Coronavirus: waarom strengere maatregelen voor studenten en hen de schuld geven van infectiepieken verkeerd is

In schijn wanhoop gepleisterd naar de ramen van universiteitszalen, waren brutale borden met het verzoek om alcohol en andere studentenbenodigdheden even vermakelijk. Maar voor de betrokkenen zal de nieuwigheid – als die er ooit was – zeker zijn uitgewerkt. Zelfs nu er in Schotland en de rest van het VK nieuwe strengere beperkingen op socialiseren worden ingevoerd , ervaren studenten unieke strikte voorwaarden als het gaat om COVID-19.

Op 24 september, Universiteiten Schotland aangekondigd nieuwe regels voor studenten die in studentenhuisvesting. Deze laatste beperkingen, die werden onderschreven door de Schotse regering, waren aanzienlijk en omvatten een verbod voor studenten om om te gaan met mensen buiten hun huishouden.

De aankondiging kwam met waarschuwingen voor disciplinaire maatregelen tegen regelovertredingen, waaronder een “gele kaart / rode kaart” -systeem waardoor studenten hun plaats op de universiteit zouden kunnen verliezen, evenals de intensievere aanwezigheid van personeel en politie op de campus om toe te zien op de naleving door studenten.

Als reactie op tekenen van een uittocht van paniekerige studenten uit studentenhuisvesting, heeft de Schotse regering de regelgeving snel bijgewerkt om duidelijk te maken dat studenten naar huis kunnen terugkeren om “redelijke redenen”, waaronder geestelijk welzijn en financiële of gezinsrampen. Maar regeringsministers en universiteitsfunctionarissen hebben ook geweigerd om studenten tijdens Kerstmis opgesloten te houden. Deze strenge nieuwe maatregelen zijn gerechtvaardigd als essentieel voor het doorbreken van pieken in de COVID-19-infectiepercentages in studentenhuisvesting in heel Schotland sinds half september.

Jongeren en studenten de schuld geven

Het percentage COVID-19 is de afgelopen weken in het VK gestegen en er wordt aangenomen dat jongeren de schuld hebben . Hoewel analyse heeft aangetoond dat het aantal besmettingen bij mensen onder de 35 in de loop van de tijd is gestegen, wordt gesuggereerd dat deze toename te wijten is aan het negeren van regels voor sociale afstanden door jongeren .

In dit commentaar ontbreekt de erkenning dat jongeren in hoge mate de regels naleven . Ze lopen ook een bijzonder hoog risico om COVID-19 te contracteren vanwege zaken als hun oververtegenwoordiging in banen die met klanten te maken hebben, en omdat ze eerder in gedeelde woonruimtes wonen en afhankelijk zijn van het openbaar vervoer dan oudere volwassenen.

Dus de suggestie dat pieken volledig te wijten zijn aan het roekeloos overtreden van regels en dat jonge mensen de hoofdoorzaak zijn van een tweede golf van COVID-19 is problematisch en niet nuttig, vooral wanneer het wordt gebruikt om de implementatie van unieke maatregelen te rechtvaardigen voor studenten die effectief in isolement in Schotland op dit moment.

Gevolgen van het opsluiten van studenten

De beperkingen zijn met grote bezorgdheid beantwoord, vooral als het gaat om de geestelijke gezondheid en het welzijn van studenten . Verhuizen naar studentenhuisvesting kan een positieve en vormende ervaring zijn, maar kan ook in de beste tijden uitdagend zijn. Samenwonen met vreemden, weg van huis, te midden van een nieuwe en vaak stressvolle onderwijsomgeving, is al veeleisend genoeg. Onder COVID-19 worden studenten niet alleen opgesloten, maar ook navigeren door een onbekende nieuwe levenservaring.

Het meeste face-to-face onderwijs is nu stopgezet en vervangen door online leren. Er is dus een aanzienlijke daling van de contacttijd tussen studenten en docenten, wat vooral zorgwekkend is voor eerstejaarsstudenten, die het grootste deel van de bewoners van studentenhuisvesting uitmaken.

Opgesloten studenten hebben hun ervaringen gedeeld met journalisten en op sociale media, waar ze beschreven dat ze zich geïsoleerd, heimwee, angstig en depressief voelden – en niet gesteund werden door hun instellingen. Er zijn ook dringende vragen gerezen over de implicaties van deze beperkingen voor de fundamentele mensenrechten van studenten , inclusief hun wettelijke rechten als het gaat om huurcontracten.

De ernst van COVID-19 en het belang van insluiting ervan staat niet ter discussie. Maar deze beperkingen zijn op unieke en onbehulpzame wijze verwoord in de retoriek van schuld en straf. Dit heeft bijgedragen aan het beeld van jongeren als roekeloze en substantiële risico’s voor de volksgezondheid, waarbij media-aandacht voor feesten in studentenhallen zich richtte op een minderheid van regelovertreders.

De rol van de overheid

De lockdown van studenten en de focus op het gedrag van jongeren zijn ook ten koste gegaan van de afweging van andere sleutelfactoren. Studenten werden aangemoedigd om fysiek aanwezig en woonachtig te zijn op universiteitscampussen, net zoals ze werden aangemoedigd om, samen met alle anderen, geld uit te geven aan horecagelegenheden tijdens het “uit eten om te helpen” -programma van de overheid.

Universiteiten hebben tijdens de pandemie weinig overheidssteun gekregen, ondanks tekenen van extreme financiële problemen . Deze instellingen zijn sterk afhankelijk van inkomsten uit studentenhuisvesting en aanwezige studenten op de campus om het hoofd boven water te houden. Dit kan ook worden gekoppeld aan de commercialisering van universiteiten rond een ‘studentenervaring’ die universitair onderwijs, persoonlijk onderwijs en leven op de campus is gaan definiëren.

Het falen van de Britse en Schotse regeringen om tijdelijk in te grijpen om universiteiten te ondersteunen bij het werken met een ander model onder COVID-19, heeft een belangrijke rol gespeeld in de crisis op campussen in Schotland en de rest van het VK .

In die zin is het fysieke en mentale welzijn van studenten in gevaar gebracht en geruild tegen het op de knieën houden van een sector voor hoger onderwijs. Het is de komende weken absoluut noodzakelijk dat beide regeringen hun steun aan universiteiten en studenten herevalueren en hun standpunt over de blokkering van studenten verduidelijken.

In de meest recente update over COVID-19-beperkingen van de eerste minister van Schotland, Nicola Sturgeon, werd geen melding gemaakt van studenten. Momenteel is er geen eindpunt aan deze beperkingen, die aanzienlijke risico’s met zich meebrengen voor de gezondheid en het welzijn van studenten, om nog maar te zwijgen van hun fundamentele mensenrechten en wettelijke rechten.