Evolutie heeft altijd de duur en het vertrek van levende wezens op onze planeet gereguleerd. De werkelijk toegekende verblijfsduur was doorgaans korter dan de mogelijke levensduur. Eten en opgegeten worden, natuurrampen en ongevallen – gewelddadige dood met verrassingselement is altijd de core business van magere Hein geweest. Onze genetisch mogelijke 120 jaar werd slechts aan zeer weinigen gegund.
De mensheid trekt dit al een tijdje in twijfel en eist inspraak van magere Hein. Immers, vaker dan bij welke andere soort dan ook, promoten we zelf onze eigen dood en die van onze soortgenoten. Een einde in bed dat de afgelopen decennia in de geïndustrialiseerde landen in de mode is geraakt, mag dit niet verhullen. Te vaak is het geen “natuurlijke” afwerking waarvoor Hein alleen verantwoordelijk is. Elke derde sterft immers door medische pogingen om het leven te verlengen of door een levensstijl die niet bij de soort past.
Omdat we onze verantwoordelijkheid echter graag ontlopen, verklaren artsen meer dan 95 procent van de gevallen een natuurlijke doodsoorzaak op ons meest recente document (2) – meestal na een vrij oppervlakkig extern onderzoek (3). Bij maximaal één op de honderd overledenen wordt autopsie verricht. Onlangs is “Covid-19” genoteerd als doodsoorzaak, zelfs als coronavirussen niet het hele jaar actief zijn (4).
Vriend Hein zal waarschijnlijk in de war raken, aangezien hij een groot aantal van onze kamergenoten in zijn dienst kent die ons de laatste redmiddel bieden in het geval van een luchtweg- of urineweginfectie.
Daarbij zorgde hij er uiteindelijk voor dat longontsteking in de meeste talen van de wereld de laatste vriend wordt genoemd (5). Er zijn veel meer onaangename manieren om te overlijden.
De nieuwe zelfbenoemde wereldregering met haar gouverneurs wil hier overal verandering in brengen. Luchtweginfecties zijn uitgeroepen tot de meest verschrikkelijke en ongewenste vorm van overlijden. Het heeft de hoogste prioriteit om hier verandering in te brengen. Wat het kost! Maar wat moet de plaats innemen van “Covid-19”? We moeten tenslotte ergens aan sterven.
Als alternatief voor virusdood zijn vasculaire occlusies met hartaanvallen en beroertes of kanker mogelijk. Laat beide soorten dood toch driekwart van ons doden. Hebben onze voogden hiervoor al genetische “vaccinaties” ingevoerd, aangezien deze vasculaire occlusies fatale trombose, beroertes of hartaanvallen kunnen veroorzaken? Of een hersenbloeding kunnen veroorzaken door de bloedstolling uit te schakelen?
We zouden in ieder geval de keuze moeten hebben of we met het vak van vriend Hein willen rotzooien. Iedereen die medicijnen inschakelt, moet zich ervan bewust zijn dat ze hun kans op een barmhartig lot kunnen grijpen. Medische dood is niet noodzakelijk genadig – of het nu gaat om vaccinatie of beademingssterfte.
Bronnen en opmerkingen:
(1) Claudius, Matthias: Death and the Maiden. in: Verzamelde werken. Page 86 volgende; München 1968.
(2) Federaal Bureau voor de Statistiek: Doodsoorzaken in Duitsland 2010. Fach Series 12, Series 4; Wiesbaden.
(3) Madea, Burkhard; Rothschild, Markus: medisch onderzoek. Bepaling van de doodsoorzaak en kwalificatie van het soort overlijden. Deutsches Ärzteblatt 2010; 107 (33): 575-88.
(4) Friedman, Nehemya et alii: Human Coronavirus Infections in Israel: Epidemiology, Clinical Symptoms and Summer Seasonality of HCoV-HKU1. Virussen 2018; 10 (10): 515.
(5) Illich, Ivan: de aartsvijand van de geneeskunde. Van de grenzen van de gezondheidszorg. Reinbek bij Hamburg 1977.