Door NAVO-wapenaanvallen op Rusland goed te keuren, bereidt de VS een grote escalatie van de wereldoorlog voor
Indignatie redactie
5 min. lezen
De Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk bereiden zich voor om binnenkort aan te kondigen dat zij Oekraïne zullen helpen NAVO-wapens diep in Russisch grondgebied af te vuren, in de grootste escalatie van de oorlog met Rusland tot nu toe.
Binnen enkele dagen na de aankondiging zouden langeafstandsraketten, geproduceerd door de NAVO-landen en voorzien van doelgegevens van NAVO-landen, op Russische steden kunnen neerkomen. Daarmee wordt duidelijk de grens overschreden die de Russische militaire doctrine stelt aan vergelding met kernwapens.
Eerder deze week vuurde Oekraïne de grootste salvo explosieve drones tot nu toe af op het Russische vasteland. Dit resulteerde in het eerste dodelijke slachtoffer in de Russische hoofdstad Moskou en de verwoesting van tientallen huizen.
In een commentaar op de verwachte aankondigingen door NAVO-functionarissen zei de Russische president Vladimir Poetin: “Als deze beslissing wordt genomen, betekent dit niets minder dan de directe deelname van NAVO-landen, de VS en Europese landen, aan het conflict in Oekraïne.”
Hij voegde toe: “Hun directe deelname verandert natuurlijk aanzienlijk de essentie, de aard van het conflict.”
Binnen de Russische politieke elite klinken steeds luidere geluiden dat Rusland wraak moet nemen op de NAVO-landen, onder meer met kernwapens.
Woensdag gaf voormalig Kremlin-adviseur Sergey Karaganov een interview aan het dagblad Kommersant waarin hij het land aanspoorde om voorbereid te zijn op het gebruik van kernwapens als reactie op NAVO-aanvallen. “Het is de hoogste tijd dat we stellen dat elke massale aanval op ons grondgebied ons het recht geeft om te reageren met een nucleaire aanval,” zei hij.
De VS en haar NAVO-bondgenoten handelen met verbijsterende roekeloosheid. De NAVO-machten hebben hun acties gerechtvaardigd door botweg te beweren dat Poetin geen gelijke represailles zal nemen voor Amerikaanse acties.
Maandag publiceerde een groep vooraanstaande Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden een brief aan president Joe Biden waarin werd opgeroepen tot het opheffen van alle resterende beperkingen op het gebruik van door de NAVO geleverde wapens door Oekraïne. De brief verklaarde dat “zorgen over escalatie” “consequent ongeldig zijn verklaard sinds dag één van de oorlog.” Er werd gesteld: “Noch het gebruik door Oekraïne van door de VS geleverde wapens in Rusland, noch de militaire inval in de Russische regio Koersk – de eerste buitenlandse bezetting van Russisch grondgebied sinds de Tweede Wereldoorlog – heeft een Russische escalerende reactie veroorzaakt.”
Deze argumenten houden geen stand bij de meest basale toetsing. Waarom zou het feit dat Rusland in het verleden geen represailles heeft genomen tegen kleinere provocaties betekenen dat het in de toekomst niet zal reageren op grotere? Sterker nog, het uitblijven van een reactie in het verleden zou de druk op Poetin kunnen vergroten om op dezelfde manier te escaleren.
Biden heeft de Russische president Vladimir Poetin een “moorddadige gek op mars” genoemd. Maar waarom zou van een “gekke” president verwacht worden dat hij met terughoudendheid en gematigdheid reageert op aanvallen op zijn steden?
Toen de Sovjet-Unie tijdens de Cubacrisis in oktober 1962 kernwapens op het eiland Cuba stationeerde, verklaarde de Amerikaanse president John F. Kennedy dat het “het beleid van deze natie zal zijn om elke kernraket die vanaf Cuba wordt afgevuurd tegen een land op het westelijk halfrond te beschouwen als een aanval van de Sovjet-Unie op de Verenigde Staten, wat een volledige vergeldingsreactie op de Sovjet-Unie vereist.”
Wat weerhoudt Poetin ervan om Kennedy’s woorden te herhalen tegen Biden? “Het zal het beleid van deze natie zijn om elke raket die vanuit Oekraïne wordt afgevuurd op een land op het oostelijk halfrond te beschouwen als een aanval door de Verenigde Staten, wat een volledige vergeldingsreactie op de NAVO-alliantie vereist.”
Er zit inderdaad een element van bewuste en opzettelijke provocatie in de acties van de NAVO-mogendheden.
Rusland lijkt op het punt te staan van een belangrijke militaire doorbraak in de Donbas en lanceert een nieuw offensief tegen Oekraïense troepen in Charkov. Te midden van de toenemende binnenlandse oppositie binnen Oekraïne tegen de oorlog, dreigt het hele oostfront in te storten zonder een substantiële interventie van de NAVO.
Slechts twee maanden voor de cruciale Amerikaanse presidentsverkiezingen proberen de VS en de NAVO-machten ‘feiten op de grond’ te creëren die een escalatie van de oorlog zouden afdwingen, ongeacht de uitslag van de verkiezingen.
Ondertussen blijft de Amerikaanse federale schuld oplopen tot $ 35,3 biljoen. De Verenigde Staten betalen nu een duizelingwekkende $ 3 miljard per dag aan rente alleen al over de federale schuld.
Een aanzienlijke devaluatie van de dollar zou het onmogelijk maken om deze enorme schuld, en ook de schulden van grote Amerikaanse bedrijven, terug te betalen.
Met andere woorden: het veiligstellen van de wereldwijde hegemonie met alle mogelijke middelen is een wanhopige en existentiële kwestie voor het Amerikaanse imperialisme, en Washington zal er alles aan doen om die te waarborgen.
Zoals vicepresident Kamala Harris zei tijdens het presidentiële debat van deze week: “het in stand houden van de positie van Amerika in de wereld” betekent “ervoor zorgen dat we de meest dodelijke strijdmacht ter wereld hebben.”
De oorlog met Rusland is onderdeel van een wereldwijde drang om de wereld te reorganiseren onder Amerikaanse overheersing; inclusief de genocide in Gaza en de oorlog met Iran in het Midden-Oosten, en voorbereidingen voor oorlog met China. In het nastreven van deze monomane drang naar wereldwijde overheersing is het Amerikaanse imperialisme bereid om de levens van miljoenen mannen, vrouwen en kinderen in elk land ter wereld op te offeren.
Deze escalerende wereldoorlog moet gestopt worden! De verschrikkingen van de 20e eeuw, inclusief het gebruik van kernwapens, mogen zich niet herhalen!
De oorlog gaat gepaard met een intensievere aanval op de sociale rechten van de werkende klasse thuis. Werknemers moeten zich verzetten tegen de drang om hen te laten betalen voor de oorlogsdrift en vechten om de strijd voor banen en lonen te verenigen met de strijd tegen de wereldwijde imperialistische oorlog.
