Indignatie redactie 
Van optimisme naar onzekerheid
Economische verstoppingAls we goed om ons heen kijken dan zien we dat veel mensen corona-moeheid vertonen. Dat zijn geen symptomen van het virus maar het is het verlies van geduld. Het verplichte thuis zitten en de stilte in onze binnensteden worden we nu massaal zat. De coronacijfertjes die dagelijks door het RIVM worden gepubliceerd gaan er beter uitzien. Er genezen meer coronapatiënten en het dodental vertoont een dalende lijn. Ook belangrijk is dat de overbelasting van de IC-afdelingen en het andere personeel in onze ziekenhuizen afneemt. Er komt weer ruimte om de uitgestelde operaties uit te voeren van andere ernstig zieken die lijdzaam en vol ongeduld moesten wachten. Langzaam komt een gevoel van opluchting boven drijven, althans wat betreft de afzwakking van de pandemie. Maar in hoeverre we mogen spreken van opluchting wat betreft de neergang van de economie, dat is nog zeer de vraag.
Diverse scenario’s doen de ronde. Wat mij opvalt is dat het optimisme bij economen, die voorspelden dat er na Corona een V-vormig herstel zou plaatsvinden, langzaam is verdrongen door somberheid. Een enkele praat nog over U-vormig herstel maar meer economen roepen nu dat we een L-vormige beweging gaan zien. Met andere woorden, geen herstel. De cijfers die ons dagelijks om de oren vliegen liegen er niet om. Van miljoenen werklozen tot aan krimpcijfers van om en nabij de 10 procent. In deze column: https://biflatie.nl/begrotingstekort-en-staatsschuld-exploderen-maar-wopke-heeft-diepe-zakken/ heb ik gewezen op het enorme begrotingstekort dat we in ons kleine polderlandje kunnen verwachten. Maar dan zijn we er nog niet. Als wereldwijd de schade zichtbaar wordt dan zal duidelijk worden dat zoals de pandemie zich als een olievlek over onze aardkloot verspreidde, de economische schade zich als een inktvlek verspreidt. De vlek wordt groter en zwarter. Een snelle opleving zit er absoluut niet in. Nu China opleeft blijkt dat ze hun prullaria niet kwijt kunnen omdat wereldwijd nog veel landen op slot zitten. Hetzelfde zien we met de olie. De prijzen zijn gekelderd terwijl de opslagtanks overlopen en tankers voor anker liggen. Een economische verstopping.
Als de angst regeert
Als de economie langzaam wordt ontgrendeld zal blijken dat door de gekweekte angst iedereen op de rem staat wat betreft hun uitgaven. Voorzichtigheid is troef. Ondanks dat we door de lockdown-periode minder geld uitgaven gaan we het opgepotte geld niet direct uitgeven. Omdat het niet kan. Vanwege het ontbreken van festivals en evenementen plus dat de horeca slechts op halve kracht mag draaien. Ook winkels bieden minder ruimte. Daarnaast vreest de bevolking dat verre vliegreizen en goedkope tickets voorlopig tot het verleden behoren en ligt daardoor de toeristensector grotendeels op hun gat. En hoe denken we over onze luchtvaartreuzen? Daar volgen faillissementen. Pas nadat er veel overheidsgeld is gedoneerd of voorgeschoten. Zo zien we ons belastinggeld in rook opgaan. Ook andere sectoren volgen door het domino-effect. Navenant zal de werkloosheid met rasse schreden toenemen. Kortom, volop reden voor de angstige consument om grote voorzichtigheid te betrachten. Men gaat massaal op hun geld zitten. Misschien meer thuis in de kluis dan digitaal op de bank. Spaargeld levert niets op en bij de ingewijden leeft de angst dat tijdens een crisis er van alles mis kan gaan met “onze” banken.
Het is nu anders
De voorspelling van een handjevol economen dat we uit blijdschap na de overwinning op Corona op feestelijke wijze ons geld zouden spenderen komt niet uit. Ook een U-vormig herstel niet. Men heeft zich grandioos vergist in het feit hoe een pandemie in deze 21-ste eeuw zich voltrekt. De vergelijking met epidemieën uit het verleden gaan in deze moderne tijd totaal niet op. De economische schade zal veel groter zijn. De mensheid heeft nu een totaal ander leefpatroon dan 100 jaar geleden. We werken minder en doen minder zwaar werk. We hebben meer tijd voor ontspanning en evenementen, en anders dan in het verleden, tijd voor verre vliegreizen. Er tolt dus veel geld rond in de toeristen- en evenementenbranche. En precies die sector wordt het hardst getroffen. De enorme schade in die branche zal maar deels door de overheid kunnen worden opgevangen. Mogelijkerwijs gaat de helft van de bedrijven in die sector failliet. Daarmee wordt de samenleving dubbel getroffen. Niet alleen door de faillissementsgolf en werkloosheidsgolf maar mede door de enorme verplichtingen die de overheid op zich neemt. Begrotingstekorten worden afgewenteld op de samenleving en dat betekent bezuinigen en belasting verhogen. Een voorspelbaar aanstaand politiek gevecht.
De afbraak
We zien dat centrale banken hun monetaire stimuleringen opvoeren en zoals ik in mijn vorige column, https://biflatie.nl/hoe-een-pandemie-de-wereld-verandert-van-groei-naar-krimp/ heb aangegeven gaat dat geld rechtstreeks via de financiële markten naar de elite. Hiermee groeit de inkomensongelijkheid en zal de ontwakende massa na een langdurige lockdown zich wereldwijd gaan roeren. Vooral als men ziet dat er geen economische opleving komt. En meemaakt dat er na de overwinning op Corona nog een andere strijd volgt. De veldslag tegen de verwoesting van onze economie, die alleen kan worden overwonnen door een gezamenlijk inzet. En dan zie ik donkere wolken aan de horizon. In plaats van samenwerking is er tegenwerking. De afbraak van globalisering met afnemend vertrouwen in de EU en de euro-muntunie. Parallel een afnemend vertrouwen in onze afgevaardigden van het Europees Parlement. Er heerst angst om te moeten delen in de enorme tekorten van ‘bevriende’ EU-lidstaten. Solidariteit voor verre landen met een slechte boekhouding is ver te zoeken in tijden dat financiële noden in eigen land de pan gaan uitrijzen. Een nieuwe bewustwording leeft op onder de wakker geschudde meute. Jammer dat daar een virus voor nodig was.
via:https://gerritwelbergen.wordpress.com/
