Te midden van een genocide tegen de bevolking van Gaza door het Israëlische leger dreigen de Verenigde Staten een oorlog te ontketenen in het hele Midden-Oosten, gericht tegen Iran.
Israël – Het afgelopen weekend bleven er bommen neerdalen op Gaza, waarbij elke dag honderden mensen om het leven kwamen. Een bevolking van twee miljoen mensen wordt systematisch vermoord door honger en dorst, terwijl een miljoen mensen in Noord-Gaza gedwongen worden tot een dodenmars in de aanloop naar een op handen zijnde grondinvasie.
Deze genocide heeft de volledige steun van de regering-Biden, die Israël een blanco cheque heeft gegeven om oorlogsmisdaden te plegen. Operationeel gezien staan de Israëlische acties onder toezicht van de Verenigde Staten. Minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en minister van Defensie Lloyd Austin bezochten vorige week Israël, en Blinken zal deze week terugkeren.
De Israëlische oorlog tegen Gaza is gepaard gegaan met een enorme uitbreiding van de Amerikaanse militaire aanwezigheid in de regio, onder leiding van de inzet van twee vliegdekschepen en de bijbehorende gevechtsgroepen. De verzending van een armada van meer dan een dozijn oorlogsschepen naar het Midden-Oosten is niet alleen bedoeld om Hamas, dat geen marine heeft, te bedreigen. De Verenigde Staten bereiden zich voor op een veel breder conflict in het Midden-Oosten, inclusief oorlog met Iran.
De VS gebruiken de huidige crisis om al lang bestaande plannen voor een oorlog met Iran in praktijk te brengen, zoals het Midden-Oostenfront van de Amerikaanse oorlog met Rusland en oorlogsplannen tegen China. Zaterdag kondigde Austin aan dat de VS zijn militaire middelen in het Midden-Oosten zouden verdubbelen, door een tweede carrier strike group, geleid door de USS Dwight D. Eisenhower, naar de regio te sturen.
Austin zei dat de aanvalsgroep “de geleide-raketkruiser USS Philippine Sea, de geleide-raketvernietigers USS Gravely en USS Mason, en Carrier Air Wing 3 omvat, met negen vliegtuigsquadrons.” De Eisenhower zal zich aansluiten bij de USS Gerald R. Ford carrier strike group, die al in de regio is ingezet. Austin merkte op: “De Ford CSG omvat de USS Normandy, USS Thomas Hudner, USS Ramage, USS Carney en USS Roosevelt.” Eerder deze week kondigde de Amerikaanse luchtmacht de inzet aan van squadrons F-15-, F-16- en A-10-gevechtsvliegtuigen in de regio.
Een kaart van Israël, de Palestijnse gebieden in het groen en de door Israël bezette Golanhoogten [AP Photo]
Elke nucleair aangedreven aanvalsgroep heeft een totaal personeelsbestand van maximaal 8.000 matrozen, vliegeniers en mariniers, wat betekent dat er in iets meer dan een week ruim 15.000 troepen in het Midden-Oosten zijn ingezet, naast tientallen andere vliegtuigen en duizenden vliegtuigen. ondersteunend personeel.
Deze plannen hadden niet zomaar in de praktijk kunnen worden gebracht. Er zijn aanwijzingen dat de Netanyahu-regering en de Amerikaanse inlichtingendiensten enige voorkennis hadden van een aanval van Hamas, hoewel ze geschokt waren door de omvang van de opstand. Hoe het ook zij, het Israëlische regime had een totale oorlog tegen de Palestijnen gepland, deels om de escalerende interne sociale en politieke crisis te ontwijken.
De Verenigde Staten van hun kant hebben de crisis gebruikt om hun eigen escalatieplannen tegen Iran ten uitvoer te leggen.
Amerikaanse functionarissen hebben duidelijk gemaakt dat de vliegdekschepen zich op Iran richten. Vrijdag zei de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan: “Er bestaat een risico op een escalatie van dit conflict, de opening van een tweede front in het noorden, en uiteraard op de betrokkenheid van Iran… Daarom handelde de president zo snel en resoluut om een vliegdekschip het oostelijke Middellandse Zeegebied in te krijgen, om vliegtuigen de Golf in te krijgen, omdat hij een heel duidelijke boodschap van afschrikking wil afgeven.”
In een redactioneel commentaar op zondagavond schreef de Wall Street Journal : “De ayatollahs in Teheran moeten begrijpen dat meer dan hun terroristische handlangers in gevaar zijn. Ze moeten weten dat hun nucleaire locaties en olievelden ook op de doelwitlijst staan.” In navolging van deze punten bracht senator Lindsay Graham het vooruitzicht van een oorlogsverklaring aan Iran naar voren, dat hij naar eigen zeggen met het Witte Huis had besproken.
“Ik zal een resolutie indienen in de Senaat van de Verenigde Staten om militaire actie van de Verenigde Staten, in samenwerking met Israël, toe te staan om Iran uit de olie-industrie te slaan”, zei hij. “Iran, als je deze oorlog escaleert, komen we achter je aan.”
In een interview op 60 Minutes leek Biden steun te impliceren voor het openen van een tweede front in de oorlog en het aanvallen van de Libanese politieke partij Hezbollah. “Om naar binnen te gaan en de extremisten uit te schakelen, bevindt Hezbollah zich in het noorden, maar Hamas in het zuiden, is een noodzakelijke vereiste”, zei Biden, en voegde eraan toe: “Iran steunt voortdurend Hamas en Hezbollah.”
In deze context bestaat de mogelijkheid dat de VS een of andere provocatie zullen organiseren om een oorlog tegen Iran te rechtvaardigen. Veelbetekenend is dat de woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad, John Kirby, zei dat hij de inzet van Amerikaanse troepen in de strijd in de huidige crisis niet zou uitsluiten, zogenaamd om gijzelaars te redden die door Hamas worden vastgehouden. De inzet van Amerikaanse troepen ter plaatse zou niet gaan over het redden van gijzelaars, wier levens van geen enkele betekenis zijn voor het Amerikaanse imperialisme, maar over het rechtstreeks betrekken van het Amerikaanse leger in een zich ontwikkelend conflict met Iran.
De Verenigde Staten plannen al tientallen jaren een oorlog tegen Iran. In januari 2002, na de terreuraanslagen van 11 september 2001, noemde de toenmalige president George W. Bush Iran onderdeel van een ‘As van het Kwaad’ waartoe ook Irak behoorde, dat de Verenigde Staten het jaar daarop binnenvielen en bezetten. Binnen het Witte Huis waren functionarissen van de regering-Bush dol op het gezegde: ‘Jongens gaan naar Bagdad, maar echte mannen gaan naar Teheran.’
Het Amerikaanse conflict met Iran werd onder de regering-Trump enorm geïntensiveerd. Na de terugtrekking van de VS uit het nucleaire akkoord met Iran in 2018 schoot Iran in juni 2019 een Amerikaanse drone neer boven de Straat van Hormuz. Die maand gaf de toenmalige president Donald Trump opdracht tot een reeks luchtaanvallen op Iraanse doelen, die hij op het laatste moment afsloeg. minuut terwijl de vliegtuigen al in de lucht waren.
In januari 2020 vermoordden de VS Qasem Soleimani, de commandant van de Iraanse Quds-strijdmacht en een belangrijke figuur in het Iraanse militaire establishment.
De ontwikkeling van een grootschalige oorlog in het Midden-Oosten is een voortzetting van hetzelfde beleid dat heeft geleid tot de langdurige en escalerende oorlog tussen de VS en de NAVO tegen Rusland over Oekraïne. De VS hebben het conflict aangewakkerd met als doel Rusland militair te verslaan en een regimeveranderingsoperatie te organiseren. De oorlog tegen Rusland wordt gezien als voorbereiding op een militair conflict met China.
De vrije hand die aan Israël wordt gegeven om massamoorden te plegen tegen de bevolking van Gaza, en de intensivering van de Amerikaanse oorlogsplannen tegen Iran, moeten worden gezien in de context van het uitbreken van wat in feite de eerste fase is van een derde wereldoorlog.
De oorlogsplannen van het Amerikaanse imperialisme worden verstoord door een groeiende beweging van de arbeidersklasse, die kruist met een mondiale beweging tegen de imperialistische oorlog. Dit weekend marcheerden miljoenen mensen in het Midden-Oosten, Europa en de Verenigde Staten in oppositie tegen de genocide van Israël in Gaza.
De massale escalatie van de oorlog zal worden betaald door een escalatie van de aanval op de arbeidersklasse, die al heeft geleid tot een groeiende stakingsgolf in de VS en alle grote kapitalistische landen.
De uitbarsting van volksoppositie tegen de Israëlische genocide moet in verband worden gebracht met de zich ontwikkelende klassenstrijd over ongelijkheid en uitbuiting. Dit vereist de opbouw van een socialistisch leiderschap in de arbeidersklasse, waarbij de strijd tegen de oorlog wordt gecombineerd met verzet tegen het kapitalistische winstsysteem.