Indignatie redactie 
De politie, de rechterlijke macht en het ideologische staatsapparaat dienen de diepe staat en spelen een essentiële rol bij de handhaving van het coronaregime. Deel 1/3.
Functies van staatsapparaat en ideologie in de klassenmaatschappij
Staatsstructuren ontwikkelden zich met de opkomst van klassen. Klassen kwamen daarentegen pas historisch naar voren toen mensen meer produceerden dan nodig was om onmiddellijk te overleven. Dit surplusproduct werd toegeëigend door een heersende klasse en verzekerd door “de oprichting van een openbare macht die niet langer rechtstreeks samenvalt met de bevolking die zich organiseert als een gewapende macht”. Daartoe heeft de heersende klasse niet alleen ‘speciale formaties van gewapende mensen’, dwz politieagenten en soldaten, maar ook een rechterlijke macht en bureaucratie die doorslaggevend zijn in hun belangen, evenals ‘feitelijke aanhangsels, gevangenissen en strafinrichtingen van alle soorten ”(1).
Dit staatsapparaat, deze macht losgemaakt van de massa productieve mensen en vervreemd, “staat blijkbaar boven de samenleving”, het houdt de klassentegenstellingen in bedwang, dempt ze en tempert ze soms min of meer. Maar uiteindelijk, als het erop aankomt, zijn de rechterlijke macht en de politie middelen om “de onderdrukte klasse klein te houden en uit te buiten”. Dit is in elke klassenmaatschappij het geval. Het wordt steeds meer uitgedrukt “hoe klassentegenstellingen (…) intensiveren” (2).
De conclusies van dit door Friedrich Engels geformuleerde staatsbegrip waren niet uniform in de arbeidersbeweging. Reformistische krachten oriënteerden zich erop de burgerlijke staat over te nemen en deze te gebruiken voor sociale en politieke hervormingen. Karl Marx en Friedrich Engels trokken de conclusie uit de ervaringen van de Commune van Parijs in 1871 dat “de arbeidersklasse geen bezit kan nemen van de voltooide staatsmachine en deze voor haar eigen doeleinden in beweging kan zetten”. De vrijstaande structuur laat dat niet toe. Het is dus geen kwestie van “het overbrengen van de bureaucratisch-militaire machinerie van de ene bron naar de andere, maar veeleer van het opbreken ervan” (3).
Deze oriëntatie op de vernietiging van de burgerlijke staat werd later eerst overgenomen door Nikolai Boecharin en vervolgens door Vladimir Lenin voor de Russische bolsjewieken (4). In de theorie van de revolutionaire meesterbreinen zou dit worden gevolgd door een ‘proletarische halfstaat’, die niet langer los zou staan van de bevolking, maar er nauw mee verbonden zou zijn via radendemocratie, en tenslotte de geleidelijke vernietiging van de staat in het algemeen, samen met het verwelken van de klassen. In de praktijk van de internationaal geïsoleerde Sovjet-Unie ontstond daarentegen een nieuwe bureaucratische moloch, met een onvoorstelbare mate van onderdrukking, waaronder het Goelagsysteem (5).
Naast het klassieke staatsapparaat – vandaag de dag politie, leger, justitie, gevangenissen, belastingdienst, jeugdzorg, gezondheidsdienst, “madhouses” enz. – speelt het “ideologische staatsapparaat” ook een belangrijke en ondersteunende rol in klassenmaatschappijen. .
Dit trof lange tijd vooral religieuze instellingen die nauw verbonden waren met de staat. In de despotische hoge culturen van het oude Egypte of de Inca waren staat en religieuze heerschappij identiek, hetzelfde geldt voor de islamitische roofstaten, waar deze identiteit al verankerd is in de koran. Zelfs in de Europese Middeleeuwen was de kerk zelf vaak de feodale heer, of in ieder geval de centrale ideologische steun van de ‘door God gegeven’ feodale uitbuiting. En tot in de moderne Europese tijd waren de kerken met hun wijdvertakte structuren essentiële ideologische apparaten om de macht te verzekeren.
Met de voortschrijdende ontwikkeling van het kapitalisme en de secularisering van de samenleving werd het belang van de kerken bij het vervullen van deze taak steeds meer onderdrukt en eerst aangevuld en vervolgens grotendeels vervangen door andere structuren. In wezen zijn dit de kapitalistische media en het onderwijsapparaat, die – in hun hoofdstroom – ideologisch de huidige agenda van de dominante kapitaalfracties begeleiden. In de afgelopen jaren was dit de seculiere religie van de globalistisch-multiculturalistische één-wereld-ideologie. De hogepriesters zijn universiteitsprofessoren, invloedrijke journalisten en zogenaamde experts uit globalistische netwerken. Uw dorpspastors zijn de leraren die hun studenten bijbrengen wat politiek gewenst is.
Deep State – Variaties van een normaal
De term “diepe Staat” of “Deep State” is de laatste jaren door zowel linkse als nieuwe rechtse auteurs gebruikt. De uitdrukking “Staat im Staate” is al in de 18e eeuw terug te voeren op het Duits. Turks links gebruikte de term “Derin Devlet” (= Deep State) sinds de jaren zeventig om de onderlinge afhankelijkheid van het leger, de geheime diensten, de politiek, justitie, administratie, rechts-extremisme en georganiseerde misdaad te beschrijven, wat onder andere resulteerde in bij talloze politieke moorden en herhaalde militaire staatsgrepen.
In 2017 publiceerden Ulrich Mies en Jens Wernicke de bloemlezing “Fassaddemokratie und Tiefer Staat”, waarin verschillende linkse auteurs uitwerken hoe parlementaire democratieën geleidelijk transformeren naar autoritaire systemen, hoe regeringen en EU-instellingen zich uitsluitend betrokken voelen bij kapitaalbelangen, hoe supranationaal Er worden structuren gecreëerd die de democratische controle omzeilen, aangezien door het volk gekozen politieke vertegenwoordigers worden gedegradeerd aan de zijde van de economisch machtigen (6).
Sinds 2017 hebben aanhangers van Donald Trump betoogd dat een “Deep State”, een verborgen alliantie van de media, geheime diensten, diplomaten, Wall Street, Silicon Valley en delen van de industrie, de Amerikaanse president uit zijn ambt wilde drukken. Van het Trumpisme namen delen van het nieuwe Europese recht het concept van de diepe staat over om de globalistische netwerken te beschrijven die in Europa opereren met de afschaffing van natiestaten en “vervangende migratie”. De term vond uiteindelijk zijn weg naar de verzetsbeweging tegen het Corona-regime via zowel de linkse als de nieuwe rechtse stroming.
De heersende globalistische elite en de media-mainstream regeren erover met de branding als “complottheorie”. Dit is een goedkope truc van neurolinguïstisch programmeren (NLP) die de aandacht zou moeten afleiden van het inhoudelijke debat rond de vraag naar een ander niveau en de critici zou dwingen om in plaats daarvan te bewijzen dat ze zich niet aan obscure concepten houden. Een opmerking van de Wiener Zeitung is een representatief voorbeeld van de mainstreamgenomen, waarin het concept van de diepe staat wordt gedegradeerd tot het rijk van samenzweringstheorieën; de uitdrukking was “acceptabel in relatie tot landen als Turkije, Egypte of Pakistan, maar niet voor de Verenigde Staten – en natuurlijk ook niet voor Oostenrijk. We hebben noch een gecoördineerde pers, noch een corrupte rechterlijke macht, en de regerende partijen realiseren zich wat ze tijdens de verkiezingscampagne hebben aangekondigd en waarvoor ze zijn gekozen ”(7). Dit is zo duidelijk lachwekkend voor zoveel mensen dat je je kunt afvragen of de auteur ondermijnende motieven heeft verborgen.
Maar nu vanaf de grond af:
De burgerlijke democratie is altijd min of meer een façademocratie geweest. Feitelijke beslissingen werden nauwelijks genomen in parlementen.
Grote kapitaalgroepen hebben regeringen en staten altijd onder druk gezet en min of meer subtiel gechanteerd of gekocht. Bedrijven zijn altijd in staat geweest om verkiezingen aanzienlijk te beïnvloeden door verkiezingscampagnes te financieren en de media te controleren. In een klassenmaatschappij is de rechterlijke macht nooit “onafhankelijk”, aangezien de scholen en de media willen dat het publiek in goedkope zetels gelooft, maar politiek bemand is met mensen die grotendeels loyaal zijn aan de heersende klasse en haar agenda.
Industriëlen, bankiers en managers hebben altijd om tafel gezeten met vooraanstaande politici, rechters en mediamakers, met bazen van de geheime dienst en corrupte vakbondsleiders om projecten en plannen te bespreken en ook om beslissingen te nemen. Zoals Franklin Roosevelt, de Amerikaanse president van 1933 tot 45, zei: “Niets gebeurt bij toeval in de politiek. Als het toch gebeurt, was het op die manier gepland. “
Dit gebeurt soms spontaan en informeel, maar soms zijn er ook instellingen die dergelijke overleggen en overeenkomsten dienen. Belangrijke voorbeelden zijn de transatlantische netwerken Atlantik-Brücke en Atlantic Council opgericht in respectievelijk 1952 en 1961, of de Trilaterale Commissie opgericht in 1973 of de European Round Table of Industrialists ( ERT ) opgericht in 1983 of het beruchte World Economic Forum ( WEF ) opgericht in 1971 In al deze structuren zitten vertegenwoordigers van grote bedrijven samen met politici en, in sommige gevallen, NAVO-leden en de hoofden van mediagroepen. Ze adviseren daar – details worden meestal niet openbaar gemaakt – nauwelijks over de dagelijkse politiek, maar eerder over strategische kwesties en fundamentele oriëntaties van de grote imperialistische machten (8).
Dergelijke mechanismen hebben altijd bestaan in het kapitalisme – maar niet altijd in dezelfde mate en met dezelfde onbeschaamdheid. In de afgelopen 20 jaar zijn de kenmerken en het belang van deze niet-geselecteerde netwerken en supranationale structuren steeds sterker geworden. De opkomst van een transnationale kapitalistische klasse bevorderde een globalistische agenda waarvoor natie en verzorgingsstaten en hun (toch al beperkte) democratische medezeggenschapsmogelijkheden van de volkeren vervelende obstakels zijn.
De globalistische agenda
De heersende kapitalistische klasse is de afgelopen decennia in toenemende mate veranderd: de internationale kapitaalverbindingen zijn enorm toegenomen. Alleen het Amerikaanse fondsbedrijf Blackrock heeft aandelen van ongeveer 60 miljard euro in de 30 DAX-bedrijven in Duitsland en is daarmee de grootste aandeelhouder van Deutsche Börse. Het emiraat Qatar is via zijn houdstermaatschappij Qatar Investment Authority ( QIA ) betrokken bij tal van internationale bedrijven en heeft wereldwijd ongeveer 330 miljard dollar geïnvesteerd. In Duitsland zijn de meeste van 17 van de 30 DAX-beursgenoteerde ondernemingen in buitenlandse handen (9).
En in ieder geval in Noord-Amerika en de EU hebben de grote kapitalisten, hun politici en globalistische intellectuelen aan universiteiten en in de media zichzelf lang gezien als een mondiale elite die met minachting neerkijkt op de regionaal of nationaal verankerde bevolking en zich verantwoordelijk voelen voor de gehele wereld. Dit geldt met name voor de functionarissen van de Wereldbank , het Internationaal Monetair Fonds ( IMF ), de Wereldhandelsorganisatie ( WTO ), het Wereld Economisch Forum ( WEF ), de NAVO of de Europese Commissie, evenals vertegenwoordigers van globalistische kapitaalstichtingen zoals Bertelsmann, Ford, Carnegie, Rockefeller, Gates-Buffet, Goldman-Sachs, Soros enzovoort.
Deze “elite” weet al jaren dat de crisis van 2008/2009 de crisis in de exploitatie van kapitaal nog lang niet heeft opgelost en dat er een veel grotere crisis op komst was. Een ‘grote reset’, dat wil zeggen een herstart van de wereldeconomie georganiseerd door globalisten, moet worden gebruikt om ze te ontwerpen en op te lossen in het belang van grote bedrijven – en de ‘corona-pandemie’ moet worden aangegrepen als een kans om te beweren zichzelf tegen de bevolking. Het doel is om de markt uit elkaar te schudden door zwakkere en kleinere bedrijven te vernietigen, om nog meer kapitaal te concentreren en om de arbeidersklasse en de middenklasse op grote schaal aan te vallen. Dit wordt met name bevorderd door de specifieke begunstigden van een dergelijk nieuw accumulatieregime, d.w.z. door Big Pharma en Big Tech en in het bijzonder Silicon Valley, van de bio- en neurotechnologie-industrie, van Amazon en BlackRock. De globalistische agenda wordt echter gesteund door bijna alle grote banken, bedrijven en kapitaalgroepen.
Het coronaregime en de aan de gang zijnde Great Reset zijn slechts het voorlopige einde van de globalistische agenda, waarmee de tas moet worden gesloten. Het inpakken is al een hele tijd aan de gang. De grote bedrijven streven al jaren naar volledige wereldwijde deregulering, het wegnemen van alle belemmeringen van de nationale en verzorgingsstaat, om de volledig vrije circulatie van kapitaal, goederen, diensten en werknemers op een wereldmarkt mogelijk te maken. Dit moet met verschillende methoden worden geïmplementeerd, in het bijzonder met zogenaamd mondiaal bestuur, d.w.z. met mondiaal bestuur door niet-gekozen globalistische machtsgroepen en netwerken die nationale voorschriften en de democratische wilsvorming van volkeren trotseren.
Dit gebeurt in Europa door verschillende niet-gekozen EU-instellingen, maar ook wereldwijd door VN-pacten of internationale rechtbanken. Bovendien oefent het wereldwijde financiële kapitaal van de VS aanzienlijke economische, militaire en politieke invloed uit in de EU en elders. “Global governance” wordt vaak gelegitimeerd door vermeende “noodzakelijkheden” die – volgens de mediapropaganda die dan begint – alleen internationaal kunnen worden opgelost. Dit gold voor de “migratiecrisis” die de globalisten in 2015/16 veroorzaakten – waar de Europese volkeren niet werd gevraagd of ze het eens waren met de door de VN geplande “vervangende migratie”. Dit was waar – ongeacht de wetenschappelijke beoordeling van de fundamenten – voor de “klimaatcrisis” 2018/19, waarin globalisten wereldwijd gecoördineerde actie eisten.
De bankier en miljardair David Rockefeller, wiens stichting een rol speelt die vergelijkbaar is met die van Bill Gates of George Soros in globalistische netwerken, zei in de Aspen Times in augustus 2011 : “De wereld is nu veeleisender en beter voorbereid om in een richting te gaan zet een wereldregering in beweging. De supranationale heerschappij van een intellectuele elite en wereldbankiers verdient zeker de voorkeur boven nationale zelfbeschikking, zoals die in de afgelopen eeuwen is toegepast. ‘
In feite is mondiaal bestuur een wereldwijd totalitair regime van niet-gekozen netwerken van miljardairs, banken, bedrijven en hun intellectuelen die opkomen voor hun belangen met hun toegang tot VN-instellingen, rechtbanken en regeringen.
“Democratie” – hoe dan ook altijd relatief in het kapitalisme – wordt steeds meer een façade, de besluitvormingsopties van het volk worden steeds beperkter en verkiezingen worden steeds meer een simulatie (11).
De one-world ideologie van kapitaal
“Multiculturalisme” en de diversiteitsprogramma’s zijn de gepaste ideologieën voor de globalistische agenda. De heersende klasse en haar ideologen hebben de collectieve identiteit van klasse en natie terecht als een belangrijk obstakel hiervoor aangemerkt. Hieronder gaan we na welke effecten dit heeft op de rechterlijke macht, de politie en het onderwijs. Laat ik beginnen met de fundamentele doelstellingen van kapitaal ten aanzien van klasse-identiteiten en die van “blanke” volkeren.
Echt militante arbeidersbewegingen zijn zeldzaam in de afgelopen jaren, waar ze – net als de gele hesjes in Frankrijk – de globalistische grote kapitalisten uitdagen, ze op brute wijze worden onderdrukt. En WEF-Ideoloog Klaus Schwab kondigt verdere harde represailles tegen hen aan. De natiestaten blijven echter een hinderpaal voor de volledig ongehinderde toegang van kapitaal tot alle gebieden van een samenleving. Dit geldt niet voor de Afrikaanse of Latijns-Amerikaanse landen – ze zijn sowieso zwak en grotendeels weerloos overgeleverd aan het kapitaal. De globalisten hebben momenteel niet de gewenste toegang tot Rusland, China en Japan. Om deze reden richten ze zich momenteel op de landen van de EU, die de globalisten voornamelijk willen openbreken door middel van niet-Europese massa-immigratie (12). En ze hebben ook de VS in het vizier, waar de Black Lives Matter-campagne als stormram zou moeten dienen.
In de “Deutsche Ideologie” schreef Marx dat de heersende gedachten altijd de gedachten van de heersers zijn (13). “Diversiteit” is tegenwoordig de heersende ideologie omdat het een uitdrukking is van kapitaalbelangen. De multiculturalistische eenwereldse moraliteit en gendergelijk globalistisch universalisme zijn essentiële componenten van de ideologie van het neoliberaal kapitalisme. Deze ideologie omvat ook een zelfingenomen individualisme dat alleen het individu en de “mensheid” kent en snobistisch “groepsdenken” afwijst met betrekking tot klassen of volkeren. Dit denken is ook, op klassenniveau, een ideologie om de arbeidersklasse in individuele landen te atomiseren en, op etnisch niveau, een ideologie om de “blanke” naties te breken.
Bovendien moet elke identiteit – van etnische minderheden, religieuze stromingen, seksuele oriëntaties, enz. – goed en min of meer kritiekloos gevierd worden in het heersende discours, omdat ze gebruikt worden voor diversificatie en atomisering. Slechts twee identiteiten worden door de globalistische ideologie als obstakel gezien en zijn niet gewenst, namelijk die van klasse en die van “blanke” volkeren. De eerste wordt als ouderwets en stoffig bestempeld, de tweede – op een a-historische en semi-religieuze manier – beschuldigd van collectieve schuld voor alle negatieve ontwikkelingen. Met name blanke mannen zouden zich schuldig moeten voelen over de geschiedenis van uitbuiting van de Europese heersende klassen, waarvoor noch zij persoonlijk, noch hun loonarbeiders iets kunnen doen.
Elke cultuur en religie is goed en waardevol in deze ideologie. Alleen de eigen wortels van de Europese volkeren en de tradities van hun eigen arbeidersklasse – en ook hun eigen mannelijkheid – blijven taboe, zoals gewenst door het globalistische, individualistische, multiculturalistische imperium van atomisering.
De hersenspoeling die voortdurend wordt afgewikkeld in onderwijsinstellingen, bedrijven en de media, die onophoudelijk schuld en schaamte inboezemt bij alle Europeanen en mensen die betrokken zijn bij Europese verkiezingen, is bedoeld om ons verzet tegen dit rijk te onderdrukken en te garanderen dat we als dapper en onderdanig functioneren. tandwielen in het systeem.
Al deze postmoderne linkse concepten van “structureel racisme” en “blanke schuld” zijn volledig klassespecifiek, dit universitaire culturele links heeft niets met marxisme te maken. In de geschiedenis van de Europeanen waren er veel negatieve aspecten, namelijk onderdrukkende klassenmaatschappijen met alle gevolgen van dien en ook kolonialisme, racisme, nationaalsocialisme et cetera. Tegelijkertijd hebben blanke Europeanen veel positieve dingen ontwikkeld. Moderne wetenschap, technologie en geneeskunde ontstonden in Europa, die – met een aantal terechte kritiek – veel dingen verbeterden in de levensomstandigheden van mensen.
Het waren “blanke oude mannen” die concepten bedachten als mensenrechten, gelijkheid voor de wet en democratie. Ideeën als bevrijding en gelijke rechten voor vrouwen werden vanuit Europa verspreid. In Europa ontstond de arbeidersbeweging die de loonarbeiders organiseerde voor hun belangen, in Europa werden concepten als sociale gelijkheid van kansen en tenslotte de verzorgingsstaat ontwikkeld en gestreden. Blanke mensen hebben niet alleen andere delen van de wereld gekoloniseerd en uitgebuit, maar ook technische, infrastructurele en medische prestaties en moderne ideeën in deze gebieden verspreid. En het waren blanken die aan het einde van de 19e eeuw de afschaffing van de slavernij over de hele wereld doorzetten, soms tegen bitter verzet van islamitische heersers.
Omgekeerd mogen gekoloniseerde samenlevingen ook niet geïdealiseerd worden. De Afrikaanse islamitische roofstaten hebben hun naburige volkeren aangevallen en gedeeltelijk uitgeroeid. Er zijn talloze barbaarse tradities in Afrikaanse samenlevingen, van het meest primitieve bijgeloof tot genitale verminking van vrouwen. Noord-Amerikaanse vlaktes Indianen liepen elkaar routinematig in een hinderlaag om jonge meisjes te beroven, en velen van hen hielden slaven. Het Inca-rijk in de Andes was in staat 168 Spanjaarden te vernietigen omdat de Inca zo gehaat werden door de volkeren die ze hadden onderworpen dat ze de kant van de Europeanen kozen. Onder de Amazone-volkeren, toen een gerespecteerde man stierf, werd een meisje vermoord om met hem begraven te worden (14).
Eenzijdige idealisaties of veroordelingen zijn al even ahistorische onzin. Zowel de vroegere overmoed, d.w.z. een extreme vorm van zelfoverschatting en arrogantie, in Europese naties als de zelfhaat tegen vele blanken die tegenwoordig worden gepropageerd en heersen, hebben iets morbide over zich. Aan de andere kant is een realistische en gedifferentieerde kijk op zowel de cultuur van het eigen land / volk als op andere culturen op zijn plaats. Bovendien is het belangrijk om een klassenstandpunt in te nemen, d.w.z. om onderscheid te maken tussen de politiek van de heersende klasse en het gewone volk. Ten slotte moet men beseffen dat de diversiteitsideologie een instrument is van de heersende klasse in haar globalistische totalitaire agenda.
Deel 2 van deze analyse gaat over de EU als supranationaal staatsinstrument van de globalisten, over de acties van de rechterlijke macht en politie in Europa en in de VS, en tenslotte over de samensmelting van geïntegreerde 68ers en financieel kapitaal in globalistische instellingen.
Deel 3 belicht de effecten van de globalistische agenda op het staatsapparaat, het sociale karakter van het onderwijzend personeel en de rol van politieagenten en docenten in het Corona-regime en schetst op basis hiervan de perspectieven van de vrijheidsbeweging.
Bronnen en opmerkingen:
(1) Friedrich Engels: De oorsprong van het gezin, het privébezit en de staat, Marx-Engels-Werke (MEW) 21, pagina 165. Sommige etnologische uitspraken van Engels moeten worden gecorrigeerd op basis van recent onderzoek, zijn fundamentele gedachten over de oorsprong van Klasse en staat behouden echter hun geldigheid.
(2) Ibid, pagina 166 volgend.
(3) Karl Marx en Friedrich Engels: voorwoord bij het manifest van de Communistische Partij (1872) en Karl Marx: Brief aan Ludwig Kugelmann, MEW 33, pagina 205.
(4) Nikolai Boecharin: over de theorie van de imperialistische staat (1916) en Vladimir Lenin: Staat en revolutie (1917).
(5) Alle vragen over de scripties van april / raadsbevoegdheid en de daaropvolgende bureaucratisering kunnen in deze context niet worden behandeld. Zoveel: in 1922 beschreef Lenin het staatsapparaat van de jonge Sovjet-Unie als een ‘burgerlijk-tsaristisch mengsel’ dat ‘werd overgenomen door het tsarisme en slechts heel licht gezalfd was met sovjetolie’ en dat ‘in werkelijkheid ons vreemd was. door en door”. Lenin Works (LW) 36, pagina 590 volgt.
(6) Ulrich Mies / Jens Wernicke (redacteur): Facade democracy and deep state. Op weg naar een autoritair tijdperk, Wenen 2017. Twee jaar later verscheen een vervolgboek: Ulrich Mies (editor): The Deep State Strikes. Hoe de westerse wereld crises creëert en oorlogen voorbereidt, Wenen 2019.
(7) Robert Sedlaczek: Is er een “diepe staat” in Oostenrijk?https://www.wienerzeitung.at/meinung/glossen/2002825-Gibt-es-in-Oesterreich-einen-tiefen-Staat.html
(8) Compacte informatie over de samenstelling en de zelfopgelegde taken van deze netwerken kan worden gevonden in MAGIS: Gangs of New York – the goals of neo-liberal migratiebeleid, https://grund-verlag.de/analyse-der-islamischen-herrschaftskultur/magis-gangs-of-new-york-die-ziel- der-neoliberalen-migrationspolitik /
(9) Sommige details zijn te vinden in Eric Angerer: Totalitarian Globalism 1/2, https://www.rubikon.news/artikel/totalitarer-globalismus
(10) MAGIS: Accumulation in the USA – ” Black Lives Matter “, Donald Trump en de globalisten,https://ground-verlag.de/spaetkapitalistische-systemententwicklung/magis-zuspitzung-in-den-usa-black-lives-matter-donald-trump-und-die-globalisten/
(11) Eric Angerer: Totalitarian Globalism 1 / 2, https://www.rubikon.news/artikel/totalitarer-globalismus
dat wordt bezet (12) Hier gedetailleerd: MAGIS: gangs of New York – de doelstellingen van het neoliberale migratiebeleid, https: // hintergrund-verlag .de / analyse -der-islamic-rule-culture / magis-gangs-of-new-york-the-goals-of-neoliberal-migratie-policy /
(13) Karl Marx: Die deutsche Ideologie, MEW 3.
(14 ) Meer gedetailleerde argumenten en meer voorbeelden zullen zijn: MAGIS: escalatie in de VS – “Black Lives Matter”, Donald Trump en de globalisten,https://ground-verlag.de/spaetkapitalistische-systemententwicklung/magis-zuspitzung-in-den-usa-black-lives-matter-donald-trump-und-die-globalisten/
