Is dat al nazitaal? ZDF “cabaretier” beschrijft niet-gevaccineerde mensen als appendixen

Vreemd: Er wordt constant gepraat tegen “haat en agitatie” op internet en tegelijkertijd wordt de taal van de politiek en de media steeds brutaler. Zelfs op het schijnbaar onschuldige gebied van de “komedie” worden moordfantasieën verspreid.

Het is de afgelopen weken al eng genoeg geweest; eerst de campagne tegen Kimmich, waarin het “gezonde mensengevoel” al als een doorgewinterde bas te horen was, daarna een hele stroom commentaren in de gazettes, die het “einde van het geduld met de niet-gevaccineerden” afkondigden, en nu dit: een citaat die een directe parallel trekt met de getuigenis van een SS-dokter:

“Zou de verdeeldheid in de samenleving echt zo erg zijn? Die zou niet in het midden uit elkaar vallen, maar eerder ver naar beneden. En zo’n appendix is ​​in strikte zin niet essentieel voor het voortbestaan ​​van het geheel. complex.”

Wäre die Spaltung der Gesellschaft wirklich etwas so Schlimmes? Sie würde ja nicht in der Mitte auseinanderbrechen, sondern ziemlich weit rechts unten. Und so ein Blinddarm ist ja nicht im strengeren Sinne essentiell für das Überleben des Gesamtkomplexes.https://t.co/9amdKPQPBx

— Sarah Bosetti (@sarahbosetti) December 3, 2021

Dit is de verklaring van SS-dokter Fritz Klein, die op de selectiehelling in Bergen-Belsen werkte en op 13 december 1945 in Hameln werd geëxecuteerd:

“Uit ontzag voor het menselijk leven zou ik een etterende appendix van een ziek lichaam verwijderen. De jood is de etterende appendix in het lichaam van de mensheid.”

Het is geen ongewoon citaat voor een fervent nazi. Achteraf vergeet men vaak dat de onmenselijkheid van de SS ook wel “wetenschap” werd genoemd, eugenetica was de mode in veel landen en in die tijd riepen hele koloniale rijken, die een vergelijkbaar niveau van menselijke minachting bereikten, constructies op zoals “raciale wetenschap” . ‘Volksgezondheid’ was een andere centrale term die werd gebruikt om allerlei soorten onmenselijkheid te rechtvaardigen, van discriminatie tot het vermoorden van hele bevolkingsgroepen en de vernietigingsoorlog tegen de Sovjet-Unie.

Sarah Bosetti, dochter uit een goede familie, is er natuurlijk volledig van overtuigd dat haar zin en de hieronder geciteerde niets met elkaar gemeen hebben. Vermoedelijk omdat in haar video, die ook beschikbaar is in de ZDF-mediabibliotheek, na het noemen van de appendix en het feit dat deze merkbaar is door ettering, de volgende gedachtestap is dat de appendix dan moet worden verwijderd voor de “survival of the geheel complex”, en wat afstand betekent in relatie tot een groep mensen wordt aan de luisteraar overgelaten.

https://twitter.com/sarahbosetti/status/1467100742654005249?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1467100742654005249%7Ctwgr%5E%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fde.rt.com%2Fmeinung%2F128041-ungeimpfte-als-blinddarm-ist-nazisprache%2F

Een geweldig idee, niet? Een appendix die zich afsplitst? Nee, mijn beste Sarah Bosetti, dat is precies wat je niet zei. De metafoor die je hebt gekozen laat dat niet toe. Integendeel, het streeft vanuit zichzelf naar precies die conclusie die in het citaat van de nazi-dokter staat.

Nu zou het mogelijk zijn geweest om zich gewoon te verontschuldigen voor een mislukte metafoor. Dan zou je de hele verklaring kunnen vergeten. Met woorden als: “Natuurlijk verwerp ik geweld tegen mensen die niet zijn ingeënt” zou allemaal goed zijn. Alleen, deze stap gebeurt niet. Ze beweert het anders te hebben bedoeld dan in de video en zelfs verergerd in haar tweet.

Trouwens, in dit filmpje dat je moet kijken om zogenaamd te begrijpen dat dit allemaal niet zo erg is, beweert ze na een lange klaagzang hoe vreselijk het leven is onder de Corona-maatregelen: “We weten allemaal wie verantwoordelijk is voor deze vierde Golf. ” De niet-gevaccineerde natuurlijk.

Eerst wekt ze medelijden en zorgt ervoor dat het publiek, dat ook lijdt onder de maatregelen, zich met haar identificeert, vervolgens verklaart ze degenen die niet zijn ingeënt tot de boosdoeners van de vierde golf (en nee, deze bewering is wetenschappelijk onhoudbaar), en ten slotte om uit haar appendix-metafoor te komen, die een vernietigingsfantasie voedt, zelfs als ze het ontkent.

Aan de hand van het voorbeeld van SS-dokter Fritz Klein kunnen verschillende dingen worden bewezen. Ten eerste dat het academici waren, vooral medische professionals, die de nazi-ideologie onderschreven. Mensen uit welgestelde families, voor wie het gevoel van superioriteit even natuurlijk leek als ademhalen; die een schoolsysteem hadden doorlopen dat hen consequent precies dat gevoel had ingeënt (en tot op de dag van vandaag). Die zich verbonden voelde met de wetenschap terwijl ze menselijke experimenten deed in concentratiekampen, zoals Mengele, of uitgehongerde gehandicapte kinderen.

De les die hieruit getrokken had moeten worden (en die ook werd getrokken in dat verdwenen andere deel van Duitsland) is dat de wetenschap zonder een duidelijke mate van menselijkheid grotere gruwelen kan voortbrengen dan bijgeloof.

Maar deze maatregel, dit respect voor de ander, is volledig verdwenen. Bosetti begrijpt niet dat zij, ingebed in de ZDF, die wordt gefinancierd met verplichte leges, in de rol van vervolger is en niet die van vervolgde. Volgens haar ziet ze zichzelf als slachtoffer van een “georkestreerde shitstorm van rechts”.

Het is niet haar individuele fout om niet te zien hoe ver ze naar rechts is. Er is haar tenslotte nooit verteld wat antifascisme is; ze gelooft waarschijnlijk, zoals velen in haar generatie, dat demonstreren tegen nazi-bijeenkomsten een antifascist is. Maar zo goedkoop werkt het niet. Al was het maar omdat er niet overal nazi staat waar nazi binnen is.

De grootste aanhangers van de nazi-fascisten, de IG Farben (niet alleen chemische maar ook farmaceutische bedrijven), miljoenen profiteurs van dwangarbeid, leveranciers en begunstigden van de vernietigingskampen, worden in de Duitse geschiedenisles niet eens genoemd. De enorme bereidheid van de Duitse academici om mee te werken is dat evenmin, om nog maar te zwijgen van de fatale continuïteit van het staatsapparaat in de westelijke republiek.

Men moet op zijn minst de antifascistische literatuur over ballingschap lezen om te begrijpen wat antifascisme werkelijk betekent. Hoe groot is het gevaar dat je je eigen menselijke maatstaven vergeet in het aangezicht van het monster. Brecht, Seghers, Heinrich Mann, Kurt Tucholsky, Ludwig Renn – het is een lange lijst van auteurs die sindsdien uit de leerboeken zijn geschrapt. Je kunt van hen leren dat de mensheid een constante strijd is. En dat er zonder deze strijd geen antifascisme is.

Mevrouw Bosetti denkt eenvoudig. Zolang ze houdt van degenen die hip zijn om lief te hebben en een hekel heeft aan degenen die in de mode zijn om te haten, gelooft ze dat alles goed is. Ze veracht de kijkers van voetbalwedstrijden omdat de minachting voor het werkende deel van de mensheid normaal is in dit land. En mensen die niet zijn ingeënt, worden momenteel veel gehaat.

Bosetti ziet niet in dat minachting voor de mens niet vastzit aan het object, maar eerder uitgaat van het subject. Het gaat voorbij aan het feit dat ene Fritz Klein zijn vonnissen schreef onder een regering die juist deze visie van juist deze groep baseerde en verspreidde; dat overeenkomstige zinnen in elke krant te lezen waren. Net als in elke krant van vandaag lees je wilde tirades tegen niet-gevaccineerde mensen, die net als Bosetti’s zinnen eindigen op slechts een millimeter voor de expliciete fantasie van vernietiging.

Nee, de meerderheid van de bevolking had waarschijnlijk niet de nazi’s achter zich. Het lijdt echter geen twijfel dat een meerderheid van professionele opiniemakers en verspreiders, journalisten, advocaten, medische professionals; en ook zij hadden hun eigen komieken. Maar zelfs onder de laatstgenoemden is de generatie die nog steeds een instinctieve onwil bezat om degenen te haten die ze moesten haten (bijvoorbeeld de RAF), nu uitgestorven, en wat overblijft zijn opgeblazen hogere dochters die het niet eens merken of begrijpen als ze het woordenboek van het monster gebruiken.

Misschien moet men geld inzamelen en haar op zijn minst het reclamatieboekje van Viktor Klemperer’s “Lingua Tertii Imperii” geven. Daarin kan ze ook het volgende kleine citaat lezen:

“Wat iemand gewillig wil verbergen, zij het alleen voor anderen, zij het voor zichzelf, zelfs wat hij onbewust in zich draagt: de taal brengt het aan het licht. Dat is waarschijnlijk ook de betekenis van de zin: le style c’est l ‘homme; iemands uitspraken kunnen leugenachtig zijn – in de stijl van zijn taal wordt zijn essentie volledig blootgelegd.”

“En zo’n appendix is ​​in strikte zin niet essentieel voor het voortbestaan ​​van het hele complex” is een wat meer versluierde moordfantasie dan die van de echte historische moordenaar, maar het blijft toch een moordfantasie. Het feit dat een jonge blonde cabaretier het uitspreekt op de openbare televisie – en niet een SS-handlanger in uniform met een schedel – maakt haar niet minder weerzinwekkend. Integendeel.

Tot slot een paar woorden voor al diegenen die nu denken dat het noemen van deze nazi-taal de Holocaust bagatelliseert. De nazi-taal was moordend, zelfs voordat ze aan de macht kwamen. De heren van IG Farben kozen hen juist vanwege hun moorddadige kwaliteiten. Ze leefden deze kwaliteiten openlijk uit, onmiddellijk na de Reichstag-brand; dit deel van het verhaal wordt in Nieuw-Groot-Duitsland vaak weggelaten omdat de communisten de eerste slachtoffers waren. Dat gebeurde jaren vóór de Neurenbergse rassenwetten, waarvan de juridische grondlegger carrière bleef maken in Duitsland.

De taal was ook gruwelijk tegen de Sovjet-Unie. De “joods-bolsjewistische heersers” werden aangevallen om het land te ontvolken en het vervolgens “Arisch” te vestigen. Dit deel van de nazi-taal komt ook weer naar boven, in de anti-Russische propaganda. In de Duitse binnenlandse politiek was het een brochure over de smaad van werklozen, uitgegeven onder minister Wolfgang Clement, die openlijk en ongeremd sprak over “parasieten”. Dat was nazi-taal. Justitie vond het niet nodig om dit als opruiing te bestraffen.

In de tussentijd flitsten soortgelijke formuleringen keer op keer op, alsof het een vluchtige whitewash was die nu afbrokkelt en de oorspronkelijke kleur weer zichtbaar maakt. Iets nazi noemen betekent niet dat je in 1942 bent. Maar ik weet niet meer zeker of 1932 nog voldoende zal zijn.