OPCW Syrië Klokkenluider en ex-OPCW Chief aangevallen door VS, VK en Frankrijk bij de VN

Bij de VN-Veiligheidsraad werden de VS, het VK en Frankrijk geconfronteerd met getuigenissen van OPCW-klokkenluider Ian Henderson en ex-OPCW-chef Jose Bustani die de grondgedachte voor hun bombardementen op Syrië in april 2018 aanvechten. Ze reageerden door de getuigen aan te vallen en het zwijgen op te leggen. Aaron Maté vat de buitengewone gebeurtenissen samen.

Ian Henderson, een doorgewinterde OPCW-inspecteur die een dekmantel uitdaagde van het onderzoek van zijn organisatie naar een vermeende aanval met chemische wapens in Syrië, heeft onlangs getuigd voor de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Tijdens de bijeenkomst werd Henderson zowel aangevallen als genegeerd door Amerikaanse, Britse en Franse diplomaten wier regeringen Syrië bombardeerden vanwege beschuldigingen dat het gecensureerde onderzoek van Henderson ondermijnd had. Op een andere bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad, een week later, zetten de VS en hun bondgenoten hun censuurcampagne voort door te stemmen om de getuigenis van de voormalige chef van de OPCW, José Bustani, die was gekomen om zich uit te spreken ter ondersteuning van de klokkenluiders, te blokkeren.

Pushback-presentator Aaron Maté vat de buitengewone gebeurtenissen samen met fragmenten van de opmerkingen van Henderson en Bustani  , evenals die van de westerse ambassadeurs die probeerden hen het zwijgen op te leggen.

Ian Henderson, een doorgewinterde OPCW-inspecteur die een dekmantel uitdaagde van het onderzoek van zijn organisatie naar een vermeende aanval met chemische wapens in Syrië, heeft onlangs getuigd voor een Arria-Formula-bijeenkomst van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Tijdens de bijeenkomst werd Henderson zowel aangevallen als genegeerd door Amerikaanse, Britse en Franse diplomaten wier regeringen Syrië bombardeerden vanwege beschuldigingen dat het gecensureerde onderzoek van Henderson was ondermijnd. Andere briefers tijdens de VN-sessie waren de bekroonde natuurkundige Ted Postol, emeritus hoogleraar MIT en voormalig adviseur van het Pentagon; en Aaron Maté van The Grayzone.

Op een andere bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad, een week later, zetten de VS en hun bondgenoten hun censuurcampagne voort door te stemmen om de getuigenis van de voormalige chef van de OPCW, José Bustani, die was gekomen om zich uit te spreken ter ondersteuning van de klokkenluiders, te blokkeren.

 JONATHAN ALLEN, VK : hoewel we het erover eens zijn dat het voorzitterschap ruimte moet hebben voor voorgestelde briefers, moeten deze relevant zijn voor en kennis hebben van het onderwerp dat wordt besproken. Helaas is dit niet het geval bij een van de briefers van vandaag. De heer Bustani is een vooraanstaand diplomaat, maar gezien zijn vertrek uit de OPCW vele jaren voordat het het bestand met chemische wapens in Syrië in overweging nam, is hij niet in staat om relevante kennis of informatie te verstrekken over de uitvoering van resolutie 2118, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de huidige directeur-generaal van de OPCW. Daarom verzoeken wij het voorzitterschap om zijn voorgestelde brief in een procedurele stemming te brengen, dank u wel.

Als eerste directeur-generaal van de OPCW ervoer Bustani uit eerste hand de kosten van uitdagende vooroorlogse verhalen. In 2002 werd hij persoonlijk bedreigd door John Bolton en afgezet als OPCW-chef nadat hij inspecties had gefaciliteerd die het streven van de regering-Bush om Irak binnen te vallen in de weg stonden.

Nu, 18 jaar later, hebben de VS opnieuw geprobeerd Bustani het zwijgen op te leggen, terwijl hij een ander pro-oorlogsbedrog uitdaagt, dit keer in Syrië. Maar ook al blokkeerden de VS en zijn bondgenoten zijn getuigenis, Bustani zal niet het zwijgen worden opgelegd:  hij nam zijn VN-verklaring volledig op voor openbare vrijgave . In zijn opmerkingen sprak Bustani zijn steun uit voor de OPCW-inspecteurs en drong hij er bij de huidige directeur-generaal, Fernando Arias, op aan hen hun onderdrukte bewijsmateriaal op een transparante manier te laten uiten.

JOSÉ BUSTANI, EX-OPCW CHIEF : Met groot risico voor zichzelf, hebben ze het aangedurfd om zich uit te spreken tegen mogelijk onregelmatig gedrag in uw organisatie, en het is zonder twijfel in uw, in het belang van de organisatie en in het belang van de wereld dat u naar hen luistert … Als de OPCW vertrouwen heeft in de robuustheid van haar wetenschappelijke werk over Douma en in de integriteit van het onderzoek, dan zou ze weinig te vrezen moeten hebben bij het horen van haar inspecteurs. Als echter de beweringen over onderdrukking van bewijsmateriaal, selectief gebruik van gegevens en uitsluiting van sleutelfiguren, naast andere aantijgingen, niet ongegrond zijn, dan is het des te noodzakelijker dat de kwestie openlijk en dringend wordt behandeld.

De week voordat Bustani’s getuigenis werd geblokkeerd, getuigde Ian Henderson, een lid van het Douma-team van de OPCW, voor de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Tijdens de bijeenkomst werd Henderson zowel aangevallen als genegeerd door Amerikaanse, Britse en Franse diplomaten wier regeringen Syrië bombardeerden vanwege beschuldigingen dat het gecensureerde onderzoek van Henderson was ondermijnd.

Henderson begon door de verzamelde diplomaten te vragen hem niet te belasteren; om de “ondoordringbare” “lockdown” op het Douma-doofschandaal van de OPCW te doorbreken; en om de uitzending van het onderdrukte bewijs te ondersteunen.

IAN HENDERSON:  Ik ben hier weer op verzoek van een aantal delegaties die mij hebben verzocht mijn persoonlijke ervaringen als OPCW-inspecteur te verstrekken. Ik zal in het kort mijn situatie verduidelijken over wat ik wel en niet kan doen. Ik ben aanwezig in mijn individuele hoedanigheid als wetenschapper en voormalig OPCW-inspectieteamleider met 12 jaar dienst, en ik zou graag de nadruk willen leggen op een onpartijdige en toegewijde service die werd erkend. Ik heb één verzoek voor iedereen die vandaag aanwezig is – om alsjeblieft af te zien van elke suggestie dat mijn rol deel uitmaakt van iemands desinformatiecampagne.

Ik spreek voor mezelf, maar ik weet dat er andere Douma FFM-inspecteurs zijn die dezelfde zorgen koesteren als ik over de manier waarop het onderzoek werd gecontroleerd – vergrendeld – en de bevindingen die worden weerspiegeld in het definitieve FFM-rapport. Wij zijn van mening dat er vandaag de dag meer dan voldoende informatie is die ons standpunt heeft aangetoond dat de bevindingen in het FFM-rapport over Douma mogelijk niet de feitelijke situatie weerspiegelen.

Maar ik smeek je niet om me te geloven; om u te smeken ons te geloven; dat is geen wetenschap. Alles wat we zeggen is dat er zeker voldoende informatie is – feiten die er vandaag zijn – die een transparant technisch onderzoek zouden rechtvaardigen dat erop gericht is te verduidelijken wat er werkelijk in Douma is gebeurd op 7 april 2018, en dit moet worden gedaan op een manier die wetenschappelijke nauwkeurigheid aantoont en integriteit, want dat is momenteel niet gebeurd.

De lockdown op Douma blijft echter, hoe kan ik dat zeggen, ondoordringbaar. Er blijft daarom hoop dat er iemand is met de wetenschappelijke discipline en integriteit om te erkennen dat er iets mis is gegaan met het Douma-onderzoek en -rapport. Misschien nog belangrijker: we blijven hopen dat er iemand is die wil en kan, iemand die de moed heeft hier iets aan te doen. Als en wanneer dat gebeurt, staan ​​we klaar om de onpartijdige input van wetenschappers en ingenieurs te leveren en om de feiten en bevindingen op hun merites te laten ondersteunen.

Maar in plaats van naar Henderson’s oproep te luisteren, belaagden de westerse diplomaten tijdens de bijeenkomst hem of negeerden ze hem. Toonaangevend als de ambassadeurs uit de VS, het VK en Frankrijk, wier regeringen Syrië bombardeerden vanwege beschuldigingen dat het gecensureerde onderzoek van Henderson ondermijnd had.

KELLY CRAFT, VS : Laten we de demonstratie van vandaag erkennen voor wat het is: een stunt. De vraag die we onszelf moeten stellen is: waarom wil Rusland zo graag een regime beschermen dat herhaaldelijk chemische wapens tegen zijn eigen bevolking heeft gebruikt? Wat we hier vandaag zien, is weer een wanhopige en mislukte poging van Rusland om desinformatie verder te verspreiden, het professionele werk van de OPCW aan te vallen en af ​​te leiden van een voortdurende inspanning van verantwoordelijke landen om het Assad-regime verantwoordelijk te houden voor het gebruik van chemische wapens en talloze andere wreedheden. We hebben deze voorstelling eerder gezien: het wordt oud en het werkt niet.

NICOLAS DE RIVIÈRE, FRANKRIJK : Ik vind het alleen jammer dat de bijeenkomst van vandaag is teruggebracht tot een desinformatie-oefening. Laat me allereerst het voor de hand liggende herinneren: aan de basis van de discussie van vandaag ligt het zeer simpele en duidelijke feit dat het Syrische regime in augustus 2013 1.300 mannen, vrouwen en kinderen vergast heeft om zijn militaire hand te versterken. En dit wordt door niemand betwist.

In feite is de bewering zeer omstreden. De toenmalige ODNI-directeur  James Clapper  en (samen met andere  Amerikaanse functionarissen ) vertelden president Obama in augustus 2013 dat beschuldigingen van de verantwoordelijkheid van de Syrische regering geen “slam dunk” waren – een opzettelijke verwijzing naar de valse informatie die leidde tot de oorlog in Irak. Seymour Hersh  rapporteerde later  in de London Review of Books over verschillende onthullingen die extra twijfels opriepen; inclusief dat het Britse militaire laboratorium Porter Down ontdekte dat de sarin die in Ghouta werd gevonden niet overeenkwam met de variëteit in het arsenaal van de Syrische regering; dat de Amerikaanse inlichtingendienst concludeerde dat Al-Qaeda in Syrië sarin heeft verkregen; en dat de Turkse regering meerdere banden heeft met het bezit van sarin door Al-Qaeda.

Ook de Duitse en Britse ambassadeurs spraken. Beiden negeerden het bewijs van een OPCW-doofpot en verguisde pogingen om het probleem aan te pakken.

CHRISTOPH HEUSGEN, DUITSLAND: De Jiddische taal heeft een woord dat in de Engelse taal is binnengekomen: chutzpah. Ik weet dat jullie allemaal weten wat chutzpah betekent. Ik denk dat dit de beste beschrijving is van het evenement van vandaag. Toen ik als Duitse idealist zag dat we de OPCW op de agenda hebben, dacht ik dat dit heel goed was, want nu hebben onze Russische en Chinese vrienden eindelijk de ambitie om het Verdrag inzake chemische wapens te versterken, de OPCW te steunen en samen met ons de Syrisch regime dat ze moeten voldoen aan resolutie 2118 en dat ze moeten samenwerken met het IIT. Maar als ik de conceptnota lees, zie ik dat ons idealisme niet op de goede plek is. Wat is hier het doel? Dit is wat ik zeg over chutzpah: Rusland en China proberen opnieuw de geloofwaardigheid van de OPCW te ondermijnen, alternatieve feiten te presenteren en twijfels te zaaien om de OPCW opnieuw te ondermijnen. Dit is, helaas een Russische tactiek die we hebben gezien wanneer ze worden gepakt of wanneer hun vrienden worden betrapt op het plegen van misdaden of het overtreden van het internationaal recht. Daarna gaan ze een tegenoffensief aan en proberen ze alternatieve feiten te presenteren en hun vrienden te verdedigen.

JONATHAN ALLEN, VK : We hebben zogenaamd bewijs van OPCW-wanpraktijken ontvangen door personen die niet volledig partij waren bij onderzoeken, niet konden accepteren dat hun mening niet werd ondersteund door het bewijs en die vervolgens hun vertrouwelijkheidsverplichtingen jegens de OPCW schonden . We zijn onderworpen aan langdurige complottheorieën van journalisten wiens twitterfeed alle raadsleden onthult die moeten weten over de zogenaamd onafhankelijke aard van hun berichtgeving, en van academici wier theorieën zijn afgewezen door hun beter gekwalificeerde collega’s.

Aaron Maté en MIT Professor Ted Postol reageerden op Allen’s opmerkingen.

AARON MATÉ : Er waren vandaag veel opmerkingen van bepaalde lidstaten dat hier een poging wordt gedaan om de OPCW te kleineren. Ik wil gewoon Ian Henderson herhalen door te zeggen dat ik hier niet ben om de OPCW te kleineren. Ik ben hier om de OPCW te beschermen tegen uitbuiting.

En het is veelzeggend dat u twee doorgewinterde, gevierde inspecteurs van de OPCW hebt – van wie er één hier vandaag is, Ian Henderson – die met ernstige bezorgdheid naar u toe komen en een heel eenvoudig voorstel voorstellen. Gezien de controverse, gezien de tegenstrijdige beweringen en feiten, wordt deze inspecteurs de gelegenheid geboden om de directeur-generaal te ontmoeten, samen met de rest van het douma-team dat daadwerkelijk naar Syrië is gegaan.

En iedereen die dat voorstel niet steunt, ik moet me afvragen waarom.

Er was een gesprek van de Britse ambassadeur, ambassadeur Allen – hij verwees naar mijn Twitter-account. En zei om de een of andere reden [dat] mijn Twitter-account van invloed is op de betrouwbaarheid van mijn rapportage. Ik voel me gevleid meneer Allen dat u op mijn Twitter-account let. Ik weet niet zeker wat het te maken heeft met het al dan niet in gevaar brengen van de OPCW, maar hoe dan ook, ik zou je willen aanmoedigen om – op zijn minst – evenveel aandacht te besteden aan mijn Twitter-feed als aan de daadwerkelijke OPCW-wetenschappers die naar Syrië gingen, schreef een rapport, en hebben hun rapport laten censureren – en willen nu hun bevindingen op een transparante manier aan de OPCW presenteren.

TED POSTOL, MIT PROFESSOR EMERITUS : Ik heb in mijn ervaring niet zo’n slechte dienst aan het internationaal recht gezien als ik hier vandaag heb gezien. De VN is een belangrijk internationaal voertuig om het internationaal recht af te dwingen en als jullie niet geïnteresseerd zijn in feiten, dan kan er geen gerechtigheid zijn. Dollen met deze uitspraken, die ik heel goed ken omdat ik ze al vele jaren heb gezien, en je basisfeiten niet kennen, is – ik moet zeggen dat ik mijn verontwaardiging niet probeer te verbergen.

En als ik boos klink, dan ben ik dat omdat ik in de VN geloof en in de OPCW en eerlijk gezegd de manier waarop jullie zich vandaag hebben gedragen, ik denk niet dat jullie in die organisaties geloven. Ik stop hier.

Ian Henderson sloot de sessie af met zijn teleurstelling over de westerse diplomaten die weigerden in te gaan op beschuldigingen van een OPCW-doofpot. Hij deed ook nieuwe onthullingen over de uitbuiting van de OPCW om beschuldigingen tegen Syrië in te dienen.

IAN HENDERSON:  Dit was nogal een eyeopener voor mij. Het is verre van mijn rol om de vooraanstaande excellentie, afgevaardigden, collega’s te hekelen, maar ik moet zeggen dat ik bitter teleurgesteld ben, en omdat ik lang genoeg in de buurt was, had ik niet per se iets anders verwacht. Er was geen discussie. Het was een reeks politieke verklaringen, en van beide kanten, en vanuit mijn standpunt, propaganda. Maar dit is de wereld waarin we leven. Dit is de wereld waarmee ik poseerde in mijn tijd bij de OPCW.

Mijn rol hier is nu om de OPCW en het technisch secretariaat te verdedigen. Ik zou dat heel duidelijk willen maken. Desinformatiecampagnes die de OPCW in diskrediet brengen – dit heeft naar mijn mening daar niets mee te maken.

Ik merk dat er nog steeds is, en sinds de eerste dag van het Douma-onderzoek is er geen enkele bereidheid of wens om zelfs maar na te denken over het feit dat er enige wetenschap, feiten en techniek kunnen zijn die een uitkomst aantonen die in strijd is met het FFM-rapport. Tot op de dag van vandaag heeft niemand, niet één persoon – behalve pogingen van enkele anarchistische journalisten – mij formeel benaderd en gezegd: “Kun je me vertellen wat er is gebeurd,” met uitzondering van één. Nadat het Douma FFM-rapport was vrijgegeven, was er iets van een crisis in het technisch secretariaat. Dit was voorafgaand aan het aanstaande lekken van mijn technische rapport. Dus daarvoor waren we aan het beslissen wat we moesten doen. Ik heb duidelijk gemaakt dat de bevindingen van de FFM-rapporten niet werden ondersteund door wetenschap of techniek, en ik kan dat duidelijk maken aan iedereen die daarin geïnteresseerd is. Ik werd toen uitgenodigd door een delegatie van een van de partijen in de westerse staten en gaf een volledige briefing. Aan het einde van die briefing zei de heer: ‘Dit is echt serieus. Dit is erg groot. Het zal zeker hoger gaan. Dit zal erg hoog gaan. ” Maar toen zei hij bij wijze van verontschuldiging: “Maar je realiseert je natuurlijk dat we hier niets aan kunnen doen.”

Dat is de situatie waarmee ik te maken kreeg en die ik tot op de dag van vandaag nog steeds tegenkom. Van alle verklaringen die vandaag zijn afgelegd, geloof ik dat ik de enige ben die veel tijd in Syrië heeft doorgebracht, ook in Damascus en in Douma en andere locaties. Ik ben betrokken geweest bij alle drie de operationele missies van Syrië: de DAT’s, de SSRC en de Douma FFM.

Nu wil ik niet naïef of overdreven cynisch zijn, maar ik merkte dat veel van de politieke uitspraken waren geknipt en geplakt, en dat is de manier waarop dingen werken, dat is te verwachten. Maar ik sympathiseer op een bepaalde manier. Dat is jouw taak, en ik kan de paniek begrijpen die wordt veroorzaakt door de mogelijkheid dat er een duidelijke wetenschap, techniek, feiten en informatie is die het Douma FFM-onderzoek in twijfel hebben getrokken. Waarom? Omdat dat het enige is, het eerste en enige onderzoek waarbij wij, de OPCW-inspecteurs, daadwerkelijk op de plaats van het vermeende incident zijn gekomen en we ons werk hebben gedaan.

Dank u nu voor enkele van uw complimenten voor de onpartijdigheid, het professionalisme en het moeilijke werk, vaak in gevaarlijke omstandigheden. We hebben dat in veel missies meegemaakt, waaronder Douma, maar daar vallen we blijkbaar niet onder omdat het Douma FFM-rapport is geschreven door één persoon die alleen in Turkije was geweest en een ander die nergens was ingezet.

Laten we eens kijken – proberen en krijgen – wat positiviteit. Wat kan er worden gedaan om de situatie op te lossen? Wat heb ik meegemaakt dat naar mijn mening duidelijk een probleem was? Het is niet met de OPCW. Het is niet bij het technisch secretariaat. Het is een fantastische organisatie en er zijn honderden onpartijdige, toegewijde medewerkers die er het succes van hebben gemaakt.

In de Syrië-missie is het echter heel duidelijk geëvolueerd tot iets anders dan het zou moeten zijn. Allereerst worden de missies in Syrië geleid door een handvol personeel dat rapporteert aan het kantoor van de directeur-generaal via de kabinetschef, die – naar mijn ervaring door observatie moet ik zeggen – rapporteert aan enkele van de belangrijkste westerse delegaties, en uiteraard speelt de permanente vertegenwoordiger van de VS daarin een hoofdrol.

Het eerste dat moet worden opgelost, is dat de Syrië-missies aan dezelfde professionele peer review moeten worden onderworpen als de rest van het werk van het technisch secretariaat. De enkele controlelijn via de kabinetschef – de eerste is Brits en de huidige Fransman – die rechtstreeks rapporteert aan invloedrijke delegaties mag niet blijven bestaan, dus dat is het eerste dat moet worden opgelost.

The second thing is the reliance of the FFM and the JIM and the IIT on carefully selected external experts who remain anonymous and whose work is selectively cherry-picked by the FFM, IIT or JIM, to serve the generation of a result that has generally, if not always, been the expression of an opinion from those individuals as to what they thought was the most likely outcome, hence the use of the words that ‘it’s reasonable to believe that this is the most likely situation,’ and hence the problem with Douma, where for the first time there is a clear volume of scientific, engineering, and procedural facts and information that will be used, can be used, to prove otherwise.

Wat leidt tot het derde ding dat moet worden opgelost, is dat deze onderzoeken in Syrië een meer realistische minimumstandaard voor bewijs moeten hebben vastgesteld. Nu zet ik “bewijs” tussen aanhalingstekens. Dit is informatie, data, materialen, open source of wat dan ook, en deze minimumnormen moeten door de wetenschap worden ondersteund; en het is transparante wetenschap, niet de selectieve fragmenten uit meningen van zorgvuldig geselecteerde anonieme experts.

Ik denk dat ik waarschijnlijk al meer heb gezegd dan ik zou moeten doen en mijn verzoek blijft daar. Geloof me niet, maar neem het gewoon serieus genoeg om te geloven, zoals het geval was in Irak in 2002. Ik had een luchtige weddenschap op Irak. Mijn mening was, nee, gezond verstand zal zegevieren. Wij, in het informatiegebied van de WMD-inlichtingen, weten wat de zaak is en het moet zegevieren, het moet op een bepaald moment erdoor komen. Ik verloor de weddenschap omdat dat niet het geval was en ik haat het om te zeggen dat ik nu hetzelfde soort dingen zie gebeuren. Maar nogmaals, zoals ik al zei, de lockdown is ondoordringbaar geworden, en dat zal waarschijnlijk zo blijven.

Dus een of twee laatste opmerkingen. Toen ik het DAT-dossier bekeek tijdens de voorbereidingen voor de eerste inspecties van het SSRC, veel langer aanwezig dan veel andere mensen, en in 1997 deel uitmakend van de startgroep van teamleiders op het secretariaat, werden we geconfronteerd met alle de eerste verklaringen van de bezitter staten. Het niveau van inconsistenties, discrepanties, in hun verklaringen, vond ik ongeveer hetzelfde als de vragen die ik zag die waren opgeworpen door de DAT over de Syrische verklaringen. Er waren fouten. Het waren dingen die hadden moeten worden verklaard en die alleen onder druk moesten worden verklaard, zoals het ricineprogramma, en er waren enkele aspecten over de pinacolylalcohol en soman die in de SSRC werden gedetecteerd, maar geen van deze bereikte het niveau dat zou zijn geweest in de eerdere dagen, hebben geleid tot deze jaren van vragen en heen en weer over deze zogenaamde inconsistenties, omissies, in de verklaring. Ik zal een aantal formuleringen met u delen die door verschillende mensen op het secretariaat werden gebruikt met betrekking tot het DAT-dossier. De bewoording was “Houd het bestand open”. Dat was het belangrijkste. Houd het dossier open, blijf onder druk staan. Nu ga ik niet doen alsof ik de politieke kennis heb om precies te interpreteren wat dat betekende voor wie het was opgevoed, maar als er geen vooruitgang wordt geboekt, denk ik dat ik die gedachte bij jou zal achterlaten. Dank je. Houd het dossier open, blijf onder druk staan. Nu ga ik niet doen alsof ik de politieke kennis heb om precies te interpreteren wat dat betekende voor wie het was opgevoed, maar als er geen vooruitgang wordt geboekt, denk ik dat ik die gedachte bij jou zal achterlaten. Dank je. Houd het dossier open, blijf onder druk staan. Nu ga ik niet doen alsof ik de politieke kennis heb om precies te interpreteren wat dat betekende voor wie het was opgevoed, maar als er geen vooruitgang wordt geboekt, denk ik dat ik die gedachte bij jou zal achterlaten. Dank je.

thegrayzone.com