Ku Klux Klan heeft de witte gewaden en kappen van de eerste helft van de twintigste eeuw ingeruild voor een nieuw uniform

Als iemand nog een herinnering nodig had dat zwart leven in de Verenigde Staten gewoon niet uitmaakt, heeft de politie in Minneapolis dat feit duidelijk aangetoond.

Het zal nog lang duren voordat deze schrijver de foto vergeet van Derek Chauvin die op George Floyd’s nek knielt. Zelfs die verklaring is schokkend. Een zeer vergelijkbaar beeld uit 2014 is hij nog steeds niet vergeten: een zwarte man op de grond die wordt gestikt door een blanke politieagent. In die eerdere tijd was het slachtoffer Eric Garner. Zijn moordenaar, Daniel Pantaleo, werd niet aangeklaagd. Chauvin is beschuldigd van moord met derdegraad drie dagen nadat zijn misdaad is gepleegd. De advocaat van Minnesota die deze aanklachten aankondigde, merkte op hoe snel ze tot stand kwamen: slechts vier dagen nadat de misdaad was gepleegd.

Gedurende die vier dagen was Chauvin een vrij man. Het enige dat nodig was, was vier dagen onderzoek, in combinatie met grote protesten in het hele land, om de aanklacht in te dienen. Waarom zijn videobeelden van een gewelddadige moord in de ‘verlichte’ Verenigde Staten niet voldoende? Waarom is het nodig dat het volk protesteert om enige schijn van gerechtigheid te bereiken?

Wijlen Rev. Dr. Martin Luther King, Jr., heeft eens gezegd dat “een rel de taal is van ongehoorde.” Als de inwoners van Minneapolis geloofden dat deze misdaad tegen een ongewapende zwarte man op dezelfde manier zou worden behandeld als de moord op een ongewapende blanke man, zou het derde district nog steeds kunnen blijven bestaan. De andere winkels en gebouwen die tot de grond zijn afgebrand, werken mogelijk nog steeds. Deze vernietiging maakt deel uit van de ’taal van het ongehoorde’. Mensen die generaties lang ‘ongehoord’ zijn en die worden geconfronteerd met het soort repressie, intimidatie en discriminatie dat gekleurde mensen in de Verenigde Staten ervaren, zullen uiteindelijk hun woede de straat op gaan.

Chauvin is beschuldigd; we zullen zien hoe zijn proces verloopt. Maar een van de vele betekenisloze gebaren die we nu van gekozen en benoemde functionarissen kunnen verwachten, is voor aanvullende training van de politie, zodat ze weten hoe ze met dergelijke situaties moeten omgaan.

Na het horen van de tragische dood van de heer Floyd, pakte deze schrijver een boek dat hij eerder had verkregen, genaamd This Stops Today, geschreven door Gwen Carr, de moeder van Eric Garner. In het boek citeert ze ds. Al Sharpton: “Je hebt geen training nodig om te stoppen met het stikken van een man die zegt ‘ik kan niet ademen”.

De politie in de Verenigde Staten kan vanaf nu tot het einde der tijden worden opgeleid, maar totdat er een einde komt aan het racisme dat zo inherent is aan het Amerikaanse bestuur, ook binnen het zogenaamde rechtssysteem, zullen er meer Eric Garners, George Floyds, Michael Browns, Philandro Castiles, etc., enz.

Slechts een paar dagen voor de moord op Mr. Floyd ontsnapte een man in Central Park in New York aan een dodelijk lot. Christian Cooper, een zwarte man, was vogels kijken in een deel van het park waar honden moeten worden aangelijnd. Hij ontmoette Amy Cooper (geen verwant), een racistische, getiteld blanke vrouw, die in dat gedeelte liep met haar hond losgelaten. Toen hij haar vroeg om haar hond alsjeblieft aan te lijnen, zoals wettelijk verplicht, zodat de vele op de grond nestelende vogels en de planten in dat specifieke gedeelte niet zouden worden gestoord, weigerde ze. Vervolgens dreigde ze de politie te bellen en te vertellen dat een Afro-Amerikaanse man haar in het park bedreigde. Ze deed dat, haar stem doordringend genoeg alarmerend om haar geloofwaardigheid te geven. Maar voordat de politie arriveerde, verlieten zij en Christian Cooper het gebied. Men kan zich alleen afvragen wat de uitkomst was als beide aanwezig waren geweest toen de politie arriveerde. De heer Cooper had inderdaad geluk.

En het stopt niet bij het directe slachtoffer. Ramsey Orta was een van de mensen die de dood van meneer Garner in 2014 filmde. Als gevolg hiervan werden zijn naam en gezicht bekend. Een jaar na deze moord werd zijn huis overvallen en werd hij gearresteerd op beschuldiging van drugs en accepteerde hij een pleidooiovereenkomst met opsluiting. Gedurende die tijd werden hem soms bezoekers ontzegd, bracht hij tijd door in eenzame opsluiting en werd hij verplaatst van faciliteit naar faciliteit zonder duidelijke reden, behalve om het voor iemand moeilijk te maken hem te bezoeken.

Taisha Allen, die ook die moord filmde, werd voortdurend lastiggevallen door de politie. Naast verbale intimidatie (“Oh, jij bent die trut die de Eric Garner-video heeft gefilmd”), werd ze bij verschillende gelegenheden op de grond gegooid, aan haar voeten meegesleurd en met een stok geslagen. Zij maakte zich, net als Ramsey Orta, schuldig aan pogingen om de politie aansprakelijk te stellen.

Niets van dit alles mag verrassend zijn. In de vroegste documenten die de Verenigde Staten als land vestigden, werd gesteld dat het bestuur uitsluitend zou zijn door blanke, mannelijke landeigenaren. Dit gebeurde jaren nadat de kolonisten naar het Afrikaanse continent begonnen te zeilen, duizenden mensen ontvoerden en hen als slaven naar Noord-Amerika brachten. Tegen de tijd dat de natie werd opgericht, werden de inboorlingen die in Noord-Amerika woonden, als minder dan menselijk beschouwd, en hun vernietiging is een van de meest gruwelijke genociden die de wereld ooit heeft gekend. Het lijkt een gegeven in de VS dat wit zijn beter is dan zwart of bruin zijn, en blank en mannelijk zijn is de hoogste status waarmee men geboren kan worden.

Minnesota Democratische senator Amy Klobuchar, die dit jaar de Democratische presidentiële nominatie zocht en nu hoopt te worden geselecteerd als de schijnbare genomineerde Joe Biden’s running mate, wordt onder de loep genomen voor haar tijd als de hoogste aanklager van Hennepin County Minnesota. Het lijkt erop dat ze op zijn best laks was in het omgaan met eerdere misdaden gepleegd door Chauvin. Ze verwees ze door naar de plaatselijke Grand Jury, die over het algemeen partij kiest voor de politie. Als Chauvin was vervolgd voor een aantal van zijn eerdere misdaden, zou Mr. Floyd vandaag misschien nog leven. In de lange traditie van kameleonachtige Amerikaanse politici zegt Klobuchar nu: ‘Ik denk dat dat niet klopte. Ik denk dat het veel beter zou zijn geweest als ik de verantwoordelijkheid had genomen en de zaken had bekeken en zelf de beslissing had genomen. ” En Biden zegt dat hij verkeerd had gestemd voor de oorlog in Irak. En voormalig burgemeester van New York, Michael Bloomberg, zegt dat hij het verkeerd had om raciale profilering in die stad af te dwingen. Het lijkt erop dat veel politici veel dingen verkeerd doen totdat ze naar een hogere functie rennen, wanneer ze plotseling een openbaring hebben en de fouten van hun manier beseffen.

Het lijkt erop dat de Ku Klux Klan de witte gewaden en kappen van de eerste helft van de twintigste eeuw heeft ingeruild voor een nieuw uniform, dit blauw en versierd met een insigne. De lynchingen van vroeger zijn in de plaats gekomen van de schietpartijen en wurgingen van vandaag, met voornamelijk ongewijzigde gevolgen. Vijf jaar nadat hij meneer Garner had vermoord, werd Panteleo ontslagen, maar hij werd nooit beschuldigd van enige misdaad. In de meeste, zo niet alle, staten treden de Grand Juries op als medeplichtigen aan de vele moorden die de politie heeft gepleegd.

Wat moet er gebeuren? Hoe zal zulk diepgeworteld racisme ooit in de Verenigde Staten worden verslagen? Het zal nooit veranderen zolang de speciale belangen de baas zijn. Als alleen de leden van de stembevolking de macht zouden beseffen die ze hebben! Verkiezingskeuzes zijn niet beperkt tot de Republikeinse en Democratische Partijen; hun voortdurende verkiezing bevestigt alleen hun vreselijke beleid. Het is al lang geleden om te stemmen op kandidaten van derden. Ze zijn hier; de twee grote partijen zullen er alles aan doen om ze te onderdrukken, maar met internet zijn ze niet moeilijk te vinden. Laten we dit jaar deze twee partijen laten weten dat we weten dat we keuzes hebben en dat we die gaan gebruiken.