Indignatie redactie 
Er is al stevig wat inkt gevloeid omtrent de overwinning van Geert Wilders en zijn PVV in Nederland. In de mainstream media zijn de commentatoren, na de gebruikelijke consternatie, aan een tweede fase toe: strategisch advies geven aan de Vlaamse ‘democratische’ (sic) partijen om in onze contreien zo’n ‘aardverschuiving’ te vermijden.
Wilders – Als links wint, spreekt men nooit over een ‘aardverschuiving’ of een ‘tsunami’. Alleen als de overzijde een eclatante zege binnen haalt, lijkt het op een natuurcatastrofe. De kiezer heeft dan ‘met zijn buik’ gestemd, als een klein kind zijn gevoeg gedaan op de kiesbrief, en de verliezers bezinnen zich over manieren om dat kind terug tot rede te brengen.
Dat creëren van een angstklimaat, telkens radicaal rechts een kiesstrijd wint, waarbij de democratie, de rechtstaat en het recht op vrije mening zouden in mekaar stuiken,- het is een oude truc van links als slechte verliezer.
Na drie zinnen wordt er verwezen naar de overwinning van de nazi’s in de jaren ’30. Wilders, Van Grieken, allemaal volgelingen van Hitler, verdorven populisten die uit zijn op een staatsgreep. Noem het spuien van dit soort stigma’s maar intellectuele luiheid. Volgens dezelfde redenering verdienen die partijen per definitie het label ‘democratisch’ niet, ook al vergaren ze miljoenen stemmen. Hun kiezers worden niet in staat geacht om een verstandige politieke keuze te maken, en daarvoor is in Vlaanderen het cordon uitgevonden.
Na drie zinnen wordt er verwezen naar de overwinning van de nazi’s in de jaren ’30. Wilders, Van Grieken, allemaal volgelingen van Hitler, verdorven populisten die uit zijn op een staatsgreep.
Vanuit Nederland kwam dus een wake-upcall, een alarmsignaal, daarover zijn alle weldenkende opiniemakers het eens. Welke raad geven deze koffiedikkijkers zoal mee aan de ‘democratische’ partijen, teneinde een Wilders-achtige overwinning van het Vlaams Belang te vermijden? De adviezen zijn bijna lachwekkend simplistisch en clichématig. Zoals te verwachten voert De Standaard het dramakoor aan.
Op Black Friday komt senior writer Bart Brinckman waarschuwen voor de zoveelste Zwarte Zondag. Hij bezweert de deftige politieke partijen om het vooral niét over migratie te hebben, en luidop te verkondigen dat het VB nooit moet rekenen op bestuurdeelname. Bovendien moeten we stoppen met kappen op de politiek, want dat speelt Van Grieken en C° in de kaart. Denk positief, leve België, de monarchie, de graaicultuur, de leugens, en… de pers die deze leugens met het nodige peper en zout serveert. Soms zou je geloven dat DS-redacteurs in Moskou zijn opgeleid.
Even origineel is het advies in Het Laatste Nieuws van Noël Slangen, de man die de gebakken-lucht-sector bij ons introduceerde. Als gewezen VLD-spindoctor ligt hij aan de basis van de neergang bij de Vlaamse liberalen. Ook Noël raadt de ‘democratische partijen’ aan om het migratiethema te omzeilen en het VB zijn core business niet te gunnen. Onder het motto dat de reclamejongen in Slangen verraadt: “In een pand naast McDonald’s verkoop je best geen hamburgers”.
De olifant in de kamer negeren dus, een bekend verhaal. Ik wens mijn goede vriend Noël veel succes met zijn vegetarisch driesterrenrestaurant waar je met honger buiten gaat. Zijn confrater Bart Eeckhout tapt in De Morgen uit hetzelfde vaatje: partijen mogen vooral niet de boodschap meegeven dat ze met het VB zouden kunnen samenwerken, en moeten het zo min mogelijk over migratie hebben.
De grap is namelijk dat de systeempartijen het migratieverhaal zodanig hebben laten verrotten, dat ze altijd verliezen: zwijgen ze erover, dan wint het VB, en maken ze het tot thema, evenzeer.
Normaal zou ik zeggen aan de geadresseerden: doe sowieso het omgekeerde van wat deze helderzienden aanbevelen. Maar in feite doet het er allemaal niet toe. De grap is namelijk dat de systeempartijen het migratieverhaal zodanig hebben laten verrotten, dat ze altijd verliezen: zwijgen ze erover, dan wint het VB, en maken ze het tot thema, evenzeer.
Doffe wanhoop spreekt uit dat wake-upcall-discours. Weldenkend Vlaanderen kan dan enkel nog zijn morele superioriteit inroepen. Let op, dat is fase drie. Links heeft de neiging om deugden als empathie, mededogen, menslievendheid, rechtvaardigheidsgevoel, enzovoort te monopoliseren. (Extreem)rechtse politici worden dan weggezet als lieden zonder empathie of mededogen, zure scherpslijpers, opruiers, mensenhaters zelfs. Hun kiezers idem. Die framing is een karikatuur die bewust wordt in stand gehouden. Lieden met een warm hart en een hoog EQ houden zich best zo ver mogelijk van de rechtse buitenbaan weg.
Collectief geheugen
De werkelijkheid zit enigszins anders in mekaar: de partij van Geert Wilders is, meer nog dan het VB, groot geworden als anti-islampartij. Voor links is dat racistisch en xenofoob, maar de Nederlanders denken er anders over, met hun wortels van protestantse vrijzinnigheid. Rechts moet misschien wat meer de ‘zachte’ waarden claimen. Een maatschappij die in zelfverdediging gaat, is niet zuur of misantroop, maar alert en zorgzaam. Dat er meer aandacht vanuit rechts is voor sociale thema’s, is dan ook de logica zelve.
Er is anderzijds één cultuur, door links afgeschermd, die uitblinkt in meedogenloosheid, gewelddadig fanatisme en misogynie, en dat is de islam. In Frankrijk blijft de onthoofding van leraar Samuel Paty door een moslimfanaticus nazinderen. In Nederland zijn de sluipmoorden op Pim Fortuyn en Theo Van Gogh, altijd weer in naam van Allah, gebrandmerkt in het collectief geheugen. Deze trauma’s kunnen niet zomaar weg gemasseerd worden door politiek correcte clichés rond ‘verbondenheid’. Vanwaar komt het echte gevaar, wie is hier onredelijk of meedogenloos, en van welke kant worden de democratie en de rechtstaat echt bedreigd?
Rechts moet misschien wat meer de ‘zachte’ waarden claimen. Een maatschappij die in zelfverdediging gaat, is niet zuur of misantroop, maar alert en zorgzaam.
Migratie en asiel zijn vooral maatschappelijke pijnpunten geworden door de islamfactor: een geïmporteerde religie die zich fanatiek verzet tegen elke inburgering en acceptatie van Europese waarden. Een religie die fundamenteel onverenigbaar is met de principes van de seculiere rechtstaat, heeft in die rechtstaat geen plaats. Als men antisemitisme en negationisme, seksisme en haattaal buiten het grondwettelijk recht op vrije meningsuiting stelt, dan is de eis van Wilders om de islam buiten de wet en de godsdienstvrijheid te plaatsen, nog zo gek niet. Ook al heeft hij dat om tactische redenen even in de koelkast gestopt.
De dramatische sermoenen over de wake-upcall dragen allemaal dezelfde geur mee van reptielen die al te lang het licht van de zon hebben ontkend. Een partij die meer dan 2,4 miljoen van de 9 miljoen kiezers kan bekoren, is niet ‘extreem’ maar vertegenwoordigt de grondstroom. Mensen met reële zorgen en bekommernissen. Dixit niemand minder dan Mark Elchardus. Wen er maar aan, Brinckman en C°.
