Indignatie redactie 
Onder miljardair James Dolan waren de banden tussen Madison Square Garden en de arbeidersklasse van New York City al aan het verslechteren. Toen gaf hij de sleutels van het stadion aan Trump.
Met zijn fascistische bijeenkomst in New York City heeft Donald Trump een plek bezoedeld die volgens velen heilig is: Madison Square Garden. Het zou niet de eerste keer zijn dat een nazibijeenkomst mensen tot aan de nok van de Garden heeft laten toestromen. In 1939, vlak voor de Tweede Wereldoorlog, vulden Amerikaanse nazi’s de oude Garden op 50th Street en Eighth Avenue om blanke suprematistengal uit te spuwen.
Deze obscene gebeurtenis was grotendeels vergeten totdat regisseur Marshall Curry eerder niet uitgezonden archiefmateriaal omzette in een korte, voor een Oscar genomineerde film, A Night In The Garden uit 2017 .
Het zou naïef zijn om niet te denken dat de Trump-campagne 1939 overwoog toen ze het rallyplan opstelde. Trumps meest oorlogszuchtige miljardair-supporters, zoals nazi-memorabilia-liefhebber Harlan Crow, antidemocratische eugeneticus Peter Thiel en apartheidsshitsmet Elon Musk, en Trumps denktank wilden de campagne ongetwijfeld afsluiten met Madison Square Garden als hun eigen sluwe eerbetoon aan 1939.
Het leek perfect: een knipoog naar hun hardcore achterban, maar met net genoeg ontkenning dat JD Vance kan zeuren dat hij een fascist wordt genoemd, en zeggen dat ze er alleen waren om “Amerika te vieren” (die plek die Trump een “vuilnisbak” noemt). Denken dat Madison Square Garden niet met grote opzet is gekozen, is nog steeds geloven dat Trump op de een of andere manier een “normale” politicus is.
De rally heeft velen verontwaardigd dat de weerzinwekkende geschiedenis van 1939 uit de dood is herrezen. Madison Square Garden wordt immers niet voor niets vereerd als “de beroemdste arena ter wereld”. Het was de locatie van het “gevecht van de eeuw” in 1971 tussen Muhammad Ali en Joe Frazier. Het is het podium geweest van legendarische concerten en professionele worstelkaarten. Het is natuurlijk ook de thuisbasis van de New York Knicks en Rangers.
Er is geen groter eerbetoon aan de mystiek van de Madison Square Garden dan dat het gebouw bruist van energie als geen andere arena, ondanks de middelmatigheid – met af en toe een lichtpuntje – van de twee thuisteams in de afgelopen vijf decennia. Veel artiesten en atleten hebben getuigd van deze unieke buzz. Ik vind het citaat van de professionele worstelimpresario Paul Heyman mooi, die zei : “Madison Square Garden is voor elk kind uit New York het centrum van het universum. Zelfs als fan daarheen gaan is alsof je het Yankee Stadium betreedt. Je weet dat je in de grote kathedraal bent.”
Het idee dat de plek een speciaal gevoel opwekt bij “elke New Yorkse jongen,” zoals ik ooit was, is echt. Het ligt precies op 33rd en Seventh, het eerste wat buitenstaanders zien als ze aankomen bij Penn Station en het eerste wat New Yorkers zien als ze thuiskomen. Maar Trumps rally is een herinnering dat deze arena niet “van ons” is, ook al zijn wij degenen die hem vullen met de passie die het ijzer, het beton en de felle lichten tot leven heeft gewekt.
In plaats daarvan werden Madison Square Garden, de Knicks en de Rangers geërfd door nepo-miljardair James Dolan. Voor degenen die het niet weten: de bijna 70-jarige Dolan is praktisch een kind: een vrouwenhatende cocaïne-enthousiasteling met een ijdele rockband, wiens leven vol mislukkingen en incompetentie is verzacht door onuitsprekelijke rijkdom.
Zoals SL Price van Sports Illustrated schreef in een artikel uit 2007 genaamd “Lord Jim”, “De verhalen over Jims drugs- en drankverslaafde verleden, zijn vulkanische temperament, zijn wisselende stemmingen waren al legendarisch, en voedden het beeld van een verwende jongen die de sleutels had gekregen van misschien wel het meest gewaardeerde bezit in alle Amerikaanse sporten.”
Hij is natuurlijk ook een Trump-supporter en hij gaf de sleutels van de Garden aan de campagne alsof het zijn eigendom was om weg te geven. En de waarheid is dat het zijn eigendom is om precies dat te doen. Ik sprak met Frank Guridy, auteur van het nieuwe boek The Stadium: An American History of Politics, Protest, and Play . Hij zei: “De Trump MSG-bijeenkomst is een voortzetting van de Amerikaanse politieke gevechten die worden uitgevochten in stadions en arena’s.
Stadions en arena’s zijn politiek en de Trump-bijeenkomst maakt dat duidelijk, zelfs als stadions worden aangekleed als apolitieke gecorporatiseerde ruimtes. Merk op dat de luifels buiten de Madison Square Garden reclame maakten voor de bijeenkomst alsof het gewoon een ander flitsend Garden-evenement was, met Trump en zijn slogans buiten de Garden geplakt samen met de advertenties voor Verizon en andere bedrijven.”
Dit normaliseert zowel Trump als zijn rally, merkte Guridy op. Het lijkt alsof het gewoon een Billy Joel-concert is, en het doet denken aan de borden buiten de Garden in 1939 waarop simpelweg stond: “Pro-American Rally!”
Dolan is ook, zoals Guridy aangaf, in een strijd om belastingvoordelen te behouden die de staat een miljard dollar aan inkomsten hebben gekost. In Trumps wereld van schaamteloos corrupte, schaamteloos transactionele politiek, zou Dolan zijn deel van de bedrijfswelvaartsput kunnen willen beschermen. Of dat zou hem te veel krediet kunnen geven als een slimme denker. Het is veel waarschijnlijker dat hij een fanboy is die in Trumps leven van falen omhoog een best-case-scenario voor zichzelf ziet.
Dolan is meer dan bereid om Madison Square Garden te gebruiken als politiek hulpmiddel om zijn rechtse koortsdromen te verwezenlijken. Zijn grote voordeel in het licht van de daaropvolgende verontwaardiging is misschien wel dat voor de meeste New Yorkers het MSG-netwerk het dichtst bij het daadwerkelijk binnen zijn van de Garden komt.
De gemiddelde kosten van een Knicks-ticket zijn de hoogste in de NBA, namelijk $ 186. Zodra je je gezin meeneemt, de woekerprijzen voor tickets betaalt en naar de verkooppunten gaat, heb je genoeg uitgegeven aan een basketbalwedstrijd van twee uur om de huur te dekken (nou ja, misschien niet de huur van New York City). De arena is een wereld van verschil met de tijd dat mensen uit de arbeidersklasse hun kleingeld gebruikten om worstellegende Bruno Sammartino zijn vak te zien uitoefenen.
Dat gevoel van ‘eigenaarschap’ dat de arbeiders van de stad historisch gezien voelden ten opzichte van Madison Square Garden is uitgerafeld. Met Dolans daad van trouw aan Trump is de arena nu nog afgelegener geworden, en lijkt het meer op de toekomstige residentie van een Man in the High Castle dan op het huis van een NBA-kampioen. Wat Trump opvoerde – precies waar Jalen Brunson bijna elke avond herinneringen maakt – was een zonde. Maar voor Dolan is het gewoon weer een degradatie. Deze man is een smet op de stad en dat bewees hij maar weer eens toen hij de vaak magische Madison Square Garden uitdeelde aan mensen die, net als in 1939, alleen maar alles in brand wilden zien staan.
