Indignatie redactie 
Voordat basisschoolkinderen mobiele telefoons krijgen, kopen veel ouders ze smartwatches. U kunt het gebruiken om uw kinderen op een zeer praktische manier in de gaten te houden. Ik heb de aankoop met succes weerstaan. Een reactie.
Het horloge was al besteld en onderweg naar ons huis. Vorige Kerst. Thuis waren er verschillende meningen en ruzies over. Gelukkig kon de introductie van dit onuitsprekelijke kindertoezicht weer worden afgewend.
De kinderen lopen later en later alleen naar school . Daar zijn geen objectieve redenen voor. Hoewel het autoverkeer de afgelopen decennia is toegenomen, is de criminaliteit al lang niet meer toegenomen . Integendeel, het valt. Toch zie je eersteklassers bijna nooit alleen naar school lopen. En zelfs in de tweede klas is dat nog zeldzaam. Hier in mijn stad tenminste. Het is waarschijnlijk de angstsamenleving die overal misdaad, gevaar en verderf voelt .
Mijn kind loopt nu naar school. Alleen. Het was een worsteling. En dan bedoel ik niet de strijd van het kind om genoeg moed en zelfvertrouwen te vinden om deze stap te zetten. Nee, het was een worsteling om te voorkomen dat het kind voor de gelegenheid een beveiligingswacht kreeg. Deze ‘slimme kinderhorloges’ zijn uitgerust met een telefoon en gps en zouden de veiligheid van kinderen verhogen.
Piepende gekleurde digitale handboeien
Of het nu ouders zijn van klasgenoten, familie, kennissen of vriendinnen: ze adviseerden allemaal een praktisch bewakingshorloge voor mijn kind. Zelfs een verstokte vriend voor gegevensbescherming met wie ik had gedemonstreerd voor “Vrijheid in plaats van Angst” wilde me zo’n apparaat aanpraten. Hij zei verlegen dat zijn kinderen er een hadden. Dat het op de een of andere manier goed en praktisch is. Als het gaat om het simuleren van veiligheid voor hun kinderen, lijken ze alle principes overboord te gooien. Ongeveer een derde van de klasgenoten van mijn kind heeft er een.
“Met behulp van een digitaal polshorloge kun je op een slimme manier grenzen stellen aan je kind”, zegt Stern.de, en Eltern.de fluistert ook over de “zachte intrede in de digitale wereld”. Nu heb ik echt niets tegen het betreden van de digitale wereld – maar doe het alsjeblieft zelfstandig en niet met een felgekleurde handboei om je pols.
Omdat deze kleurrijke horloges met GPS eigenlijk bugs opsporen. Velen van hen zijn gekoppeld aan de mobiele telefoons van hun ouders. GPS-trackers die door helikopterouders worden gebruikt om de locatie van hun kinderen te volgen. Een digitale riem waar ouders bij elke gelegenheid aan kunnen trekken. Er wordt dan altijd beweerd dat men bij een ontvoering of een zedendelict weet waar het kind is. Alsof het eerste wat een crimineel niet zou doen is de smartwatch van je pols rukken en weggooien. Uiteindelijk ondermijnen deze horloges onze relatie met surveillance en die van onze kinderen.
Slimme horloges voor kinderen zijn puur veiligheidstheater. Bovendien zijn veel van deze klokken slecht geprogrammeerd en horen we steeds weer over enorme problemen met IT-beveiliging .
Beter vertrouwen dan controle
Over het algemeen wil ik mijn kind vertrouwen. En ik wil dat het me vertrouwt. Ik wil niet stiekem zien waar mijn kind is. Ik wil niet dat toezicht en het gevoel in de gaten gehouden te worden deel uitmaken van zijn dagelijks leven. Ik wil duidelijke afspraken en vrijheid. Ik wil erop vertrouwen dat mijn kind zich aan de afgesproken regels houdt en het juiste doet. Ik wil dat mijn kind de wereld zelf ontdekt, zelfstandigheid en autonomie leert en dat ik er niet bij elke stap digitaal bij hoef te zijn. Mijn kind heeft basisrechten en privacy.
Natuurlijk is het soms handig om je kind te kunnen bellen en andersom. Bijvoorbeeld als ze spontaan vrienden willen bezoeken na school. Maar zelfs een heel oude mobiele telefoon zou hiervoor al voldoende zijn, waarmee je gewoon kunt bellen. Geen franje of toezicht.
