Indignatie redactie 
“China is een slapende reus. Laat haar slapen, want als ze wakker wordt, zal ze de wereld verplaatsen. ‘
Napoleon Bonaparte
De toekomstige keizer van Frankrijk heeft China nooit gezien, maar hij was wijs genoeg om de enorme latente kracht en het toekomstige belang ervan te begrijpen. Twee eeuwen na het maken van deze voorspelling heeft China de Corsicaanse correct bewezen.
Vorige week vierde China de 70e verjaardag van de communistische overname van het vasteland. Het was een galademonstratie van de militaire en sociale macht van het land. Ik herinner me dat ik naar het 60-jarig jubileum in Hong Kong keek en me afvroeg hoe ongelooflijk ver China was gekomen sinds ik daar voor het eerst in de jaren tachtig ging.
In die tijd was China een uitgestrektheid vol armoede, lijden en primitieve omstandigheden. Rode Garde was op de vlucht; alles was grimmig, stoffig en achteruit. Vandaag heeft de ‘Great Leap Forward’ voorspeld door voorzitter Mao Zedong en ontwikkeld door de even grote Deng Xiaoping en Zhou Enlai China getransformeerd tot ’s werelds tweede economische macht en een eersteklas militaire strijdmacht.
Meer dan tien jaar geleden schreef ik in mijn boek ‘Oorlog aan de top van de wereld’ dat de grootste geopolitieke uitdaging van Amerika zou zijn om te onderhandelen over een vreedzame terugtrekking uit het vasteland van Noord-Azië. China, voorspelde ik, zou de VS nooit toestaan zijn totale dominantie van de westelijke Stille Oceaan voort te zetten. De Koreas, Japan en de eilandenketen die zich naar het zuiden uitstrekt, zouden de belangrijkste slagvelden tussen de VS en China worden. Ik voorzag ook een groot landconflict tussen India en China over delen van de Himalaya en Birma (tegenwoordig Myanmar).
China heeft vorige week laten zien dat het serieuze offensieve militaire macht heeft. Voorbij zijn de Koreaanse oorlogsdagen van enorme infanterielegers die menselijke golfaanvallen met bugels en boerenpistolen lanceren. Tegenwoordig zien de grondtroepen van China er hi-tech en effectief uit. Wat nog belangrijker is, de militaire luchtvaart in China ziet er dodelijk en zeer modern uit, hoewel men de effectiviteit nooit echt kan beoordelen totdat de oorlog is toegetreden.
Dit geldt met name voor de snel uitbreidende blauwwatermarine van China, die op een dag de machtige en zeer bekwame Amerikaanse marine zal uitdagen. In zeeslagen zijn ervaring en traditie van het grootste belang. Zelfs de moedige, goed opgeleide Japanse keizerlijke marine werd volledig verslagen door de Amerikaanse marine in gigantische veldslagen over de Stille Oceaan. De zeestrijdkrachten van China voeren sinds 1894 geen oorlog meer toen ze door Japan werden afgeslagen.
Maar in een oorlog tussen de VS en China zouden de Chinezen bijna thuis vechten. De VS zouden vele duizenden kilometers van hun thuishavens een groot conflict moeten doorstaan. Amerika is ’s werelds geniaal als het gaat om logistiek en massale operaties, maar zelfs grote afstanden zijn strafbaar. Het zou een brug te ver blijken te zijn.
Het meest alarmerende in het 70-jarig jubileum van China was de nieuwe DF-41 ICBM zware raket. Solid-brandstof, weg mobiel, en met meerdere kernkoppen, zou dit grote beest van een raket overal in Noord-Amerika binnen 30 minuten na lancering kunnen bereiken. Dit betekent dat de DF-41 nu alle Verenigde Staten in gevaar brengt.
China’s recent ingezette DF-21D anti-schip ballistische raket kan mogelijk een bewegende koerier raken als hij wordt aangevallen door satellieten, drones of onderzeeërs. Voeg aan deze dreiging een groot aantal nieuwe Chinese hogesnelheidsschipraketten toe die vanuit lucht, land en onderzeeërs worden afgevuurd en die nu een belangrijke bedreiging vormen voor Amerikaanse vliegdekschepen. Ze kunnen net zo dodelijk zijn voor Capitol-schepen als de bommen van generaal Billy Mitchell in oorlogsschepen in 1921.
China is een wereldleider in elektronica. De VS zouden zich grote zorgen moeten maken dat zij systemen zullen ontwikkelen die de satellietgegevens kunnen onderbreken of zelfs blokkeren die zij in toenemende mate gebruiken om op hun raketten te richten en vijandelijke troepen te detecteren. Vergeet niet hoe de Amerikaanse Stinger-raket de Sovjets op de achterste voet zette in Afghanistan. Tegenwoordig draaien de Amerikaanse luchtmacht, mariniers en marine luchtvaart op elektronica. Jam ze en aanstootgevende Amerikaanse macht zou worden verlamd.
Strategische planning in de VS gaat steeds meer over een Sino-Amerikaans conflict. Maar niet voldoende. Het Pentagon is nog te verwikkeld in kleine Mideast- en Afrikaanse conflicten om de Aziatische muziek onder ogen te zien. De Chinezen komen eraan. Zij zijn de enige mensen die het communisme (of een versie ervan) laten werken. China is inderdaad ontwaakt. De volgende doelen van Beijing zijn de Amerikaanse marine, Taiwan, Japan, Birma en een deel van India.
Terwijl Washington lummelt en brandt, maakt voorzitter Xi Jinping, de nieuwe Chinese keizer, China snel weer groot.
