Het kroop uit oosterse markten, verspreidde zich over vreemde en griezelige mensen, en het kwam naar ons toe vanaf de nachtkant, met vleermuizen, door duivelse intriges, als een plaag. Het was de straf voor onze zondenbabel, voor de après-ski feesten in Ischgl, voor de sodom en gomorra van ons verkeerde leven, de wraak van de corrupte natuur – de corrupte natuur. Voor onze onverantwoordelijkheid in het verleden tegenover de wereld, het klimaat, de waarden van democratie, voor onze fascinatie voor vooruitgang en oneindige groei. Maar ook voor onze aanhoudende weigering om de waarheid en daarmee de wettigheid van de maatregelen te erkennen. Dus het moest erger worden, de aantallen moesten toenemen: eerst de nieuwe infecties, dan de reproductieve aantallen, dan de incidentie. De bochten moesten steil omhoog

Omdat de schuldvraag centraal staat in de nieuwe coronareligie. Het kwaad komt over ons, een natuurlijke gebeurtenis die ons kwelt, vermoedelijk terecht, want de kwelling is het onvermijdelijke gevolg van onze zonden. Dus, Holy Corona volgt de religies die de neiging hebben om de corruptie van de menselijke natuur te benadrukken, zoals het christendom.

De godheid bepaalt leven en dood

De enige en belangrijkste godheid in de viruscultus is onzichtbaar, hoewel sommigen spreken van een puntige bolvorm; het is alomtegenwoordig en almachtig. Ze bepaalt het lot van de mensen. Het verspreidt milde en ernstige symptomen, ongeacht de persoon. Het valt te betwijfelen of leeftijd en vroegere ziekten een belangrijke rol zouden spelen, al was het maar omdat het de ouderen en zieken zou benadelen. Alleen de godheid heeft de tijd in haar handen en bepaalt leven en dood.

De hogepriesters dienen aan haar voeten, ze offeren de dagelijkse kolommen met getallen en horrorverslagen, waarvan de rook de godheid behaagt. Farizeeën en schriftgeleerden bespreken de fijne kneepjes van de Schriften die zijn geopenbaard in de evangeliën van de federale persconferenties, in het gemurmel van verordeningen en door de machtige profetische profetieën van de talkshowgasten.

Welke leerstelling staat nu centraal in deze zich snel uitbreidende geloofsgemeenschap? Mensen, zo wordt geleerd, zijn van nature slecht, egoïstisch, hebzuchtig en ziek – en besmet door het kwaad dat op elk moment kan uitbreken. Hier neemt de nieuwe religie kennelijk aspecten over van de antropologie van het neoliberale geloof.

Er bestaat niet zoiets als een goede schepping. De mens wordt schuldig omdat hij onzuiver is, omdat hij in ontologische zin het kwaad in zich draagt. Daarom maakt hij zich schuldig aan pogingen om hulpelozen, bejaarden en zieken, en zijn naaste in het algemeen, te bedreigen.

Hij is de dreiging, de idioot (Grieks: “de enige econoom”), de onverantwoordelijke en ongehoorzame, ja, misschien koestert hij ook samenzweerderige gedachten tegen de geopenbaarde wetenschappelijke waarheid.

Iedereen maakt zich schuldig aan ademen.

Dit schuldgevoel – als een natuurlijk ingeschreven – kan nooit echt worden weggewassen. Iedereen is schuldig vanwege het kwaad dat in de structuur is gegraveerd, vergelijkbaar met een erfzonde die onzichtbaar maar in wezen wordt doorgegeven door de handeling van ademen, spreken en zingen. Daarom zijn kinderen onwetende monsters, superspreiders en moeten ze worden opgesloten.

Het verlossingswerk gebeurt als volgt: Zonde kan alleen regelmatig worden verlicht door de belijdenis van zonde en voortdurende boete. Misschien zou het zelfs kunnen worden geëlimineerd als op een dag iedereen (maar echt iedereen!) Het juiste geloof zou vinden. De kern is echter alleen het geloof, als een pure spirituele oefening die elke externe actie volledig verloochent, en zelfs meer zou moeten leiden tot een soort geactiveerde passiviteit.

Daden van toewijding, nederigheid en zelfverachting

De gebruikelijke geloofsdaden bestaan ​​voornamelijk uit daden van toewijding, nederigheid en zelfverachting, die geheel in de geest zijn van beschermende solidariteit met de naaste. Drie geboden zijn belangrijk: het ascetische isolement, het verbergen van de zintuigen voor de wereld en het afstand doen van alle nutteloze vreugden. Er zijn elektronische afstandhouders beschikbaar voor onvermijdelijke contacten, die de communicatie beperken tot het draaglijke. De nodige voeding en remedies worden gratis en met de grootste gegarandeerde anonimiteit geleverd door de grote religieuze ordes van de digitale monopolies en consumentenketens.

Zoals in elke religie, markeren de dogma’s onbetwistbare overtuigingen die ex cathedra worden verkondigd, vanaf de preekstoel van de wetenschap. Het zijn onfeilbare waarheden en daarom te geloven.

In de eerste plaats is het heilige nummer. Iedereen die eraan twijfelt, wordt verdacht van ketterij en wordt voor de media-inquisitie gebracht. Zelfs verdenking is strafbaar. Geassocieerd met het heilige getal is een complexe techniek om naar waarheid te zoeken die doet denken aan orakelpraktijken. Dit zijn laboratoriumtests van menselijke afscheidingen die worden onderworpen aan een soort “trial and error” -onderzoek. Uit het aantal ja- en nee-antwoorden kunnen de hogepriesters het soort maatregelen afleiden dat ooit nodig is voor de redding van de gelovigen.

Ketters en verwerpelijke daden

De ketterse geschiedenis van een religie werpt altijd een duidelijk licht op zijn vijanden en dus, omgekeerd, op zijn eigen uitdrukkingen van essentie. Allereerst zijn de ‘Corona-ontkenning’ en de brutale tegenspraak ketters, maar ook alle voorbereidende stadia ervan: de twijfel, de vraag, de verbazing en de ongelooflijke verbazing – de groep Grootinquisiteurs heeft nog niet geconcludeerd of de algemene onzekerheid wordt ook op deze lijn beantwoord. Het uiteindelijke doel zou en moet zekerheid van geloof zijn. Dit omvat onvoorwaardelijk vertrouwen in de ene, heilige Kerk – buiten kan geen verlossing worden gevonden.

Een van de vervloekte acties is het individualistische vertrek van de algemene verduistering. Ketters zijn nog steeds: de fysieke ontmoeting voorbij de goedgekeurde gelegenheid en het momenteel toegestane aantal mensen.

Om te voorkomen dat de waakzaamheid en de schuld van de gelovigen in slaap vallen, wordt het raadzaam geacht om deze variabelen met regelmatige tussenpozen te veranderen. IJverige discipelen helpen de inquisitie bij het moeilijke werk van het aan de kaak stellen van misdaden en maken op onzelfzuchtige wijze werktuigen voor het goede doel.

De verdere fenomenologische blik op de Heilige Corona onthult een verfijnd systeem van genezende en genezende dingen. De vier muren, waar leven en idealiter werk plaatsvindt, op de bank, waarop de aspirant bijdraagt ​​aan het redden van de wereld door te zitten, te consumeren en te wachten, worden als een heilige plek beschouwd. Het heilige object is het notitieboekje. De Heilige Gemeenschap komt samen op de vereiste afstand van videoconferenties of, als het absoluut moet, ook in analoge vorm, maar dan in bescheiden vermomming van de grove kenmerken van menselijke gezichtsuitdrukkingen. Heilige handelingen zoals bedekken en isoleren zijn al beschreven, naast desinfecteren, warme binnenruimtes laten afkoelen met koude buitenlucht en, in het algemeen, de techniek van het afvlakken van de adem door maskering,

Inwijding in de kerk

Net als in andere religies wordt het geloof bezegeld door een inwijdingsritueel; hier is het de inenting die toegang geeft tot de gemeenschap der heiligen. Dit verlossingsritueel werd in het begin geprofeteerd en beschreven als een verlossingswerk, vooral concrete kennis over het kwaad. Er wordt gezegd dat het vaccin wonderbaarlijk snel uit de kamers van wonderen van de wetenschap tevoorschijn kwam. Omdat het kwaad zo diep in ons is gegrift, moet het daar ook verpakt worden, door het genetisch materiaal.

Zoals overal zijn er ook winnaars en begunstigden die op korte afstand de redding proberen te bereiken, hypocrieten die snelle genade willen verwerven: maar ze worden snel vervolgd door de inquisitie, zoals de vaccinateurs die denken het pad te kunnen omzeilen van boete.

Martelaren, rechtvaardigen en het einde der tijden

Corona heeft ook zijn martelaren die zichzelf moesten opofferen – de eerste was de Chinese arts Li Wenliang, die het virus al bekende toen iedereen het nog ontkende. Men moet echter langer wachten op zijn zaligverklaring, omdat hij nog steeds werd gearresteerd in het oude geloof en alleen wordt beschouwd als een Johannes de Doper, als gids voor wat komen gaat. De verpleegsters, de doktoren en de ongetrainde helpers voor contactopvolging bij de gezondheidsautoriteiten en vooral de oude mensen die moedig worden gevaccineerd met het nieuwe vaccin, waarvan niemand de langetermijneffecten weet omdat het nog maar zo kort bestaat tijd – ze verdienen allemaal ons staande applaus.

Het is bovenal het uur van de sterke helden en de rechtvaardigen, die moedig aandringen op actie, actie ondernemen en de ongelovigen vervolgen met ijverige woede. En het is het uur van de wijzen en geleerden die uit de kennis van hun wetenschappen filteren wat de gelovige moet weten, wat het geloof bevordert en wat de groei van de kerk dient. Ze hebben recht op de rijkdom en de overvloed aan lonen van degenen die het leven van ons allemaal in handen hebben.

Als iedereen ooit tot de grote gemeenschap van de gevaccineerden zal behoren, aan het einde der tijden, nadat de laatste coronagolf over ons heen is gegaan, zal er een nieuwe wereld en een nieuw mens opstaan ​​die de hele natuur van zich heeft afgeworpen en totaal veranderd lijkt.

Er zullen geen tranen meer zijn en geen verdriet meer, en er zal geen dood meer zijn en de hel is verdwenen. Er zullen alleen draden en grote generatoren zijn en veel gelukkige machines en een handvol heiligen die het paradijs echt verdienen.

Religie? Nee, afgoderij.

Wat is er voor nodig Een theologie van bevrijding? De “uitgang van de kerk”? Of liever gezegd de overtuiging dat mensen inherent en fundamenteel goed zijn. De erkenning dat ziekte, lijden en dood deel uitmaken van het leven wanneer de geneeskunde zijn grenzen bereikt? Ja absoluut! Maar vooral de theologische kennis: we hebben het niet over een religie, maar over afgoderij, over het misbruiken van een ziekte voor machtsdoeleinden. Een virus wordt vergoddelijkt, een mogelijk gevaar wordt gestileerd als een “zonde”. Het schuldgevoel wordt gebruikt om echte schuldgevoelens te verdoezelen en weg te duwen van de verantwoordelijken. En we zijn allemaal verantwoordelijk – zij het in een heel andere mate.

Niemand zal genezen worden vrijgelaten.