Indignatie redactie 
‘Zwart zijn in Amerika mag geen doodvonnis zijn’, zei burgemeester Jacob Frey in Minneapolis na de schokkende, gruwelijke moord op George Floyd door een politieagent in de straten van Saint Paul.
Floyd (46) werd gefilmd door omstanders die geboeid waren en met de voorkant naar beneden op de weg gedrukt terwijl een agent acht minuten op zijn knie drukte op zijn nek. Ondanks de wanhopige pleidooien van Floyd dat hij niet kon ademen en protesten van de omstanders om hem te laten gaan, verslikte de politieagent hem dood.
Vier agenten zijn naar verluidt ontslagen na publieke verontwaardiging over de moord op Floyd. Minneapolis en andere steden hebben sinds het incident op 25 mei meerdere nachten rellen meegemaakt. Videobeelden laten zien dat het slachtoffer geen weerstand bood tegen arrestatie, zoals de politie eerder had beweerd. Hij werd gearresteerd op verdenking van het passeren van een vals biljet van $ 20 in een restaurant. Het gebruik van zulk buitensporig geweld door de politie – zelfs als de beweringen over vervalsing worden gestaafd – is obsceen onevenredig.
Klaarblijkelijk werd George Floyd op klaarlichte dag gelyncht door een blanke agent in de straat van de stad. De echte ‘misdaad’ van het slachtoffer was zwart zijn.
Onderzoek naar officiële gegevens toont consistent aan dat Amerikaanse zwarte mannen, evenredig met de bevolking, veel vaker zullen sterven door ontmoetingen met politieagenten in vergelijking met hun blanke tegenhangers.
De zaak van George Floyd doet grimmig denken aan die van Eric Garner die in 2014 door een politieagent in New York City werd verslikt. Garner werd aangehouden op verdenking van het verkopen van smokkelwaar op straat. Hij smeekte ook om genade terwijl hij in een wurggreep was en vertelde officieren dat hij niet kon ademen voordat hij werd gesmoord.
De meeste doden door wetshandhavers worden echter veroorzaakt door vuurwapens. Steevast wordt het excuus nagebootst dat de officier ‘voelde dat zijn leven werd bedreigd’ door het slachtoffer. Philando Castile werd in juli 2016 met vijf ronden achter het stuur van zijn stilstaande auto doodgeschoten omdat de verkeersagent beweerde dat Castilië zijn hand wantrouwend bewoog. Dat was nadat het slachtoffer de officier kalm had verteld dat hij een vuurwapen in de auto had om hem te waarschuwen om een fatale fout te voorkomen.
De overgrote meerderheid van de politie die van dit soort racistische moorden wordt beschuldigd, wordt nooit vervolgd of anderszins vrijgesproken.
Michael Brown, een tiener, werd in 2014 doodgeschoten in Ferguson, Missouri, hoewel getuigen zeiden dat hij zijn handen in de lucht had wanneer hij werd geconfronteerd met de politieagent. De smeris werd niet eens aangeklaagd nadat een grand jury zijn bewering dat hij bedreigd werd, accepteerde.
Tamir Rice, een 12-jarige jongen, werd in 2014 doodgeschoten door twee agenten in Cleveland, Ohio, op verdenking van het vasthouden van een vuurwapen terwijl hij in een kinderpark speelde. Het bleek dat de jongen aan het spelen was met een replica speelgoedgeweer. Er werden geen aanklachten ingediend tegen zijn moordenaars.
Deze geïnstitutionaliseerde straffeloosheid voor politieagenten die mogen ontsnappen met moord, leidt onvermijdelijk tot een bredere samenleving. Het racistische vermoeden van zwarte mannen die bij de misdaad betrokken zijn, wordt keer op keer ingeroepen door zelfbenoemde, wapentuigende burgerwachten.
Eerder dit jaar, in februari, werd Ahmaud Arbery op straat neergeschoten terwijl hij aan het joggen was in Brunswick, Georgia. Zijn aanvallers, een blanke vader en zoon, vermoedden dat hij te maken had met woninginbraak in het gebied. Videobeelden laten duidelijk zien dat het slachtoffer ongewapend en in jogginguitrusting was. Niettemin werd hij door de twee mannen doodgeschoten, van wie er één een ex-agent is.
Een ander berucht geval is dat van Trayvon Martin, een tiener, die in 2012 werd gestalkt en doodgeschoten door een burgerwacht in Florida, opnieuw op verdenking van het plegen van een overval.
De schokkende waarheid is dat het lynchen van Afro-Amerikanen in de VS vandaag de dag leeft zoals het was tijdens het apartheidstijdperk van de zuidelijke staten en hun Jim Crow-segregationistische wetten die in het levend geheugen bestonden. De Klu Klux Klan mag geen kruisen openlijk verbranden of slachtoffers van de achterkant van jeeps langs wegen vervoeren totdat hun lichaam barst. Gelijkheidswetten sinds de jaren zestig hebben een gelijkenis in raciale rechten en rechtsbescherming gebracht.
Maar in de echte wereld van de Amerikaanse samenleving zijn zwarten nog steeds systematisch armer, meer werkloos, zwak, gediscrimineerd en beroofd. De pandemie van het coronavirus die in de VS grote schade aanricht – meer dan 100.000 doden in vier maanden – treft onevenredig veel Afro-Amerikanen harder vanwege hun verarmde levensomstandigheden.
Het straffeloos neerschieten en stikken van zwarten door politie of burgerwachten maakt deel uit van het systematische racisme dat de VS doordringt. Dat komt door het Amerikaanse kapitalistische klassensysteem dat zwarten en andere minderheden naar de laagste trede onder de arbeidersklasse brengt.
Een sinistere manifestatie hiervan was te zien in het incident vorige week in het Central Park in New York, toen een blanke vrouw hysterisch belde naar 911 en beweerde dat haar leven werd bedreigd door een zwarte man. De man had de vrouw eenvoudig en beleefd gevraagd om haar hond aan de lijn te houden in overeenstemming met de regels van het park. Videobeelden van de man lieten zien dat ze tijdens de ontmoeting op geen enkele manier was geschonden. Blijkbaar beschuldigde ze de man valselijk van kwaadaardige bedoelingen en bovendien voelde ze arrogant dat haar blanke stem zou worden gesteund door de politie tegen een zwarte man.
Als de politie snel genoeg had gereageerd om ter plaatse te verschijnen, was de man waarschijnlijk doodgeschoten omdat hij zich verzette tegen arrestatie of op verdenking van bedreiging van hun leven met zijn verrekijker voor vogelspotten. Omdat zwart zijn in Amerika een doodvonnis is.
En toch hebben Amerikaanse politici en media het lef om China, Rusland, Cuba, Iran en andere landen lezingen te geven en sancties op te leggen over mensenrechten.
