Alles waarvan ik vreesde en hier schreef op mijn blog dat zou gebeuren is werkelijkheid geworden

Het is nu zaterdag 27 november 2020. Alles waarvan ik vreesde en hier schreef op mijn blog dat zou gebeuren is werkelijkheid geworden, en de snelheid van de ontwikkelingen op weg naar een totalitaire medische staat neemt alleen nog maar toe.

Het coronatoegangsbewijs, waarvan Mark Rutte en Hugo de Jonge plechtig beloofden dat het er nooit zou komen, is nu al twee maanden in gebruik. De vaccinatiedwang zou er nooit komen, hooguit enige drang tot vaccinatie, en het zou voor iedereen een vrije keuze blijven om zich al of niet te laten vaccineren. Maar de term dwang dekt inmiddels de lading al lang niet meer: de strategie die het demissionaire kabinet ten overstaan van ongevaccineerden voert is niets minder dan een vaccinatieterreur.  De 12 t/m 17-jarigen werden schaamteloos gechanteerd dat ze zich moesten laten vaccineren zodat oma en opa niet dood zouden gaan. Die propaganda is inmiddels ontkracht, maar dat is geen belemmering om de prikken nu te richten op de kinderen van 5 t/m 11 jaar. Dat dit officieel nog niet het geval is, is waarschijnlijk het gevolg van de vraag van De Jonge c.s. aan de propaganda-afdeling van het RIVM, hoe men dit nu weer in de hoofden van de gedweeë Nederlander gaat planten.

“Je größer die Lüge, desto mehr wird ihr geglaubt.”

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

Privileges voor gevaccineerden ten nadele van ongevaccineerden: Hugo de Jonge zou het nooit toestaan, zo zei hij, en hij zou het een goed idee vinden om dat bij wet vast te leggen.  Hij zei het nog eens nadrukkelijk voor ‘het filmpje’. Het omgekeerde blijkt het geval. De wetsvoorstellen die naar de Tweede Kamer zijn gestuurd, ontnemen werkgevers het recht om het 2G-systeem voor hun personeel niet in te voeren. Als het aan Hugo de Jonge ligt, wordt bij wet geregeld dat medezeggenschapsraden van de universiteiten en hogescholen buitenspel worden gezet. We staan op de drempel van het invoeren van een 2G-systeem waarmee ongevaccineerden geweerd worden uit de horeca, het theater, de bioscoop en het museum. Ook met een negatieve test worden ze gedegradeerd tot neue Untermensch. En dat niet alleen: het wordt ongevaccineerden verboden niet-essentiële winkels te betreden. Die term is voor velerlei uitleg vatbaar, want vroeg of laat zal men toch een nieuwe broek, een nieuwe jas of een nieuwe trui moeten kopen. En zo kan men de term zo uitleggen en modelleren dat ze ook op andere situaties en gelegenheden van toepassing zijn:. Ik maak me geen enkele illusie: de volgende stap van deze medische nationaalsocialisten is het de ongevaccineerden de toegang te ontzeggen tot de drogist, bakker of supermarkt. Zoals men dit nu al kan aanschouwen in Oostenrijk en Duitsland. Van de Tweede Kamer hoeven we niets te verwachten, die heeft haar controlerende taak al in de herfst van 2020 bij het grof vuil gezet. Van de rechterlijke macht hebben we evenmin bescherming te verwachten, omdat hij deemoedig buigt voor de macht van de technocraten van het OMT als zijnde de nieuwe hogepriesters van de wetenschap. De hogepriesters die ons beloofden dat ze ons uit de crisis zouden leiden, maar tot nu toe hopeloos gefaald hebben. Ze willen ook geen uitgang vinden, omdat ze dan geconfronteerd zouden worden met de enorme schade die ze de maatschappij berokkend hebben.

En ik kan het maar niet genoeg benadrukken: opnieuw zijn het de intellectuelen, waaronder vele artsen, advocaten en sociale wetenschappers, die van harte meewerken aan het inrichten van de medische nationaalsocialistische staat.

Nee, de medici waren niet het slachtoffer van het nationaalsocialisten in de jaren dertig van de vorige eeuw. Integendeel, ze wezen hen de weg naar het eindpunt: die Endlösung. Met als eerste maatregel de gedwongen sterilisatie van vrouwen die volgens hen ongeschikt waren om moeder te worden. Precies datgene wat Hugo de Jonge als wethouder van Rotterdam in 2017 bepleitte en hier ongestraft mee wegkwam. Hoe absurd en gevaarlijk was het om het hem mogelijk te maken minister van VWS te worden. Men had zich toen al moeten realiseren dat er een bijzonder kwaadaardige geest huist in deze man.

En omdat het veel geduld van de nationaalsocialisten zou vragen om resultaat van gedwongen sterilisatie te zien, werd dit programma al snel opgevolgd door het instellen en uitvoeren van hetT4-programma, het eufemisme voor het vermoorden van alles wat men zag als ‘vervuiling’ van het volk. Omdat deze nutteloze mensen alleen maar geld kostten en gevoed moesten worden, voedsel dat men beter aan nuttige mensen kon geven. Nee, het was niet de rechterlijke macht die een poging deed om deze ontwikkelingen te stoppen. Het overgrote deel van de door artsen gedane aanvragen voor gedwongen sterilisatie werd door de hiervoor ingestelde ‘rechtbanken’ goedgekeurd.

Het wordt allemaal ijzingwekkend gedetailleerd beschreven in een artikel uit de British Medical Journal, met de titel “Not a slippery slope or sudden subversion – German medicine and national socialism in 1933”. En wie wil zien hoe het T4 programma er uitgezien moet hebben, kan de film “Nebel im August” kijken. Ik heb er een nacht niet van geslapen, omdat ik me opnieuw ten volle realiseerde wat mensen elkaar aandoen als men geloofd in een ideologie.

Rechters, artsen en verpleegkundigen uit die tijd waren in de volle overtuiging dat ze het beste voor hadden met het Duitse volk. Wie kan mij uitleggen wat het verschil is met Hugo de Jonge als hij zegt dat het een ‘ongemakkelijke waarheid is dat er ongevaccineerden in het ziekenhuis liggen, waardoor mensen met kanker niet geopereerd kunnen worden’. Deze man schuwt geen enkel middel om ongevaccineerden als een minderwaardige soort neer te zetten, en uit de maatschappij wil weren als zijnde ‘onrein’ omdat ze zich niet willen laten vaccineren. Waarom zou het nu anders gaan als in de jaren dertig van de vorige eeuw? Wie grijpt nu wel in en zet de verblinde fanaticus Hugo de Jonge op een zijspoor? Het antwoord is duidelijk na twee jaar: niemand. Er is geen andere mogelijkheid meer dan dat het volk het zelf zal doen, zodra de onrust, de woede en de intense haat die de man inmiddels gekweekt heeft bij een groot deel van de bevolking zich een uitweg zoekt. En nog steeds kiezen de zichzelf gekozen machthebbers Ferd Grapperhaus en burgemeesters hun toevlucht tot repressie en geweld. Terwijl dat op de langere termijn altijd een doodlopende weg blijkt te zijn, omdat uiteindelijk ook de onderdrukte voor geweld zal kiezen, om zich hiertegen de verdedigen.

Over de rol van de intellectuelen schrijft Hannah Ahrendt treffend in het boek ‘On violence’. Ze waarschuwt voor de toenemende invloed van sociale wetenschappers en intellectuelen op het beleid van de overheid. Omdat men in de overtuiging is dat in tijden van crisis het volk moet vertrouwen op mensen die rationeel kunnen denken. Hannah Ahrendt legt in haar boek uit waarom dit een  gevaarlijke ontwikkeling is. Volgens haar denken juist deze mensen niet, maar beperken ze zich tot rekenen en het opstellen van hypothesen. Ze denken de toekomst te kunnen voorspellen, maar weigeren hun hypotheses te toetsen aan de werkelijkheid. Treffender had ze de maatschappij in de laatste jaren niet kunnen schetsen.

Hoe meer ik van Ahrendt lees, ondanks dat haar boeken en teksten bij tijd en wijle onleesbaar zijn, hoe meer ik me verbaas hoe scherp en helder ze de toekomstige maatschappij voor zich zag. De rol van het OMT in het beloop van de crisis – overeenkomende de manier waarop men internationaal deze crisis denkt te kunnen bezweren – stond al nauwgezet in haar boeken geschreven.

Nog belangrijker is dat deze intellectuelen – in lijn met wat Ahrendt schrijft – hun intellect en kennis niet inzetten om de vraag te beantwoorden wat moreel en ethisch juist is, maar deze termen gebruiken als gereedschap om hun moreel en ethisch verwerpelijke standpunten te vergoeilijken en te verdedigen. Ahrendt was geschokt om vast te moeten stellen dat vele goed opgeleide en briljante Duitse hoogleraren, advocaten en bureaucraten – waaronder vele van haar eigen vrienden – in staat waren hun eigen medeplichtigheid aan het bestuur van het Derde Rijk te rechtvaardige. Vaak met het argument dat hun deelname slechts het mindere kwaad was en dat zij niet verantwoordelijk waren voor de uitgevoerde wandaden en wreedheden.

En daarmee zijn we terug in onze tijd. Ook wij hebben onze eigen intellectuelen die niet vanuit de beginselen van hun vak beargumenteren wat moreel juist en wat ethisch zuiver is, maar die hun persoonlijke overtuiging aankleden met wat ze als dekmantel uit hun vakgebied kunnen gebruiken om hun weerzinwekkendheid van hun standpunten te verbergen. En zoals het ook in de jaren dertig van de vorige eeuw gebeurde, lenen de media zich graag om hun propaganda – want dat is – uit te kunnen dragen. Het meest zorgwekkend is wellicht nog wel dat deze mensen geen strobreed in de weg wordt gelegd, dat ze nooit kritisch bevraagd worden, en dat ze nooit geconfronteerd worden met de kwaadaardigheid van hun argumenten.

En ook in onze tijd zijn er vele van deze intellectuelen die uitstekend in de ideologie van de nationaalsocialisten gepast hadden. Ze wanen zich veilig in hun werkkamers aan de universiteiten en hebben – zoals ze nu nog denken – ook financieel niets te vrezen.

Zo is daar Andre den Exter, universitair hoofddocent gezondheidsrecht aan, oh ironie, de Erasmus Universiteit. Op 3 november 2021 krijgt hij van het NRC vrije doortocht om zijn moreel verval met een dun laagje gezondheidsrecht te bedekken. Den Exter is van mening dat je mensen het recht op lichamelijke autonomie kunt ontzeggen door ze van de maatschappij uit te sluiten en ze te dwingen zich te laten vaccineren. En hij natuurlijk gaat hij tot het uiterste, net als zijn vroegere Duitse collega’s: hij probeert deze mening ook nog te verkopen als moreel superieur.

Vervolgens krijgt Govert den Hartogh op 24 november 2021 in het NRC vrij baan om zijn in verregaande staat van ontbinding verkerende ethische bewustzijn te etaleren, en te bedekken met een doorschijnende mantel van de ethica: hij is van mening dat ‘gevaccineerden hun verantwoordelijkheid hebben genomen, en dat ongevaccineerden op een andere manier moeten bijdragen.’ Volgens hem zou de (te) grote druk op de zorg niet bestaan als iedereen zich zou laten vaccineren’. De ongevaccineerden mogen ‘zich niet onttrekken aan de verantwoordelijkheid die een ieder heeft in de vrije samenleving’. Hij gaat verder met ‘Overheidsdwang is nodig om een eerlijke verdeling van lasten en lusten te garanderen’, en haalt daarbij Karl Marx aan als inspirator. ‘Het zijn immers de ongevaccineerden die de schaarste in de zorg veroorzaken’, en daarom mogen hun vrijheden worden ingeperkt. Den Hartogh is dan ook van mening dat verregaande maatregelen zoals het invoeren van een 2G systeem ethisch goed te verantwoorden is. De ongevaccineerden moeten dat zien als ‘vervangende dienstplicht’. De liefde kan nu eenmaal niet van een kant komen’. 

Dat deze ethicus en hoofddocent gezondheidsrecht geen benul hebben van de medisch-wetenschappelijke stand van zaken, doet helemaal niet ter zake. En het staat er echt, Den Extel laat weten dat de vaccinatie niet de immunisatie van het hele volk als doel heeft, maar dat de vaccinatiegraad wel naar een ‘epidemiologisch verantwoord niveau’ moet. Wat dan die vaccinatiegraad zou moeten zijn, dat laat Den Exter na om te vermelden.

Dat vaccinatie de transmissie van het virus niet stopt en vroeg of laat alsnog de ouderen en kwetsbaren zal bereiken, en het dus juist voor hen van het grootste belang is dat zij goed tegen COVID19 beschermd worden door de vaccins, gaat volledig aan deze twee academici voorbij. En dat de vaccins voor deze risicogroepen veel minder of zelfs helemaal niet werkzaam zijn, en juist zij het grootste risico lopen op een ernstig ziektebeloop en overlijden aan COVID19, doet voor de ethicus en de rechtsgeleerde evenmin ter zake. Dat het vaccineren van gezonde kinderen en jongeren hierin geen enkele verandering brengt, en er voor hen alleen maar nadelen aan vaccinatie kleven, is voor hen ook volstrekt onbelangrijk. Zij hebben naar eigen zeggen namelijk het recht om door de staat beschermd te worden tegen de ongevaccineerden. Zij omarmen simpelweg de ideologie dat iedereen zich moet laten vaccineren, omdat alle rechten van hen die niets te vrezen hebben van het SARS-CoV-2-virus, ophouden te bestaan waar de doodsangst van Den Exter en Den Hartogh begint.

Dat deze twee zelfs niet de meest rudimentaire kennis van, of inzicht hebben in de materie, zich hier niet in willen verdiepen, niet op de hoogte zijn van de meest recente wetenschappelijke ontwikkelingen, en nog geen virus van een bacterie kunnen onderscheiden, het maakt vanuit hun standpunt gezien geen enkel verschil. Dat overheid een zorgplicht heeft en moet zorgen voor voldoende zorgcapaciteit, het wordt niet genoemd door Den Exter en Den Hartogh.

Propaganda heeft per definitie niet als doel om betrouwbare en juiste informatie de wereld in te sturen, het gaat er alleen om in hoeverre men de grootst mogelijk onzin aan het volk kunt verkopen als zijnde de enig juiste waarheid. Het past in de uitspraak van Den Exter dat het ‘nepnieuws van de anti-vaxxers bestreden moet worden’. Voor de propagandist bestaat er maar een werkelijke waarheid, namelijk die van hemzelf:  “We will continue to be your single source of truth’, aldus de Premier van New-Zeeland. Het is een uitspraak die zonder groot op de voorgevel van het ministerie van VWS geschreven zou moeten worden, en zo ook boven de ingang van de dependance van het ministerie, het NRC.

Dit artikel lees je gratis. Als het bevalt kun je onderaan een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven schrijven

Den Exter en Den Hartogh staan model voor het egoïsme en egocentrisme van een groot deel van de Nederlandse intellectuelen. De immorele virofobe intellectueel die de kosten voor zijn doodsangst graag afwentelt op ‘der neue Untermensch’; de ongevaccineerde. Den Exter heeft niets van het gezondheidsrecht begrepen en Den Hartogh snapt na 78 jaar nog steeds niet waar het begrip ‘ethiek’ voor staat. Hij en bovengenoemde personen zijn de personificatie van de begrippen immoreel en onethisch, en laten zien dat het karakter van de mens in essentie nooit veranderd, maar zich in al haar  onbarmhartigheid en barbaarsheid steeds opnieuw manifesteert in tijden van crisis. Het dunne laagje ethiek en recht dat zij er overheen draperen doet daar niets aan af.

Andre den Exter en Govert den Hartogh zijn mensen die hun opleiding en titel misbruiken om het gebrek aan medemenselijkheid, het moreel amagnetische kompas en het in hun academische leven vastgeroeste ethisch stuurwiel te verbergen, door het te behangen met juridische en ethische termen die voor hen geen betekenis hebben. Maar zij met het gebruik van die termen wel de indruk willen wekken dat ze over de kennis en het inzicht beschikken om te besluiten wat rechtvaardig is en wat niet, wat ethisch is en wat niet. Om te kunnen oordelen wat proportioneel is en wat niet. Om te kunnen rechtvaardigen dat sommige mensen van de maatschappij uitgesloten worden, en anderen niet. En dat alles om hun doodsangst te bezweren en zich te beschermen tegen datgene wat ze niet kunnen zien, maar waar ze van overtuigd zijn dat het hun einde zal betekenen. Wolven in schaapskleren, sociopathie verkleed als intellect. Het is het verraad van de intellectuelen.

Het zijn deze mensen die proberen de rechtstaat te ondermijnen, het discriminatieverbod terzijde te schuiven, en mensen hun lichamelijke autonomie te ontzeggen. Daarom snuffelen ze aan artikel 1 – het verbod op discriminatie – en artikel 11 – het recht op lichamelijke autonomie – van de Grondwet. Ze trippelen er angstig omheen om een barst te vinden waar ze hun roestige en zelf ontworpen immorele koevoet in kunnen steken om te zien of ze deze basis van rechtstaat kunnen slopen. Ze proberen grote brokken van het voetstuk van deze grondrechten af te slaan, met hun eigen zelf ontworpen onethische sloophamer. In hun beleving zijn ze moreel superieur en is hun gevoel voor wat ethisch juist is, ver verheven boven diegenen die er anders over denken, namelijk mensen die wel van mening zijn dat grondrechten universeel en absoluut zijn. Discriminatie is verboden, en de lichamelijke autonomie is heilig, tenzij er zeer zwaarwegende redenen zijn om deze rechten terzijde te schuiven. De doodsangst en virofobie zoals die in de teksten van Den Exter en Den Hartogh tussen de regels door te lezen valt, zijn dat zeker niet. Hoe goed ze die ook weten te verbergen onder valse en hoogdravende retoriek.

Zoals C.J. Hopkins in een van zijn stukken schrijft, en ook Mattias Desmet met zoveel woorden zegt, hoeft de ontwikkeling van een totalitaire staat niet alle stappen te doorlopen, maar gaan de ontwikkelingen wel steeds sneller en nemen de mogelijkheden om deze nog te stoppen snel af, om uiteindelijk helemaal te verdwijnen. De nationaalsocialisten deden dat heel effectief door al in 1933 de socialisten en communisten op te sluiten in de werkkampen, zodat het volk tegen hen beschermd kon worden, net zoals de Australische overheid dat doet bij de melaatsen met een coronabesmetting. De onreinen, die gevaarlijk zijn voor de medemens, Ter herinnering: Dachau was in 1933 het eerste werkkamp voor hen die zich niet wensten te voegen naar de ideologie van de nationaalsocialisten, een blauwdruk voor wat nog komen zou en niemand aan zag komen.

Niet dat mijn waarschuwing enig effect zal hebben, net zomin als de vorige waarschuwing, ‘der neue Untermensch’, dat heeft gedaan. Het enige dat ons rest, is ons met al ons ter dienste staande middelen te verzetten tegen de steeds sneller gaande ontwikkeling naar een totalitaire medische staat en de voortgang ervan maximaal – in stilte – te saboteren.

Het was Lord Sumption, voorheen Senior Judge of the Supreme Court of the United Kingdom die in het interview met Jay Bhattacharya het volgende zei:

“Well, I’m afraid I think we are in for a dark age”.

Ik vrees dat hij over dezelfde kristalheldere geest beschikt als Hanna Ahrendt.