Indignatie redactie 
Als de angst regeert
Mark Rutte had op 14 december de kijkcijferhit van het jaar. Hij steeg ver boven de populaire TV-shows en talkshows uit. Niet zo heel moeilijk natuurlijk met al die platvloerse uitzendingen van onze (staats)omroepen. Het is opvallend dat veel “kwaliteitskranten” de volgende dag grote waardering uitspraken voor de speech van onze Mark. Hij is onze grote leider nu we massaal in een angstpsychose verkeren. Al bijna een jaar zijn we bang voor een virus die een enorme veldslag levert met de bevolking. Met de dramatische beelden uit China op ons netvlies zat de schrik er goed. Toen even later ook de beelden uit Italië tot vervelens toe werden getoond keek iedereen naar het kabinet. Er moest wat gebeuren want de beelden waren dramatisch. TV-reportages zijn altijd aangrijpend, dat is nu eenmaal de bedoeling van een filmpje. Televisie maken is dramatiek laten zien. In een kort verslag is geen ruimte voor uitgebreide analyses over oorzaak en gevolg. Na de rampen, oorlogen en pandemieën komen de boeken pas later in de winkel. Pas als er uitgebreid onderzoek is gedaan naar de casus door geïnteresseerde onderzoekers.
Geen centrale regie
Het is begrijpelijk dat er adequaat moet worden opgetreden wanneer een land wordt overvallen door een ramp. Vooral wanneer de bevolking voor uitroeiing wordt bedreigd. De angstaanjagende beelden uit Italië hadden heel Europa wakker geschud. Er moest snel wat gebeuren in maart. De verschillende EU-lidstaten namen hun eigen maatregelen. Er was geen centrale regie vanuit Brussel. Het ene land ging in een strenge lockdown, Nederland bedacht een intelligente lockdown, en andere landen namen minder beperkte maatregelen. Toch werden veel economieën van schrik grotendeels stil gelegd. De maatschappelijke schade werd voor lief genomen, dat zien we later wel weer. Eerst moest de bevolking gered worden. Vrouwen en kinderen eerst, nou ja, dat nog net niet.
Tante Bep en opa Jansen
Het werd gaandeweg duidelijk dat de pandemie geen pandemie was maar een epidemie. De sterftecijfers bleken mee te vallen. De gemiddelde leeftijd van de overleden slachtoffers lag op 81 jaar, terwijl het sterftecijfer(ifr) wereldwijd inmiddels op 0,23 procent staat. Cijfers die stemmen tot nadenken. Nu roepen veel mensen dat elk coronaslachtoffer er één teveel is. Natuurlijk, vooral als er geliefden overlijden in de eigen omgeving. Maar wacht even, gooien we voor tante Bep en opa Jansen de landelijke economie op slot wanneer zij op hoge leeftijd komen te overlijden? Nee, we leggen alleen in kleine kring het werk stil en nemen gepast afscheid. Natuurlijk moesten dit jaar wat meer mensen afscheid nemen van hun dierbaren dan onder normale omstandigheden. Er is een oversterfte net zoals tijdens de griepgolf van 2018. Ik ga niet alle cijfers opzoeken maar verwijs nadrukkelijk naar de website van Maurice de Hond.
Maurice de Hond versus de WHO/RIVM
Deze man is 73 jaar en verdient een lintje met al zijn studie die hij verricht sinds de corona-uitbraak. Hij is een wetenschapper, afgestudeerd sociaal geograaf en vooral bekend als opiniepeiler. Al zijn bevindingen zijn goed onderbouwd, gedocumenteerd en verzameld in zijn digitale bibliotheek. Wat een werk, maar vooral, wat een waarheid! Ik hecht een zekere waarde aan het onderzoek van een onafhankelijk wetenschapsmens. Onze regering stuurt echter op de wetenschap van het RIVM en andere ambtelijke instanties. Het RIVM is een ambtelijk apparaat en op hun beurt weer afhankelijk van informatie van de WHO die overkoepelend is en analyses maakt van de aangeleverde gegevens van aangesloten landen. Dat neemt wat tijd. We zien hier logge instituten; hun onderzoeken vergen veel tijd. Wanneer overheden sturen op cijfertjes die na enige tijd zijn achterhaald door de werkelijkheid van minder gruwelijke cijfers dan is sprake van laksheid. De trots van de machthebber overheerst en andere bevindingen worden weg gewuifd.
Op zoek naar de andere waarheid
Het is algemeen bekend dat overheden niet sturen op voortschrijdend inzicht maar achteraf op de vingers worden getikt door de oppositie. Die wordt op hun beurt weer wakker nadat de bevolking zich begint te roeren. Een bevolking die na enige tijd zelf op onderzoek uitgaat wanneer beklemmende maatregelen via een noodwet de mensen aan het denken zet. Dat zal nog even duren want momenteel schijnt 70 procent van de bevolking de harde lockdown voor lief te nemen. Toch gaan meer mensen zoeken naar de andere waarheid. Eerst in stilte om niet te worden versleten als virusgekkies of virusontkenners. Zo worden andersdenkenden al makkelijk weg gezet door bijvoorbeeld de mainstream media.
Waar zijn de noodhospitalen
De praatpapegaaien van OP1 en bij Beau(en Jinek) nodigen alleen de ‘vertrouwde’ deskundigen uit van de zorginstellingen die te lijden hebben onder de enorme werkdruk. Ontstaan door jarenlange bezuinigingen op voornamelijk beddencapaciteit. Ik heb al vaker geroepen dat er geen paniek zou zijn als er een soort van reserve-eenheid zou zijn. Net als bij Defensie. Waarom hebben we een leger? Er is al 75 jaar vrede. Het is om voorbereid te zijn ingeval er een vijand aanvalt met oorlogstuig. Zo kent de mensheid nog wat andere vijanden. Het water heeft ons gedwongen om hoge dijken aan te leggen. Om de zoveel tijd doet een besmettelijk virus een rondje over onze aardkloot. Waarom kennen we geen noodhospitalen? Waarom hebben we geen opgeleide reserve-verpleegkundigen die een paar keer per jaar worden bijgeschoold, net zoals de reserves van de Natres. De Natres(Nationale Reserve) bestaat uit ongeveer 3.000 reservisten, vrijwillige militairen. Zij vervullen hun militaire functie naast een burgerbaan of studie. Wat kosten ons nu 3000 hospitaalsoldaten in vredestijd?
Verkiezingen 2021
Het zou ons toch zeker honderden miljarden aan economisch leed schelen, en niet te vergeten de geestelijke nevenschade van onze opgesloten jeugd. We gaan wat beleven als in 2021 al die werklozen zich gaan melden bij de UWV. Momenteel ontvangen ze hun uitkering via de werkgever. Werkgevers die tijdelijk hun steungeld(lees belastinggeld) vanuit de NOW-regeling ontvangen van de Rijksoverheid. Voor de verkiezingen in maart 2021 zal de overheid natuurlijk heel slim aankondigen dat, mede door hun voortschrijdend inzicht, verschillende beperkingen ingevolgde de Noodwet kunnen worden opgeheven. De VVD en coalitiegenoten zullen handenwrijvend in hun verkiezingsretoriek verkondigen dat het kabinetsbeleid wel degelijk heeft gewerkt. Ben ik zeer benieuwd hoe de politieke partijen in hun verkiezingsprogramma’s de enorme economische schade gaan verkopen.
GW
