Binnen de Green Deal verbergen zich ten minste twee sensationele vallen. Korte samenvatting van het te analyseren object: het door de Europese Commissie voorgestelde en goedgekeurde milieuplan onder leiding van Ursula von der Leyen zal een vuurkracht hebben van duizend miljard euro.

Tussen nu en 2030 wordt 10 miljard aan investeringen verwacht . 10% van de totale som zal worden toegewezen aan een bepaald energietransitiefonds (het zogenaamde Just Transition Fund) dat tot taak heeft de economische omschakeling te realiseren van de Europese gebieden die het meest afhankelijk zijn van fossiele brandstoffen.

Wie betaalt de rekening ? De Commissie is duidelijk: “ten minste 25%” van de EU-begroting zal worden gebruikt voor investeringen in groene sectoren. De aldus ingezamelde 485 miljard euro zou echter niet voldoende zijn om de doelstellingen van Brussel te bereiken, waaronder het bereiken van nul CO2-uitstoot tegen 2050.

En dus komt nog eens 115 miljard euro dankzij nationale cofinanciering in het kader van de verschillende programma’s die verband houden met de Europese structuurfondsen. De rest komt van financiering die de Europese Investeringsbank (EIB) en particulieren op tafel hebben gelegd via het InvestEu-plan.

Nog een ander geschenk aan Duitsland

Nadat u de foto van de situatie hebt gemaakt, is het mogelijk om ten minste twee vallen aan te geven. De eerste betreft een zekere mate van favoritisme die te vinden is in de wil van Brussel om de investeringen van het Just Transition Fund letterlijk willekeurig toe te wijzen.

In theorie zou dit geld de armste Europese landen moeten helpen. Nou, Duitsland valt ook op in de lijst van grote begunstigden , een van de staten die kunnen rekenen op een bloeiende economie en die de afgelopen jaren alle tijd had gehad om te converteren naar groenere systemen.

Niets te doen: de Commissie zal opnieuw een gunst doen in Berlijn, dat altijd voorop loopt als het gaat om het delen van voordelen.

Nog een hoax voor Italië

Maar de grootste valstrik is degene die Italië in twijfel trekt . We blijven op het Just Transition Fund. Zoals Corriere della Sera opmerkt , vinden we op basis van de uiteengezette criteria een percentage geld van nationale cofinanciering om de fondsen van het fonds aan te vullen.

Elke staat zal daarom zijn deel doen: hij zal een bepaald aandeel betalen en in ruil daarvoor bepaalde voordelen ontvangen. Laten we Italië nemen. Rome betaalt in totaal 900 miljoen euro , of 12% van het bruto nationaal inkomen, om slechts 364 euro te ontvangen .

Natuurlijk wordt later benadrukt dat de structuurfondsen (EFRO en ESF) en nationale cofinanciering moeten worden toegevoegd aan de € 364 miljoen (uiteraard later), wat ongeveer € 1 miljard en € 301 miljoen zal bedragen.

De minister van Europese Zaken, Vincenzo Amendola, vatte het allemaal samen in een notitie: “De tabellen van de Europese Commissie, met de voorspelling van 364 miljoen toewijzingen aan Italië tegen een bijdrage gelijk aan 12% van het bruto nationaal inkomen (d.w.z. ongeveer 900 miljoen euro) zijn slechts de basis voor een schatting door de EU-Commissie, waarvan het bedrag kan oplopen tot ongeveer 1,3 miljard, oplopend tot 2 miljard, zodra nationale cofinanciering is toegevoegd en de middelen van de structuurfondsen “.

Het zal ook waar zijn, maar op de tweede plaats in de ranglijst van grote begunstigden (achter Polen, waar 2 miljard euro naartoe gaat) vinden we Duitsland, dat 887 miljoen euro zal innen. Beter dan Italië zal ook naar Frankrijk gaan , wat schoonheid 402 miljoen euro naar Parijs zal brengen.

Hoe Klimaatpaus Frans Timmermans onze economie gaat vernietigen

De verborgen agenda van de klimaatridders is niet het klimaat, maar de afschaffing van het kapitalisme, de vrije ondernemingsgewijze productie. De bestrijding van Global Warming vormt het excuus voor een almachtige overheid die met een omvangrijk investeringsprogramma de rol van de private sector overneemt. Dit geldt in optima forma voor de Europese Commissie (EC) die via klimaatbeleid van de EU een Superstaat wil maken.

Green Deal

De komende twee decennia wil de EC per jaar 1000 miljard euro uitgeven aan de Green Deal van onze verse klimaatpaus Frans Timmermans. Daarmee wordt de eerste stap gezet naar een (groene) planeconomie op Europese schaal. Voor het redden van de aarde moet alles wijken. Met deze ‘deal’ wordt een gigantische bureaucratie opgetuigd die in de voormalige Sovjet-Unie niet had misstaan. Het effect is een langzame, maar zekere vernietiging van onze welvaart- en verzorgingsstaat.

#EU#Taxonomie
De ‘groene planeconomie’ van Von der Leyen en Timmermans naar Soviet voorbeeld gaat volgens Bloomberg de komende 20 jaar circa 13 biljoen dollar (13.000 miljard) kosten. https://t.co/vPaVOECAqC

— Johannes Vervloed (@Diplo_JV) November 3, 2019

Torenhoge ambitie

De ambitie van de EC is torenhoog. De Green Deal wordt door de nieuwe EC-voorzittter Ursula von der Leyen aangekondigd als hét topstuk van de EC voor de komende zeven jaar. Er worden zelfs vergelijkingen gemaakt met de New Deal van de Amerikaanse president Roosevelt in de crisisjaren van voor de Tweede Wereldoorlog. De Green Deal moet de EU in 2050 klimaatneutraal maken met een volledig omgebouwde, fossielvrije economie.

De maatregelen zijn nog niet allemaal bekend, maar wel weten we al dat er een EU brede kilometerheffing komt en een vliegtaks. Ook is aangekondigd dat de landbouw en veeteelt op de schop gaan. Het wegvervoer, de reiziger en de boer zijn dus de dupe. Maar er komt nog veel meer. Er woedt in Brussel nog een interne discussie hoe het vervuilende bedrijfsleven aan te pakken.

Timmermans neemt geen generieke maatregelen. Specifieke doelgroepen worden op de korrel genomen en gestraft voor hun CO2-uitstoot. De industrie zal het zwaarste gelag betalen. Oppositie tegen deze economische machtsgreep komt vooral uit Polen, waar men niet van zins is de eigen economie te ontmantelen die met zo veel moeite na de bevrijding van het communistische regime is opgebouwd.

Alternatief

Zelfs als het 5 voor 12 zou zijn – de laatste wetenschappelijke bevindingen laten zien dat we veel meer tijd hebben – is er een betere oplossing. Een alternatief, waarbij de pijn verdeeld wordt en geen al te grote schade wordt toegebracht aan de economie. Dat alternatief is het reeds bestaande EU Emissions Trading System (ETS), een systeem waarbij CO2-uitstootrechten worden toegekend en binnen de EU kunnen worden verhandeld.

De prijs van die rechten is momenteel zo laag dat het systeem weinig impact heeft op de totale hoeveelheid CO2-uitstoot. Met een substantiële prijsverhoging zou het ETS echter wel werken. De markt zou dan zelf doen wat nu met allerlei kostenverhogende overheidsmaatregelen voor specifieke doelgroepen wordt beoogd: creëren van innovatieve en concurrerende oplossingen. Op een veel efficiëntere wijze zou daarmee een CO2-reductie tot stand worden gebracht. Zonder complete economische sectoren de nek om te draaien zoals met de Green Deal van Timmermans dreigt te gebeuren.

Verbouwen

Want dat zijn de plannen van Timmermans. Hij zegt het ook met zoveel woorden in DWDD (video op 6.00): “We gaan de economie verbouwen.”

Voor een toepassing van het ETS op grote (wereld-)schaal pleit het bedrijfsleven al jaren, met olieconcerns Shell en ExxonMobil voorop. Maar nee, de EC wil zelf aan het stuur staan. Men denkt de markt te kunnen verslaan. Erger nog: de EC beschouwt de Green Deal als een nieuw wapen om het reeds lang gekoesterde ideaal van de Europese Superstaat te realiseren.

Zelf belasting heffen was tot nu toe niet mogelijk. Daar verzetten de lidstaten zich tegen. De EU wordt gefinancierd met afdrachten van lidstaten en importheffingen op goederen van buiten de EU. Met de Green Deal kan de EU een eigen belasting invoeren: een heffing op CO2-uitstoot. Maar daar blijft het niet bij. Vele andere financieringsvormen van de Green Deal worden eveneens overwogen.

ECB Goes Green

Zelfs de Europese Centrale Bank (ECB) wordt in stelling gebracht. Met kwantitatieve versoepeling en het lage/negatieve rentebeleid van Mario Draghi, voortgezet door zijn Franse opvolger Christine Lagarde, wordt lenen door de EC voor de Green Deal veel goedkoper.

De politisering van de ECB: "Lagarde zint op een prominente inbreng voor de ECB bij het bestrijden van de opwarming van de aarde, zo bleek deze week tijdens een optreden in het Europees Parlement." 👇#koopkracht https://t.co/xe9bsTiUlU

— Rutger van den Noort (@RutgervdNoort) December 4, 2019

Bovendien werpt Lagarde zich met haar aangekondigde ‘groene taxonomie’ ook nog eens op als CO2-keurmeesteres. Financiering van banken en bedrijven met een CO2-arm klimaatlabel krijgen prioriteit.

#ECB doet mee met de klimaathysterie
Lagarde gaat met ‘groene taxonomie’ op de stoel van de CO2 ‘keurmeester’ zitten. Financiering wordt afhankelijk gemaakt van groene, lees: CO2 arme, label van een bank of bedrijf. https://t.co/XEUNT4utMP

— Johannes Vervloed (@Diplo_JV) December 6, 2019

Groene Planeconomie

Waar de nieuwe inkomsten van de Commissie naartoe gaan laat zich raden. Het wordt een herverdelingsmechanisme op grote schaal. Timmermans is het adagium van zijn partij, de PvdA, niet vergeten: “Nivelleren is een feest”. De winsten van de industrie, de landbouw en het wegvervoer worden afgeroomd en de opbrengsten gaan naar prestigeprojecten van de Commissie. De Groene EU-Planeconomie is geboren.

Wat de EC gemakshalve onder het vloerkleed veegt is dat een planeconomie nog nooit heeft gewerkt. Overal waar een planeconomie werd ingevoerd liep deze uit op een fiasco, in de Sovjet Unie, Cuba, Noord-Korea en recentelijk in Venezuela. Prikkels om te investeren, te innoveren en te werken verdwijnen in een planeconomie. Een negatieve spiraal wordt ingezet en eindigt in een totale verlamming en verarming van de maatschappij. Voilá, het voorland van de Green Deal.

Agenda Linkse kerk

Het is niet helemaal toevallig dat iemand uit de socialistische hoek als Timmermans met een dergelijke aanpak op de proppen komt en dat als symbool het Greta-meisje met Antifa-ouders is gekozen.

Droom lekker verder, en Greta word misbruikt door haar ouders en Soros, mocht je haar ouders niet kennen 👇👇👇 pic.twitter.com/GYGkptLmn9

— Cindy (@Cindy27401243) December 5, 2019

Groen en Links zijn een Siamese tweeling. Met groen klimaatbeleid kan de agenda van de Linkse kerk worden gerealiseerd. Het is niet voor niets dat de Groene partij in Nederland GroenLinks heet. Groen heeft een duidelijke ‘linkse’ agenda en is dol op een klimaatcrisis.

Kritiek wordt niet gepareerd met feiten maar emotie: “Wilt u geen leefbare aarde voor uw kleinkinderen achterlaten?”. Met emotionele beschuldigingen worden critici aan de schandpaal genageld als klimaatontkenner, egoïst of extreemrechtse populist. Als iemand die nepnieuws verspreidt en denkt in complottheorieën.

Een dialoog over de inhoud blijkt niet meer mogelijk. Dat we (veel) meer tijd hebben dan beweerd, zoals aangetoond door serieuze wetenschappers, wordt weggewuifd. De klimaatalarmistische politici weten het beter dan de wetenschap. De welvaart- en verzorgingsstaat wordt door de EC opgeofferd aan de klimaatreligie. De Europese bevolking zal boete moeten doen om klimaataflaten te verdienen.