Indignatie redactie 
De titel van deze column is gewaagd en provocerend met de algemeen heersende opvatting dat Covid-19 een dodelijke pandemie is die we moeten overwinnen ten koste van alles. Gezondheid gaat voor geld en geluk, toch? Althans, zo lijkt nog steeds de insteek van de overheden die de westerse economieën opnieuw in een zogenaamde intelligente lockdown afsluiten van de buitenwereld. Ondanks de stevige protesten uit diverse sectoren, zoals horeca, cultuur, toerisme, enzovoort, moet de hele maatschappij er weer aan geloven. Gehoorzaam volgen we de regeltjes die de overheid ons oplegt.
Gehoorzaam
De dagelijkse beelden van overlopende ziekenhuizen waar het personeel dreigt te bezwijken onder de zware werkdruk doen de bevolking sidderen. Elke avond praten de bazen van de zorgsector ons bij in de praatprogramma’s van Jinek en OP1. Het is niet anders, we voeren een hevige strijd tegen een ‘dodelijk’ virus. Eerst moeten we die overwinnen en wachten we vol ongeduld op het verlossende vaccin. Meerdere vaccins met verschillende ‘smaakjes’ die momenteel door talrijke farmaceuten onder hoogspanning ontwikkeld worden. Kost een paar miljard maar dan heb je ook wat.
Samenzwering
Het idee van de beleidsmakers, die namens de overheid de strijd hebben aangebonden tegen corona, is om zo snel mogelijk complete bevolkingsstammen te injecteren. Uiteraard na inachtneming van de nodige testprocedures. Er worden wereldwijd tientallen miljarden ‘gedoneerd’ aan multinationale farmaceuten die volop experimenteren met hun eigen vaccin. Uiteindelijk moet de gehele wereldbevolking immuun zijn. De prijs die we daarvoor betalen is proportioneel groot maar ‘het moet omdat het moet.’ Ooit is door een aantal ‘zieners’, zoals Bill Gates en cs aangekondigd dat een zeer besmettelijke pandemie was te verwachten waarbij wereldwijd veel mensen zouden sterven. Maar wat is veel? Met deze woorden raak ik een teer punt en zou ik weg gezet kunnen worden als complotdenker. Er circuleren zoveel theorieën die al makkelijk worden afgedaan als samenzwering tegen de overheid.
Laten we ons niet gek maken
Toch zijn er steeds meer medische wetenschappers en onafhankelijke onderzoekers die in de pandemiematerie duiken. Hoe ligt het nou precies met het aantal coronadoden die zijn gestorven aan corona? Zijn ze overleden doordat corona net even teveel werd bovenop het onderliggend lijden? Kon een verzwakt lichaam door ouderdom of andere kwalen nauwelijks weerstand bieden? Een niet onbekend fenomeen bij de jaarlijkse griepgolf. We kijken er niet naar, maar wat is het jaarlijkse percentage doden dat door een griepgolf sterft? En hoe hoog is het percentage coronadoden? Hoe verhoudt zich het verschil tussen beide percentages? De cijfers zijn allemaal openbaar en raadpleegbaar door iedereen die de moeite neemt (eigen) onderzoek te doen. Ik ga geen eigen theorie ophangen, ik laat dat graag over aan de wetenschap en onafhankelijke onderzoekers, zoals bijvoorbeeld Maurice de Hond en andere intellectuelen met een betrouwbare staat van dienst. Maar laten we ons niet gek maken door de gekkies die onze parlementariërs belagen met doldwaze dogma’s.
De juiste afweging
Het zijn de ongebonden onderzoekers die met hun bevindingen tot andere conclusies komen dan de voorgekauwde geleerdheid van de meeste landsbestuurders. Dat is vrij logisch omdat we tegen een nieuw virus zijn aangelopen waarvoor de medische wetenschap had gewaarschuwd maar overheden niet op waren voorbereid. Kijk bijvoorbeeld naar het tekort van ziekenhuisbedden en IC-capaciteit. Het ligt voor de hand dat tijdens het verstrijken van de corona-tijdlijn er nieuwe inzichten ontstaan over de behandeling van patiënten en bestrijding van het virus. Dat noemen we voortschrijdend inzicht. Op basis van nieuwe vastgestelde feiten kan nieuw beleid worden gevoerd. Belangrijk daarbij is dat ook de resultaten van onafhankelijk onderzoek worden meegewogen bij het bepalen van (nieuw) beleid. Overheden zijn echter gewend te sturen op de ervaringen en analyses van hun eigen onderzoeksinstituten, zoals de RIVM ingeval van gezondheidsvraagstukken. Overheidsinstituten en semi-overheidsorganen zijn logge instanties met een brede bestuurslaag. Ze werken traag en zijn ambtelijk.
Het had anders gekund
Het Centrum Infectieziekteonderzoek, Diagnostiek en laboratorium Surveillance van het RIVM ondersteunt de GGD’en en de landelijke overheid en is verbonden aan de WHO. We mogen blij zijn met een dergelijk instituut, ze doen belangrijk werk. Gaan niet over één nacht ijs en doen gedegen onderzoek. Daarom mogen we niet verwachten dat zo’n instituut overhaast nauwelijks geteste vaccins invoert om een virus in te dammen. Door de onervarenheid met epidemieën en genegeerde adviezen voelen westerse overheden zich verplicht om draconische maatregelen te nemen om te voorkomen dat de gezondheidszorg crasht. Als later ook de economie crasht komt de oppositie en de bevolking in het geweer en krijgen regeringen op hun sodemieter. Dan komen de rapporten van de alternatieve onderzoekers op tafel en worden hun bevindingen meegenomen door de overheidsinstituten. Conclusie: het had anders gekund.
Een pandemie komt zelden alleen
De signalen van onvrede dienen zich aan. In diverse Europese hoofdsteden komen protesten op gang van boze burgers die de gevolgen ondervinden van de economische neergang. Aangewakkerd door de gewelddadigheden die momenteel in de VS plaatsvinden. Hoewel daar sprake is van een mix van geweld door verkiezingen, lockdown-protesten en anarchistische onlusten voortkomend uit o.a. de BLM-beweging. Het is weer de bekende optelsom van narigheden. Een pandemie komt zelden alleen. Neemt vaak z’n vriendjes mee met dezelfde vijandige bedoelingen. Verdeeldheid zaaien in een verwaande samenleving waar een verzorgingsstaat is opgebouwd op basis van sociale ondersteuning. Helaas is de cohesie in een menslievende democratische samenleving niet altijd gewaarborgd als een vaste maatschappelijke waarde.
De wijzen uit het oosten
In een democratie krijgen steeds meer stromingen invloed op de politiek en neemt de verdeeldheid toe naarmate kleine bevolkingsgroepen en minderheden een eigen plekje opeisen. De onderlinge cohesie brokkelt af en maakt plaats voor asociale misstanden. Er volgt een kettingreactie door opstapelende problemen. Daarvan zijn er anno 2020 iets teveel. Het is wachten op de trigger die de boel een drukkertje geeft en de sleutel van een systeemreset in handen geeft van de wijzen onder ons. Het probleem van deze 21ste eeuw is echter dat we niet weten in welke richting we de wijzen moeten zoeken. Ooit kwamen ze uit het oosten.
