Vaccinatiepaspoort staat al jaren op de politieke agenda

Het kabinet werkt aan het invoeren van een coronapaspoort om mensen meer vrijheden te geven. Dat is althans het officiële verhaal. In werkelijkheid gaat het om verdere surveillance van burgers, het opheffen van de soevereine lidstaten en het werken naar een wereldwijde supermacht. Want u denkt toch niet dat dat paspoort straks weer verdwijnt als het “virus” is overwonnen? De roadmap van vaccinatiepaspoort tot ID2020.

RTL Nieuws meldt het volgende:

Het kabinet werkt aan het invoeren van een coronapaspoort om mensen meer vrijheden te geven. Dat bevestigt het ministerie van Volksgezondheid aan RTL Nieuws na berichtgeving van de NOS. Demissionair minister Hugo de Jonge zegt dat het kabinet bezig is met het ’technisch mogelijk maken’ van zo’n paspoort. “Maar wat we absoluut niet willen, is een vaccinatieplicht.”

Geen vaccinatieplicht, ook niet “via de achterdeur” (aldus De Jonge), maar dat laatste is natuurlijk dan wel het geval als je als niet-ingeënte of niet-geteste tweederangsburger genieten wilt van méér vrijheden die anderen wel hebben. Maar we weten uit ervaring dat we de uitspraken van de regering, en zéker die van onze premier Rutte en minister De Jonge, niet moeten geloven.

Het begrip van de vaccinatiepas klinkt ons bekend in de oren. Als u de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) van de EU uit 2018 nader bekijkt vindt u voorschriften die een elektronische vaccinatiepas opstellen (dus ruim vóórdat er sprake was van corona!) en heel mooi harmoniëren met het Known Traveller-principe van het World Economic Forum, Accenture en Co.

Over ID2020 en het Known Traveller programma hebben we eerder geschreven, maar aan het eind van dit artikel komen we er nog even op terug.

De AVG is van kracht sinds mei 2018. Het Known Traveler Digital Identity-concept werd begin 2018 gepresenteerd op de jaarlijkse conferentie van het World Economic Forum in Davos. De routekaart van de Europese Commissie voor het EU-brede elektronische vaccinatiepaspoort dateert ook van 2018.

En dus is het misschien geen toeval dat de AVG-wet formuleringen bevat die deze projecten gratis toegangkaartjes geven.

Artikel 1 (2) van de AVG-wet stelt dat de AVG de fundamentele rechten en vrijheden van natuurlijke personen beschermt, in het bijzonder hun recht op bescherming van persoonsgegevens. In het volgende lid 3 wordt echter rechtstreeks bepaald dat deze basisrechten op de tweede plaats moeten komen na het vrije verkeer van persoonsgegevens. Letterlijk: “Het vrije verkeer van persoonsgegevens in de Unie wordt noch beperkt noch verboden om redenen die verband houden met de bescherming van natuurlijke personen ten aanzien van de verwerking van persoonsgegevens.”

Artikel 9, lid 1, verbiedt het verzamelen en verwerken van bepaalde gevoelige gegevens, waaronder biometrische gegevens voor unieke identificatie- en gezondheidsgegevens. In detail en woordelijk: “Verwerking van persoonsgegevens waaruit ras of etnische afkomst, politieke opvattingen, religieuze of levensbeschouwelijke overtuigingen, of het lidmaatschap van een vakbond blijken, en verwerking van genetische gegevens, biometrische gegevens met het oog op de unieke identificatie van een persoon, of gegevens over gezondheid, of gegevens met betrekking tot iemands seksueel gedrag of seksuele gerichtheid zijn verboden.”

Daarna, in lid 2, zijn er de uitzonderingen, die voornamelijk vrijwillige toestemming omvatten. Dit gebruiken is het principe van Known Traveler. U geeft uw gegevens “vrijwillig” af bij reiscontrolepunten. Dat als je de “vrijwillige” gegevensvrijgave weigert, je in lange rijen mag wachten en bijzonder intensief gecontroleerd mag worden, is een andere zaak en kan door de AVG nauwelijks worden voorkómen.

Het wordt echt interessant bij letter g) van paragraaf 2. Allereerst lijkt het redelijk dat de verwerking van bijzonder gevoelige gegevens voor doeleinden van algemeen belang is toegestaan met behoud van evenredigheid. Maar dan is er de speciale uitzondering in letter i):
“De verwerking is noodzakelijk om redenen van algemeen belang op het gebied van de volksgezondheid, zoals bescherming tegen ernstige grensoverschrijdende gevaren voor de gezondheid of het waarborgen van hoge normen inzake kwaliteit en veiligheid van de gezondheidszorg en van geneesmiddelen of medische hulpmiddelen (…).”

Dat betekent: als redelijkerwijs aannemelijk kan worden gemaakt dat een maatregel helpt tegen ernstige grensoverschrijdende gezondheidsbedreigingen, zoals de verplichting om een elektronische vaccinatiekaart met biometrische identificatie te bewaren, dan is er geen sprake van vrijwilligheid en geen toetsing op evenredigheid. Immers: de bijbehorende beperking zoals in letter g) ontbreekt in de voorwaarden voor dit speciale vaccinatiepaspoort.

Dit is niet alleen een speciale uitzondering voor het verplichte elektronische vaccinatiecertificaat. Het is indirect er ook een voor het Known Traveler-concept, omdat dit momenteel massaal wordt gepromoot met de pandemie-wind in de rug van vaccinatiekaarten voor reisdoeleinden.

De vraag of vaccinatiepaspoorten ten aanzien van de pandemie (zo die er nog is) echt nuttig zijn kunnen we beantwoorden als we het gebruik daarvan voor (inter)nationale reizen – als een noodzakelijke vereiste om een bepaald land of een bepaalde regio binnen te mogen – bekijken. Het (veronderstelde) doel van vaccinatiepaspoorten (an sich) is – zegt De Jonge – om de verspreiding van het virus te beheersen. Om het nut ervan te beantwoorden, moeten we daarom weten of gevaccineerde mensen minder snel drager zijn van het virus en het virus niet kunnen overdragen.

Helaas zijn de dames en heren “deskundigen” er nog niet over uit of COVID-19-vaccins de overdracht ervan voorkómen (lijkt het niet op), hoewel uit eerste onderzoek blijkt dat het de overdraagbaarheid wel wat kan verminderen. Hoe hoger de reductie van overdracht, hoe nuttiger COVID-19-vaccinatiepaspoorten worden. Maar zolang de transmissie niet gegarandeerd nul is, doen dergelijke paspoorten niets om de verspreiding van elders ontwikkelde nieuwe varianten van het virus volledig te voorkómen.

Bovendien is een vaccinatiepaspoort als zodanig slechts voor een beperkte tijd en in een beperkt aantal omstandigheden bruikbaar.

Als een land een hoge incidentie heeft, is het voorkómen van mensen uit andere landen de minste zorg, vooral als het andere land een lagere incidentie heeft. Het is dus alleen zinvol om reizen vanuit andere landen met een hoge incidentie naar een land met een lage incidentie te beperken.
Als het land van vertrek een hoge incidentie heeft, zijn er relatief weinig mensen die worden gevaccineerd (anders zou de incidentie laag moeten zijn), en dus zijn er relatief weinig mensen die een COVID-19 vaccinpaspoort kunnen aanvragen. In dit geval zijn dergelijke paspoorten alleen bestemd voor transitreizigers die door dergelijke landen reizen. Ook als het land van bestemming een lage incidentie heeft, zijn er twee mogelijkheden.
Ofwel hebben deze landen een zero-COVID-strategie gevolgd (zoals Nieuw-Zeeland en Australië), ofwel zijn ze goed op weg om hun bevolking te vaccineren. (Merk op dat een land een lage incidentie kan hebben omdat het zomer is of wordt. Dit is niet relevant voor deze analyse.)
In het eerste geval geven COVID-19-vaccinatiepaspoorten weinig zekerheid, veel minder dan een recente infectietest. En zelfs dan moeten bezoekers van dergelijke landen in quarantaine gaan. In het tweede geval zal een land dat goed bezig is met het vaccineren van zijn bevolking, binnenkort (na enkele maanden, maar hoogstens binnen een jaar) ze allemaal hebben ingeënt (met uitzondering van de kleine fractie die zich niet wil laten vaccineren). Als een land eenmaal volledig is gevaccineerd, zou het niet meer moeten uitmaken of besmette mensen dat land bezoeken of niet: het effect op het besmetten van de bevolking zou klein moeten zijn. Lokale mensen kunnen besmet raken, maar het vaccin voorkomt dat ze (ernstig) ziek worden. Dus alleen in dit geval kan een vaccinatiepaspoort nuttig zijn, maar voor maximaal een jaar of zo.

Bovendien zijn er bezwaren tegen het vroege gebruik van COVID-19-vaccinatiepaspoorten als vereiste voor reizen of het betreden van gebouwen, winkels, winkelcentra of andere instellingen. Als de aanvoer van vaccins nog schaars is en slechts een beperkt aantal mensen de kans heeft gekregen om zich te laten vaccineren, is het oneerlijk om alleen deze selecte groep mensen meer bewegingsvrijheid te geven. Vooral omdat in de meeste landen oudere, kwetsbaardere mensen het eerst worden gevaccineerd, terwijl jonge, gezonde mensen – die weinig tot geen toegang hebben tot goed onderwijs, sport, evenementen en die in wezen het normale leven van jongeren is ontzegd – achter in de rij moeten aansluiten.

Gezien het bovenstaande lijken COVID-19-vaccinatiepaspoorten een totale verspilling van tijd en moeite, tenzij je als overheid 70- en 80 plussers wilt aanmoedigen weer met zijn allen naar festivals te gaan.

En in dit voorbeeld wordt niet eens rekening gehouden met alle problemen die zich zullen voordoen bij de implementatie van zo’n paspoort, vooral als het gaat om digitale vaccinatiepaspoorten (moet natuurlijk wel “groen” zijn, want dat heeft een goed imago). Privacy staat natuurlijk op de eerste plaats (bij de burgers that is, niet bij politici). Maar ook snel een wereldwijde standaard bereiken zal nog een grote uitdaging zijn om ervoor te zorgen dat de authenticiteit van vaccinatiepaspoorten, afgegeven door al die verschillende landen of hun gezondheids-autoriteiten, betrouwbaar kan worden geverifieerd. Omdat we al zien aankomen dat er een enorme markt zal zijn voor valse vaccinpaspoorten zodra ze een reisvereiste worden. (De introductie van het EU RFID / biometrisch paspoort enkele decennia geleden wekte al geen vertrouwen. Tot een paar jaar geleden kon geen enkel land de handtekeningen van de gegevens op buitenlandse paspoorten controleren!)

Als het vaccinatiepaspoort is geïmplementeerd als voorwaarde voor reizen, staat er nauwelijks nog iets in de weg om het uit te breiden naar andere gegevens, wat expliciet is voorzien in de concepten Known Traveler en ID2020. Er is geen weg meer terug. Papieren alstublieft!  Het zal in de toekomst op elke hoek van de straat kunnen worden geroepen. Ausweis Bitte!  We hadden toch al eerder gezegd dat de Europese Unie gebouwd is op de fundamenten van het naziregime?

Er is dus geen evenredigheidstoets in de hele gezondheids- en sociale sector. Geen vrijwilligheid. De voorwaarden genoemd in lid 3 hebben betrekking op het feit dat de verwerkers een geheimhoudingsplicht moeten opvolgen, die uiteraard niet beschermt tegen datahacks en lekken uit de gezondheidsgegevens die in Europa rondzweven en ook geen bescherming biedt tegen de zorgverzekeraars en andere instanties die gegevens over onze gezondheid op een gegeven moment tegen ons kunnen gebruiken.

Maar dat is slechts een kanttekening. Het is duidelijk te zien dat het verplichte elektronische vaccinatiecertificaat al duidelijk in zicht was toen de AVG-wet werd opgesteld. In Oostenrijk wordt het al verplicht gesteld.

In Zwitserland (niet-EU) zien we de kracht van directe democratie – iets waar we in de EU met heimwee aan terugdenken. Daar heeft de bevolking de mogelijkheid (middels referenda – u weet wel, dat instrument dat Rutte IV, en dan met name Democraten66, heeft afgeschaft) te stemmen over controversiële wetten, en zij maakte hiervan gebruik door dat te doen over de Elektronische Identifizierungsdienste (EID-wet). De wet, die de ID2020-agenda in Zwitserland aanzienlijk zou hebben bevorderd, werd afgelopen weekend door de bevolking verworpen met een meerderheid van bijna tweederde.

Er is een reden waarom politici in ons land dergelijke rechten aan ons onthouden. 64,4 procent stemde tegen de wet. Als de mensen overal over gevraagd zouden moeten worden, zouden er mooie dingen die zo belangrijk zijn voor de Rockefeller Foundation, Microsoft en Co., zoals de invoering van een verplichte elektronische vaccinatiepas in Oostenrijk, niet als wet bekrachtigd kunnen worden.

Het World Economic Forum zou zwaar teleurgesteld zijn. De IT-bedrijven kunnen nog wel omgaan met het feit dat Zwitserland niet meedoet, maar dat moet een eenmalige fout blijven. Lang leve de representatieve democratie.

Known Traveller

Volgens de plannen van de Duitse führerin van de Europese Commissie moeten alle EU-burgers “een Europese digitale identiteit” hebben die ze “overal in Europa kunnen gebruiken om alles te doen, van het betalen van belastingen tot het huren van fietsen”. Zij wil voor de Europese Unie implementeren wat ID2020, het World Economic Forum, de Wereldbank (om er maar een paar te noemen) wereldwijd promoten – om het geautomatiseerde toezicht op de wereldbevolking te perfectioneren.

In de toespraak van Ursula von der Leyen over haar State of the Union op 16 september vorig jaar ging naast een aangescherpte klimaatdoelstelling nog een belangrijke aankondiging verloren (althans de mainstream media zwegen daarover). De voorzitter van de Commissie zei:
“Wij in Europa willen een reeks regels waarin de mens op de eerste plaats komt. De commissie zal volgend jaar een overeenkomstige wet voorstellen. Dit omvat ook controle over onze persoonlijke gegevens, die we tegenwoordig veel te zelden hebben. Elke keer dat een website ons vraagt ​​om een ​​nieuwe digitale identiteit aan te maken of handig in te loggen via een groot platform, hebben we in werkelijkheid geen idee wat er met onze gegevens gebeurt. Daarom zal de Commissie binnenkort een veilige Europese digitale identiteit voorstellen. Een die we vertrouwen en die burgers in heel Europa kunnen gebruiken om alles te doen, van het betalen van belasting tot het huren van een fiets. Een technologie waarin we zelf kunnen controleren welke gegevens worden uitgewisseld en hoe deze worden gebruikt.”

U moet tussen de regels door lezen om het perfide plan te ontcijferen. “Eigendom van gegevens”, hier uitgedrukt als “een technologie waarin we kunnen controleren welke gegevens worden uitgewisseld en hoe deze worden gebruikt”, is een truc om de Europese gegevensbescherming te ondermijnen door te doen alsof ze vrijwillig is. Dit is gekopieerd uit de cookie- en algemene voorwaarden toestemming van de digitale providers. Niemand leest het, en als men dat doet, hebben ze geen andere keus dan in te stemmen of af te zien van de dienst. Als de marktleiders in een segment genereuze gegevensoverdracht eisen, heb je geen andere kans dan het eens te zijn. Het verlies van een verspreide, individuele klant die bezwaar maakt, is altijd draaglijk.

Dit geldt natuurlijk des te meer als u iets van het openbaar bestuur wilt.

Het concept erachter door US Homeland Security samen met Accenture en het World Economic Forum uitgewerkt onder de naam “The Known Traveler Digital Identity Program”. We hebben hier meerdere keren over geschreven. Het ging over toegangscontroles op luchthavens, een gebied waar vooral duidelijk wordt hoe nep en voorlopig het vrijwillige karakter van de vrijgave van gegevens is. Maar vanaf het begin was het plan om het uit te breiden naar vele andere toepassingsgebieden.

Het concept van uniforme digitale identiteiten voor de inwoners van de grootst mogelijke regio’s van de wereld, of in ieder geval voor alles wat er in een land gebeurt, wordt gepromoot door een initiatief genaamd ID2020.

ID2020

Het ID2020-initiatief van o.a. Microsoft, Accenture en Gavi heeft tot doel alle mensen een biometrisch identiteitsbewijs te verstrekken. Een digitale vaccinatiekaart, die je nodig hebt om te reizen, naar de film te gaan of mensen te ontmoeten, is een geweldig hulpmiddel om zaken af te dwingen. Afgezien van ID2020 is er geen redelijke reden om dergelijke rechten te beperken tot gevaccineerde mensen.

Alsof de objectieve reden hiervoor voor de hand lag, wordt de discussie gevoerd over de selectieve terugkeer van ontnomen vrijheidsrechten alleen voor gevaccineerde mensen. Luchtvaartmaatschappijen hebben al laten weten pas gevaccineerde en herstellende personen mee te nemen als er voldoende mensen zijn ingeënt. Kranten worstelen met de vraag of werkgevers werknemers kunnen verplichten een vaccinatiebewijs te laten zien. Vrijwel elk medium heeft ons duidelijk gemaakt dat cafés, restaurants en winkels zogenaamd het recht hebben om vrij te beslissen of ze de niet-gevaccineerde melaatsen willen binnenlaten. En zo gaat het verder, in steeds snellere en hysterischer rondes. Het is al een realiteit in Israël. Burgers die zijn ingeënt met een digitale “groene” pas kunnen naar fitnessstudio’s, hotels, theaters of naar sportevenementen.

Ook in ons land wordt er al hard gewerkt om toekomstige niet-gevaccineerde personen als antisociale bedreigingen te bestempelen.

Maar voor wie zijn niet-gevaccineerde mensen eigenlijk een risico?
– De gevaccineerden? Hopelijk niet. Anders zouden de vaccinaties geen zin hebben.
– De andere niet gevaccineerde burgers? Dan zijn het er niet veel meer, en ze hebben er zelf voor gekozen en hoeven ze niet gedwongen te worden om gelukkig te zijn door ze uit te sluiten van het sociale leven.
– Het gezondheidssysteem en dus iedereen die ervan afhankelijk is? Nauwelijks. Als de meeste burgers gevaccineerd zijn en de vaccinatie goed is, kan een overbelasting van het gezondheidssysteem door Covid-gevallen grotendeels worden uitgesloten.
– Mensen die om gezondheidsredenen niet kunnen worden gevaccineerd? Het zijn er maar heel weinig, wordt er gezegd. Maar die mensen zouden toch niet profiteren van het feit dat er alleen hotels en vluchten zijn voor gevaccineerde mensen. Zij zouden hiervan sowieso toch worden uitgesloten.

Hoe je het ook wendt of keert: als iedereen de kans heeft gehad om zich te laten vaccineren, is er geen objectieve en dus juridische rechtvaardiging meer om de vrijheidsbeperkingen te handhaven, behalve in zeer bijzondere gevallen. Maar het is geen toeval dat de Gavi-vaccinatiealliantie van Bill Gates één van de belangrijkste spelers in ID2020 is. Met vaccinaties en vaccinatiepaspoorten is deze agenda een uitstekende manier om vooruit te komen. Zo sprak Bill Gates zich al vroeg uit dat bewijs van een coronavaccinatie een voorwaarde moet zijn voor grensoverschrijdend reizen. In een interview met het online medium TED Conferences vroeg hij om een digitale vaccinatiekaart op biometrische basis. Maar we mogen hier niets achter zoeken……

Het interessante van de uniforme digitale identiteit voor de multinationale IT-bedrijven, de Amerikaanse en andere geheime diensten en politieautoriteiten is de indirecte creatie van centrale nationale of zelfs supranationale databases waarin alle handelingen van alle bewoners worden geregistreerd en opgeslagen. En alles wat daar is opgeslagen, kan gemakkelijk en zonder verwarring worden geïdentificeerd. Ook bij het combineren van de gegevens tot dossiers over burgers is er geen verwarring meer.

Het is waar dat over bijna iedereen al enorme hoeveelheden data beschikbaar zijn voor de grote geheime diensten, platforms en data-aggregators. Door de vele verschillende formaten waarin de gegevens beschikbaar zijn en de soms onnauwkeurige identificatie, kunnen deze echter slechts in beperkte mate automatisch worden geanalyseerd. De uniforme digitale identiteit zou een enorme stap voorwaarts zijn op het gebied van surveillance.

Een ander element, gepromoot door dezelfde groepen en instellingen, is de biometrische ondersteuning. U moet zich identificeren met vingerafdruk, irisscan of gezichtsherkenning wanneer u een apparaat of platform gebruikt. Op deze manier elimineren de monitoren grotendeels de mogelijkheid dat apparaten die aan een bepaalde persoon zijn toegewezen, door meerdere en de verkeerde mensen worden gebruikt.

Met haar plan voor een uniforme digitale identiteit treedt de Europese Commissie in de voetsporen van de autocratische regering van India, die met veel steun van de VS zo’n uniforme biometrische identiteit heeft gecreëerd voor alle 1,5 miljard Indiërs die een Aadhaar hebben. Het systeem heeft bewezen een privacy-horror te zijn.

Overigens – en daar wordt met geen woord over gerept – blijft, als het vaccinatiebewijs eenmaal is ingevoerd (“voor meer vrijheden”) – dat vaccinatiebewijs gewoon voortbestaan, ook als er geen sprake is van een zogenaamde pandemie, en het normale leven weer is opgepakt. Inderdaad, steeds meer begint het erop te lijken dat de “pandemie” voor de Europese Unie DE gelegenheid is de totale controle over de burgers versneld in te voeren, en politici laten zich die gelegenheid niet meer uit handen geven.

Dat Rutte, De Jonge en die hele Haagse kliek in de regering gewoon slaafse marionetten zijn van in eerste instantie Brussel en ons gewoon verpatsen aan de heersende elite moge blijken uit de gepubliceerde Roadmap for the implementation of actions by the european commission based on the commission communication ans the council recommendation of strengthening cooperation against vaccine preventable diseases (DPF). Het is geen toeval dat al ruim vóórdat er sprake was van corona de voorbereidingen in gang waren gezet de lidstaten van de EU te onderwerpen aan een totalitair regime in oprichting.

N.B.
NU.nl meldde gistermiddag het volgende:
“Het kabinet werkt aan een vaccinatiepaspoort waarmee bezoekers van evenementen straks bij de ingang kunnen laten zien dat dat zij tegen COVID-19 gevaccineerd zijn. Dat zegt demissionair minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid) maandag tegen de NOS.”
We weten niet hoe we dit bericht moeten plaatsen omdat bijna een jaar geleden 50 miljoen dergelijke paspoorten zijn geleverd aan 15 landen, waaronder Nederland. Standaardisering is in ieder geval nog ver weg.