Indignatie redactie 
Boeren klagen de RABO bank aan, 12 in totaal.
Banken werpen zich bij hun klanten eigenmachtig op als “adviseur”, maar uiteraard moet je dat met een korreltje zout nemen, ze zitten alleen voor hun rendement.
In 2015 werd het melkquotum afgeschaft en zijn 800 boerenbedrijven gaan uitbreiden. Er werd geïnvesteerd in nieuwe stallen en daar zijn door de meeste boeren zware hypotheken voor uitgegeven in combinatie met onderpand, hetzij grond, hetzij gebouwen, hetzij toekomstige opbrengsten. Banken hebben liever drie keer zoveel zekerheden als ze in feite nodig hebben. Stallen bijbouwen betekent dus ook mee koeien melken, dat weet iedereen.
Maar de RABO bank heeft iets achter de hand gehouden. Op 1 juli 2015 gaf de overheid op basis van het aantal dieren op die dag, fosfaatrechten uit. Voor de investeerders was dat dus te weinig, maar de stallen waren al in aanbouw. De RABO bank wist ervan, maar adviseerde niets. Ook de overheid heeft niet gewaarschuwd. De gang naar de rechter is dus terecht, want er dreigen bedrijven aan kapot te gaan wegens de boetes en de desinvesteringen. Een rechtbank heeft nog nooit het individuele belang behartigd, dus ook nu zal dat niet anders zijn.
De aanklagers moeten nu het volgende doen om daadwerkelijk het verschil te maken:
- ongeacht de uitspraak in hoger beroep gaan;
- alle betalingen gedurende de loop van het proces stop zetten;
- de bank laten aantonen dat er geld is geleverd voor de hypotheek;
- de bank aan laten tonen dat het onderpand nog onder de bank berust en niet is doorverkocht naar derden;
- Zolang geen afdoende bewijs zijdens de bank is geleverd wordt de verpanding eenzijdig ingetrokken door hypotheekgever.
Er zijn nog wel meer details, die de bank ertoe nopen met bewijs te komen. De hele zaak is gebaseerd op bewuste misleiding uit winstbejag. Was dat wel gebeurd, dan had de RABO bank naar onze inschatting miljarden euro’s aan leuke leningen misgelopen. Zolang de bewijslast niet overtuigt, is er geen zakelijke overeenkomst meer.
In Amerika werd een huiseigenaar door de bank gedwongen zijn huis te verkopen. Doorgaans levert die eigenaar dan gewoon de sleutel van dat huis in aan het loket, stapt in de auto en rijdt weg. In dit geval heeft de huiseigenaar zijn huis vakkundig gesloopt, het puin opgeladen en met sleutel en al voor de deur van het bankfiliaal gekieperd. Daarmee had hij volledig aan zijn contractuele verlichting voldaan. Op de grond – die niet als onderpand diende – heeft hij een nieuw huis gebouwd.
Conclusie: er moet een nieuwe “Boerenleenbank” worden opgericht, waar iedere belanghebbende – met uitzondering van het grootkapitaal en de overheid – lid van kan worden door een storting. Daarnaast moet er een Obligatie Trust komen, waaruit de boeren kapitaal kunnen omruilen tegen door hen uit te geven obligaties.
Niet massaal emigreren, maar het heft in eigen hand nemen. De RABO bank heeft volgens de wet “zorgplicht”. Maar die is ondergeschikt aan het eigenmachtig door de bank gehanteerde zwijgrecht.
We moeten nog maar zien of in dit land nog recht wordt gesproken.
