Wat willen ze nou Echt? overheden en media die onafgebroken liegen en fabels fabriceren

Het vervelende van mensen, overheden en media die onafgebroken liegen en fabels fabriceren is de vraag wat te doen en denken als ze een keer de waarheid zeggen.

Het is veel mensen de laatste dagen niet ontgaan dat de wereldwijde media ineens simultaan de pauzeknop van de angstporno hebben ingedrukt. De vertrouwde propagandalijn (‘Get the jab!’), soundbites en pertinente onwaarheden over de coronacrisis worden voor het eerst afgewisseld met een kritisch, meer genuanceerd geluid. Sommigen ontdekken er zelfs “het einde van de pandemie!” en “de terugkeer naar normaal” in.

In Engeland heeft Boris Johnson zowaar een einde aan de maatregelen afgekondigd. Geen mondkappen meer, geen toegangsbewijzen, geen thuiswerk. En Omikron is officieel niet gevaarlijk verklaard. Maar voordat we die welverdiende bos bloemen van de ‘voormalig’ tirannen en spreekbuizen van de macht aannemen moeten we misschien eerst de doornen tellen, want dikke kans dat we onszelf tot bloedens toe gaan bezeren aan een bedrieglijke mea culpa, die bovendien ook niet as such wordt gebracht. 

Veel mainstream media (zelfs Nieuwsuur!) brachten deze week naar buiten dat ‘coronapatiënten en doden’ voor een groot deel slechts ‘positief getesten’ waren (en met een andere reden in het ziekenhuis lagen). In Groningen zou het zelfs gaan om dertig procent van de patiënten. Hebben ze dan ineens het licht gezien? Zijn ook de tv-artsen dan uit het niets ineens wel in staat om de feiten — die al zo lang als deze crisis duurt bekend zijn — te achterhalen en te brengen? Schámen die mensen zich niet dat ze nu pas cruciale informatie naar buiten brengen? Dat een slachtoffer van een auto-ongeluk mogelijk statistisch gezien als coronadode wordt geteld, dat was vorig jaar nog “gevaarlijke desinformatie”, aldus Hugo de Jonge in de Tweede Kamer. Geen haan die er toen naar kraaide.

Maar het blijft niet bij deze ‘onthulling’. Het regent onthullingen, nuance, aarzeling en bekentenissen rond nut en noodzaak van het beleid. Voormalig OMT-lid Diederik Gommers kwam onlangs met zijn “Covid is natuurlijk peanuts” opmerking, kindervaccinatie pusher en epidemioloog Patricia Bruijning gaf bij Radio 1 toe dat ze “niet weet of ze het vaccin aan haar eigen kinderen zou geven”. De directeur van het Amerikaanse CDC zei: “Omicron doden hadden al onderliggend lijden.” Allemaal uitlatingen die onafhankelijke wetenschappers de afgelopen jaren een social media ban opleverden, berispingen, uitsluiting en zelfs ontslag.

Het Engelse SkyNews bracht een item waarin een verpleger tegenover minister van Volksgezondheid Sajid Javid reageerde op de verplichte vaccinatie voor zorgpersoneel. “De wetenschap is niet sterk genoeg”, zei hij. Hij kreeg alle ruimte om uit te leggen waarom. Ik zag voor het eerst een zorgheld voorbij de mythe. Om maar over de waarheid rond de (bij)werkingen van de vaccins te zwijgen, ook die worden ‘ineens’ niet meer keihard ontkend door de usual suspects. Het wonderpotion dat ‘Covid-vaccin’ heet, heeft in alle opzichten haar toverkracht verloren.

@skynews An unvaccinated hospital consultant challenges Health Secretary Sajid Javid over compulsory COVID jabs for NHS staff #SajidJavid #COVID #NHS ♬ original sound – Sky News

Dan is er nog het recente onderzoek van de TU Delft: “2G (bewijs van vaccin of genezenverklaring, red.) is een stuk minder effectief in het tegengaan van de verspreiding van het virus dan 2 maanden geleden.” Vrij vertaald: de vaccins werken niet tegen verspreiding. BNR radio had het zelfs over “Omikron gooit roet in het eten”. Voor de QR-pas, welteverstaan. Het advies staat in scherp contrast met wat de Gezondheidsraad of OMT steeds in koor predikten: massaal prikken en testen, ‘desnoods onder drang’. Nooit kwam er een alternatief voor omgaan met Het Virus voorbij. Nooit werd de waarheid niét vervormd, afgekapt en van het label ‘desinformatie’ voorzien. 

Nu zou het hele verhaal wel bespreekbaar zijn, open liggen, vragen oproepen en in een nieuw licht moeten worden bezien. Een licht genaamd “leren leven met covid”. Ineens duikt die boodschap overal op. (Hier, hier, hier, en hier). Boris Johnson kan dan wel de maatregelen hebben opgeheven, de Britse minister van Volksgezondheid Sajid Javid beklemtoonde dat “dit niet einde van de pandemie is, maar dat men moet leren leven met het virus, dat zal blijven circuleren. Een pandemie is een marathon, geen sprint.”

De narratief-fakkel wordt door de ‘zero-covid’ fascisten overgedragen aan een nieuwe gedachte, zo lijkt het: een meer “genormaliseerd” omgaan met hysterie, angst en beheersbaarheid. Een omgang met het virus die meer geïncorporeerd kan worden in ons collectieve bewustzijn en het alledaagse leven. Waarbij bijvoorbeeld “testen net als tandenpoetsen wordt”, aldus wetenschapper en ‘corona-expert’ Marino van Zelst. Of waarbij een prik om de zoveel maanden een kwestie wordt van “een pandemie voor zijn”. Waarbij de CTB ook nuttig blijkt voor andere digitale data uitwisseling! Das ook toevallig, dat we die net hadden ingevoerd,

Alles wat de uitputting die mensen nu voelen na twee jaar onzinnige regels volgen kan verzachten lijkt onderdeel van de nieuwe waarheid. Ze laten de touwtjes vieren, of zoals Mark Rutte zei tijdens de persconferentie vorige week: “het ventiel moet er even af” (in de context van de horeca demonstraties). De bos bloemen reikt slechts een nieuw, lenteachtig narratief aan, wellicht met andere angstinjecties (klimaat, Rusland, energiecrisis, inflatie) in het verschiet. Who knows.

Dus nee, de onthullers van de feiten, ondersteund door de nieuwe naoorlogse verzetshelden van het kapsalontheater en andere ‘rebellen’, hebben niet ‘ineens het licht gezien’. Dat is niet hoe de wereld werkt.  Als een notoire leugenaar of meeloper de waarheid verkondigt of uit zijn laffe staat ontwaakt doet hij dat niet uit plotseling optredende gewetensnood, maar omdat de waarheid (of wat daar het meest bij in de buurt komt) hem nu beter dient dan de leugen. Daarnaast kunnen we de nieuwe leugen al opgetuigd zien worden. Althans, de contouren ervan. 

De zogenaamd kritische, rebelse omslag is er waarschijnlijk — dit keer ‘legitiem’— om de gelijktijdige, onderliggende boodschap, namelijk dat “we moeten leren leven met het virus” naar een minder omstreden, meer stabiel niveau te tillen. Dat “de Wappies nu gelijk krijgen” nemen ze op de koop toe. Dat gelijk veronderstelt ook dat corona critici het hele verhaal kennen en dat is natuurlijk niet zo, dat weet de elite ook.

Het dient wel de agenda dat deze ‘overwinnaars’ gedachte postvat en ons de hoop en het vertrouwen geeft op de goede afloop. Iets van de waarheid meenemen in het weefgetouw van de Grote Leugen maakt de geesten minder alert, en meer geneigd tot optimisme en ‘we zien het wel’. Mensenmassa’s in het gareel houden en vaccins verkopen lukt beter als blijvende, maar meer genadige onderdrukking een acceptabel alternatief wordt. De te openlijke terreur van onwetenschappelijke lockdowns en vernietiging van het maatschappelijk leven is dat niet meer.

Het leven in onvrijheid kan zo genormaliseerd worden via het principe van ‘reluctant terror’ (een Sovjet term, red.). Een toestand die voelt als een nieuwe herberg, of op zijn minst een grotere gevangeniscel. In dit stadium van de collectieve psychose is die mentale winst heel goed in te voelen. Hele gezinnen zetten zichzelf momenteel in zelfdetentie,  ouders rijden 40 km om hun gezonde, zes-jarige kind te laten testen en (gevaccineerde) klanten van de bakker bestellen hun saucijzenbroodjes met chirurgische koffiefilters op hun gezicht. Een zinnig gesprek over het waarom is niet meer mogelijk. Voor hen is alles behalve een atoombom op hun favoriete vakantiebestemming acceptabel als vooruitzicht. Ze zijn gaan houden van hun hand ophouden voor de vrijheid. 

De angst bij de ‘Great Reset’ elite voor de val van het narratief, de protesten op straat en het groeiende ongenoegen zal ook een rol spelen bij de wijziging van de toon. Want dat de agenda af en toe wat motorprobleempjes heeft mag duidelijk zijn. Alle betrokken machthebbers en publiek/private belangengroepjes om hen heen hebben natuurlijk door dat miljoenen mensen weten wat ze ongeveer van plan zijn. Ze hebben bovendien veel gevraagd van hun natuurlijke hulpbronnen. Het leger van journalisten, wetenschappers en trekpop-politici raakt inmiddels uitgeput van de fantasieloze herhaling van zetten. 

Een staak-het-vuren van angstpropaganda is behalve tactiek van de heersende macht dan ook onvermijdelijk en in haar ogen niets om je voor te schamen. Verwar, ontregel en bouw iets nieuws op is kinderspel voor ze. Zo kun je de bevolking ondertussen gaslighten dat er een verandering komt. Houd ze een terugkeer naar ‘het normale’ voor, dat meer in het teken zou staan van een soort bestuurlijk-realisme. ‘Het nieuwe normaal’, zoals in maart 2020 al uitdrukkelijk aangekondigd door Mark Rutte, staat nu voor de deur. 

De term ‘bestuurlijk-realisme’ ontleen ik voor het gemak even aan ‘socialistisch-realisme’, die de Sovjetunie gebruikte om een einde te maken aan verschil van inzicht binnen de intellectuele klasse over het bereiken van de communistische heilstaat. Het idee dat er meerdere wegen naar de gelijkheid waren werd abrupt afgekapt, desnoods met geweld. De vrijheid van ‘andersdenkenden’ werd beperkt tot het beschrijven van wat ‘de realiteit’ toeliet. Die fictieve realiteit wordt nu ook gevestigd. Waarin mensen als het ware een blijvende relatie aangaan met onzichtbare vijanden, en zonder vragen gehoorzamen.

Ook de term ’Normalisatie’ die werd gegeven aan een periode in de geschiedenis van Tsjechoslowakije doet denken aan de oorlog die momenteel tegen mensen wordt gevoerd. Toen daar in augustus 1968 het Russische leger binnenviel werd een einde gemaakt aan de hervormingsagenda van de Praagse Lente, onder leiding van Alexander Dubček van de Communistische Partij van Tsjechoslowakije (KSČ). “Nu is alles weer normaal” klonk het tijdens de invasie. Klinkt bekend.

Uit een wetenschappelijk essay over die tijd: 

‘Many reformed communists turned to be conform “normalizators”. For the loss of their moral values they were looking for a position under a “new sun”. The twenty years long period of mental schizophrenia began when the people had to pretend to behave differently than ordinary citizens.’

“Leren leven met covid”, de fase waar we nu ingerommeld worden, moet je zien als leren leven met de totalitaire ideologie. Het idee geeft ruimte aan de zero-covid fascisten en meelopers om zich te zuiveren van blaam en aan gematigde sceptici van het beleid om definitief genoegen te nemen met “wat nu tenminste geen corona-pandemie meer is”. ‘Onder een nieuwe zon’ kunnen ze zich vrijwaren van de moeilijke taak werkelijk verzet te plegen en te onderzoeken wat er nou echt gebeurd is de afgelopen twee jaar.

Het hoofddoel van het normalisatieproces in Tsjechoslowakije was terugkeer naar neostalinistische omstandigheden met ‘onverschillige terreur’: centrale planning, dominantie van staatseigendom, de leidende rol van de partij in alle domeinen van het leven, onderdrukking van autonomie en zelfbesturende sociale eenheden en het monopolie van de Marx-Leninistische ideologie in het culturele leven. De nieuwe gecentraliseerde besluitvorming werd geïmplementeerd. Tegelijkertijd werd de Tsjechoslowaakse economie ondergeschikt gemaakt aan de eisen van Moskou door in 1970 een handelsovereenkomst van vijf jaar te ondertekenen. Dit is gebeurd in de geschiedenis, we hebben geen aanleiding te geloven dat het niet weer gebeurt.

Twee jaar lang zaten wij in een zorgvuldig georkestreerd en met hypnose technieken uitgevoerd angstbeleid, met als doel om ons vrijwillig te laten meewerken aan het optuigen van een medische dictatuur, ons te laten wennen aan digitale passen, afstandsregels, isolatie en onvrijheid. Het is kinderlijk naïef en gevaarlijk bovendien om te geloven dat de machtsverhoudingen ‘ineens’, ‘uit het niets’ en simultaan zouden worden losgelaten.

Er is dus sowieso iets anders aan de hand. Wat dat is, is een vraag die gelukkig velen met mij ook stellen. Hierboven heb ik een mogelijke verklaring willen geven. Voorop blijft staan dat de mensen zelf de macht hebben om dit regime te laten dooretteren of niet, om eraan mee te werken of niet. Wanneer ‘het’ voorbij is bepalen uiteindelijk alleen wij samen. Wat mij betreft gaan we dus niet  “leren leven met covid” of zoiets, maar gaan we weer leren leven met het leven. Er zit echt niets anders op.