Een korte geschiedenis van Antifa: deel I

De Amerikaanse procureur-generaal William Barr heeft Antifa – een militante “antifascistische” beweging – de schuld gegeven van het geweld dat is uitgebroken bij protesten van George Floyd in de Verenigde Staten. “Het geweld dat Antifa en andere soortgelijke groepen in verband met de rellen uitlokken en uitvoeren, is binnenlands terrorisme en zal dienovereenkomstig worden behandeld”, zei hij.

• Empirisch en anekdotisch bewijs toont aan dat Antifa in feite sterk genetwerkt is, goed gefinancierd is en wereldwijd aanwezig is. Het heeft een platte organisatiestructuur met tientallen en mogelijk honderden lokale groepen.
• Antifa’s verklaarde langetermijndoelstelling, zowel in Amerika als in het buitenland, is het vestigen van een communistische wereldorde. In de Verenigde Staten is het onmiddellijke doel van Antifa om de ondergang van de Trump-regering te bewerkstelligen.
• Een veelgebruikte tactiek die door Antifa in de Verenigde Staten en Europa wordt gebruikt, is om extreem geweld en vernietiging van openbare en particuliere eigendommen te gebruiken om de politie tot een reactie te laten komen, die vervolgens Antifa’s bewering “de fascistische regering” bewijst.
• Antifa wordt niet alleen officieel getolereerd, maar wordt betaald door de Duitse regering om extreemrechts te bestrijden. – Bettina Röhl, Duitse journaliste, Neue Zürcher Zeitung , 2 juni 2020.
• “Uit lafheid bedekken de leden hun gezicht en houden ze hun naam geheim. Antifa bedreigt voortdurend geweld en aanvallen op politici en politieagenten. Het bevordert zinloze schade aan eigendommen die oplopen tot enorme bedragen.” – Bettina Röhl, Neue Zürcher Zeitung , 2 juni 2020.

Barr zei ook dat de federale regering bewijs heeft dat Antifa legitieme protesten in het hele land heeft ‘gekaapt’ om ‘deel te nemen aan wetteloosheid, gewelddadige rellen, brandstichting, plundering van bedrijven en openbare eigendomsaanvallen op wetshandhavers en onschuldige mensen, en zelfs de moord van een federale agent. ‘ Eerder had de Amerikaanse president Donald J. Trump opdracht van het Amerikaanse ministerie van Justitie om Antifa aan te wijzen als een terroristische organisatie.

Academici en mediakanalen die sympathiek zijn voor Antifa hebben betoogd dat de groep niet kan worden aangemerkt als een terroristische organisatie, omdat ze beweren dat het een vaag gedefinieerde protestbeweging is die een gecentraliseerde structuur mist. Mark Bray, een vocale apoloog voor Antifa in Amerika en auteur van het boek “Antifa: The Anti-Fascist Handbook”, beweert dat Antifa “geen overkoepelende organisatie is met een commandostructuur.”

Empirisch en anekdotisch bewijs toont aan dat Antifa in feite sterk genetwerkt is, goed gefinancierd is en wereldwijd aanwezig is. Het heeft een platte organisatiestructuur met tientallen en mogelijk honderden lokale groepen. Het is niet verrassend dat het Amerikaanse ministerie van Justitie momenteel personen onderzoekt die met Antifa zijn verbonden als een stap om de bredere organisatie te ontmaskeren.

In de Verenigde Staten zijn Antifa’s ideologie, tactieken en doelen verre van nieuw, bijna volledig geleend van Antifa-groepen in Europa, waar zogenaamde antifascistische groepen in een of andere vorm actief waren, bijna zonder onderbreking, voor een eeuw.

Wat is Antifa?

Antifa kan worden omschreven als een transnationale opstandsbeweging die, vaak met extreem geweld, de liberale democratie probeert te ondermijnen, met als doel het wereldwijde kapitalisme te vervangen door het communisme. Antifa’s verklaarde langetermijndoelstelling, zowel in Amerika als in het buitenland, is het vestigen van een communistische wereldorde. In de Verenigde Staten is het onmiddellijke doel van Antifa om de ondergang van de Trump-regering te bewerkstelligen.

Antifa’s vijanden zijn onder meer wetshandhaving, die wordt gezien als handhaving van de gevestigde orde. Een veelgebruikte tactiek die door Antifa in de Verenigde Staten en Europa wordt gebruikt, is om extreem geweld en vernietiging van openbare en particuliere eigendommen te gebruiken om de politie tot een reactie te laten komen, die vervolgens Antifa’s bewering “de fascistische regering” bewijst.

Antifa beweert tegen het ‘fascisme’ te zijn, een term die vaak wordt gebruikt als een breed pejoratief om degenen die tegengestelde politieke overtuigingen hebben in diskrediet te brengen. De traditionele betekenis van ‘fascisme’ zoals gedefinieerd door Webster’s Dictionary is ‘een totalitair regeringssysteem dat wordt geleid door een dictator en de nadruk legt op een agressief nationalisme, militarisme en vaak racisme’.

Antifa heeft de marxistisch-leninistische definitie van fascisme die haar gelijkstelt met kapitalisme. ‘De strijd tegen het fascisme wordt alleen gewonnen als het kapitalistische systeem is doorbroken en een klassenloze samenleving is bereikt’, aldus de Duitse Antifa-groep, Antifaschistischer Aufbau München .

De Duitse inlichtingendienst BfV in Duitsland merkte in een speciaal rapport over links-extremisme op :

“Antifa’s strijd tegen rechtsextremisten is een rookgordijn. Het echte doel blijft de ‘burgerlijk-democratische staat’, die bij het lezen van linkse extremisten het ‘fascisme’ als mogelijke vorm van heerschappij accepteert en promoot en daarom ook doet. niet genoeg bestrijden. Uiteindelijk zou het ‘fascisme’ geworteld zijn in de sociale en politieke structuren van het ‘kapitalisme’. Daarom richten linkse extremisten zich in hun ‘antifascistische’ activiteiten vooral op de eliminatie van het ‘kapitalistische systeem’. ‘

Matthew Knouff, auteur van An Outsider’s Guide to Antifa: Volume II , legde de ideologie van Antifa als volgt uit:

“De basisfilosofie van Antifa richt zich op de strijd tussen drie fundamentele krachten: fascisme, racisme en kapitalisme – die alle drie met elkaar in verband staan ​​volgens Antifa … waarbij het fascisme wordt beschouwd als de laatste uitdrukking of fase van het kapitalisme, waarbij het kapitalisme een middel is onderdrukken, en racisme is een onderdrukkend mechanisme dat verband houdt met fascisme. “

In een essay “Wat Antifa en de oorspronkelijke fascisten gemeen hebben”, beschreef Antony Mueller, een Duitse hoogleraar economie die momenteel lesgeeft in Brazilië, hoe Antifa’s militante antikapitalisme, vermomd als antifascisme, haar eigen fascisme onthult:

“Nadat links het concept van het liberalisme in zijn zak had gestopt en het woord in de tegenovergestelde betekenis had veranderd, gebruikt de Antifa-beweging een valse terminologie om haar ware agenda te verbergen. Terwijl ze zichzelf ‘antifascistisch’ noemde en het fascisme tot vijand verklaarde, de Antifa op zichzelf is het een fascistische beweging.

‘De leden van Antifa zijn geen tegenstanders van het fascisme, maar zelf de echte vertegenwoordigers ervan. Het communisme, het socialisme en het fascisme zijn verenigd door de gemeenschappelijke groep van antikapitalisme en anti-liberalisme.

‘De Antifa-beweging is een fascistische beweging. De vijand van deze beweging is niet het fascisme, maar vrijheid, vrede en welvaart.’

Antifa’s ideologische oorsprong

De ideologische oorsprong van Antifa is ongeveer een eeuw geleden terug te voeren op de Sovjet-Unie. In 1921 en 1922, de Communistische Internationale (Komintern) ontwikkeld, de zogenaamde verenigd front tactiek om “verenigen de werkende massa’s door middel van agitatie en organisatie” … “op internationaal niveau en in elk land” tegen “het kapitalisme” en ” fascisme “- twee termen die vaak door elkaar werden gebruikt.

De eerste antifascistische groep ter wereld, Arditi del Popolo (People’s Courageous Militia), werd in juni 1921 in Italië opgericht om de opkomst van de Nationale Fascistische Partij van Benito Mussolini te weerstaan, die zelf was opgericht om de mogelijkheid van een bolsjewistische revolutie tegen de Italiaanse te voorkomen. Schiereiland. Veel van de 20.000 leden van de groep, bestaande uit communisten en anarchisten, sloten zich later aan bij de Internationale Brigades tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939).

In Duitsland richtte de Communistische Partij van Duitsland in juli 1924 de paramilitaire groep Roter Frontkämpferbund (Red Front Fighters League) op. De groep werd verbannen vanwege het extreme geweld. Veel van de 130.000 leden zetten hun activiteiten ondergronds of in lokale opvolgerorganisaties zoals de Kampfbund gegen den Faschismus (Fighting-Alliance Against Fascism) voort.

In Slovenië werd de militante antifascistische beweging TIGR opgericht in 1927 om zich te verzetten tegen de Italianisering van Sloveense etnische gebieden na de ineenstorting van het Oostenrijks-Hongaarse rijk. De groep, die in 1941 werd ontbonden, was gespecialiseerd in het vermoorden van Italiaanse politie en militairen.

In Spanje heeft de Communistische Partij de Milicias Antifascistas Obreras y Campesinas (antifascistische arbeiders- en boerenmilitie) opgericht, die in de jaren dertig van de vorige eeuw actief waren.

De moderne Antifa-beweging dankt haar naam aan een groep genaamd Antifaschistische Aktion , opgericht in mei 1932 door stalinistische leiders van de Communistische Partij van Duitsland. De groep is opgericht om fascisten te bestrijden, een term die de partij gebruikte om alle andere pro-kapitalistische politieke partijen in Duitsland te beschrijven. Het primaire doel van Antifaschistische Aktion was het afschaffen van het kapitalisme, volgens een gedetailleerde geschiedenis van de groep. De groep, die meer dan 1.500 stichtende leden had, ging ondergronds nadat de nazi’s in 1933 de macht grepen.

Een Duitstalig pamflet – “80 jaar antifascistische acties” ( 80 Jahre Antifaschistische Aktion ) “- beschrijft in detail de continue historische draad van de Antifa-beweging vanaf haar ideologische oorsprong in de jaren twintig tot nu. Het document vermeldt :

“Antifascisme is altijd al fundamenteel een antikapitalistische strategie geweest. Daarom heeft het symbool van de Antifaschistische Aktion nooit zijn inspirerende kracht verloren … Antifascisme is meer een strategie dan een ideologie.”

Tijdens de naoorlogse periode kwam de Duitse Antifa-beweging terug in verschillende manifestaties, waaronder de radicale studentenprotestbeweging van de jaren zestig en de linkse opstandelingen die actief waren in de jaren zeventig, tachtig en negentig.

De Rode Leger Factie (RAF), ook bekend als de Baader-Meinhof-bende, was een marxistische stedelijke guerrillagroep die moorden, bombardementen en ontvoeringen uitvoerde met als doel revolutie te brengen in West-Duitsland, dat de groep kenmerkte als een fascistische overgave van de nazi tijdperk. In de loop van drie decennia heeft de RAF meer dan 30 mensen vermoord en meer dan 200 gewond.

Na de val van de communistische regering in Oost-Duitsland in 1989-1990 werd ontdekt dat de RAF training, onderdak en voorraden had gekregen van de Stasi, de geheime politie van het voormalige communistische regime.

John Philip Jenkins, Distinguished Professor of History aan de Baylor University, beschreef de tactieken van de groep, die vergelijkbaar zijn met die van Antifa tegenwoordig:

“Het doel van hun terroristische campagne was om een ​​agressieve reactie van de regering op gang te brengen, die volgens de groepsleden een bredere revolutionaire beweging zou veroorzaken.”

RAF-oprichter Ulrike Meinhof legde de relatie uit tussen gewelddadig links-extremisme en de politie: ‘De man in uniform is een varken, geen mens. Dat betekent dat we niet met hem hoeven te praten en het is verkeerd om met hen te praten mensen. En je kunt natuurlijk schieten. ‘

Bettina Röhl, een Duitse journaliste en dochter van Meinhof, stelt dat de moderne Antifa-beweging een voortzetting is van de Rode Leger Factie. Het belangrijkste verschil is dat, in tegenstelling tot de RAF, Antifa’s leden bang zijn om hun identiteit te onthullen. In een essay van juni 2020, gepubliceerd door de Zwitserse krant Neue Zürcher Zeitung , vestigde Röhl ook de aandacht op het feit dat Antifa niet alleen officieel wordt getolereerd, maar wordt betaald door de Duitse regering om extreemrechts te bestrijden:

‘De RAF verafgood de communistische dictaturen in China, Noord-Korea, Noord-Vietnam en Cuba, die door Nieuw-Links waren omgevormd tot betere landen op de goede weg naar het beste communisme …

“Het bloeiende linkse radicalisme in het Westen, dat meedogenloos toeslaat bij de opening van het hoofdkantoor van de Europese Centrale Bank in Frankfurt, bij elke G-20-top of elk jaar op 1 mei in Berlijn, heeft het hoogste niveau van vestiging bereikt in de niet in de laatste plaats dankzij de steun van heel wat parlementsleden van politieke partijen, journalisten en relevante experts.

“Vergeleken met de RAF mist de militante Antifa alleen prominente gezichten. Uit lafheid bedekken haar leden hun gezichten en houden ze hun naam geheim. Antifa bedreigt voortdurend geweld en aanvallen tegen politici en politieagenten. Het bevordert zinloze schade aan eigendommen die enorm zijn Desalniettemin klaagde parlementslid Renate Künast (Groenen) onlangs in de Bondsdag dat Antifa-groepen de afgelopen decennia niet voldoende door de staat waren gefinancierd. Ze was bezorgd dat ‘NGO’s en Antifa-groepen niet altijd moeten worstelen om geld in te zamelen en sluit alleen van jaar tot jaar kortlopende arbeidsovereenkomsten. ‘ Hiervoor was applaus van Alliance 90 / The Greens, van links en van SPD-afgevaardigden.

‘Men kan zich afvragen of Antifa zoiets is als een officiële RAF, een terroristische groepering met geld van de staat onder het mom van’ vechten tegen rechts ‘.’

De Duitse inlichtingendienst BfV in Duitsland legt de verheerlijking van geweld door Antifa uit:

‘Voor linkse extremisten wordt’ kapitalisme ‘geïnterpreteerd als het uitlokken van oorlogen, racisme, ecologische rampen, sociale ongelijkheid en gentrificatie.’ Kapitalisme ‘is daarom meer dan alleen een economische orde. In het linkse extremistische discours bepaalt het de sociale zowel de politieke vorm als de visie van een radicale sociale en politieke reorganisatie Of het nu anarchistisch of communistisch is: parlementaire democratie als zogenaamde burgerlijke vorm van regeren moet in ieder geval worden ‘overwonnen’.

‘Om deze reden negeren of legitimeren linkse extremisten schendingen van de mensenrechten in socialistische of communistische dictaturen of in staten die naar hun mening door het’ Westen ‘bedreigd zouden worden. Tot op de dag van vandaag rechtvaardigen, prijzen en vieren zowel orthodoxe communisten als autonome activisten de linkse terroristische Rode Leger Factie of buitenlandse linkse terroristen als vermeende ‘bevrijdingsbewegingen’ of zelfs ‘verzetsstrijders’. ‘

Ondertussen bracht Anti-Fascist Action (AFA), een militante antifascistische groep die in 1985 werd opgericht, in Groot-Brittannië de Antifa-beweging in de Verenigde Staten voort. In Duitsland werd in 1992 de Antifaschistische Aktion-Bundesweite Organization (AABO) opgericht om de inspanningen van kleinere Antifa-groepen verspreid over het land te bundelen.

In Zweden vestigde Antifascistisk Aktion (AFA), een militante Antifa-groep die in 1993 werd opgericht, een staat van dienst van drie decennia voor het gebruik van extreem geweld tegen haar tegenstanders. In Frankrijk, de Antifa groep L’Actie antifasciste , is bekend om zijn felle oppositie tegen de staat Israël.

Na de val van de Berlijnse muur in 1989 en de ineenstorting van het communisme in 1990, opende de Antifa-beweging een nieuw front tegen de neoliberale globalisering.

Attac, in 1989 in Frankrijk opgericht om een ​​wereldwijde belasting op financiële transacties te bevorderen, leidt nu de zogenaamde alter-globaliseringsbeweging, die, net als de Global Justice Movement, tegen het kapitalisme is. In 1999 was Attac aanwezig in Seattle tijdens gewelddadige demonstraties die leidden tot het mislukken van de WTO-onderhandelingen. Attac nam ook deel aan antikapitalistische demonstraties tegen de G7, de G20, de WTO en de oorlog in Irak. Tegenwoordig is de vereniging actief in 40 landen, met meer dan duizend lokale groepen en honderden organisaties die het netwerk ondersteunen. De gedecentraliseerde en niet-hiërarchische organisatiestructuur van Attac lijkt het model te zijn dat door Antifa wordt gebruikt.

In februari 2016, het Internationale Comité van de Vierde Internationale geavanceerde de politieke fundamenten van de wereldwijde anti-oorlogsbeweging, die net als Antifa, wijt het kapitalisme en de neoliberale globalisering voor het bestaan van een militair conflict:

‘De nieuwe anti-oorlogsbeweging moet antikapitalistisch en socialistisch zijn, aangezien er geen serieuze strijd tegen oorlog kan zijn, behalve in de strijd om een ​​einde te maken aan de dictatuur van het financiële kapitaal en het economische systeem dat de fundamentele oorzaak is van militarisme en oorlog.’

In juli 2017 kwamen meer dan 100.000 anti-globaliserings- en Antifa-demonstranten samen in de Duitse stad Hamburg om te protesteren tegen de G20-top. Linkse mobs gelegd afval naar het centrum van de stad. Een Antifa-groep genaamd “G20 Welcome to Hell” schepte op over hoe het Antifa-groepen van over de hele wereld kon mobiliseren:

“De mobilisaties op de top waren kostbare momenten van ontmoeting en samenwerking van linkse en antikapitalistische groepen en netwerken uit heel Europa en over de hele wereld. We hebben ervaringen uitgewisseld en samen gevochten, bijgewoond van internationale bijeenkomsten, aangevallen door politie gesteund door het leger, reorganisatie van onze strijdkrachten en terugvechtende beweging tegen de globalisering is veranderd, maar onze netwerken blijven bestaan. We zijn lokaal actief in onze regio’s, steden, dorpen en bossen. Maar we vechten ook transnationaal. “

De Duitse binnenlandse veiligheidsdienst voegde in een jaarverslag toe :

“Linkse extremistische structuren probeerden het publieke debat over de gewelddadige protesten op de G20-top in hun voordeel te veranderen. Met de verspreiding van foto’s en rapporten van naar verluidt onevenredige politiemaatregelen tijdens de protesten op de top, bevorderden ze een beeld van een staat die legitieme protesten afkeurde. en legden ze neer met politiegeweld. Tegen zo’n staat, zeiden ze, is ‘militant verzet’ niet alleen legitiem, maar ook noodzakelijk. ‘

Deel II van deze serie gaat in op de activiteiten van Antifa in Duitsland en de Verenigde Staten.

Soeren Kern is Senior Fellow bij het in New York gevestigde Gatestone Institute .