Indignatie redactie 
Op 14 april 2021 bevestigde de president van de Europese Commissie, Ursula von Leyen, dat ze in onderhandeling is met Pfizer voor een contract van 1.8 miljard mRNA vaccin doses. Genoeg om in de komende twee jaar elke EU burger vier maal injecties te geven. Deze campagne kost de belastingbetaler 41 miljard dollar voor een product waarvoor de producent niet aansprakelijk kan worden gesteld. Dit terwijl deze producent, Pfizer, herhaaldelijk strafrechtelijk is veroordeeld vanwege frauduleuze praktijken, met over de afgelopen 10 jaar 3 miljard aan boetes en schadevergoedingen.
Von Leyens onderhandeling met Pfizer past in een patroon dat bij de EU hoort: verregaande beslissingen worden genomen waar de burger geen enkele zeggenschap over heeft. Verhuld in een wolk van saaie bureaucratie is dit een hoek waarin we vaak nalaten te kijken. Het blijft niet bij twijfelachtige bestellingen. Er wordt allerlei beleid bekokstoofd met verregaande implicaties voor de burger – en tegen de tijd dat de burger zich er bewust van wordt is er geen enkele manier waarop die nog invloed kan uitoefenen. Een breed scala aan maatregelen en projecten ter ondersteuning van het omvormen van de maatschappelijke organisatie van lidstaten worden binnen de EU voorbereid.
Wederopbouw: ‘groen, digitaal en veerkrachtig’,
Voor de wederopbouw van post-covid Europa, ‘groen, digitaal en veerkrachtig’, is een bedrag van totaal van 1.8 biljoen Euro (12 nullen ) vrijgemaakt. De wederopbouw omvat gemeenschappelijk coronabeleid, zoals versnelde goedkeuring voor aangepaste vaccins, en invoering van vaccinatiepaspoorten, maar ook klimaat en digitale transitie, moderniseren van landbouwbeleid, biodiversiteit en gendergelijkheid. Kortom, een technocratische woke agenda in samenwerking met de medische dictatuur. Verder wordt ingezet op bestrijding van ‘desinformatie’. Aanvankelijk om ‘Russische propaganda’ tegen te werken, ondertussen is het aantal onderwerpen uitgebreid tot andere thoughtcrimes. Het volk dient onderwezen te worden in welke bronnen het mag vertrouwen, online desinformatie wordt bestreden en er wordt geïnvesteerd in fact-checkers en academisch onderzoek.
Op weg naar een Europese crypto
De geldpers staat al aan sinds 2015, maar in mei 2020 kwam het opkoopprogramma ‘Pandemic Emergency Purchase Programme’ er bij ter waarde van 750 miljard euro. Voor de burger betekent dit inflatie en het opdrogen van spaargeld. Het geld dat zonder enige bureaucratische inmenging door de centrale bank wordt bijgeprint, vertaalt zich vervolgens in staatsschulden. Het afbetalen daarvan moet natuurlijk door de belastingbetaler worden opgehoest, waar door een vorm van schuldslavernij ontstaat. Het gehele financiële systeem lijkt niet veel langer op de oude manier door te kunnen gaan. Ter vervanging worden er voorbereidingen getroffen tot invoer van een cryptomunt. Op dit moment naast de gewone euro. Maar als de één instort, is het natuurlijk handig dat er een digitale munt bestaat als backup. Voormalig Wall Street investment bankier Catherine Austin Fitts waarschuwt ervoor dat crypto munten deel uitmaken van een controle systeem. Het is geen valuta in de klassieke zin, het is een krediet. Toegang tot je rekening kan je makkelijk ontzegd worden. Iets wat we op dit moment al waarnemen bij dissidenten die geen gebruik meer kunnen maken van paypal of molly payments. Een digitale munt die in China al in gebruik is heeft een houdbaarheidsdatum – het geld moet binnen een bepaalde tijd gespendeerd worden, daarna is het niet meer geldig.
Eurogendfor: Europese militaire politie
Een initiatief dat al in 2004 is opgericht, met relevantie voor deze tijd, is ‘Eurogendfor’: de Europese politiemacht die bestaat uit ongeveer 800 MEers die snel operationeel kunnen worden ingezet door de EU, de VN, de OSCE (Organization for Security and Co-operation in Europe), de NAVO en andere ‘ad hoc’ coalities. Duitsland zag af van deelname omdat militaire krachten volgens de Duitse grondwet niet als politie mogen optreden. Als we de misstanden met de confrontatie tussen ME en burgers in het laatste jaar in rekenschap nemen, is een Europees leger nog meer beangstigend. De Eurogendfor ME-ers hebben niet een partij waar ze verantwoording aan afleggen, maar een ‘ad hoc coalitie’. Hebben deze mensen een eed gezworen? Waar kun je terecht bij buitensporig geweld? Er is geen manier om controle uit te oefenen op deze militaire politiemacht die in heel Europa kan worden ingezet. Er gaan geruchten dat deze al is ingezet tegen de gele hesjes in Frankrijk. Omdat op het museumplein en het Malieveld sommige ME-ers slechts Engels spraken en geen Nederlands waren er ook vermoedens dat Eurogendfor in Nederland is ingezet. Omdat het geheel – passend in de traditie van de EU – zeer ondoorzichtig is, is het niet duidelijk of dit daadwerkelijk het geval was.
De EU en de uitrol van het 5G netwerk
De uitrol van het 5G telecomnetwerk laat zien hoe de wisselwerking tussen de EU, lidstaten en lagere overheden in zijn werk gaat. In 2018 publiceerde de EU het document ‘Richtlijn (EU) 2018/1972 van het Europees Parlement en de Raad […] tot vaststelling van het Europees wetboek voor elektronische communicatie’. In navolging past de Nederlandse regering de Telecomwet aan, waarbij de beleidsruimte voor gemeenten om zorg te dragen voor de publieke ruimte sterk wordt ingeperkt, alsook de mogelijkheid voor burgers om te ageren tegen plaatsing van zenders. Er is een openbare consultatie – waarover niet in de media bericht wordt, de meeste burgers hebben geen idee van de wetswijziging of de mogelijke impact die deze zal hebben op hun leven. Maar, er kan een vinkje achter burgerparticipatie worden gezet, want de consultatie is er geweest. Gemeenteraadsleden zijn niet geïnformeerd, en geven of geen antwoord op vragen, of verwijzen naar het beleid dat hen vanuit de regering wordt opgelegd, ‘ze moeten’. Het verweer van de regering in de Stop5G rechtszaak is dat ze verplicht is tot de uitrol omdat het regelgevingskader wordt bepaald door EU beleid. En zo is de cirkel rond, want tegen EU beleid kan niemand ageren. Niet de president, niet het parlement, en de burger al helemaal niet.
Hoe we hier terecht zijn gekomen: politieke en bureaucratische misleiding
Het toewerken naar integratie geschiedde stapsgewijs, waarmee steeds meer macht gecentraliseerd raakte in een orgaan dat niet democratisch is opgezet en geen democratische waarborgen heeft. De handelsverdragen die waren afgesloten om economische samenwerking te bevorderen, boden geen ruimte voor het overhevelen van soevereiniteit – deelnemende landen zouden veel moeite hebben gehad dat binnenlands te verkopen. Dit overhevelen van soevereiniteit van natiestaten naar een opeenvolging van Europese instituties werd bewerkstelligd door een serie van politiek-bestuurlijke-bureaucractische trucs. Ter voorbeeld: op 5 februari 1963 deed het Europese Hof van Justitie de uitspraak dat nationale wetgeving moest voldoen aan de regels van de Europese gemeenschap. In het geval van een conflict tussen beide, gingen de Europese regels voor. Er was geen enkele basis in het verdrag van Rome voor deze uitspraak, en het Hof had niet het mandaat op dergelijke wijze in te grijpen. Toch werd de uitspraak door lidstaten gewillig gevolgd. Een ander voorbeeld: in 1985 werd het idee opgevat de Europese markt uit te breiden van goederen naar diensten. Eigenlijk zou hiervoor het verdrag van Rome moeten worden aangepast. Voor een verdragswijziging werd doorgaans een internationale top uitgeroepen. Tijdens het overleg van de Raad van Ministers stelde de zeer corrupte Italiaanse voorzitter van de bijeenkomst Bettino Craxi dat het slechts om een procedurele beslissing ging, en niet een substantiële. Daarom was het niet nodig om een top te organiseren. Drie landen – het Verenigd Koninkrijk, Denemarken en Griekenland – waren tegen. Ondanks dat beslissingen normaliter unaniem en middels consensus werden genomen, werd in dit geval het officiële beleid van een meerderheidsstemming gevolgd. Zelfs Margareth Tatcher liet zich overbluffen. De uitbreiding van de gemeenschappelijke markt was een feit. Deze gang van zaken opende de deur voor verdragsaanpassingen in de toekomst die zonder conferenties of ratificatie via unanieme stemmingen onder staatshoofden werden doorgevoerd.
Op deze manier is stapgewijs, door mission creep, steeds meer macht gecentraliseerd in een orgaan dat niet democratisch is opgezet en geen democratische waarborgen heeft. Soevereiniteit is overgeheveld naar de EU, en Europees recht gaat boven nationaal recht, zonder dat de kaders daarvoor zijn afgebakend. De EU is ook geen democratie – zoals verderop zal blijken, heeft het volk geen tot weinig inspraak gehad bij het tot stand komen van de EU, het afstaan van soevereiniteit of op het beleid dat verder over hen wordt uitgestort.
Het democratisch deficiet laat zich het beste uitleggen door de werking van de belangrijkste EU instituties te beschrijven:
De Europese Raad is het belangrijkste orgaan van de EU. Hierin komen de staatshoofden van lidstaten samen. Aangezien de staatshoofden gekozen zijn, is dit het meest democratische orgaan van de EU. In de praktijk echter blijkt dat de staatshoofden zich meer loyaal voelen naar anderen in hun positie (horizontale loyaliteit) dan naar hun achterban (verticale loyaliteit). Overleg binnen de Raad is besloten en er worden geen notulen bijgehouden. Besluiten zijn unaniem, komen door consensus tot stand en zijn gericht op het instandhouden van ‘het Europese project’.
Het Europese Hof van Justitie. Met name bij de aanvang van de Europese integratie had het Hof grote invloed. Onder de oorspronkelijke oprichters van het Hof bevonden zich voormalige nazi’s, een Italiaanse fascist, en een Franse collaborateur. Via lobbygroepen zoals de Wissenschaftliche Gesellschaft für Europarecht (WGE) werden rechtszaken voorbereid die leidden tot uitspraken die nationale wetgeving overschreven. Hans Peter Ibsen, autoriteit binnen de WGE en actief nazi tijdens de WOII, adviseerde voor een specifieke rechtszaak, aangespannen door van Gend en Loos in 1963, dat Europees recht boven het nationaal recht van lidstaten moest gaan. Het advies werd door de rechter opgevolgd, en de uitspraak legde de basis voor een traject waarbij het Hof uitspraken deed die leidden tot verdere centralisering van macht in Europa.
Het Hof is geen gerechtshof in traditionele zin. Vrouwe Justitia is niet blind bij dit hof, maar werkt naar een agenda. Volgens Perry Anderson, in een artikel over de EU: ‘het hof ziet zich niet als de hoeder van lidstaten, noch als een neutrale tussenpartij tussen staten en de gemeenschap, het is eerder een drijvende kracht achter de integratie’. Aanstellingen van rechters – één per land – zijn meestal politiek gemotiveerd, en het is niet ongebruikelijk dat deze geen juridische achtergrond hebben of kennis van zaken over de gebieden waarover ze rechtspreken. De zittingen zijn niet openbaar, en het is niet mogelijk tegen uitspraken in beroep te gaan. Zelfs een democratische verkiezingsuitkomst kan geen verandering bewerkstelligen tegen een uitspraak van het Hof. Er is geen tegenmacht, omdat er geen ‘kern van soevereiniteit is waarop lidstaten zich kunnen beroepen tegen de Gemeenschap’.
De Europese Commissie is het wetgevende orgaan van de EU, en de enige institutie met initiatiefrecht. Elke lidstaat heeft een commissaris met eigen portefeuille in de Commissie. Ondersteund door 33.000 ambtenaren is het een grotproducent van byzantijnse regels. Het heeft de dubieuze eer het grootste bureaucratische samenstel van regels te hebben geproduceerd dat in totaal 90.000 pagina’s telt. Zelfs voor experts op dit gebied is de EU regelgeving tamelijk ondoorgrondelijk. Voor de burger is de commissie onbereikbaar, voor lobbygroepen is het een centraal aanspreekpunt. Brussel heeft met 30.000 geregistreerde lobbyisten, meer dan twee keer zoveel lobbyisten dan Washington, dat ‘slechts’ 12.000 lobbyisten telt. De voornaamste lobbyisten zijn bedrijvenlobby’s (63%), en een kwart zijn NGO’s (26%). Overige lobby-groepen zijn denktanks en gemeenten. De Commissie werkt hand in hand met het Hof, tussen 1954 en 1979 waren ongeveer 80% van de rechtszaken die bij het Hof werden ingediend, door de Commissie aangekaart.
Het Europees Parlement heeft anders dan de naam doet vermoeden, weinig met volksvertegenwoordiging in klassieke zin te maken. Er is niet een ‘volk’ dat ze vertegenwoordigt, de Europese kiezer toont zich weinig geïnteresseerd in dit parlement met een dramatisch lage opkomst bij verkiezingen. Het parlement geniet ook niet de rechten en bevoegdheden die een parlement toebehoren en haar werkelijke invloed geven, zoals: het recht van amendement of initiatief bij wetgeving, of het recht tot het samenstellen van een regering. Het parlement biedt dan ook geen werkelijke oppositie tegen de uitvoerende macht van de Commissie, die tegelijkertijd de wetgevende macht is. Aanwezigheid van parlementsleden bij openbaar debat ligt meestal onder de 50%. Net als we bij de andere organen van de EU gezien hebben, vindt overleg plaats in commissies, achter gesloten deuren in samenwerking met de Raad en de Commissie. Voorstellen vanuit de commissie worden in 81% van de gevallen in eerste instantie goedgekeurd. Anderson: “de functie van het Parlement, dat de wensen van de burger niet verzameld of verwoord, is consolidatie van de wensen van de elite […] het geeft de schijn van een democratisch proces terwijl oligarchische belangen stevig in het zadel zitten”
De Europese Centrale Bank is opgericht in 1998 met als doel zorg te dragen voor monetaire stabiliteit in de EU. Echter, monetair beleid is losgekoppeld van binnenlands en buitenslands beleid van de deelnemende landen, het is dus beleid zonder oog op de arbeidsmarkt, welzijn, welvaart, handelsbalans, en andere gebieden die door dat beleid getroffen worden. Het ontneemt lidstaten de mogelijkheid zelf die gebieden te aan te sturen middels monetaire beleid. Wat ontstaat is een vacuüm – waarbij geen enkele partij goed af is. Institutioneel staat de ECB nog verder van de burger af dan de voorgaande besproken instituties, terwijl ze onnoemlijk veel invloed heeft op het dagelijks leven. Het overleg van de Raad van Bestuur, waarin de CEOs van Europese centrale banken zitting hebben is – het wordt voorspelbaar – geheim, en beslissingen worden unaniem genomen. De ECB opereert verder totaal onafhankelijk, er is geen tegenmacht of controle op dit orgaan, zelfs niet vanuit de andere EU instituties.
Samenvattend, de geleidelijke stappen naar ‘meer integratie’ zijn telkens ten koste gegaan van democratie. De EU is een gigantisch bureaucratisch complex, samengesteld uit ondoorzichtige en niet bereikbare instituties waarvoor de manier van werken eenduidig zich kenmerkt door consensus, unanieme besluiten en geheimhouding. Een cultuur van geheimhouding gaat niet samen met democratie. Een democratie gedijt bij open debat. Het systeem mist scheiding van machten, en de mogelijkheid van controle op macht. Het leidt tot machtsconcentratie die specifieke belangen dienen, van een elite. Voor de burger is dit complex onbereikbaar. De structurele opzet van de EU is in alle opzichten antithetisch aan wat je van een democratische rechtsstaat zou verwachten. De werking van het geheel zijn voor de gewone burger en zelfs voor experts nauwelijks te volgen. Echter de effecten op het dagelijkse leven van de Europese burger zijn groot – helemaal met een EU beleid dat naadloos aansluit bij de corona dictatuur en grote herstart.
Bronnen
The European Coup. Perry Anderson. https://www.lrb.co.uk/the-paper/v42/n24/perry-anderson/the-european-coup
Ever Closer Union? Perry Anderson https://www.lrb.co.uk/the-paper/v43/n01/perry-anderson/ever-closer-union
Pfizer “Takes Over” the EU Vaccine Market. 1.8 Billion Doses https://www.marketwatch.com/story/eu-agrees-potential-1-8-billion-dose-purchase-of-pfizer-jab-01620495989
Twenty-Seven Years of Pharmaceutical Industry Criminal and Civil Penalties: 1991 Through 2017
Report: Federal Criminal Penalties for Lawbreaking Pharma Companies Have All But Disappeared
Europese Centrale Bank kan over vier jaar eigen cryptomunt invoeren. https://tweakers.net/nieuws/180000/europese-centrale-bank-kan-over-vier-jaar-eigen-cryptomunt-invoeren.html
ECB drukt gigantisch veel geld bij, mag dat wel? https://www.trouw.nl/economie/ecb-drukt-gigantisch-veel-geld-bij-mag-dat-wel~b0deded9/
The largest stimulus package ever. https://ec.europa.eu/info/strategy/recovery-plan-europe_en
Building a Bitcoin Prison – Catherine Austin Fitts. https://www.investmentwatchblog.com/catherine-austin-fitts-reset-means-digital-control-system-governed-by-demonic-spirit-or-divine-intelligence/
EUvsDisinfo. https://euvsdisinfo.eu/
EU – Action Plan against disinformation. https://digital-strategy.ec.europa.eu/en/policies/online-disinformation
The “European Gendarmerie Force” Project: EU Creates Legal Framwork For “Military Use” against its Citizens. http://www.911forum.org.uk/board/viewtopic.php?p=167496#167496
Eurogendfor Operational Concept. https://eurogendfor.org/egf-concept/
Samenwerking politiekorpsen en bewaking buitengrenzen’
