Indignatie redactie 
Donald Trump won de vibes. Nu zoekt Amerika’s antidemocratische coalitie wraak
Donald Trump heeft opnieuw het presidentschap gewonnen . Het is net zo schokkend als de eerste keer en nog angstaanjagender. We hadden dit moeten zien aankomen, gezien alle peilingen die aangaven dat de race nationaal en in de swing states gelijk was. Natuurlijk was het mogelijk. Maar ik denk dat velen van ons, mezelf incluis, opnieuw in de illusie zijn getrapt dat Amerika te fundamenteel fatsoenlijk is om iemand als Trump te kiezen. We hadden het mis.
In 2016 leidde die naïeve naïviteit tot de diepe wanhoop die we allemaal voelden toen Trump Hillary Clinton met moeite versloeg. En in 2020 geloofden we dat die droom werkelijkheid werd toen Joe Biden de rollen omdraaide en Trump met moeite versloeg. En hier zijn we weer, gevangen in een wervelende draaikolk waaruit we niet lijken te kunnen ontsnappen.
Deze antidemocratische coalitie heeft een diepgewortelde onvrede met de moderne wereld en gebruikt de politiek om dit te uiten.
Het grappige is dat ik tot voor kort  dacht  dat de strijd weer een politieke loopgravenoorlog zou worden en dat de uitslag heel dicht bij elkaar zou liggen. Het lijkt me al een tijdje dat we in een voortdurende oorlog zitten tussen twee coalities die je kunt definiëren als pro-democratie en anti-democratie en die ongeveer even sterk zijn in politiek opzicht. De haarfijne marges in het Congres en deze ongelooflijk krappe presidentsverkiezingen bevestigen dat.
Ja, Donald Trump is de leidende figuur in deze strijd als de man die de impulsen van de antidemocratische coalitie het beste verwoordt, maar hij belemmert ze ook met zijn grofheid en gebrek aan discipline. Ondertussen is de prodemocratische coalitie diffuus en leiderloos, maar wordt geholpen door het feit dat het minder gek is. Joe Biden wist het in 2020 te redden, midden in een wereldwijde pandemie, toen er net genoeg mensen in de juiste staten waren om te erkennen dat Trump er niet mee om kon gaan.
Hij was ook een blanke man, wat die keuze duidelijk makkelijker maakt voor sommige mensen. (Het kan geen toeval zijn dat de volslagen vrouwenhatende bruut, Donald Trump, de twee hooggekwalificeerde Democratische vrouwen versloeg tegen wie hij het opnam.)
Ik wist dit allemaal. En ik ging ervan uit dat 2024 een zware race zou worden voor Biden om te winnen, hoewel ik dacht dat hij het waarschijnlijk zou kunnen omdat hij erin slaagde om zoveel van zijn beloften “waar te maken”, met name op het gebied van de economie, waarvan veel slimme mensen mij verzekerden dat dit de sleutel was om kiezers te winnen. De mensen zouden toch zeker gaan zien dat de inflatie was afgenomen, de arbeidsmarkt geweldig was en dat de rentetarieven omlaag gingen, toch?
Al die nieuwe productie in de swing states moest ergens voor tellen. Maar toen duidelijk werd dat hij niet effectief campagne kon voeren en hij het overdroeg aan zijn vicepresident, die de pro-democratische coalitie leek te elektrificeren, begon ik te geloven dat het deze keer beslissend zou winnen. Ik hield mezelf voor de gek.
Donald Trump verprutste de ergste gezondheidscrisis in een eeuw, werd schuldig bevonden aan fraude en civiel aansprakelijk gesteld voor smaad en aanranding. Hij wordt momenteel aangeklaagd voor het stelen van geheime documenten en het proberen van een staatsgreep in 2020. Hij gedroeg zich gestoord en krankzinnig tijdens de campagne  en het veranderde niets . Toen hij zei dat hij iemand op 5th Avenue kon neerschieten zonder stemmen te verliezen, had hij gelijk. Er is letterlijk niets dat hij kan doen om zijn trouwe volgers weg te krijgen. En dat komt omdat het eigenlijk niet om hem gaat — het gaat om hen.
Trump heeft zijn greep op bijna de helft van de kiezers in dit land verstevigd omdat, zoals journalist  Lindsay Beyerstein  gisteravond tweette, “hij een samenzweringsstructuur heeft gecreëerd om alle feiten te negeren of ontkennen en zich te richten op haat.” Ons moderne informatie-ecosysteem, de sociale media en kabelnieuwssilo’s hebben hem in staat gesteld een alternatieve realiteit voor de Republikeinse Partij te construeren en ze accepteren het gretig omdat het hun gevoel van angst en afkeer voor de ander voedt.
En het zijn niet alleen de gekke QAnon-samenzweringstypes — Trump slaagde erin om door pure herhaling anderszins normale mensen ervan te overtuigen dat zijn eerste termijn een gouden tijdperk van vrede en welvaart was en dat het land vandaag de dag een dystopische hel is omdat de prijs van eieren hoger is dan vijf jaar geleden.
Op een bepaald niveau weten deze mensen dat het allemaal onzin is en Trump weet dat ook. Deze antidemocratische coalitie heeft een diepgewortelde wrok tegen de moderne wereld en ze gebruiken politiek om dat te uiten. “Dit gebeurt overal ter wereld,” schreef Tom Nichols van The Atlantic over de anti-incumbent wave elections, “onder mensen die denken dat anderen *onterecht* beter leven dan zij – zelfs terwijl ze zelf goed leven.”
If you want to understand what's happening, forget about "the economy" and immigration and all that. This is happening all over the world, among people who think that others are *unjustly* living better than they are – even while they themselves are living well.
— Tom Nichols (@RadioFreeTom) November 6, 2024
Nichols voegde toe: “Wrok en valse nostalgie (en welvaart en verveling) vormen een dodelijke bedreiging voor de democratie, zoals we binnenkort zullen ontdekken.”
Het gaat niet om beleid, hoe hard mensen dat ook beweren. We weten dit omdat kiezers in plaatsen als Missouri net initiatieven hebben aangenomen voor abortusrechten, een verhoging van het minimumloon en betaald ziekteverlof, allemaal Democratisch beleid, terwijl ze overweldigend stemden voor een Republikeinse senator en president die beiden fel tegen deze dingen zijn. Dit gaat om esthetiek en houding. Een meerderheid van de Amerikanen wil een autocratische strongman-show en Trump en de Republikeinen geven ze die graag.
De antidemocratische coalitie onder Trump staat op het randje van fascisme. Hij en velen in zijn partij zijn daar al. We weten dit omdat we hun plannen kennen. We hebben het allemaal al maanden over Project 2025, Agenda 47 en Schedule F. Trumps massadeportatiebeleid zal misschien nooit volledig tot bloei komen, maar ze zullen zeker een voorbeeld stellen aan sommige mensen, al is het maar om de basis te vermaken.
Denk eens terug aan hoe geweldig ze die migrantenvluchten naar Martha’s Vineyard en dergelijke een jaar of zo geleden vonden. Sommigen die op televisie deuren intrapten en huilende vrouwen en kinderen in bussen gooiden, zouden ze een kick moeten geven (een dubbele kick als de Democraten er hysterisch over worden.)
Trump belooft RFK Jr. “een leuke tijd” door te rommelen met het openbare zorgstelsel:
Trump: Robert F. Kennedy Jr. He's going to help make America healthy again.. he wants to do some things and we’re going to let him go to it… Stay away from the liquid gold. Other than that, go have a good time Bobby pic.twitter.com/0geobg6kIX
— Acyn (@Acyn) November 6, 2024
We weten van Trumps plannen voor de economie en aangezien zijn obsessie met tarieven zijn enige idee is voor economisch en buitenlands beleid, is het onwaarschijnlijk dat zelfs zijn zakenvrienden hem ervan af kunnen brengen. Buitenlandse bondgenoten komen ongetwijfeld bijeen met hun nationale veiligheidsmensen terwijl we spreken, om plannen te implementeren om afstand te nemen van de Verenigde Staten, wetende dat Trump affiniteit heeft met autocraten als Poetin van Rusland en Orbán van Hongarije. De tegenstanders van Amerika likken hun lippen af. Ze weten dat Trump een watje is.
Maar het wraakbeleid is wat Trump het meest zal bezielen. Zijn vijandenlijst is lang en hij zal ervoor zorgen dat ze betalen. Daar leeft hij voor:
Hier is een bericht van een van de mensen die genoemd worden als mogelijke procureur-generaal of raadsman van het Witte Huis in een tweede ambtstermijn van Trump:
Dear Jack Smith:
Lawyer up.
— 🇺🇸 Mike Davis 🇺🇸 (@mrddmia) November 6, 2024
We hebben Trumps eerste termijn overleefd (hoewel zijn grillige retoriek en beleid tijdens COVID wel tot veel onnodige doden hebben geleid  ). Maar iedereen weet inmiddels dat deze tweede termijn niet hetzelfde zal zijn. Het Republikeinse establishment is gezuiverd van dissidenten en Trump zal alleen MAGA-loyalisten in zijn inner circle hebben.
Trumps nieuwe “overheids-efficiëntie”-tsaar Elon Musk  belooft al  dat er “ontberingen” zullen zijn (niet voor hem, natuurlijk) als ze het overheidsvangnet waar zoveel Amerikanen van afhankelijk zijn, doorsnijden. Alles, van milieuregels tot abortusrechten tot vrije meningsuiting, staat op het hakblok. En wie zal ze stoppen?
Kunnen we het opnieuw overleven? Waarschijnlijk wel. Maar het zal veel moeilijker zijn. De vraag is of de Resistance de energie heeft om het allemaal opnieuw te doen of zal het zich terugtrekken en gewoon toekijken hoe het allemaal uit pure uitputting opbrandt? Ze hebben tenslotte hun best gedaan. Ze hebben tussen 2016 en vandaag veel overwinningen behaald. Maar uiteindelijk hebben ze het allemaal weer verloren. Wat nu?
