Indignatie redactie 
Bent u een van de talloze Nederlanders die al volledig zijn ingeënt tegen SARS-CoV-2? We respecteren uw keuze. We vinden het echter ook prima als iemand afziet van een vaccinatie. Wie dit tegen de achtergrond van alle bekende feiten anders ziet, dus mensen wil dwingen zich te onderwerpen aan een verplichte vaccinatie (die er nu nog niet is – wel een indirecte vaccinatie), staat dicht bij totalitarisme. Willen we ècht die kant op?
Voorstanders van een verplichte vaccinatie menen dat een corona-infectie een reëel gevaar vormt voor wie een slechte gezondheid heeft of door een hoge leeftijd geplaagd wordt door een kwetsbaar immuunsysteem – of, nogerger, dat zij zelf gevaar lopen door de opstelling van niet-gevaccineerden…. wat dan weer de vraag oproept waarom zij zich wèl hebben laten vaccineren.
De afweging van risico’s en voordelen in deze groep kan heel goed spreken in het voordeel van vaccinatie, als je van het nut ervan overtuigd bent. Maar we benieuwd naar zijn is de reden van al die mensen die zich hebben laten prikken: zouden zij zijn ingeënt in de (beloofde) verwachting dat verloren vrijheden teruggegeven worden? We zijn er vrij zeker van dat de meerderheid van de gevaccineerden deze vraag bevestigend zou beantwoorden.
Dat we het hier hebben over onvervreemdbare grondrechten, die naar democratische maatstaven niet mogen worden weggenomen, is een gegeven. Er is ook een groep gevaccineerde mensen die zich bewust zijn van hun missie en die zichzelf ervan overtuigen of er zelfs van overtuigd zijn dat hun vaccinatie anderen beschermt. Die mensen zijn het moeilijkst te bereiken met argumenten. Altruïsten of degenen die zich als zodanig voordoen schieten als paddestoelen uit de grond. Ze worden als helden gevierd door politici, medici en de mainstream media, omdat die media en de politiek weldoeners hen even hard nodig hebben voor hun agenda als de huishoudens Russisch gas.
De veelgebruikte term “vaccinatieweigeraar” suggereert bewust een plicht die iemand probeert te ontduiken – de klassieke framing van propaganda.
De bereidheid om te vaccineren is inmiddels wereldwijd flink afgenomen. De reden is overal hetzelfde: mensen verliezen steeds meer vertrouwen in de nieuwe “vaccins”. Steeds meer twijfelaars vragen zich af wat het persoonlijk voordeel is. Ze ervaren dat politici hun beloften niet nakomen: vaccinatie betekent niet vrijheid. Daarnaast verschijnen er steeds meer onderzoeken die aantonen dat het aantal vaccinschades nogal opmerkelijk is, of bevestigen dat gevaccineerde mensen toch besmet kunnen raken en het virus kunnen doorgeven. Vooral dat laatste was voor veel jongeren het doorslaggevende argument, omdat ze dachten dat hun vaccinatie anderen zou beschermen tegen infectie.
Maar al langere tijd zien we om ons heen dat het coronavirus niet werkt bij bijvoorbeeld BLM-demonstraten. Het blijkt ook niet te werken als er geen mondkapjes worden gedragen en de anders heilige minimumafstand van anderhalve meter niet in acht wordt genomen. Mensen kunnen doen wat ze willen (en dat doen ze ook), niemand grijpt in. Ook konstateren we dat je in Frankrijk en Italië wèl kunt demonstreren tegen het Corona-beleid, maar bijvoorbeeld niet in Duitsland. Ook in verschillende landen heeft het coronavirus verschillende effecten. Dat komt omdat er steeds andere varianten worden ontdekt.
Niemand heeft ons nog afdoende kunnen uitleggen waarom het virus een kwaadwillig en besmettelijk effect zou hebben op coronakritische mensen die willen demonstreren en niet bij anderen en waarom het virus politiek actief is. Zo dachten de makers van de Grondwet (in ieder geval) niet. Het recht van vergadering is uitdrukkelijk politiek neutraal, maar de politie zorgt wel voor geregistreerde route, ver weg van het grote publiek. Voor het virus zou iedereen toch hetzelfde zijn? We beginnen er langzamerhand aan te twijfelen.
Wie naar verboden demonstraties gaat, mag politiegeweld verwachten. Degenen die zich er actief of passief tegen verdedigen, kunnen pijn moeten doorstaan. Ja, natuurlijk zijn er ook mensen die buiten de gebaande paden denken, maar dit is niet bedoeld als generalisatie. Objectieve kritiek op de coronamaatregelen moet worden toegestaan; iets verbieden is naar onze mening een totaal verkeerde benadering. Het resultaat is onnodige escalaties. Tenzij men radicaliseringen wil produceren om het “vijandelijke beeld” van de andersdenkenden erin gehamerd wil krijgen.
Ja natuurlijk, soms is geweld (helaas) noodzakelijk en legitiem, ongeacht tegen wie of voor wie. Wat toegestaan en verboden is, wordt gereguleerd door de wet en niet door enige ideologie. Althans, dat zou het moeten zijn.
In ieder geval lijken veel niet-gevaccineerde mensen nog bereid zijn om gevaccineerd te worden. Die mensen die niet zijn gevaccineerd en die in de toekomst een coronavaccinatie categorisch uitsluiten, worden bestempeld als mensen die niet solidair zijn met anderen. Veel mensen die echter nog niet een beslissing hebben genomen zouden zich bij hen kunnen aansluiten, wat dan uiteindelijk toch nog een groot deel van de bevolking is die nog niet is ingeënt.
Moeten al deze mensen continu in woord en daad gediscrimineerd worden? We hebben het tenslotte over veel volwassenen en dan ook nog veel meer minderjarigen. Voor dat laatste is vaccinatie niet alleen onnodig, maar zelfs gecontra-indiceerd, als men zich houdt aan het deskundig oordeel van deskundigen. De term “vaccinatieweigeraar” suggereert opzettelijk een plicht die iemand probeert te ontduiken – het klassieke frame van oververhitte propagandamachines. Maar afgezien van landen als Turkmenistan en Tadzjikistan is er nergens ter wereld een basisplicht om zich tegen corona te laten vaccineren, zelfs niet in de meest wrede dictaturen. We moeten afwachten hoe onze regering de geschiedenisboekjes ingaat.
Eén ding lijkt ons nu al duidelijk: de nieuwe “oude” regering zal straks haar koers aanscherpen als de wegen van Rutte en Kaag weer samenkomen, en Seegers een nieuwe meloen heeft ingeslikt. Wie dan nog niet is ingeënt, moet rekening houden met een flinke achterstand. De rechtbanken zullen veel werk te verzetten krijgen als de tweederangsburgers die zijn gecreëerd – ondanks het feit dat gevaccineerde mensen nog steeds besmet zijn – door hun afwijzing gedeeltelijk of volledig worden uitgesloten van het sociale leven. De schendingen van de Grondwet kunnen overduidelijk zijn – gevreesd moet worden dat de politiek zich in onze “rechtsstaat” daar niets van zal aantrekken.
Dat is het deprimerende vooruitzicht voor de toekomst, waarin vrijwel elke sombere voorspelling die eerder verontwaardigd naar het rijk van complottheorieën werd verwezen, waarschijnlijk zal uitkomen.
Zouden degenen die de critici belasterd hebben niet langzaam hun solidariteit met hen moeten tonen?
Zouden de verdedigers van grondwettelijk gegarandeerde grondrechten niet de echte helden van onze samenleving moeten zijn?
Moeten we onze kinderen niet een wereld nalaten die het waard is om in te leven, en waar het nieuwe normaal gewoon normaal is?
Corona is de poort naar een nieuwe wereld waarin zeven decennia vrijheid in Europa en elders onherroepelijk tot het verleden zal behoren als we ons door de mainstream media en politiek laten verdelen.
