De oorlog van Soros in Oekraïne: de miljardair, de oorlog in Oekraïne en de Duitse media
Indignatie redactie
4 min. lezen
Op 24 februari 2022 begon de Russische invasie van Oekraïne. Sindsdien bericht de Duitse reguliere media opvallend eenzijdig over de oorlog in Oekraïne – nooit over Oekraïense mensenrechtenschendingen, censuur, repressie en nederlagen, alleen over Russische. Hoe is het mogelijk dat Duitse media op deze manier op één lijn zijn gebracht? Een nieuw boek werpt hier licht op – hier is een fragment:
Sinds de Tweede Wereldoorlog wordt in de Duitse geschiedenisles het waarschuwende verhaal van de »Gleichschalt« van de Duitse pers in het Derde Rijk geleerd. Elke Duitse schooljongen leert over de noodlottige invloed van de uitgever Alfred Hugenberg toen hij de macht greep en zijn controle over grote delen van de Duitse pers. Een dergelijke infiltratie van de vrije pers door propagandisten en agitatoren mag nooit herhaald worden, wordt ons terecht geleerd.
Geïnfiltreerd door dubieuze ngo’s en activisten
Maar vandaag, 90 jaar nadat de nazi’s de macht grepen, lijken dezelfde waarschuwers en vermaners er geen probleem mee te hebben dat grote delen van het Duitse medialandschap worden geïnfiltreerd door dubieuze ngo’s en activisten. Of het nu gaat om het klimaat, de opening van de grens of de oorlog in Oekraïne – onder het mom van “experts” oefenen deze activisten een beslissende invloed uit op de politieke berichtgeving in de leidende Duitse media.
In het geval van de Oekraïne-oorlog kon de oplettende waarnemer niet ontkomen aan het gevoel uiterst eenzijdig geïnformeerd te zijn door de Duitse media. Oorlogsmisdaden werden alleen gepleegd door de Russen. De Azov-brigade en andere extreemrechtse milities, die voor de oorlog nog goed genoeg waren voor Spiegel en Tagesspiegel om verslag uit te brengen over het schandaal, leverden nu ineens video’s van Marioepol af aan de Tagesschau. Berichten uit Oekraïne begonnen altijd met het leed van de burgerbevolking en de slachtoffers onder de Russisch sprekende bevolking in Donbass werden onder het tapijt geveegd. Politieke repressie van de media en oppositie bestond alleen in Rusland, niet in Oekraïne.
Alleen samen met Rusland
Dit boek wil geen partij kiezen voor Rusland of Vladimir Poetin. De Russische aanvalsoorlog tegen Oekraïne moet in de sterkst mogelijke bewoordingen worden veroordeeld. Toch zal er op een gegeven moment een onderhandelde oplossing met Rusland moeten komen. Het begrijpen van Russische interesses en drijfveren zal van groot nut zijn als je ooit weer aan dezelfde tafel wilt gaan zitten. Zoals Angela Merkel zei tijdens een optreden in Goslar op 30 september 2022 , moet er gewerkt worden aan een “pan-Europese veiligheidsstructuur samen met Rusland”.
Of het nuttig is dat de EU-Raad op 2 maart 2022 de televisiezender “Russia Today” voor 450 miljoen EU-burgers heeft geblokkeerd om de “verspreiding van leugens” over de oorlog in Oekraïne te voorkomen, lijkt op zijn minst twijfelachtig. Vooral als je je realiseert hoeveel onze Oekraïense berichtgeving en politiek is beïnvloed door George Soros, een speculant in hedgefondsen en een beruchte linkse politieke activist. Een man die “de afgelopen 30 jaar meer dan een kwart miljard dollar in Oekraïne heeft geïnvesteerd en tientallen bezoeken aan Kiev heeft gebracht met zijn zoon Alexander en zijn vrouw Tamiko Bolton”, aldus Open Society-baas Lord Mark Malloch-Brown. tijdens de bijeenkomst van het World Economic Forum in Davos op 24 mei 2022.
Biden en Soros ontmoetten elkaar in Oekraïne
“We hebben een stichting in Oekraïne, een van onze beste stichtingen”, zei de zichtbaar afgeleefde George Soros tijdens zijn jaarlijkse optreden op het World Economic Forum in mei 2022 . “Ze weigerden te vluchten en leiden daar het maatschappelijk middenveld. Ik zou hieraan willen toevoegen dat één persoon zeer nauw betrokken was bij Oekraïne en dat is (Joe) Biden. Ik heb hem zelfs voor het eerst ontmoet in verband met Oekraïne. Hij had veel meer geduld met de bekering van (president Petro) Poroshenko tot een democratische leider dan ik. Ik kreeg snel genoeg van hem en ik vertelde hem dus. Maar Biden heeft niet opgegeven.”
Dit boek gaat over deze relatie tussen George Soros, Joe Biden, Duitsland, Rusland en Oekraïne – en hoe deze de wereld naar de rand van een nucleaire oorlog in de verlichte 21e eeuw zou kunnen leiden.
