Indignatie redactie 
Dit is de erfenis van Ursula von der Leyen en al diegenen die haar steunen. Een Europese Unie die niet alleen heeft opgegeven, maar haar eigen mensen inzet.
Von der Leyen De mainstream politieke klasse van de Europese Unie en haar lidstaten heeft voorspelbaar genoeg de kwelling, decadentie en onderdanigheid van Europese zaken aan Amerikaanse belangen verlengd. En nu, voor nog eens vijf jaar, zullen we opnieuw met Ursula von der Leyen moeten leven.
Bovendien zullen we ons in de toekomst allemaal haar toespraken over “waardeketenbeveiliging” herinneren, waarin Ursula’s grote verdienste was om de afhankelijkheid van de wereld van Chinese waardeketens verder te versterken, en aan te tonen dat, in tegenstelling tot wat ze met evenveel woede als haat aankondigt, haar tarieven, sancties en conditionering ons evenveel pijn bezorgen als ze anderen verlichten. In de EU zullen we over 10 jaar de grootste reserve aan mineralen, voedsel, energie en grondstoffen ter wereld hebben opgegeven en, tenzij er een opstand begint, zullen we ook de grootste consumentenmarkt op de planeet hebben opgegeven en degene die de komende jaren het meest zal groeien. Dit zijn de grote verdiensten van von der Leyen!
Gezien dit record zou je denken dat de komende vijf jaar een ommekeer zou zien. Maar nee. Ursula von der Leyen zal doorgaan met haar strijd tegen de eigen bevolking van de EU, ze zal hen het ene vertellen en het tegenovergestelde doen, en een van de gebieden waarop we kunnen zien, zonder enige terughoudendheid, dat de Europese Unie – deze Europese Unie – haar inheemse bevolking heeft opgegeven, is in relatie tot wat momenteel een van de belangrijkste bronnen van sociale spanningen is: immigratie.
De mededeling van de Europese Commissie, getiteld “Versterking van de sociale dialoog in de Europese Unie: het volledige potentieel ervan benutten om rechtvaardige transities te beheren”, classificeert de huidige situatie op de Europese arbeidsmarkt als een situatie die wordt beïnvloed door ernstige “arbeidskrachtentekorten”. Hieruit blijkt duidelijk wat von der Leyens bedoelingen in dit opzicht zijn.
Laat u niet misleiden door het ogenschijnlijk rationele discours: “het versterken van de sociale dialoog” moet worden gelezen als “het garanderen van sociale vrede in het licht van maatregelen die de lonen en levensomstandigheden verder zullen uitknijpen”; “het volledige potentieel ervan benutten” moet worden gelezen als “het vergroten van het reserveleger van arbeidskrachten om de loongroei in te dammen”; en “het beheren van eerlijke transities” moet worden gelezen als “het verzekeren dat iedereen gedwongen zal worden het economische en sociale model van de EU te omarmen, zonder voorbehoud”.
Zoals altijd, door Von der Leyen draconische bedoelingen te verpakken in incidentele discursieve uitspattingen, maakt Ursula von der Leyen Europa armer, minder onafhankelijk en gevaarlijker. Veel gevaarlijker. Iedere keer dat ze haar mond opendoet, is het het beste om haar woorden te interpreteren alsof ze een verborgen betekenis hebben, wat vaak het tegenovergestelde is van wat ze daadwerkelijk heeft gezegd.
Op weg naar toenemende uitbuiting van de Europese bevolking begint de Europese Commissie terecht met het opmerken van de demografische veranderingen die de afgelopen decennia hebben plaatsgevonden. Europeanen krijgen simpelweg minder kinderen. Het resultaat is dat de inheemse Europese beroepsbevolking krimpt en de voorspelling is dat, nu ongeveer 265 miljoen werknemers, dit aantal in 2040 ongeveer 250 miljoen zal zijn en in 2050 240 miljoen. Met andere woorden, een vermindering van een miljoen per jaar.
Een probleem van deze omvang, waarvan de gevolgen op de lange termijn niet alleen de afname van de inheemse bevolking zullen zijn, maar ook het ontstaan van grote verlaten en ongebruikte gebieden en het verdwijnen van bepaalde culturen en tradities, vereist een diepgaande studie en maatregelen die de trend van bevolkingsafname en dalende vruchtbaarheids- en geboortecijfers kunnen omkeren.
Dus, wat stelt de Europese Commissie voor om op te lossen wat zij identificeert als ernstige “arbeidstekorten”? De maatregelen die de Europese Unie voorstelt, zijn allemaal gericht op het bevorderen van een abrupte toename van de beschikbare arbeidskrachten. Door middel van wat zij “activeringsbeleid” noemt, wil de EU – zo zegt zij – “nul” werkloosheid bereiken, wat de eerste tegenstrijdigheid is die we kunnen identificeren. Dus u wilt “nul werkloosheid” bereiken en tegelijkertijd de beschikbare arbeidskrachten vergroten?
De waarheid is dat het “activeringsbeleid” voorziet in het in dienst nemen van jonge NEET’s (Not in Employment, Education or Training) en het beoordelen van de impact van “sommige pensioenen”, d.w.z. het beoordelen van de mate waarin deze pensioenen mensen die in staat zijn om te werken niet naar hun pensioen sturen, ze deactiveren in plaats van ze op de arbeidsmarkt te houden. Dit betekent dat we ons moeten richten op de zogenaamde “actieve vergrijzingsmarkt”. Een andere maatregel is het identificeren van “enclaves” van beschikbare arbeid die mogelijk bestaan onder gehandicapte bevolkingsgroepen, en deze mensen “emanciperen”, wat prijzenswaardig zou zijn, maar niet als het om de verkeerde redenen wordt gedaan. Zoals we later zullen zien.
Een andere belangrijke maatregel die wordt gepresenteerd is intra-Europese mobiliteit, waarbij de nationaal beschikbare beroepsbevolking wordt overgebracht naar de rijkere landen, waardoor de rest zonder de investeringen blijft die ze hebben gedaan in onderwijs en training, waardoor de toch al ongelijke Europese arbeidsverdeling wordt verergerd, de activiteiten met de hoogste toegevoegde waarde en de hoogste lonen in de noordelijke landen worden geconcentreerd en de rest eenvoudige reserves van goedkope arbeidskrachten worden, hetzij om de rijkere landen te bevoorraden, hetzij om activiteiten met een lagere toegevoegde waarde en lagere lonen te installeren, waardoor regionale asymmetrieën in stand worden gehouden. En dit alles doet Ursula von der Leyen, terwijl ze de tegenovergestelde doelstellingen stelt.
Wat de Europese Commissie noemt “het bevorderen van arbeidsomstandigheden”, is gericht op het bevorderen van vroege toetreding tot de arbeidsmarkt door stages, leerlingplaatsen en beroepsonderwijs te promoten, waardoor veel jongeren, met name de armste, worden afgeleid van het hoger onderwijs en naar vroege beroepsopleidingen. Zoals statistieken laten zien, stromen jongeren in het beroepsonderwijs veel minder vaak door naar het hoger onderwijs dan jongeren in het algemeen onderwijs. Op deze manier wordt een elite opgebouwd en toevertrouwd aan het topmanagement, terwijl de rest in de middenmoot blijft en migranten in laaggeschoolde banen.
Maar het is juist in het oplossen van de “arbeidstekorten” bij de meest ondergewaardeerde activiteiten dat de EU al haar investeringen steekt. De Europese economie heeft nog steeds grote hoeveelheden arbeid nodig voor activiteiten die er intensief gebruik van maken. In dit geval omvatten de plannen van de EU het versterken van migratiebeleid en het aantrekken van de benodigde werknemers van buiten de EU.
En zo steunen zoveel mensen die zeggen dat ze tegen wat zij een “demografisch vervangingsbeleid” noemen, uiteindelijk een Europese Unie die migratiebeleid tot een van haar belangrijkste strategische doelen wil maken bij het aantrekken van werknemers. Op deze manier wil de EU wat zij een “Europese talentenpool” en een “Platform voor arbeidsmigratie” noemt, opzetten. De twee maatregelen zijn gebaseerd op het aantrekken van werknemers uit derde landen.
Laten we deze voorstellen nu vergelijken met de volgende gegevens:
- Het gemiddelde werkloosheidspercentage in de Europese Unie ligt rond de 6,5%, dus er zijn nog steeds ongeveer 17 miljoen werknemers die geplaatst moeten worden, een aanzienlijk deel van hen jonge werknemers (14,5% is werkloos) tussen de 18 en 25 jaar. Hoewel de EU zegt dat het noodzakelijk is om de kwalificaties van deze mensen te verbeteren en dat de arbeidsverschillen in sommige sectoren groter zijn dan in andere, is de waarheid dat er nog veel moet gebeuren in eigen land om “nul werkloosheid” te bereiken voordat er in derde landen naar een beroepsbevolking gezocht moet worden.
- Het potentieel voor robotisering, automatisering en digitalisering van de Europese economie is nog steeds erg groot, vooral in de minder ontwikkelde landen. Als dit potentieel zou worden gerealiseerd, zouden er enorme hoeveelheden arbeidskrachten vrijkomen die in andere sectoren kunnen worden ingezet.
- Over het algemeen ontwikkelt de Europese Unie geen beleid dat het geboortecijfer en het recht op ouderschap beschermt, en nog minder dat vrouwen in de vruchtbare leeftijd beschermt. Vrouwen moeten namelijk vaak hun vruchtbaarheid opgeven ten koste van hun carrière.
Dus als deze taken nog niet zijn volbracht, waarom wil de Europese Commissie dan ouderen, jonge tieners, gehandicapten en invaliden aan het werk zetten? Waarom wil Von der Leyen gekwalificeerde en minder gekwalificeerde werknemers uit het buitenland aantrekken? De reden is duidelijk en heeft te maken met loonmatiging. De bedoeling is om dit te doen door het zogenaamde “reserveleger van arbeid” te vergroten. Meer beschikbare arbeid, meer vraag naar werk, lagere lonen. Het is eenvoudig. Dat wil niet zeggen dat de lonen niet zullen stijgen, maar ze zullen wel langzamer stijgen dan de economie, wat leidt tot een verlies aan koopkracht en een relatieve achteruitgang van de levensomstandigheden.
En je hoeft niet ver te zoeken om te begrijpen waarom de Europese Unie deze weg inslaat. Het eerste antwoord is glashelder: het verbreken van de relaties met de Russische Federatie heeft de waarde van grondstoffen duurder gemaakt, en we moeten dit compenseren door de lonen te verlagen, niet in de laatste plaats omdat de strategie is om met China op de wereldmarkt te concurreren voor hetzelfde type producten.
En als we dit verlies aan energie en goedkope grondstoffen moeten compenseren, waarom compenseren we dat dan met lagere lonen? In Portugal heeft de Confederatie van Toerisme, die ondernemers verenigt die verbonden zijn aan het toerisme, bijvoorbeeld een “Labor Simplex” voorgesteld aan de regering, om het gemakkelijker te maken om migrantenarbeiders uit derde landen in te huren. Met andere woorden, Europese werkgevers stellen een beleid voor om migratie uit derde landen te vergemakkelijken. Dit soort oplossingen wordt ook bepleit door Eurobusiness, dat Europese werkgevers verenigt.
Migratiebeleid en de toestroom van migrantenarbeiders naar de Europese Unie zijn beleidsmaatregelen die worden geëist door Europese werkgevers, gesteund door de politieke klasse van het neoliberale en globalistische midden en door belangen die verwant zijn aan de transnationale economie. Ze zijn erop gericht om, in het licht van de dalende werkloosheidscijfers en de noodzaak om een rationeler beleid voor arbeidsbeheer te voeren, ervoor te zorgen dat er nog steeds voldoende arbeidskrachten beschikbaar zijn, zodat bedrijven niet gedwongen worden om de lonen te verhogen.
Een andere denkfout die we in de toespraak van Ursula von der Leyen kunnen ontdekken, komt aan het licht wanneer ze verwijst naar de noodzaak om China te “de-riskeren” omdat zijn goedkope producten banen in Europa vernietigen. Deze EU-voorstellen laten zien dat het niet gaat om “het beschermen van banen”, maar om winstmarges en niveaus van accumulatie die meer dan 20% van de jaarlijks geproduceerde rijkdom in de handen van slechts 1% van de rijkste mensen leggen. Als het om het beschermen van “banen” zou gaan, zou het beleid anders zijn. Protectionistisch? Ja, misschien. Maar ze zouden in wezen gericht zijn op het beschermen van banen en de kwaliteit van het leven van Europeanen.
En hier stuiten we op een andere misvatting. In deze mededeling, waarin de “geografische veranderingen” worden genoemd, wordt met geen woord gerept over het verbeteren van de stabiliteit in werkgelegenheid en in het leven, over toegang tot huiseigendom, waardoor volwassenen in de vruchtbare leeftijd zich kunnen vestigen en een gezin kunnen stichten; in plaats daarvan ligt de nadruk op “mobiliteit”, de mobiliteit die jongeren dwingt om armere landen te verlaten voor rijkere landen op zoek naar betere salarissen, maar die in veel situaties ten koste gaat van het uitstellen van de intentie om zich te vestigen en een gezin te stichten.
Het promoten van een duurzamere en stabielere levensstijl voor jongeren, het bestrijden van baanonzekerheid, investeren in goedkopere huisvesting en ondersteuning voor geboorte en ouderschap, zou het economische model van arbeidsverdeling in de Europese Unie in twijfel trekken. Het zou de belangen van de machtigste landen in gevaar brengen om de meest gekwalificeerde werknemers aan te trekken. En dat is niet om te veranderen, het is om te behouden en zelfs te verslechteren.
De Europese Unie, deze Europese Unie, geeft het dus op om haar inheemse bevolkingen te vernieuwen en kiest voor de gemakkelijkste weg, die het neoliberale, globalistische en hegemonische project dat het is, niet in twijfel trekt. In die zin kunnen we wel zeggen dat als er een project is tegen het gezin en de inheemse bevolking van de lidstaten, het dit Europese project zelf is. Maar bovenal is het tegen al deze dingen, omdat het een project is tegen de belangen van de volkeren zelf, wat die ook mogen zijn.
Terwijl iedereen verwachtte dat de introductie van nieuwe technologieën en de daaruit voortvloeiende productiviteitsverhoging – de mensheid heeft nog nooit zoveel en met zo’n kwaliteit in zo’n korte tijd geproduceerd – zou leiden tot een vermindering van de normale werkuren, omdat er minder middelen nodig zijn om hetzelfde te produceren, vertelt de Europese Unie ons het tegenovergestelde. Ze vertelt ons dat we steeds meer menselijke arbeid nodig hebben.
Zelfs als je die arbeid uit derde landen moet halen. En hier zwijgen al diegenen die zeggen dat ze worden “binnengevallen”. En ze houden hun mond omdat ze weten dat migrantenarbeiders alleen komen omdat ze werk vinden, omdat de werkgevers hen op veel manieren aantrekken. Diezelfde belangen leven van de vreselijke omstandigheden waarin deze arbeiders aankomen en leven, want hoe meer moeite ze doen om de Middellandse Zee over te steken, of om fatsoenlijke huisvesting te vinden, hoe lager hun loon zal zijn en hoe vernederender de huisvestingsomstandigheden die ze accepteren.
Degenen die migrantenarbeiders bekritiseren omdat ze in overvolle huizen wonen, omdat ze de straten vullen waar we rondlopen, en hen ervan beschuldigen onze banen in te pikken, hebben hen nog nooit degenen zien beschuldigen die hen aantrekken, die het beleid en het economische model ontwikkelen dat dit alles legitimeert. Ik heb hen nog nooit een Europese Unie zien beschuldigen die de mensen, alle mensen, achterlaat.
Een Europese Unie die niet alleen opgeeft, maar ook haar eigen mensen inzet!
Dit is de erfenis van Ursula von der Leyen en iedereen die haar steunt!
