Wanneer ontvangen we weer rente van de bank? Het eerlijke verhaal is: vergeet het maar

In de Haagse politiek is het een standaard uitdrukking geworden om de uitleg van pijnlijke politieke besluitvorming te beginnen met de woorden, “het eerlijke verhaal is…” Zouden monetaire beleidsmakers inmiddels ook zover zijn om hun pijnlijke verhaal zonder al te veel omhalen als een eerlijk verhaal uit te leggen? Zou bankier Christine Lagarde van de Europese Centrale Bank het aandurven om uit te leggen dat ons spaargeld bij de banken keihard ligt weg te rotten. Zou ze durven te vertellen dat de ECB de strijd tegen inflatie kansloos heeft verloren?

Lesje economie

Ik heb dat in voorgaande columns al vaker geroepen dat de ECB z’n kruit heeft verschoten in de oorlog tegen inflatie. Jarenlang was het doel om een inflatie na te streven van 2 procent. Op die manier zouden de rente- en aflossingsverplichtingen van de groeiende kredietberg niet te zwaar drukken op de economie van de EU-lidstaten. Daarvoor zijn afspraken gemaakt om de staatsschuld niet boven de 60 procent te laten stijgen van het nationaal BBP. Er moet namelijk ruimte zijn voor de broodnodige investeringen in bijvoorbeeld de energietransitie. Bij een staatsschuld van meer dan 100 procent van het BBP vloeit teveel geld weg naar rente- en aflossingsverplichtingen. Een lesje economie voor het basisonderwijs, echter zijn de politici van veel EU-lidstaten die les al lang vergeten als we de statistieken van Eurostat daarop bekijken.

Kruit verschoten

Mede om reden van de escalerende staatsschulden van een aantal EU-lidstaten durft de ECB het niet aan om de centrale rentetarieven te verhogen. Juist nu de torenhoge inflatie door meerdere oorzaken snel is opgelopen. De huidige oorlog in Oekraïne en de daarmee samenhangende energiecrisis doen daar een schepje bovenop. De EU levert wapens aan een land in oorlog terwijl de ECB z’n kruit heeft verschoten om de inflatie af te remmen. Het verschil tussen het huidige centrale rentetarief van 0,0 procent en het inflatiecijfer van 12 procent(volgens EU-norm) is te groot. Alleen met drastische rentestappen van hele procenten zou je de achterstand kunnen inlopen. Echter zullen dergelijke renteschokken een aardverschuiving veroorzaken en economische groei doen omslaan naar krimp. Door stijgende (hypotheek)rente zal de huizenmarkt instorten, gaan faillissementen door het dak, en zullen de onderkomens van jongere huizenbezitters bezwijken onder de hypotheeklast. De energierekening zal de genadeklap geven.

Monetaire repressie

De maatschappelijke ellende zal nog groter worden doordat de spaartegoeden van zuinige spaarders ernstig worden aangetast door het gemis van rentevergoeding en de gierende inflatie. We betalen zelfs voor het hebben van een bankrekening. Er is sprake van monetaire repressie. Ons zuur verdiende loon of pensioen blijft op de bank en van ons batig saldo krijgen we na aftrek van bankkosten en hoge inflatie slechts een klein deel terug. Nogmaals, monetaire repressie die ons brengt in een omgekeerde financiële wereld. Ooit kregen we een rentevergoeding voor het uitlenen van ons geld aan de bank. Het was hun verdienmodel door het geld uit te lenen tegen een hogere rente. Toen we overtollige reserves overboekten naar een renterekening kregen we een vergoeding. We hadden geleerd om te sparen zodat we later het opgerende bedrag “ophaalden” voor de aanschaf van een auto of nieuwe keuken. Maar tijden veranderen, door de lage leenrente kopen we de keuken nu met krediet. Hoe lang nog?

Strafrente

Banken doen mee in de globalisering van de wereldeconomie en zijn ‘Big Banks’ geworden. Ze doen aan financiering van de vierde industriële revolutie en worden geleid door monetaire beleidsmakers die alleen oog hebben voor het grootkapitaal. De spaartegoeden van kleine spaarders zitten bankiers in de weg. Dat komt door het negatieve rentetarief van 0,5 procent dat de ECB berekent aan de banken die hun overtollig saldo stallen bij de centrale bank. Geld moet werken voor de bank en dus uitgeleend worden. Bij te weinig vraag naar krediet blijft de bankier zitten met een te hoog batig saldo waarvoor een “strafrente” wordt betaald. Banken durven negatieve rente niet door te berekenen aan kleine spaarders uit angst voor een bankrun. Alleen depositorekeningen(100.000 +) worden ‘belast’ met een negatieve rente van -0,5 %.

Bankroof

Met de huidige inflatie is dit een enorm dilemma voor de systeembanken die worstelen met het repressieve beleid van de ECB. Het wordt in monetair opzicht een spannende tijd waarbij de vraag rijst hoe lang dit destructieve beleid kan worden vol gehouden. Met de inflatie als partner in crime zal de ECB met z’n misdadige beleid ons spaargeld vernietigen in een tempo dat we niet voor mogelijk houden. Ons geld is de pineut. Het tijdperk van gratis geld is voorbij. “Gratis geld houdt geen stand, wordt gegeven met gulle hand maar benevelt het gezond verstand.” Het monetaire beleid van de ECB is juridisch gezien onjuist. Er is sprake van bankroof, van omgekeerde bankroof. Niet de bank wordt beroofd, maar de bank berooft de klant. Wanneer wordt de massa wakker, er is iets aan de hand.

GW