – ook een groot probleem – van de rechterlijke macht een halt worden toegeroepen.