Indignatie redactie 
De Britten werken al drie jaar met Brexit. En nu? Nu spreekt en schrijft alles over de Megxit. Misschien zijn ze gek, de Britten? Of zijn het alleen de Britse media? In elk geval ben je verantwoordelijk voor Meghan Windsor, Marke en Harry Windsor die ontsnappen uit de koninklijke familie naar Canada.
Welnu, de prins en de hertogin zijn nog steeds, althans voorlopig, hoewel sommige beledigde journalisten, beroofd van hun eerlijke spel, nu eisen dat hun titels van hen worden weggenomen. Anderen maken zich zorgen dat de Megxit het begin van het einde van de Britse royalty zou kunnen zijn. Loopt Quexit gevaar?
Nou, op 94-jarige leeftijd is de koningin niet langer de jongste. Maar ze heeft de stijfste bovenlip van de Britse bovenklasse, trots op haar stijve bovenlip. En er is nog steeds haar zoon Charles. Op 71 is hij niet langer een kuiken. En hij is niet echt populair bij de mensen omdat hij van de minder zoete Camilla hield in plaats van de zoete Diana. Maar hij is heel goed in staat om het koninklijk huis een nieuwe betekenis te geven. Charles is een echte groene man, een zeldzaamheid op het eiland. Het was al groen toen Greta Thunberg nog niet gepland was. Hij zou van de monarchie een pionier van een toekomst kunnen maken die Greta in staat is.
Het is een andere vraag of zijn landgenoten, die nogal frivool zijn en elke reddingsfanaat ter wereld halen, erbij betrokken zijn. In elk geval besloten Meghan en Harry anders. Het lijkt erop dat ze willen wachten en de opwarming van de aarde zien in het koude Canada.
Verenigd Koninkrijk en Gibraltar Europese Unie lidmaatschap referendum? Was er nog iets?
In elk geval heeft de Megxit de Brexit volledig overschaduwd in de media. Een ander bewijs dat mensen in Engeland de lichtheid van het zijn waarderen. Verenigd Koninkrijk en Gibraltar Europese Unie lidmaatschap referendum? Was er nog iets? Waar ging hij heen? Hij was waar Boris Johnson hem wilde hebben toen hij bleef prediken: laten we Brexit doen . Nu is de Brexit hier, in halfdroge kleding, en kunnen de Engelsen ervoor zorgen dat hun winkel weer netjes blijft.
Er is, net als bij ons, veel te doen. Maar anders dan wij hebben de Britten weer de vrije hand. Brussel kan alleen maar mopperen om te zien wat Boris Johnson zal doen zonder de Commissie om toestemming te vragen.
Hij zal zeker proberen om Noord-Engeland, dat hij van de Labour-partij heeft geplunderd, voor zijn conservatieven op de lange termijn te winnen. Dat betekent dat hij zijn conservatieven moet transformeren in een partij die niet alleen iets doet voor de hogere klasse en de eeuwige filistijnen, maar ook voor de minder rijke en de minder fijne. Het is iets concreets dat aangenaam onderscheidt van het marxisme van de ideologisch vastgelopen Corbyn-partij.
Maar wat? Veel bussen, bijvoorbeeld, die de hangende plaatsen van het noorden verbinden met de welvarende steden. Johnson heeft al goede cijfers en veel stemmen in Londen als bus-burgemeester. Hij zal waarschijnlijk iets bedenken voor de zieke spoorweg. Mobiliteit als onderdeel van sociaal beleid, waarvoor het eerder vergeten noorderlicht van Engeland hem zou moeten bedanken met haar stem bij de volgende verkiezingen.
Johnson is een pragmaticus van macht
Johnson is geen ideoloog, ook geen conservatief, maar een pragmaticus van macht. Hij is een meester in de hogere klasse door en door, maar iemand die deze onzin gemakkelijk achter zich kan laten. Hij kan links en rechts gaan. En dat vermogen is precies wat nodig is in Brexit Groot-Brittannië.
Degenen die hopen op de val van Groot-Brittannië na de Brexit, moeten net zo verkeerd zijn als de profeten die de megaliet van Meghan en Harry de val van de Engelse koninklijke familie zien naderen. En zelfs als: In Engeland zijn allerlei acties niet zo tragisch. De Britten hebben tenslotte de val van het grootste rijk in de geschiedenis vrij goed opgevangen en ontvingen zelfs een fictie van zijn vroegere omvang in het Gemenebest. En wie speelt de hoofdrol in deze fictie? De koningin natuurlijk. Canada, de ontsnapping van de kleinkinderen Meghan en Harry, maakt ook deel uit van het Commonwealth-sprookje en zijn oude sprookjeskoningin.
Het belangrijkste van Brexit is de realiteit. Of misschien niet? Na lange onderhandelingen over de toekomstige relatie van Engeland met de EU zou de Brexit een fictie kunnen blijken te zijn. Of als slechts de halve realiteit. En dan? Als een volk het aankan, zouden het de Britten zijn. En als een politicus het aankan, was het ex-journalist Boris Johnson, die weet dat de grenzen tussen feit en fictie kunnen vervagen.
