Indignatie redactie 
De Regering bij monde van Minster Bruins verklaarde op 28 januari 2020 dat de door een onbekende virus veroorzaakte ziekte een A-status moest krijgen; een ziekte net zo gevaarlijk als Ebola en het SARS-3 virus in 2003.
Het zou kunnen betekenen dat binnen het raamwerk van de Wet Publieke Gezondheid, de strengste vrijheidsbeperkende maatregelen opgelegd konden worden zoals verplichte quarantaine, gedwongen isolering, beroepsverboden….en de lockdown. Maatregelen waarmee weliswaar grondrechten geschonden worden, maar in het belang van de samenleving afgekondigd kunnen worden. Inderdaad werden die vrijheidsbeperkende maatregelen gedurende de achterliggende maanden steeds verder opgeschroefd met de lockdown als het gehoopte noodverband. Hoe de regering overigens tot die A-status vaststelling was gekomen, is onduidelijk. Immers het betrof een virus met een toen nog onbekende structuur en besmettingseffect? En oordeelde het RIVM op 25 februari 2020 niet dat er geen verschil zou zijn met een gewone griep? Dat was de eerste van de vele misrekeningen, die gevolgen zou hebben voor gedrag en maatregelen.
Hoe ging de Regering vervolgens met dat geschetste schrikbeeld om? Zij adviseerde in maart 2020 dat de Nederlander/Nederlandse kon volstaan met het wassen van de handen met echte zeep en desinfecterende middelen. Mondkapjes zouden het virus niet tegenhouden, maar zouden wel effectief zijn voor mensen die al besmet waren om te voorkomen dat besmette druppels d.m.v. hoesten en niezen in de omgeving verspreid zouden worden. Er werd geadviseerd om thuis te gaan werken en onderwijsinstellingen werden gesloten. Het werd stil op straat. De getroffen maatregelen waren aanvankelijk niet echt in overeenstemming met de A-status van het nog steeds onbekende virus, maar dat zou in het tweede halfjaar van 2020 veranderen.
Twijfels
Een groot aantal wetenschappers en medische experts twijfelde al snel of echt sprake zou zijn van een crisis. Volgens het Kabinet dat de onbetrouwbare PCR testresultaten als kompasrichting voor het beleid nam, moet die vraag positief beantwoord worden. Veel wetenschappers en experts binnen en buiten de zorg hebben een andere mening. Zij hebben maandenlang geadviseerd om IC opname data en het aantal personen dat daadwerkelijk aan de gevolgen van het SARS-Cov2 virus zijn overleden, als vertrekpunt te nemen. Vanaf september 2020 is er geen correlatie te ontdekken tussen het aantal met de PCR Test geconstateerde besmettingen en het volume ZH opnames. Het aantal vals- positieven blijkt buitenexponentieel gegroeid te zijn, maar het aantal IC opnames en oversterfte door het SARS –Cov2 virus vertoont geen piekwaarden. Iemand heeft in Den Haag aan de knoppen lopen draaien om naar het gewenste overheidsbeleid toe te corrigeren.
John Ioannides, de beroemde wetenschapper van de Sandford Universiteit, gaat in tegenstelling van de Driehoek (combinatie Regering/OMT/RIVM) niet uit van de grote aantallen PCR vals-positieven maar van het IFR wat wordt uitgedrukt in percentages. Ioannides meldde begin oktober 2020 dat de mondiale IFR 0,23% bedroeg en dat percentage was bij de leeftijdsgroepen onder de 70 jaar zelfs nog lager: 0,05%. Wanneer men in de discussie de 3,4% IFR voorspelling in het begin van dit jaar betrekt, en het werkelijke cijfer ruim 10 keer kleiner is, dan is het vanuit die invalshoek bekeken onverklaarbaar dat het Kabinet ondersteund door paniek informatie in en door de media, voortdurend paniek berichten de wereld instuurde en eind oktober 2020 zelfs op diverse lockdown aan stuurde. Als het levend houden van de angst onder de bevolking om de volgzaamheid te intensiveren, de doelstelling van de combinatie is, dan, is het hanteren van grote aantallen effectiever dan het werken met percentages. Daarom gebruikt het Kabinet PCR resultaten en niet de IFR data. Zie ook deze video en in deze video legt Hoogleraar Pierre Capel uit waarom de door de regering getroffen maatregelen gebaseerd op PCR vals-positieven niet effectief zijn.
https://youtu.be/841w-vLIeaU
Waarom werkten de maatregelen niet?
De door de regering getroffen maatregelen van 1,5 meter afstand, via handen wassen, niezen in de bocht van de arm, thuisquarantaines, verbod op massa bijeenkomsten en gebod op een mondkapje hebben nauwelijks enig effect gehad bij de bestrijding van het COVID-19 virus. Maatregelen als 1,5 meter afstand en mondkapje konden de verspreiding van het COVID-19 virus niet stoppen noch dempen. Het virus is een aerosol en blijft zonder doorluchting en wind zowel binnenshuis als in de buitenlucht hangen. Gelet op het feit dat aerosolen die blijven hangen bij niezen en hoesten een afstand van 10 meter kunnen overbruggen, is het 1,5 meter afstand houden zinloos. Wil men afstand houden dan moet die verder dan 10 meter bedragen. Omdat aerosolen binnenshuis en buitenshuis blijven hangen/zweven, kunnen ze alleen door ventilatie en de wind verspreid worden en op die manier schadeloos worden gemaakt. Kortom ventilatie binnenshuis is bij de bestrijding van het COVID-19 virus belangrijk.
Het noodverband is een dwangbuis!
Rutte-III heeft herhaaldelijk het instrument van de lockdown van stal gehaald in de veronderstelling dat het instrument de intensiteit en verspreiding van het SARS-Cov2 virus en COVID-19 ziekte zou kunnen stoppen. De vraag is dan: als de overheid denkt dat de lockdown een effectief instrument is, waarom dan meerdere lockdowns of waarom een verlengde lockdown? In 2020 is niet gebleken dat de lockdown aan de wens of hoop van de overheid heeft beantwoord. Uit de gevolgen van de lockdown blijkt dat het middel erger is dan de kwaal: het is onethisch, onmenselijk en misdadig. Prof. Michaéla Schippers, psycholoog, zag het als haar plicht om Rutte hierover te informeren, maar vond geen gehoor en voelde zich machteloos. Dat maakt duidelijk welke koers Rutte zijn Kabinet liet varen. Naar het einde van de westers georiënteerde samenleving.
Onderzoekers rondom de medisch statisticus John P. Ioannidis bewezen in een megastudie dat de harde lockdown maatregelen praktisch geen effect hebben gehad op de verspreiding van het coronavirus. In het onderzoek, gepubliceerd in het vaktijdschrift “European Journal of Clinical Investigation”, vergeleken onderzoekers in tien landen de data over het effect van “niet-farmaceutische ingrepen”. Ingrepen door de staat in het voorjaar van 2020 zoals sluiting van winkels en bedrijven en uitgaansverboden gedurende de “eerste golf”. Die tien landen zijn USA, Nederland, Iran, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Italië, Spanje, Zuid-Korea en Zweden.
“De lockdown-politiek gaat
gepaard met zware schade”
De uitkomst is ontluisterend en is een bespotting van de harde lockdown, waarvan veel Europese politici voorstander zijn. In negen van de tien onderzochte landen gingen de maatregelen gepaard met een verdere groei van het aantal besmettingen. Het team van Ioannidis stelde bovendien vast dat in de winter van 2020 sterfgevallen in verzorgingshuizen, die in verband werden gebracht met corona, in landen met een harde lockdown wezenlijk vaker optraden dan in landen met minder ingrijpende maatregelen. Ze konden ook geen voordelen als gevolg van uitgaansverboden of winkelsluitingen bevestigen. Ergo: “zelfs als deze voordelen bestaan, wegen ze echter mogelijkerwijs niet op tegen de talrijke schades van deze agressieve maatregelen”. De onderzoekers concludeerden dat de lockdown-politiek gepaard gaat met zware schade zoals onvermijdelijke bijverschijnselen – bijvoorbeeld honger, groei van drugsafhankelijkheid, uitgestelde operaties, huiselijk geweld, zelfmoorden en economische schade voor de gezondheidsstelsels. Maatschappelijke en sociale schade die een lockdown en een Avondklok onwenselijk maken.
Als een nuchter denkend persoon de ontwikkelingen rond het SARS-Cov2 virus diepgaand beschouwt, kan die alleen maar tot een enkele conclusie komen. De genomen maatregelen hebben niet veel te maken met het beperken van de verspreiding van het virus noch van het besmetten van mensen. De maatregelen die meestal door symbool politici genomen wordt en gebaseerd is op adviezen van experts met een tunnelvisie en een beperkte horizont, heeft het conditioneren van de mens en het sturen van een samenleving als belangrijkste doelstelling.
Er is iets anders gaande
Coronamaatregelen lijken daarom niet over besmettingen en ziektebeelden te gaan. Ze gaan over macht en ontvreemden van kapitaal en rechten van (vooral westerse) burgers. . Agenda-21, het UN plan om de hele wereld onder een technocratisch communistisch regime te brengen, is in 1992 door 179 landen ondertekend en wordt onder leiding van de VN (en de financiële topinstellingen als World Economic Forum, World Bank, IMF) uitgevoerd. Het doel van Agenda 21 is het stichten van een nieuwe wereldorde waarin geen plaats is voor natiestaten en de wereldbevolking geconcentreerd wordt in megasteden. Het is een agenda om vooral de westerse samenleving te verwoesten; het is een agenda die door de Nederlandse overheid doelbewust wordt uitgevoerd.
De eerste stappen in de richting van een dictatuur worden over het algemeen gezet door dissidenten en critici monddood te maken en de vrijheid van meningsuiting onder druk te zetten. Die nieuwe wereldorde kan geen vrije, onafhankelijk denkende burgers gebruiken! Voor de handhaving van zo’n wereldrijk heeft men onmondige, volgzame (wereld)burgers, slaven, nodig. Een dergelijk streven heeft, zo bevestigt de geschiedenis, een boemerang effect en kan in het gezicht van de adepten van die nieuwe wereldorde uiten spatten.
De machthebbers die deze staatsgreep uitvoeren zullen niet stoppen voordat de westerse economie is verwoest, alle vrijheden en burgerrechten ons zijn ontnomen; inclusief het onvervreemdbare recht op de integriteit, autonomie en gezondheid van ons eigen lichaam. De sociale samenhang moet verdwijnen; het intermenselijke contact moet verboden worden en normale menselijkheid krijgt een illegale status.
Westerse samenlevingen moeten geleidelijk transformeren in werelden waar gezondheidsdictatuur en medische apartheid het nieuwe normaal is.
