Indignatie redactie 
Voor het eerst in de VS vond een hoorzitting van vaccinslachtoffers plaats in het Washington Congress – als gevolg daarvan wordt de slachtoffers elke hulp ontzegd.
Tegelijkertijd wordt ook officieel geregistreerd dat ongeveer 17.000 mensen in heel Europa zijn overleden als gevolg van de vaccinatie. En dat honderdduizenden meer mensen enorme complicaties hebben ondervonden. Ook al is het een minderheid van de gevaccineerden die complicaties krijgt: wat voor brutalisering van de cultuur is het als de experimenten in de openbare ruimte niet meteen worden stopgezet? Waarom is er geen verontwaardiging? Het kan ook zijn dat we het hier alleen over statistische grootheden hebben. De menselijke waarneming is echter altijd afgestemd op een specifiek lot en niet op statistische grootheden. Als we de gezichten van de gekwelden zouden zien, zouden we heel anders reageren.
Maar dat is nu veranderd. In ieder geval in de Verenigde Staten van Amerika. Daar hield de senator van de staat Wisconsin op 2 november 2021 een openbare hoorzitting van vaccinslachtoffers en experts (1). In de kamers van het congresgebouw op Capitol Hill. Stelt u zich eens voor dat de FVD-politicus Thierry Baudet een openbare hoorzitting houdt over vaccinslachtoffers in de kamer. Daar zie je het verschil. Er is echt een andere politieke cultuur in de VS. De parlementen werden gewonnen in een revolutie. Je bent heilig. Zelfs de mate van corruptie en decadentie, die in de VS moeilijk over het hoofd te zien is, kan daar niets aan veranderen.
In de zomer ‘grilt’ de Republikeinse senator voor Kentucky, Rand Paul, de belangrijkste epidemische goeroe Anthony Fauci van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases . Volgens Paul in het Chinese laboratorium in Wuhan zou Fauci het SARS-Cov2-virus op zo’n manier hebben “fudged” dat het, in tegenstelling tot zijn aard, recentelijk van dier op mens is overgegaan. Dit kapsel wordt “functiewinst” genoemd en het is een populaire truc in de strijd tegen biowapens. Helaas had Rand Paul geen waterdicht bewijs om aan te tonen dat dit het geval was.
Deze uitwisseling van klappen op prime time bracht de mensen in het land absoluut niets. De zaak verwaterde.
Ik citeer dit alleen om het verschil in politieke cultuur tussen de Verenigde Staten en Duitsland te benadrukken. In dit land zou het moeilijk voor te stellen zijn dat Alice Weidel – als voorbeeld – onze epidemische goeroe Christian Drosten in de Bondsdag publiekelijk zou verscheuren vanwege zijn talloze inconsistenties waarmee hij het publiek wist op te vrolijken. Ondenkbaar. Majesteitsschennis. Werkt helemaal niet.
In tegenstelling tot de spectaculaire cake battle tussen Rand Paul en Anthony Fauci, was de media-aandacht tijdens de hoorzitting van Ron Johnson vrij laag. Helaas. Men kan natuurlijk ook verdeeld zijn over de persoon van senator Ron Johnson. Johnson heeft zich altijd met handen en voeten verzet tegen de uitbreiding van een verzorgingsstaat in de VS.
Op deze tweede ochtend in november in Washington blijkt echter dat de voorzitter van de vergadering, Ron Johnson, een gevoelig persoon is, objectief, weloverwogen en zonder ook maar de geringste zweem van politiek kapitaal te willen trekken uit de ellende van de vaccinslachtoffers. Dat werkt helemaal niet. Zelfs zijn kameraden van het Republikeinse theekransje steunen Johnson niet in deze impopulaire strijd voor de rechten van gehandicapten en genegeerden.
Daarna volgen een spannende en aangrijpende drie uur. Er vloeien veel tranen. Niet alleen met de slachtoffers. Maar ook met het publiek. Voor de eenvoud zal ik beginnen met de slachtoffers. De vluchtkapitein Cody Flint maakt de start. Hij had zich plichtsgetrouw gemeld voor de vaccinatie. Om er dan in de cockpit achter te komen dat hij het vliegtuig amper kan besturen. Hij wordt duizelig. Hij krijgt tunnelvisie. Hij is permanent arbeidsongeschikt. Ondertussen is al het gespaarde besteed aan medische behandelingen. De vrije val vanuit de cockpit in de maatschappelijke ellende.
Theresa Long is op haar beurt een medische officier met de rang van luitenant-kolonel. Een Amerikaanse droom, zoals ze zegt. Opgegroeid van dakloosheid tot de rang van gerespecteerde militaire arts. Ze hief patriottisch het woord voor de talloze soldaten die het slachtoffer werden van de macabere vaccinatie-experimenten: “Het zijn krijgers en geen laboratoriumratten!”
Als de artsen niet voorbereid zijn op de aanval van vaccinslachtoffers, lopen de gewonde rekruten ook het risico te overlijden door medische wanpraktijken. Vergeet niet dat medische wanpraktijken de op twee na meest voorkomende vorm van overlijden in de Verenigde Staten zijn. Officieel staan er 250.000 slachtoffers van medische wanpraktijken in de statistieken – mevrouw Long spreekt van 400.000 slachtoffers. De intimidatie van critici van de vaccinatie is enorm bij de krijgsmacht.
Ernest Ramirez daarentegen is een eenvoudige man. Hij liet zijn zoon vaccineren. Toen wilden ze zijn zeventiende verjaardag vieren. Ramirez kan nauwelijks praten: “Hoe hebben we zijn verjaardag gevierd?” En hij laat snikkend een foto zien. Vader Ramirez staat daar voor de open kist van zijn geliefde zoon. “Ik geloofde de regering. Wie beschermt nu onze kinderen?!’
Kyle Werner was voor de vaccinatie kerngezond en verdiende zijn brood als profwielrenner. Hij was altijd een trouwe patriot. Leg zijn hand op zijn hart bij appèl. Overigens had senator Johnson ook alle verantwoordelijke directeuren van de relevante overheidsinstanties NIH , CDC en FDA voor deze hoorzitting uitgenodigd. Natuurlijk staat geen van deze deftige heren hun slachtoffers onder ogen. Werner bedankt Fauci sarcastisch dat hij er niet is. Hij wijst op zestig miljard dollar winst van Pfizer en Moderna met de macabere vaccincocktail: “Bedrijven moeten ons compenseren als ze ons misbruiken als testobjecten.”
Het gaat verder met Doug Cameron. De voormalige landarbeider zit nu dankzij Johnson & Johnson in een rolstoel .
Voormalig triatleet Suzanna Nowell moet nu in een rolstoel zitten: “Ik heb het gevoel alsof ik in één nacht veertig jaar ouder ben geworden.” Alles, maar dan ook alles, doet pijn. Slechts af en toe kan acupunctuur enige verlichting bieden. “Ik maak deel uit van een familie die van me houdt en me helpt. Maar hoe gaat het met mensen die niemand hebben? … Dit is geen pandemie voor niet-gevaccineerden. Dit is een getraumatiseerde pandemie! … Waar is mijn land nu voor mij, waar ik gewond ben?” Ja, bedankt van het vaderland. Voor mijn geestesoog zie ik de beenloze oorlogsgehandicapten die na de Eerste Wereldoorlog zijn hoed bedelend op straat in Berlijn omhoog houdt.
Maar de brok in de keel begint pas echt bij de twaalfjarige Maddie de Garay. Het meisje zit in een rolstoel en moet de rest van haar leven kunstmatig gevoed worden. Vanaf haar middel voelt ze niets. Trots kijkt ze naar haar moeder, die haar dochter hier in het Senaatsgebouw vertegenwoordigt. Dan ziet Maddie er weer moe en afgeleid uit. Het meisje nam deel aan een reeks tests van Pfizer. Haar moeder vond het moeilijk om te besluiten haar dochter naar de experimenten te laten gaan.
De hamer is echter wat Pfizer schreef in het testprotocol over Maddie’s vaccinatiereactie. Daar kun je alleen maar lezen over “koorts”, terwijl haar moeder 35 andere walgelijke bijwerkingen had die zijn geregistreerd door artsen. De testprotocollen zijn zo opgesteld dat ze geen genuanceerde vaccinatieresultaten vastleggen. Natuurlijk bleef Maddies moeder proberen Pfizer, CDC, FDA of NIH te confronteren. Zonder succes. De slachtoffers en hun families zijn niet eens boos of agressief. Ze willen alleen praten met degenen die hun lijden hebben veroorzaakt. Maar alle getroffenen ervaren hetzelfde: ze hameren tegen rubberen muren. Niemand hoort ze.
Brienne Dressen is een jonge vrouw die op het eerste gezicht geen vaccinatieschade vertoont. Ondanks alle beperkingen is ze fit genoeg gebleven om talloze vaccinslachtoffers te verzamelen en politieke druk op te bouwen via haar zelfhulpgroep react19.org. Het lijkt gecomponeerd, gestructureerd, veerkrachtig. Via twee groepen op Facebook wist ze tweeduizend medeactievoerders te verzamelen , de ene keer tweeduizend en de andere keer vijfduizend, maar: “Toen ontdekte Facebook ons toch en verwijderde ons gewoon!”
De stoere jonge vrouw streelt af en toe nerveus door haar lange haar. Als ze een afscheidsbrief van een collega voorleest, barst ze in tranen uit. Er staat: “Ik neem nu afscheid. Mijn leven is verwoest!” De jonge man pleegde zelfmoord. Hij had niemand in de buurt. Ze wendt zich tot de daders en moordenaars die niet aanwezig zijn: “Het bloed kleeft aan jullie handen!”
Enkele bijzonder beklijvende getuigenissen van slachtoffers van de vaccinatiekanonnaden van de op winst gerichte farmaceutische bedrijven, die onrijpe stoffen in de bloedbaan van de burgers injecteerden onder omstandigheden die alleen als massale dwang kunnen worden gekwalificeerd.
Als gewillige handhavers, duizenden gezondheidswerkers. Die niet beter weten of niet willen weten. Een extreme druk om te conformeren. Artsen blijven stilletjes melden dat ze heel erg bang zijn om het grote verhaal tegen te spreken.
Dokter Linda Wastila van de Universiteit van Maryland co-modereert dit. Ze had in haar openingsspeech al benadrukt dat niemand hier een bloempot kan winnen. In plaats daarvan moeten deelnemers er rekening mee houden dat hun loopbaan nu misschien voorbij is. Professor Retsef Levi van het zeer gerespecteerde Massachusetts Institute of Technology meldt dat een zeer gehechte collega hem waarschuwde: “Je moet oppassen dat je niet wordt geëlimineerd!”
De zeer gerespecteerde Stanford-professor Robert Kaplan – niet identiek aan de gelijknamige neoconservatief – durft dit forum via Skype te betreden. Hij heeft niets meer te verliezen, want hij is al half met pensioen. Kaplan beschouwt de testreeks van kandidaat-vaccins als volstrekt ontoereikend. De ruwe data worden niet ter beschikking gesteld aan de wetenschap. Vragen blijven onbeantwoord: “Dat kan niet met producten die aan miljarden mensen op aarde worden toegediend.” Professor Aditi Bhargava uit San Francisco benadrukt de overbodigheid, en zelfs het gevaar, van vaccinaties. Omdat het menselijk lichaam genoeg afweermechanismen heeft. De geïnjecteerde antistoffen verzwakken en verstoren eerder het lichaamseigen immuunsysteem.
De verklaring van professor Peter Doshi tijdens deze hoorzitting gaat viraal op internet. Doshi is een professor aan de Universiteit van Maryland. Zijn specialiteit is onderzoek naar farmaceutische dienstverlening. Daarnaast, en dit is interessant voor onze context, is Doshi redacteur van het belangrijke British Medical Journal (BMJ) . In de BMJ werden vorig jaar verschillende verhalen uit de farmaceutische lobby kritisch onder de loep genomen. Zoiets is ongebruikelijk in deze middeleeuwen. In zijn presentatie stelt Doshi enkele van de waarheden die als vanzelfsprekend worden beschouwd (“iedereen weet”) over vaccinaties in vraag. Waar is het kritische denken?! In plaats van alleen overal intellectuele nieuwsgierigheid: zelfcensuur.
Waarom is dit een pandemie voor niet-gevaccineerden? Waarom hebben de gevaccineerden nu zogenaamde boosters nodig? Er zijn veel meer gevaccineerde mensen in ziekenhuizen dan niet-gevaccineerde mensen.
Redden COVID-vaccins echt levens? De desbetreffende experimenten leiden in ieder geval niet tot deze conclusie. En wat zijn anti-vaccinatiemiddelen? Zijn dit mensen die weigeren zich te laten vaccineren, of bedoel je mensen die weigeren zich te laten vaccineren? Wat is een vaccin? Het medische woordenboek van Merriam-Webster heeft onlangs zijn vermelding over vaccins gewijzigd om mRNA-stoffen als vaccins op te nemen. Maar als vaccin heeft mRNA veel meer naamsbekendheid dan wanneer men van een medicijn zou spreken. Zou u een levenslang abonnement op “drugs” accepteren? Als “vaccin” is het acceptabeler. Zo kun je mensen laten vaccineren.
Eindelijk heeft advocaat Aaron Siri zijn zegje. Men moet geen hoge verwachtingen koesteren op financiële compensatie voor de vaccinschade. De vaccinatie falanx is strak. Iedereen heeft “immense angst”. Ze beantwoorden niets daarboven. En als er een gesprek is, zeggen ze gewoon heel brutaal: “We geloven je niet! Maak je geen zorgen! Het is geen probleem! Alles is in orde! “(2). Er is angst voor vergelding als je boos wordt.
Kim Witcak is de consumentenvertegenwoordiger voor de FDA. Ze is daar niet in dienst, maar een soort ombudsvrouw. Haar man had psychiatrische medicijnen geslikt en hing zich daarna op in de garage. Mevr. Witcak vocht ongeveer twee decennia totdat een verband tussen plotselinge zelfmoord en het gebruik van psychofarmaca eindelijk officieel werd erkend: “Ik realiseerde me dat dit geen geïsoleerd fenomeen was, maar een systemisch probleem.” Ook de overdracht naar het COVID-vaccinatieprobleem. En steeds sneller en onzorgvuldiger komen er nieuwe stoffen op de markt.
Het meldsysteem voor ongewenste bijwerkingen wordt bewust verwaarloosd. Eigenlijk. Het is in het begin heel gemakkelijk. Iedereen die het gevoel heeft na een vaccinatie ongewenste bijwerkingen te hebben gehad, kan achter zijn computer gaan zitten en zijn klachten melden op het VAERS-portaal. VAERS staat voor: Vaccine Adverse Event Reporting System, oftewel: meldsysteem voor incidenten met ongewenste bijwerkingen.
Maar VAERS doet een beetje denken aan het terugnemen van leeggoed in de supermarkt: leeggoed wordt door de transporttunnel gegooid; We kunnen alleen maar raden wat er achter gebeurt. Maar terwijl iemand in de supermarkt achter de tunnel het leeggoed sorteert, gebeurt er niets met de meldingen die via VAERS worden ingediend – niets! De berichten liggen ongesorteerd in de kamer en het kan niemand iets schelen. Dat is de grote strekking van de hoorzitting met senator Ron Johnson.
Mensen lijden vreselijke pijn vanwege hun vaccinschade. En wie denkt dat na melding aan VAERS iemand de benadeelde zal bellen en zich zorgen maakt over de toestand van de benadeelde en vragen hoe men kan helpen – er gebeurt niets.
Alle, werkelijk alle vaccinatieslachtoffers melden in deze hoorzitting dat hun noodkreet van het begin af aan verflauwt.
En aangezien de artsen nooit zijn geïnformeerd dat de vaccinatiecampagne tot vaccinatieschade zou kunnen leiden, hebben de artsen geen diagnostische hulpmiddelen. Ze verdoezelen hun hulpeloosheid door allerlei onmogelijke diagnoses te stellen en, in het ergste geval, de patiënt onbeschaamd te certificeren dat ze simulatoren zijn en dat ze nu hun krachten moeten bundelen.
Deprimerende hoorzitting van de Senaat: Ron Johnson probeert oprecht te helpen. Maar hij heeft niets in de hand. Zijn politieke kameraden in de Republikeinse Partij hebben ook hun staart getrokken. Tegen deze muur van kwaadaardige desinformatie van reguliere media, Wikipedia en wetenschappers kan zelfs een senator alleen niets doen. De slachtoffers zijn sociaal geïsoleerd en vervallen in totale armoede, net als in de middeleeuwen. Het VAERS-meldsysteem is een alibigebeurtenis.
Wat leren we in Duitsland van deze onthullende hoorzitting van de Senaat in Washington?
- De vaccinslachtoffers hebben een gezicht en een biografie. Ook een vrouw met ernstige vaccinatieschade is voorgelegd aan de onderzoekscommissie Corona. Maar dat was nogal sporadisch. Er moet ook een hoorzitting komen met vaccinslachtoffers in Duitsland. We moeten de vaccinslachtoffers leren kennen. De menselijke waarneming faalt met abstracte getallen in de uitvoering voor concreet handelen en voelen. 17.000 sterfgevallen door vaccins in Europa – dat is en blijft abstract. Rapporten van vaccinslachtoffers en hun familieleden maken een verschil. Je kunt gezichten onthouden. Rijen getallen razen voorbij.
- Er moet een hotline komen met gegarandeerde anonimiteit voor vaccinslachtoffers en hun familieleden. De vaccinslachtoffers zijn vaak eenzaam en hulpeloos. Dat is een duidelijke conclusie uit de Johnson-hoorzitting.
- Een ondersteunende infrastructuur is vereist. De vaccinslachtoffers moeten worden gepakt en zeer praktische hulp krijgen.
- De medische opleiding moet speciaal worden uitgebreid met symptomen van vaccinschade. Veel huisartsen zijn waarschijnlijk gewoon overweldigd door de diagnose van iets dat volgens het officiële verhaal niet zou mogen bestaan.
- Er is geen rechtshulpnetwerk voor gevaccineerde slachtoffers. Helaas moet worden gezegd dat politieke corruptie betekent dat er in eerste instantie niet veel te winnen valt.
- Er moet een enorme politieke druk worden opgebouwd. De immorele en illegale geheime contracten van de farmaceutische bedrijven met de nationale regeringen en de Europese Unie bepalen dat de farmaceutische bedrijven zijn vrijgesteld van alle aansprakelijkheid. Een extreem schandaal. Dat moet op politiek niveau worden gecorrigeerd.
- De ervaring met het thalidomide-schandaal leert dat processen die gericht zijn op het compenseren van de vaccinschade door degenen die deze hebben veroorzaakt, jaren, zo niet tientallen jaren kunnen aanslepen. Zo lang kunnen de slachtoffers niet wachten. Er moet dus een stichting worden opgericht om deze situatie op korte termijn te verhelpen en vervolgens de kosten terug te krijgen van de boosdoeners, de farmaceutische bedrijven.
De staat zal de vaccinslachtoffers niet (willen) helpen. God zal de vaccinslachtoffers niet helpen. Het enige dat overblijft is het activeren van het maatschappelijk middenveld door de kracht van de nulmeting.
Bronnen en opmerkingen:
(1) https://www.ronjohnson.senate.gov/2021/10/media-advisory-sen-johnson-holds-expert-panel-on-federal-vaccine-mandates-and-vaccine-injuries
De hele hoorzitting is staat (nog steeds) op Youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=lepqvdXoA2E
(2) Duits: We geloven je niet! Maak je geen zorgen! Het is geen probleem! Het is ok!
