… en demilitarisering van Oekraïne.

Een opmerking van Rainer Rupp.

Het scenario in Oekraïne doet enigszins denken aan de val die de Hongaarse revolutionairen in 1956 hebben gezet. Destijds beloofde Washington Amerikaanse steun aan de hervormingsgezinde, prowesterse leiders in Hongarije als ze de rode lijnen van Moskou zouden overschrijden. Op basis van dergelijke “signalen”, die ook afkomstig waren van de door de VS geleide NAVO, kondigden de leiders van de Hongaarse revolutie de terugtrekking van het land uit het Warschaupact aan. Op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, die destijds Oost en West in twee onverzoenlijke blokken verdeelde, had het Russische staatshoofd Nikita Chroesjtsjov geen andere keuze. Met een militaire interventie van de Sovjet-Unie en met de hulp van Hongaren die loyaal zijn aan Moskou, werd de revolutie brutaal neergeslagen en werd het land opnieuw geïntegreerd in het Oostblok.

Degenen die konden vluchten voor de Hongaarse revolutionairen werden toegelaten tot het Westen, maar de gehoopte hulp van de VS en de NAVO kwam nooit uit. Toch had Washington zijn doel bereikt, want nu kon de Sovjet-Unie, die vanwege haar overwinning op NAZI-Duitsland nog steeds een hoog aanzien genoot in westerse landen en veel bewonderaars had, vooral onder linkse krachten, nu decennialang worden gedemoniseerd komen. Uiteindelijk leidde dit tot het uiteenvallen van veel westerse communistische partijen met Moskou.

In het geval van Oekraïne bestond het risico dat de Hongaarse val zou worden herhaald. Maar tot eer van de Amerikaanse president Biden en zijn minister van Buitenlandse Zaken Blinken heeft Washington deze keer geen valse beloften gedaan aan het Oekraïense leiderschap in Kiev. Washington moedigde heethoofden en Russische haters aan om het vuur in Donbass niet uit te laten gaan, maar maakte tegelijkertijd Kiev duidelijk dat er in geval van nood geen Amerikaanse soldaten zouden komen om Oekraïne te hulp te komen. Want dankzij Ruslands succesvolle militair-technologische revolutie kan het Westen zelfs in een puur conventioneel conflict in Oost-Europa niet meer winnen. Volgens de analyses van Amerikaanse militaire strategen zouden de Amerikanen ” binnen een paar dagen een verpletterende nederlaag krijgen”.

Niettemin bleven machtige kringen in de westerse ‘gemeenschap van waarden’ – niet alleen in de VS, maar ook onder de trans-Atlantische elites in Europa, waaronder Duitsland – erop gebrand Rusland bij een oorlog te betrekken, zij het een die beperkt moest blijven tot Oekraïne. De steeds hysterischere waarschuwingen op alle mediakanalen over de kwaadaardige Poetin en de berichten over de op handen zijnde Russische invasie hebben hiervoor de weg bereid. De terugtrekking van het personeel van de Amerikaanse ambassade uit Kiev, de noodleveringen van moderne raketten van de VS en het VK aan Oekraïne voor antitank- en luchtafweerverdediging voor de frontsoldaten, dwz voornamelijk voor de NAZI-eenheden in Donbass, hebben gezorgd voor de juiste achtergrondmuziek voor deze oorlog en voedde nieuwe “zuurstof” aan de smeulende sintels van Russische haat.

Tegelijkertijd heeft Washington de Oekraïense president Zelensky duidelijk gemaakt dat hij alleen moet vechten als hij besluit Rusland te provoceren tot escalerende gevechten in Donbass en de “rode lijn” van Poetin te overschrijden. Biden heeft Kiev echter beloofd dat hij in het geval van een Russische “invasie” verschrikkelijke economische sancties zal opleggen aan Rusland. Kiev is momenteel echter verder verwijderd van zijn eigenlijke doel, namelijk lidmaatschap van de NAVO, dan ooit tevoren.

Ondertussen had Zelensky slechts beperkte en mogelijk bijna geen controle over de fascistische en andere extreemrechtse milities en ‘vrijwilligersbataljons’ die de veiligheid van de daar wonende Russische bevolking bedreigden met constante bombardementen en schietpartijen in de Donbass-provincies. Wat echt ernstig was aan deze situatie, was dat het niet de gekozen president Zelensky was die kon beslissen over oorlog en vrede in Oekraïne. Deze beslissingen werden eerder op een onzichtbaar niveau genomen tussen de CIA en MI6 en de extreemrechtse bataljons in Donbass.

Toen het Kremlin, waar de VS/NAVO het al maanden elke dag over had, absoluut niet wilde gehoorzamen aan de op handen zijnde invasie, en in plaats daarvan bleef onderhandelen, omdat president Macron bijvoorbeeld begrip toonde voor de zorgen van het Kremlin en die van Poetin eis voor gelijke veiligheid in het Europese Huis als “legitiem” bestempeld, vreesden de VS/NAVO-haviken dat de kans om een ​​oorlog te beginnen onopgemerkt zou blijven. Er moest dus dringend een andere manier worden gevonden. Poetin had dit zelf per ongeluk laten zien toen hij verklaarde dat Rusland pas militair zou ingrijpen in Oekraïne als Oekraïne op het punt staat lid te worden van de NAVO,

Dit zijn de 3 rode stippen van het Kremlin. In alle drie de gevallen heeft Rusland gewaarschuwd om resoluut op te treden om Oekraïne te demilitariseren en te defascineren.

De meesterbreinen in Washington en Londen realiseerden zich al snel dat Poetin’s “Red Line” nr. 3 het instrument was waarmee de Russen nog steeds konden worden uitgelokt om binnen te vallen met de hulp van de lokale NAZI-wapenbroeders. Het is ze gelukt. Dankzij de massale escalatie van artillerie-aanvallen op dorpen in de twee Donbass-republieken door ukro-fascistische eenheden in de afgelopen weken, kregen de VS/VK/NAVO-haviken toch hun Russische interventie. Maar het lijkt niet te gaan zoals de Oekraïense gewelddadige extremisten en fascisten zich hadden voorgesteld, want de Russen nemen de denazificatie en demilitarisering van Oekraïne serieus en beperken zich niet tot de Donbass, maar tot het hele bestuurlijke gebied van ​de provincies Donetsk en Lugansk.

Volgens het Russische ministerie van Defensie worden “militaire infrastructuur, luchtverdedigingsfaciliteiten, militaire vliegvelden en vliegtuigen van de strijdkrachten van Oekraïne uitgeschakeld met zeer nauwkeurige wapens in heel Oekraïne “. Aangenomen mag worden dat dit zal gebeuren met de nieuwe Russische raketten, waartegen het Westen geen verdedigingsmiddelen heeft. Tegelijkertijd benadrukte het Russische ministerie van Defensie dat de Russische operaties geen bedreiging vormen voor de burgerbevolking, omdat alleen militaire objecten worden aangevallen.

De dienstplichtige soldaten van het Oekraïense leger wordt verzocht thuis te blijven, of de wapens neer te leggen en naar huis te gaan. Als ze echter door hun officieren worden gedwongen om in Donbass te vechten, zal wat er in 2014 is gebeurd zeer waarschijnlijk opnieuw gebeuren. In die tijd deserteerden de Oekraïense dienstplichtigen massaal naar Russische zijde en werden goed ontvangen door Rusland en vaak zelfs genaturaliseerd. Omdat Rusland goed opgeleide arbeidskrachten nodig heeft en veel betere lonen betaalt dan in Oekraïne, waar de werkloosheid hoog is en de armoede overduidelijk.

Er is momenteel veel opwinding in het Westen en politici en de media rollen zich van hypocriete verontwaardiging over zich heen.

Toen de NAVO-machten iets meer dan drie decennia geleden een bombardementsoorlog van een maand tegen Servië voerden met een constructie van leugens als rechtvaardiging, waren er slechts een paar krokodillentranen voor de slachtoffers, maar des te meer zelfverheerlijking en zelflof voor de moedige, humanitaire interventie van de westerse waardengemeenschap. En wanneer de zionistische soldatenbrigade, bij gebrek aan militaire doelen, de hulpeloze burgerbevolking in Gaza op de grond bombardeert, dan is er in deze humanitaire Westerse waardengemeenschap geen sluier van een serieus protest. En praten over sancties komt zeker nooit bij iemand op.

Tegen deze achtergrond is het des te verheugend dat er nog steeds politici in de VS zijn die de hysterische haat tegen Rusland in de media niet onderschrijven. Bekende Democratische Congreslid Tulsi Gabbard tweette het volgende:

“Deze oorlog en dit lijden hadden gemakkelijk kunnen worden vermeden als Biden, de VS/NAVO eenvoudigweg de legitieme veiligheidszorgen van Rusland over de toetreding van Oekraïne tot de NAVO had erkend, wat zou betekenen dat de VS/NAVO-troepen die direct aan de Russische grens waren gestationeerd, zouden worden gestationeerd.” (04:57 24 februari 2022 Twitter Web A)

Niettemin profiteren, net als in 1956, de Amerikaanse oorlogsstokers, althans op korte, zo niet op middellange termijn, van de crisis die is ontstaan ​​door de denazificatie en demilitarisering van Oekraïne. Dat had zelfs de meest naïeve waarnemer inmiddels moeten beseffen.

Washington is geenszins geïnteresseerd in uitbreiding van de oorlog buiten Oekraïne. Momenteel is voor de Amerikanen het doel van deze oorlog al vervuld: dat wil zeggen dat Oekraïne kan worden afgeschilderd als een arm en onschuldig slachtoffer van Russische agressie en grote machtsambities. Vanuit dit verhaal verwacht Washington terecht een nieuwe opwaardering van de NAVO, die de Fransman Macron al heeft omschreven als “hersendood” .

Als Washington, met de hulp van Atlantische politici en media, dit verhaal de komende maanden met succes in de hoofden van de mensen van Europa plant, dan zal de Amerikaanse operatie in Oekraïne een doorslaand succes worden. Omdat dan de meerderheid van de mensen in NAVO-Europa de VS weer zal zien als de onvervangbare beschermer tegen de Russische barbaren, zal Washington opnieuw worden aanbeden als onze verlosser van de vijanden van de democratie in het Kremlin. Het resultaat van deze succesvolle CIA-operatie in Oekraïne zal zijn dat Washington, als de leidende macht van de NAVO, nog vele jaren ongehinderd zijn politieke, economische en militaire dominantie over Europa zal kunnen uitoefenen, ten nadele van alle volkeren van Europa.

Deze sombere toekomst kan alleen worden voorkomen als zoveel mogelijk mensen hun stem verheffen en hun medemensen informeren over de achtergrond.