Martin Colmans verkocht meubels op de Albert Cuyp-markt in Amsterdam toen hij in de dij werd gestoken. Zijn zoon, Sharon, rende naar buiten om hem te helpen en zijn moeder te beschermen en werd in zijn rug en borst gestoken. Maar het lukte hem om te voorkomen dat de stabber zijn moeder, Orly, kon bereiken.
Tarik Ghani, de moslimman die hem neerstak, had een waterpijpwinkel op de markt. Het slachtoffer zei dat hij een plotselinge verandering in zijn aanvaller opmerkte nadat hij terugkeerde uit het Midden-Oosten en vaak werd gezien, “de Koran aan het lezen.” Hij begon ons ook smerig aan te kijken. ‘Andere verkopers op de Cuyp-markt verklaarden dat Tarik joden haatte. Er waren waarschuwingen geweest dat hij gewelddadig zou worden en iemand zou aanvallen. Die waarschuwingen werden echter genegeerd.
In plaats van hem naar de gevangenis te sturen, heeft een Nederlandse rechter Tarik veroordeeld tot een jaar psychiatrische behandeling. De Colmans hadden de rechter gevraagd rekening te houden met zijn antisemitisme, in plaats daarvan accepteerde de rechter de bewering van Tarik dat hij geestelijk ziek was en stemmen had gehoord. Er was geen bewijs voor deze claim.
“Veel mensen die psychotisch zijn, lezen de Koran,” legde een psychiater uit .
semitisch motief is al heel snel tijdens het onderzoek van tafel geveegd. Toen de vraag vandaag aan Taha E. werd gesteld, antwoordde hij onder meer dat zijn zwager bij het ministerie werkt en zijn zwager rechter is, dus kon er van antisemitisme geen sprake zijn…
— Esther Voet🎗️ (@Esther_Voet) September 12, 2019
Tarik had vóór de aanval niet obsessief de Koran gelezen omdat hij een terrorist was, maar omdat hij psychotisch was.
Rond dezelfde tijd dat een Nederlandse rechtbank Tarik vrijstelde van de verantwoordelijkheid voor zijn antisemitische aanval, gaf een Franse rechtbank Kobili Traore nog een pas voor de brutale moord op Sarah Halimi.
Sarah, het bejaarde hoofd van een joodse kleuterschool, werd brutaal aangevallen in haar appartement. Haar broer had gezegd dat de moordenaar hen eerder ‘vuile joden’ had genoemd. De politie was vóór de aanval geroepen. Ze hadden Kobili luid verzen uit de Koran horen zingen. Versterkingen werden gebeld, maar de politie deed niets. Ondertussen klom Kobili door het raam naar het appartement van Sarah.
De moslim sloeg haar tot haar nachtjapon was bedekt met bloed terwijl ze schreeuwde: ‘Allahu Akbar’, verzen uit de Koran en antisemitische retoriek. Buren belden de politie en beschreven wat er aan de hand was. De politie heeft niets gedaan. Op een bepaald moment tijdens de brute aanval verpletterde de moordenaar Sarah’s schedel met een telefoon. Uiteindelijk schreeuwde hij dat zijn slachtoffer “gek was en op het punt stond zelfmoord te plegen”.
En toen gooide hij haar uit het raam en keerde terug naar zijn appartement.
Dat was in 2017. Sindsdien hebben meerdere rechtbanken geoordeeld dat Kobili Traore niet verantwoordelijk was voor zijn acties omdat cannabis in zijn systeem was gevonden. Hij had wiet gerookt. En dat zou een soort psychotische episode hebben veroorzaakt waardoor hij niet verantwoordelijk was voor zijn acties. Net als Tarik Ghani zal hij waarschijnlijk in een ziekenhuis blijven totdat de psychiaters besluiten hem vrij te laten.
Kobili heeft drie psychiatrische beoordelingen gehad, die geen van allen het met elkaar eens zijn, maar allemaal beweren dat hij ongeschikt was.
Maar het proberen om laat van Sarah’s moord op een zelfmoord te laten lijken, toonde aan dat hij wist wat hij deed. Hij had haar appartement vroeg op de dag berekend en precies berekend waar hij haar moest laten vallen.
Het verdoezelen van de moord begon voordat het zelfs gebeurde. In plaats van Kobili naar de gevangenis te brengen, bracht de politie hem naar een ziekenhuis. Een urinetest vond cannabis in zijn systeem. En het verhaal was ingesteld. En toch gaf de moordenaar toe dat hij gemotiveerd was door zijn haat tegen Sarah’s joodsheid.
Hij vertelde de onderzoekers: “Toen ik de Thora en de menora in haar huis zag, voelde ik me onderdrukt.” Met de Thora bedoelde hij waarschijnlijk een kopie van de bijbel in het huis van zijn slachtoffer. (Zijn verwijzing naar de menorah dat Joden Chanoeka aansteken, is door de media nutteloos verkeerd vertaald als ‘kroonluchter’ uit de Fransen.)
De psychiater betoogde dat Kobili zowel antisemitisch als krankzinnig kon zijn, omdat ’tijdens waanvoorstellingen onder moslims een antisemitisch thema gebruikelijk is’. De psychiater beweerde dat de moordenaar niet schuldig was omdat moslims inherent antisemitisch zijn, en hij handelde naar dat inherente antisemitisme, maar had niet echt de controle over zijn acties omdat hij vooraf 10 gewrichten had gerookt.
Moslims hebben aanleg voor hun religie en cultuur om joden te haten, maar Kobili zou dit niet hebben gedaan tenzij hij een psychotische onderbreking had doorgemaakt. Dat argument kenmerkt moslims tegelijkertijd als antisemitisch, terwijl excuses voor antisemitische moorden als een vorm van geestesziekte die uniek is voor moslims.
Moorddadige moslim antisemitisme werd gediagnosticeerd als een vorm van geestesziekte. Sarah was vermoord vanwege ‘het feit dat ze joods was’, maar de moordenaar was niet verantwoordelijk voor zijn acties.
Ondertussen werd wat Kobili deed vóór de brutale moord, naast de rookpot, genegeerd.
Vóór de moord had Kobili de Omar-moskee in Parijs bezocht, wiens vorige imam, Mohammed Hammami, het land was uitgezet wegens het bevorderen van terrorisme en antisemitisme. De moskee was opgericht door Tabligh Jamaat, een islamitische groep in het centrum van het terrorisme in Frankrijk. Naar schatting is de meerderheid van de islamitische terroristen in Frankrijk met de beweging verbonden.
Veel leden van Tabligh Jamaat sloten zich aan bij Al Qaida. Dat geldt ook voor Zacarias Moussaoui, de 20 ste kaper en shoe bomber Richard Reid. Al Qaida kon de islamitische organisatie gebruiken als dekking voor haar leden. En het is verre van de enige islamitische terroristische organisatie waarmee Tabligh Jamaat is geassocieerd.
Tabligh Jamaat is ook berucht voor het werven van onrustige jonge mannen en het onderwerpen van uitgebreide hersenspoeling. In één rapport beschreef een Maliaan, hetzelfde land van herkomst als de moordenaar, dat rekruten wakker werden gehouden gedurende lange periodes van zingen en bidden totdat ze het contact met de realiteit verliezen. Dat heeft onheilspellende overeenkomsten met het gedrag van Kobili Traore, obsessief zingend, in de nacht dat hij Sarah vermoordde.
De moordenaar van Sarah had een antisemitische moskee bezocht die verbonden was met een cult-achtige islamitische beweging die jonge mannen in de problemen rekruteert, omdat Kobili in de gevangenis was aangeworven en hen in waanzin drijft terwijl ze leert dat het hun plicht is de wereld te veroveren voor de islam. En dat is precies wat Kobili deed in Parijs.
Er is een tragisch en lelijk patroon.
In 2015 viel Farid Haddouche Rabbi Acher Amoyal, zijn zoon en een andere man aan, die op de sabbat een synagoge in Marseille verlieten. Farid had “Allahu Akbar” geschreeuwd en een van de mannen in de buik gestoken. Hij werd ongeschikt geacht om terecht te staan na een psychiatrische evaluatie, hoewel zijn moeder toegaf dat hij geen geschiedenis van geestesziekte had. Maar hij was toen dronken. Protesten van de Joodse gemeenschap leidden uiteindelijk tot een echt proces en hij werd veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf.
In 2003 werd Sébastien Selam, een joodse DJ, doodgestoken door Adel Amastaibou. De moslimmoordenaar vertelde de politie dat het de wil van Allah was. Hij pochte tegen zijn moeder: “Ik heb een Jood vermoord! Ik zal naar het paradijs gaan.”
Voorafgaand aan de moord had Adel een rabbi aangevallen en een zwangere Joodse vrouw bedreigd. Maar hij werd ongeschikt bevonden om terecht te staan wegens psychische aandoeningen.
Net als Kobili was Adel high geworden. Zijn favoriete medicijn was echter hasj.
Adel werd in het ziekenhuis opgenomen, maar in een voorafschaduwing van hoe weinig dat in de gevallen van Kobili en Tarik zal betekenen, kreeg hij passen om het ziekenhuis te verlaten en naar feestjes te gaan.
Het is niet alleen in Europa waar moorddadig islamitisch antisemitisme een psychiatrische pass krijgt. Ahmed Ferhani, die van plan was een synagoge in New York City te bombarderen, werd een populair progressief doel. De Natie beweerde dat hij een geesteszieke man was die door de politie was opgesloten. Na een zelfmoordpoging hield het Centrum voor Constitutionele Rechten een waakzaamheid namens de moorddadige antisemiet.
De giftige combinatie van middelenmisbruik, Ferhani had drugs verkocht om de islamitische moordpartijen te financieren, beschuldigingen van psychische aandoeningen en een complot om Joden te doden, wordt alomtegenwoordig. Net als de algemene inspanning om eenzame islamitische terroristen wit te wassen als geestesziek omdat hun gedrag irrationeel lijkt.
Er kan een dunne lijn zijn tussen gek en kwaad. En enig gedrag dat niet afwijkend is in de moslimwereld, bijvoorbeeld Kobili’s angst voor demonen, kan in onze context lijken op psychische aandoeningen. Maar, zoals Jamie Glazov opmerkte in zijn recente boek, Jihadistische psychopaat , daar is geen noodzakelijke tegenstelling.
De haast om moordenaars vrij te pleiten op grond van psychische aandoeningen omdat ze alcohol of cannabis in hun systeem hebben, omdat hun brute misdaden de reden trotseren, en omdat het gemakkelijker is dan het volgen van de links naar plaatsen zoals de Omar-moskee die de autoriteiten niet willen gaan is bemoedigend islamitisch geweld.
In 2016 werd Chalom Levy in Straatsburg, Frankrijk, neergestoken door een aanvaller die schreeuwde: “Allahu Akbar”. Levy droeg een ‘kippa’, een joodse religieuze schedeldop op zijn hoofd, en had zich voorbereid op Sjabbat.
Levy, die eerder een brandende auto was binnengestormd om een vrouw te redden die erin zat, kon de aanvaller bevechten en om hulp vluchten. Zijn poging tot moordenaar werd gearresteerd buiten een café, waar Levy naar was ontsnapt.
De autoriteiten en de media haastten zich om de aanvaller als geestesziek te beschrijven. En inderdaad, hij had eerder tijd doorgebracht in een psychiatrisch ziekenhuis nadat hij in 2010 een andere Joodse man had neergestoken.
In plaats van hem naar de gevangenis te sturen, werd hij ongeschikt geacht om terecht te staan en was hij in het ziekenhuis opgenomen.
Dit is wat er gebeurt als moslims die Joden vermoorden ophoudt een misdaad te zijn en in plaats daarvan een mentaal probleem wordt dat een beetje tijd spelen met poppen, praten over je dromen en slikken van pillen kan oplossen.
De tijd zal komen dat de poging tot moordenaar iemand anders zal neersteken. En ze overleven misschien niet.
Als, zoals de psychiater van Tarik beweerde, “veel mensen die psychotisch zijn de Koran lezen” en, zoals de krimp van Kobili benadrukte, “tijdens waanvoorstellingen onder moslims een antisemitisch thema gebruikelijk is”, dan is er geen zinvol onderscheid tussen islamitisch terrorisme en mentaal en als je terrorisme tegen joden karakteriseert als een vorm van geestesziekte, dan zou geen moslimterrorist ooit naar de gevangenis mogen gaan.
Het vermoorden van joden of iemand anders in naam van de islam is geen vorm van geestesziekte. Het is genocide.