Indignatie redactie 
We kunnen er niet meer om heen. Het virus heeft de mensheid in zijn greep. Ik spreek de volledige naam maar niet meer uit, wordt er ’s nachts gillend wakker van. Waarom dan toch er over schrijven? Ach, dat is om het van mij af te schrijven. Zadel ik anderen op met virusangsten en kan ik vannacht weer slapen.
Maar alle gekheid op een stokje, het virusdrama blijft hardnekkig terug komen in het dagelijks nieuws. Collega Joost van Buuren doet zijn uiterste best om de laatste berichten hier op Biflatie.nl te publiceren in zijn inmiddels 5e Coronacolumn:Â https://biflatie.nl/het-verhaal-van-het-jaar-2020-coronavirus-covid19-5/. Op deze site blijven we het dagelijkse nieuws van de mainstream media ruimschoots voor. Aanvankelijk denk je dat het virusnieuws over een aantal weken wel weg ebt en dat we de aandacht kunnen richten op andere economische beslommeringen. Echter is die gedachte achterhaald door keiharde feiten over een virus dat mogelijk een pandemie veroorzaakt en daaraan gekoppeld een heuse economische crisis. Het is een opeenstapeling van narigheden waarbij de epidemie misschien in het niet valt bij het bankroet van een monetaire systeem dat al op zijn laatste benen loopt.
Geen keus
Het klinkt nogal inhumaan dat ik de menselijke tragedie van een virus, dat dood en verderf zaait onder de bevolking, ondergeschikt maak aan de economische ellende die als een perfecte storm op ons af raast. Uiteraard mag de aangrijpende gebeurtenis van een dodelijke volksziekte niet als een bijkomstigheid worden gezien. Gezondheid en welzijn van de samenleving moet op nummer Ă©Ă©n staan. Pas daarna volgt het economisch welbevinden. Het communistisch regime in China heeft gekozen voor de gezondheid van haar eigen bevolking. Als je een derde deel van je bevolking opsluit ter voorkoming van nog veel meer menselijk leed en daarmee gelijk de fabriek van de wereld stil legt, dan maak je m.i. de juiste keuze. Ook een regime is bang dat de bevolking in opstand komt als blijkt dat door falend overheidsbeleid een epidemie mens en machines volledig plat legt. Het zijn dus noodgedwongen keuzes dat overheden kiezen voor drastische quarantaine-maatregelen. Voor zelfbehoud en ter voorkoming van afstraffing vanuit een opstandige bevolking.
Het offer wordt de globalisering
Gezien de voorgeschiedenis van het virus in China en de snelle verspreiding in steeds meer landen maken economen nadere berekeningen aangaande de economische verwachtingen. Ik wil ze alvast een handje helpen. De financiële markten met hun beleggers zijn de graadmeters voor ons maatschappelijk welbevinden. Als beurzen nerveus worden en gaan crashen met enorme kapitaalvernietiging dan gaan we dat met ons allen voelen. Als een epidemie een pandemie wordt dan wordt de gezondheid van de mondiale samenleving boven het economisch belang geplaatst. Dat lijkt mij duidelijk. Echter kunnen we niet alles tegelijk hebben. Als we een goede gezondheid voorop stellen dan zal dat ten koste gaan van economische belangen. Dat heet een offer brengen. Het offer is de globalisering. Beleggers worden wakker en zien de gevaren van het verplaatsen van productieketens naar lage lonen landen. En het gevaar van machtsconcentratie bij multinationale ondernemingen die vanuit hun machtspositie fiscale voordelen naar zich toe halen ten koste van de mondiale volkeren.
Kink in de kabel
De weeffouten in de economie leiden tot economische spanningen die meestal tot ontlading komen als ergens een kink in de kabel komt. De kabel is de industriële productieketen en die vinden we niet helemaal toevallig het meest in de regio’s met lage lonen. Toevallig kampen nu net China, Zuid-Korea, en Noord Italië met de hevigste virusuitbraak sinds tijden. Daar waar een concentratie is van de volksvlijt. En veel fabrieksarbeiders leggen nu het bijltje er bij neer. Hoe frustrerend dat is naar de rest van de wereld zal nu blijken. Uitgestrekte gebieden in quarantaine betekent meer nervositeit op de financiële markten. Op moment van schrijven van deze column zijn de beurzen in Europa bezig aan een flinke duikeling. Beurs(AEX) in NL op min 3,8, beurs(DAX) in Duitsland min 3,5 en Italië op min 4,7 procent. Dat zijn dramatische verliezen halverwege de dag. Het is sterk afhankelijk van het virus of deze daling wordt voortgezet.
Is het virus de trigger?
De virus actualiteiten worden door beleggers met een loep gelezen. Elk bericht dat aangeeft dat overheden het virus onder controle hebben zal een opluchtingsrally geven op de beurzen. Mogelijk geholpen door centrale banken die met kwantitatieve verruiming (alleen) de beleggers te hulp schieten. En met een rentedaling proberen het krediet nog wat aantrekkelijker te maken. De knellende vraag is nu of een virus in staat is om de trigger te zijn voor een algehele mondiale malaise. Al voor het virus kwam was er sprake van economische neergang. Crashende beurzen met nerveuze bankiers en grote economische schade voor de samenleving, daar zit niemand op te wachten. Ik hoop niet in de voetsporen te treden van collega Joost van Buuren, die heel druk is met het geven van updates over de virus-ellende. Ik wil hier liever niet met constante updates verschijnen over de economische malaise.
Infectie bij banken
Crashende beurzen zorgen voor wankele banken, faillissementen, werkloosheid, en uiteindelijk kapitaalcontroles in sommige lidstaten van de EU. Want dat is namelijk de route die we afleggen als instabiele banken door de EU-Bankenunie moeten worden gered. Een bankenunie die nog niet is toegerust op een redding van het Europese bankensysteem dat met plakband aan elkaar is verbonden. Behalve een virusbesmetting is een infectie binnen het bankenkartel heel goed mogelijk als beurzen blijven dalen. Kijk ik even naar de belangrijkste noteringen van Europese bankaandelen van vandaag(24-02-2020))om klokslag 12:40 uur: Deutsche Bank min 6 en Italiaanse banken gemiddeld 5 tot 6 procent in de min. Maar hopen dat financiële markten snel herstellen. Maar dat lukt alleen als het aantal virus-patiënten dat ook doet. Spannende tijden!
Via:https://gerritwelbergen.wordpress.com/
