Klimaatrapport IPCC geeft de nekslag: vernietigend doemscenario zal wereldeconomie vernietigen

Het was wachten op het rapport van het IPCC(Intergovernmental Panel on Climate Change) nadat eerst EU-commissaris Frans Timmermans de inwoners van de EU-lidstaten angst had aangejaagd met zijn lijvig rapport “Fit For 55.” Dikke Frans Baardmans geeft leiding aan de activiteiten van de Europese Commissie met betrekking tot de Europese Green Deal en de doelstelling om klimaatneutraliteit tegen 2050 te verankeren in de eerste Europese klimaatwet. Aldus de contactinformatie op de website van de EU.

(lees hier verder)

EU loopt voorop

Voor eind 2021 moet er een compleet plan op tafel liggen om de EU-doelstelling voor 2030 op verantwoorde wijze op te trekken. Alle burgers en grote uitstoters moeten worden bewogen om de lat hoger te leggen. Duidelijk verhaal zoals het nu op papier staat. Maar nu de praktijk, die is altijd weerbarstiger dan de ‘mooie plannen’ zoals die op ambtelijke burelen worden uitgebroed. Grote snelheid is noodzakelijk anders is er geen toekomst voor onze nakomelingen. Zo zal het gevoel zijn van menig wereldburger die de rapporten van overheden en intergouvernementele organisaties serieus neemt. Het zijn de ontwikkelde westerse democratieën, zoals de lidstaten van de EU, die voorop lopen om de wereld te verbeteren. Hoog ontwikkelde landen die gezamenlijk een unie vormen geven graag het goede voorbeeld aan landen waar het minder gaat. Daarom laten wij zien hoe het moet. Het gaat heftig worden zo kan ik nu al voorspellen.

Haastige spoed

We moeten flink gas terug nemen, zoveel is duidelijk. Op alle fronten. Van het gas af, brandstofauto’s taboe, minder vlees eten, halveren veestapel, vliegen wordt zweefvliegen, windmolens in veelvouden rondom stedelijke gebieden, groene weiden worden donkergrijze zonneweiden, en noem maar op. We moeten er wat voor over hebben. Had ik nu maar een optrekje ergen op de Veluwe of op de heide, of langs beschermde natuurparken. Op mijn fietstochten door de lage landen zie ik volop stulpjes op idyllische plekjes met prachtige uitzichten. Jammer voor die mensen die nu een ander uitzicht tegemoet kunnen zien. We zullen allemaal mee moeten doen zonder onderscheid des persoons. U voelt natuurlijk mijn ironische ondertoon en zult begrijpen dat we moeilijke tijden tegemoet gaan. De klimaatplannen van dikke Frans maakten al duidelijk dat de kosten astronomisch zijn en dat de plannen overhaast moeten worden uitgevoerd. Haastige spoed is zelden goed, maar ja, als het moet…

Klimaatnoodwet

Kijk ik even naar onze kabinetsformatie die zo ongeveer dood voor de kast ligt. Partijen maken ruzie terwijl het water tot aan de lippen stijgt over een x aantal jaren. Ik durf een gokje te wagen en te roepen dat er paniek uitbreekt als de Kamerleden de rapporten na hun reces doorlezen. Daarvoor mogen ze wel 2 weken extra vakantie opnemen, het lijvige rapport van dikke Frans omvat 1400 pagina’s en met het IPCC-rapport er bij zullen de uit te werken regeltjes een zeer repressief karakter krijgen voor de vervuilers. Moet al voor eind 2021 vastgelegd zijn in de wet. Het scheelt dat er al een noodwet ligt door een gezondheidscrisis. Gezien het gemak waarmee die wet door de oppositie werd aangenomen zal een klimaatnoodwet nog makkelijker gaan. Nu er zo vlak achter elkaar 2 alarmerende rapporten verschijnen van supranationale organisaties zal de angst er net zo makkelijk ingepraat kunnen worden als begin 2020 toen de media de TV-kijkers overvoerde met dramatische beelden over een virus dat een pandemie zou veroorzaken. Nu gaan we een stapje verder.

Van de ene crisis naar de andere

Het klimaat raakt iedereen en niet zoals bij een virus alleen maar een deel van de bevolking. De impact zal veel groter zijn. Diverse vrijheid beperkende maatregelen plus een opgedrongen vaccinatiebeleid vanwege een virus heeft de regering flink wat meer ‘speelruimte’ gegeven. We pikten de maatregelen goed op want we waren bang om ziek te worden, laat staan om te overlijden. Nu we het wel gehad hebben met al die beperkingen en de protesten in Europa de kop opsteken, krijgen we dit. Een nieuw pakket aan maatregelen die een groot offer vragen. Niet alleen een financiële bijdrage maar ook in fysieke en geestelijke zin. Hoe gaan we dit oppakken? Hoe flexibel zijn we nog na een gezondheidscrisis. Was dat een kleine oefening om ons hard te maken voor de volgende  serieuze aanval op de mensheid? Ik kan deze vraag niet beantwoorden. Ik kan mij alleen uitspreken met de woorden dat dit nog een dingetje gaat worden. Een groot ding dan wel te verstaan. Van de ene crisis naar de andere crisis lijkt mij wat teveel gevraagd. Maar ja, er wordt mij niets gevraagd. Er worden alleen alarmerende berichten de wereld in geslingerd waar ik op reageer met een eigen analyse. De reactie van een verontruste burger die zich afvraagt of onze complexe maatschappij nieuwe beperkingen en nieuwe gedragsregels allemaal aan kan.

Mijn maatregelen

Ik zie het grote vingerwijzen al aankomen. Op mensen die veel autorijden, op mensen die veel vliegen, op iedereen die vlees in z’n winkelwagentje mikt en thuis in z’n mik mikt. Op iedereen die het waagt CO2 uit te stoten. Het zal mij aan de kont roesten. Ik vlieg nooit en ‘heb eelt amme reet’ van het vele fietsen. Mijn wandelschoenen zijn gewend aan mijn marstempo en mijn laptop is een kleinverbruiker. In mijn tuin staan lampen met zonnecellen en de komende winter doe ik de thermostaat een paar graadjes lager. Kunnen we de winterjas nog eens gebruiken die nauwelijks dienst meer doet. Zie hier alvast een opsomming van mijn bijdrage aan de klimaatafkoeling. Als alvast iedereen z’n eigen plan trekt dan hoeft onze regering geen nieuwe noodwet in te voeren en lossen we het zelf wel op.

Technocratie of dictatuur

Toch meen ik het serieus, heb alleen nog geen overleg gevoerd met mijn verkering over die winterjas in de woonkamer. Dat is dus wat ik bedoel. Ze zal het vast niet met mij eens zijn. Om die reden verwacht ik zeer repressieve maatregelen van een nieuw technocratisch kabinet. Ik voorspel dat de kabinetsformatie mislukt en dat partijen de handen ineen slaan door akkoord te gaan met de invoering van een technocratische regering. Sommigen noemen zo’n regering ook wel een dictatuur. We gaan het zien, ik wacht lijdzaam af.