Nog steeds geschokt door het bloedbad van Nador, naast de grens tussen Spanje en de Europese Unie in Melilla, is het complex om een ​​analyse te maken waarbij de pijn die door deze sterfgevallen wordt veroorzaakt, wordt genegeerd. Terwijl ik deze regels schrijf, is er nog steeds geen officieel dodental, maar ze liggen dichter bij de 50 die zijn aangekondigd door organisaties ter verdediging van de mensenrechten dan bij de 23 die door de Marokkaanse regering zijn erkend.

De cette manière violente et inhumaine les migrants ont été traités hier à la barrière de Barrio Chino à Nador. Abandonnés sans secours sur place pendant des heures, ce qui a augmenté le nombre de décès. pic.twitter.com/YdKQiPGtzK

— AMDH Nador (@NadorAmdh) June 25, 2022

Wat de Spaanse regering nu het meest zorgen zou moeten baren, zou zijn te eisen dat Marokko de slachtoffers niet begraaft zonder een proces van identificatie en opheldering van de oorzaken van deze sterfgevallen. Lijken mogen niet ondergronds worden verborgen zonder te voldoen aan de minimumnormen voor legaliteit met respect voor de rechten die elk slachtoffer zou moeten hebben. In dit verband moeten we de verdragen aanhalen die zijn ondertekend ter bescherming van slachtoffers van schendingen van het internationaal strafrecht .

Het is duidelijk dat we deze strafrechtelijke kwalificatie nog steeds niet procedureel kunnen bepalen, maar de beschikbare gegevens wijzen in deze richting. En natuurlijk, als de begrafenis van de slachtoffers wordt uitgevoerd zonder de minste forensische procedure, dan moeten we concluderen dat het in strijd is met deze internationale normen.

Dit zou kunnen leiden tot de activering van de bevoegdheid van het Internationaal Strafhof om een ​​mogelijke verantwoordelijkheid voor het nalaten van Spanje dat het Verdrag van Rome heeft ondertekend, op te helderen. Marokko heeft echter alleen de status van waarnemer in genoemd verdrag , hoewel artikel 23 van de Marokkaanse grondwet van 2011 bepaalt dat genocide en andere misdaden tegen de menselijkheid en mensenrechtenschendingen strafbaar zijn.

In ieder geval moet de Spaanse regering een evenwicht vinden, en dat is de grote paradox, tussen een naadloze verdediging van de mensenrechten en de echte politiek van een zeer complexe diplomatieke relatie met het Koninkrijk Marokko, dat het met bloedige en betreurenswaardig deze nieuwe aanval op onze grenzen.

Wat er is gebeurd?

Er zijn veel onbeantwoorde vragen. De eerste vraag is om te bevestigen dat Marokko zich niet echt bewust was van deze benadering van de grens van talloze mensen die oprukten met het duidelijke doel om het hek aan te vallen. Had Marokko niet de capaciteit om ze te onderscheppen voordat het het kritieke punt van de grens bereikte? Het lijkt moeilijk te geloven.

Het is duidelijk dat als Marokko had ingegrepen voordat ze het grensgebied hadden bereikt, waarschijnlijk niemand van die interventie had gehoord en dat de gevolgen niet zo dramatisch zouden zijn geweest. Wilde Marokko dan weer meer publieke repercussies – die inmiddels uit de hand lopen – door zo’n grote groep migranten de grens te laten naderen? Wilde hij onze grenzen weer onder druk zetten met hybride destabilisatiesystemen? En de grote vraag, als het vorige antwoord bevestigend is, wat zou Marokko nu kunnen nastreven met deze nieuwe migratiedruk?

Je zou kunnen zeggen dat hun politiediensten hebben opgetreden om de aanval op het hek te voorkomen, maar ik sta erop: waarom lieten ze hen toe het kritieke punt te naderen en hen vervolgens af te slachten?

Deze bewegingen worden in de meeste gevallen georganiseerd door maffia’s die handel drijven in de wanhopige wensen van mensen in rampzalige economische, politieke en sociale omstandigheden. Deze zijn het resultaat van een kolonialisme dat in de 20e eeuw zijn hulpbronnen heeft uitgebuit en een hele reeks mislukte politieke regimes heeft opgebouwd.

Het is echter, en juist om deze reden, moeilijk te geloven dat, aangezien deze groepen zijn grondgebied binnenkwamen, Marokko zich niet bewust was van hun bewegingen in zijn eigen land totdat ze Nador bereikten, waar ze zelfs in menigten door de straten liepen. Natuurlijk was wachten tot ze het hek bereikten een riskante beslissing die leidde tot de opsluiting van deze mensen en een repressie ontketende die even gewelddadig was als de onbegrijpelijke dood van deze weerloze mensen gewelddadig was.

Plus de cadavres et de blessés de migrants subsahariens et soudanais jetés à terre sans aucun secours sur place sous les yeux des autorités qui ne font rien pour les secourir. Alors qu'on pouvait sauver plusieurs vies. pic.twitter.com/EGd3rEQpOi

— AMDH Nador (@NadorAmdh) June 25, 2022

Gelijktijdig met de NAVO-top

Toevalligheden gebeuren, maar het is te toevallig dat dit slechts vier dagen voor de start van de NAVO-top in Madrid gebeurde. Om deze reden is het ook noodzakelijk om deze afgeleide in overweging te nemen vanwege het tijdelijke samenvallen van de feiten.

De bijeenkomst in Madrid wordt deze week gehouden met als meest urgente uitdaging de oorlog van Poetin in Oekraïne. Zonder natuurlijk de uitdaging te vergeten die de Indo-Pacific-regio en de rol van China de komende jaren zullen vormen. Het belangrijkste is bovendien dat de NAVO haar rol als organisatie voor de collectieve verdediging van haar leden in de Euro-Atlantische ruimte gaat opgeven om een ​​mondiale veiligheidsorganisatie te worden .

Hier blijkt de interesse van Spanje en andere mediterrane landen om ook een Bondgenootschappelijk veiligheidsbeleid te voeren op de zogenaamde “zuidelijke flank”, gezien het gevaar dat ontstaat door de hybride dynamiek van destabilisatie die uit de Maghreb en de Sahel komt. Het is op dit punt dat het tijdelijke samenvallen van deze buitensporige actie van de Marokkaanse veiligheidstroepen verrassend is. Vermoedelijk zijn de verklaringen van de Spaanse president, Pedro Sánchez , die de actie als effectief beschreef, gedaan zonder de omvang van de catastrofe in detail te kennen.

In ieder geval staat de agenda van de bijeenkomst in Madrid nu heel dicht bij enkele gebeurtenissen die de discussie verdienen over een veiligheidsbeleid dat de maffia demobiliseert die met mensenlevens spelen en die landen die door actie of nalatigheid gebruik hebben gemaakt van de wanhoop van migranten als instrument van zijn beleid ter verdediging van zijn eigen geostrategische belangen.

Als de actie van Marokko een andere bedoeling had, zal het in plaats daarvan een nieuw argument vormen voor het zogenaamde Strategische Concept van Madrid , dat de verdediging van “de soevereiniteit en territoriale integriteit” van alle leden van het Bondgenootschap omvat. Dit zal uiteindelijk eindigen met de uitsluiting van Melilla en Ceuta van het actieterrein van de NAVO, wat nu zal blijven binnen wat Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van het Bondgenootschap, de verbintenis noemt om “elke centimeter” van het grondgebied van de lidstaten te verdedigen. Dit versterkt exponentieel de zuidelijke flank, waarin Spanje de eerste belanghebbende partij is, aangezien historisch gezien de grootste externe bedreigingen voor zijn veiligheid uit de Noord-Afrikaanse regio komen.

Maar we kunnen niet zomaar vergeten wat er is gebeurd. Het is onmiddellijk noodzakelijk om een ​​internationaal onderzoek te eisen naar deze aanvallen op de mensenrechten waarin, als Spanje geen directe verantwoordelijkheid heeft, het op zijn minst een verantwoordelijkheid heeft als burgerwacht door een gemeenschappelijke controle van de grens met Marokko in te stellen.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

Heeft Pfizer de EU bedrogen met de miljardendeal voor Covid-vaccins? Chats van Commissievoorzitter Von der Leyen zouden het antwoord kunnen bieden. Maar de EU wil ze niet vrijlaten. Critici zien het recht op toegang tot informatie in gevaar.

De EU-commissie wil de gesprekken van Ursula von der Leyen met Pfizer-topman Albert Bourla geheim houden. Von der Leyen sloot in het voorjaar van 2021 een Covid-vaccindeal van een miljard euro in berichten en telefoontjes met Bourla – maar de berichten vielen niet onder de EU-wet op de vrijheid van informatie, stelt de commissie.

Er is veel kritiek op de deal van de EU met Pfizer. Tot op heden heeft de Commissie alleen bewerkte versies van de koopovereenkomsten ingediend. De prijs van de vaccins en belangrijke contractvoorwaarden blijven geheim. Een rapport van de Financial Times roept echter twijfels op of de EU bij de aankoop is opgelicht. Volgens de krant, die delen van de deal kon zien, betaalde de EU aanvankelijk € 15,50 per dosis, maar na de deal stegen de kosten tot € 19,50 per dosis.

Gemaakt voor 3 euro, verkocht voor 19,50 euro

De People’s Vaccine Alliance , een alliantie van humanitaire organisaties, berekent op basis van een onderzoek van Imperial College London dat een enkele dosis van het vaccin voor minder dan drie euro kan worden geproduceerd. Volgens deze berekening had de deal van Von der Leyen het farmaceutisch bedrijf Pfizer een overschot van zo’n 31 miljard euro kunnen opleveren. De NGO Public Citizen, die in verschillende landen niet-geredigeerde Pfizer-vaccincontracten heeft kunnen bekijken, vertelde de Washington Postdat het bedrijf zijn onderhandelingsmacht als een van de weinige makers van een effectief Covid-vaccin gebruikt om “risico’s te verschuiven en de winst te maximaliseren”. In de geïnspecteerde contracten “worden de belangen van Pfizer consequent boven de eisen van de volksgezondheid gesteld.”

Nadat de New York Times bericht had over de directe lijn tussen Von der Leyen en Bourla , diende netzpolitik.org een aanvraag in om de chats vrij te geven . Maar de commissie weigerde de aanvraag helemaal te onderzoeken. Omdat berichten via sms, WhatsApp en andere messengers “van korte duur” zijn en dus geen documenten in de zin van de EU-verordening over documenttoegang.

Europarlementariër ruikt “vingerhoed rechtvaardigingen”

De algemene weigering van ons verzoek om het nieuws tussen Von der Leyen en Bourla is duidelijk wangedrag van de kant van de EU-commissie, oordeelde de EU-ombudsvrouw Emily O’Reilly in antwoord op onze klacht. Parlementsleden en ngo’s spraken ook hun verontwaardiging uit over het gebrek aan transparantie van de Commissie. “Wat er op de telefoon van Frau von der Leyen gebeurt, is politiek”, zei de groene EU-politicus Daniel Freund . “Het kan niet zo zijn dat journalisten flauwe rechtvaardigingen krijgen en worden afgewezen. […] En het kan niet zo zijn dat de toegang tot centrale documenten weer wordt verhinderd doordat Ursula von der Leyen sms-berichten verwijdert .”

Maar ondanks de kritiek wil de commissie het nieuws geheim houden. In een vandaag, woensdag gepubliceerd antwoord aan ombudsvrouw O’Reilly , schrijft de EU-autoriteit dat ze niet eens “kortstondige” documenten zoals sms- en messenger-berichten bewaart en daarom geen toegang tot ze kan verlenen. Ze reageert niet op het verzoek van de ombudsvrouw om de applicatie van netzpolitik.org opnieuw te onderzoeken  en daadwerkelijk te beoordelen of ze de chats mag publiceren of niet.

Recht op toegang tot informatie ‘ernstig ondermijnd’

Aan de andere kant heeft de EU-commissie aangekondigd dat ze met andere EU-instellingen zal samenwerken om nieuwe richtlijnen te ontwikkelen voor de interne afhandeling van sms- en messenger-berichten. De Commissie verwijst naar een aanbeveling van de EU-Raad aan haar werknemers om dergelijke berichten alleen te gebruiken voor “kortstondige chats over openbare of niet-gevoelige inhoud”. Dit zou het uitgangspunt kunnen zijn voor een gemeenschappelijke richtlijn voor alle EU-instellingen. Daarmee wil de Commissie waarschijnlijk een argumentatiebasis creëren, zodat zij ook in de toekomst chats niet hoeft te archiveren.

Experts van het maatschappelijk middenveld vrezen dat het standpunt van de Commissie een enorme juridische maas in de toegang tot documenten creëert. “Als we niet eens om sms-berichten kunnen vragen, hoe moeten we dan weten of het echt vluchtige zaken of belangrijke beslissingen zijn?”, vraagt ​​Helen Darbishire, directeur van de organisatie voor vrijheid van informatie Access Info, zich af.

De realiteit is dat een groot deel van de overheidsactiviteiten in Europa en wereldwijd via verschillende communicatiemiddelen verlopen, waaronder sms, WhatsApp en andere berichtenplatforms. “Het recht op toegang tot informatie zal ernstig worden ondermijnd als we er geen toegang toe hebben”.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.

Wat de machtigen in Europa onderhandelen op mobiele telefoons is historisch. Maar politici als Ursula von der Leyen verbergen hun officiële chats en sms’jes nog steeds voor het publiek. Er moet een einde komen aan deze schending van het EU-Handvest van de grondrechten. Een reactie.

In Brussel is de directe route naar de machtigen via de mobiele telefoon. Angela Merkel sms’te Commissiechef Ursula von der Leyen “bijna elke dag” tijdens haar kanselierschap , en Merkel deed hetzelfde met haar voorganger Jean-Claude Juncker . EU-topbijeenkomsten worden gered of verdrinken in chats: toen Griekenland in de zomer van 2015 op de rand van het faillissement stond, regelde raadsvoorzitter Donald Tusk via sms een akkoord met de Nederlandse premier Mark Rutte .

We hebben wat we weten over dergelijke gesprekken voornamelijk te danken aan de exclusieve toegang van individuele verslaggevers. Autoriteiten maken dergelijke chats niet op verzoek openbaar – in tegenstelling tot faxen of brieven. En dat is een probleem. Want ook in de EU-bureaucratie maken sms, WhatsApp of Signal deel uit van het dagelijks leven. Hele werkgroepen van de raad lopen via chat, delicate deals worden onderhandeld via de mobiele telefoon.

Toen Von der Leyen afgelopen voorjaar rechtstreeks met Pfizer-baas Albert Bourla onderhandelde over de grootste aankoop van vaccins in de geschiedenis van de EU, deed ze dat via telefoontjes en sms’jes. We hebben de New York Times te danken dat ze ons er überhaupt over hebben geïnformeerd . In de deal voor 1,8 miljard doses Covid-vaccin verhoogde de commissie de prijs per dosis van 15,50 euro naar 19,50 euro ten opzichte van de eerste bulkaankoop, meldde de Financial Times later . Uitgaande van een productieprijs van 3 euro heeft de EU het farmaceutisch bedrijf maar liefst 31 miljard winst opgebracht, zo bekritiseert een NGO-alliantie .

EU-Handvest van de grondrechten: duidelijker kan niet

De berichten tussen von der Leyen en de baas van Pfizer zouden ons waarschijnlijk kunnen vertellen hoe de hogere prijs voor de vaccins tot stand is gekomen. Het doet des te meer pijn dat de commissie de chats niet wil prijsgeven. Ze bevestigde dit deze week in een antwoord aan EU-ombudsman Emily O’Reilly. Berichten, of het nu via WhatsApp, sms of andere messengers is, zijn “van korte duur” en vallen niet onder de regelgeving inzake toegang tot documenten.

Daarmee is de Commissie in tegenspraak met het basisprincipe van transparantie dat al decennia van toepassing is op de EU-instellingen: documenten moeten altijd openbaar worden gemaakt, tenzij er specifieke redenen voor vertrouwelijkheid zijn. Dat staat zelfs in het Handvest van de grondrechten van de EU . Artikel 42 verankert het recht op toegang tot documenten, “ongeacht de vorm van het medium dat voor deze documenten wordt gebruikt.”

De transparantie van de EU is geen doel op zich, maar een voorwaarde voor democratische controle op besluitvormingsprocessen. Zonder inzicht in de processen is er geen echte medezeggenschap mogelijk. Telkens wanneer wetten worden geschreven of openbare aankopen ter waarde van miljarden worden gedaan, moet het mogelijk zijn te traceren hoe deze zijn verlopen.

Aan de andere kant, wanneer ambtenaren belangrijke beslissingen nemen zonder publiek toezicht, kan dit snel leiden tot machtsmisbruik en corruptie. Het resultaat is ontgoocheling in de democratie. Volgens Verordening 1049/2001, die de toegang tot EU-documenten regelt, zorgt transparantie “voor meer legitimiteit, efficiëntie en verantwoordingsplicht van de administratie”. Er is ook een definitie voor documenten: “Inhoud ongeacht de vorm van de gegevensdrager”. Het wordt er niet duidelijker op.

Faxen gaan naar het archief, sms naar digitaal nirvana

Er zijn solide politieke redenen waarom von der Leyen en haar commissie chats proberen vrij te stellen van vrijheid van informatie. Onderhandelingen in Brussel zijn vaak koehandel, met de krachtige ruilconcessies. Als hun standpunten, geuit achter gesloten deuren, openbaar worden, kan dat voor de betrokkenen gênant worden en hen politieke schade berokkenen. Iedereen die chats openbaar maakt, geeft inzicht in delicate onderhandelingen. Dit is ook wat we horen van mensen die het standpunt van de Commissie verdedigen.

Hoe begrijpelijk deze argumenten ook klinken, ze zijn nog steeds misleidend. Allereerst gaat het er helemaal niet om dat Von der Leyen haar mobiele telefoon en alle berichten erop openbaar maakt – het is alleen de vraag of haar berichten zelfs onder de EU-transparantiewet vallen. Zo niet, dan zou deze juridische maas in feite de vrijheid van informatie ondermijnen. Dan kan iedereen gewoon via WhatsApp of sms schrijven zodra ze de legale toegang tot informatie willen omzeilen. Domme lobbyist die dan e-mails verstuurt.

Mocht het nieuws werkelijk gevoelig liggen en de publicatie ervan schadelijk zijn voor de EU, dan kent de verordening duidelijke uitzonderingen. Het beschermt lopende onderhandelingen en gevoelige informatie over interne veiligheid of internationale betrekkingen. Maar het principe geldt: als de toegang wordt geweigerd, moet dit worden gemotiveerd. Algemene uitzonderingen voor hele categorieën documenten zijn duidelijk in strijd met de geest van het Handvest van de grondrechten van de EU.

Bovendien wordt zelfs het nageslacht een glimp onthouden: want terwijl elke fax, elke brief, elke memo op papier wordt bewaard voor de archieven, migreren Von der Leyens chats blijkbaar naar het digitale nirvana. Tot op de dag van vandaag is het ook onduidelijk of bijvoorbeeld de sms-berichten van Angela Merkel, die een centrale rol speelden in haar 16-jarige ambtstermijn als kanselier, ooit hun weg naar het Federaal Archief zullen vinden .

Vanwege “van korte duur”

De Commissie stelt al enige tijd publiekelijk dat chats slechts worden ingewisseld voor “kortstondige” berichten die geen zinvolle informatie bevatten. Ook dit argument is niet houdbaar. Wanneer miljarden leningen voor Griekenland op het laatste moment worden goedgekeurd na sms-onderhandelingen , wanneer de EU-leiding de Brexit voorbereidt via chats met de Britse premier , wanneer het hoofd van de Commissie de aankoop regelt van levensreddende vaccins ter waarde van miljarden aan berichten en telefoontjes : dan is de inhoud van zulke chatberichten anders van cruciaal, zelfs historisch belang.

En zelfs als het tegendeel blijkt en uit de chats blijkt dat Von der Leyen en Pfizer-baas Bourla alleen maar sms’en over het weer, is dat geen reden tot geheimhouding. Integendeel, wat de machtigen ook bespreken: hun kennisniveau moet zoveel mogelijk met de bevolking worden gedeeld. Het transparantiebeginsel zorgt ervoor dat burgers op ooghoogte spreken met degenen die de beslissingen nemen. Het is niet de Europese Commissie die moet beslissen of informatie triviaal of belangrijk is, maar wij, het publiek.

Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.