Welke landen staan op scherp?

Het ‘Fund for Peace’ geeft jaarlijks een ‘Index’ uit waarop in kleurcodes is aangegeven hoe fragiel landen in de wereld zijn. Het is een Amerikaanse organisatie, die samenwerkt met een keur aan andere organisaties, waaronder het Amerikaanse ‘State Department’. Alle landen die bedreigd worden met Amerikaanse ‘Regime Change’ operaties worden geacht ‘instabiel’ te zijn, of erger.

Het ‘FFP’ houdt zich niet passief op de achtergrond, maar denkt ook na over de mogelijkheden om Amerikaanse militaire macht aan te wenden voor het goede doel. De kaart laat zien dat dat niet best lukt. In de landen waar de Verenigde Staten daadwerkelijk zijn binnengevallen, de afgelopen twintig jaar, is het een ‘Failed State’ puinhoop. De uitleg over de gebruikte methode om tot de ‘Index’ te komen maakt ons niet veel wijzer. Men verzamelt ‘data’, en via een in de negentiger jaren van de vorige eeuw ontwikkeld rekenmodel komt men uit bij een score. Het ‘rapport’ stelt dat het complexe materie is, maar dat de voorspellingen kloppen.

Mij komt het voor dat je slechts hoeft te kijken welke landen in het vizier van de ‘Warparty’ verschijnen om te weten hoe ze scoren. Landen kunnen al vele decennia angstaanjagend stabiel zijn, maar op de ‘Index’ worden aangemerkt als een land dat elk moment om kan vallen. Andere landen, waaronder de Verenigde Staten, worden geteisterd door een snel escalerende polarisatie van politieke bloedgroepen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, her en der uitmondend in schietpartijen, maar ‘niks aan het handje!’ Het Verenigde Koninkrijk dreigt met een ‘Brexit’ in tweeën te scheuren, maar het is ‘erg stabiel’. Al zijn er zorgen, waardoor het recent enkele punten is gedaald op de ranglijst met ‘erg stabiele landen’, die wordt aangevoerd door Frankrijk, dat nét iets minder stabiel in dan België, dat onder aan de lijst met ‘sustainable landen’ bungelt, waar ook Nederland en Duitsland toe behoren. Denemarken is de spreekwoordelijke ‘rots-in-de-branding’ en ‘Very Sustainable’. Dat was dan vermoedelijk voordat Trump aangaf een deel van het land te willen kopen. Ook het ‘Erg Stabiele’ Amerika is overigens wel iets gezakt.

Laten we er vanuit gaan dat er ooit een expliciet vredelievende bedoeling schuil ging achter de poging om te berekenen hoe stabiel een land is. Met in het achterhoofd de vage notie dat de Verenigde Staten een ware ‘duif’ is, die hun militairen en ‘Regime Change’ experts slechts inzet voor de meest nobele doeleinden. Vermoedelijk zullen er bij de gestaalde kaders van het ‘FFP’ ook wel mensen zijn met twijfels. Maar men zal er op wijzen dat dat gezond is. Zo’n ‘dialoog’ wijst juist op een gezegende ontwikkeling?

Zowel China als Rusland zijn minder stabiel dan Oekraïne, waar een burgeroorlog woedt, en een komiek net tot president is verkozen, waarbij de gevestigde partijen werden weggevaagd. Alle drie die landen staan op de ‘Elevated Warning’ lijst, en Rusland tussen India, dat bijna in een atoomoorlog is verwikkeld met Pakistan over Kashmir, en Algerije, dat na het vertrek van Bouteflika als een stuurloos schip vol vluchtelingen rondzwabbert.

Het probleem dat ik heb met die absurde lijst, is dat het initiatieven legitimeert die van stabiele landen een oorlogsgebied maken, terwijl het de op breken staande maatschappelijke structuren die westerse landen bijeen moeten zien te houden uit beeld drukt. ‘Bedreigd worden door de Verenigde Staten’ mocht in de jaren negentig nog een soort doodvonnis zijn, maar in deze tijd verbroedert het eerder.

Zelf heb ik geen lijst, maar komt het mij voor dat zowel China als Rusland stabieler zijn dan de meeste westerse landen, ondanks (dankzij?) de verwoede pogingen om die landen te ontwrichten. Waarbij de instabiliteit in de westerse landen niet het gevolg is van buitenlandse repercussies, maar van ‘onvolkomenheden’ in de inrichting van het politieke en bestuurlijke proces, en de schuldenberg die ons dreigt op te breken.

In elk land zijn er altijd ontevreden groepen. Ook in China en Rusland. Maar nu beide landen door ons gedwongen worden hun productie en grondstoffen aan te wenden om de welvaart van de eigen burgers voorrang te geven, omdat wij onszelf als kopers buiten de orde plaatsen, zie ik niet hoe dat ertoe zal leiden dat die onvrede de overhand krijgt. Verschillende analisten die menen dat China en Rusland geen toekomst hebben, wijzen op een ‘middenklasse’ die meer ‘democratie’ zal eisen. Met steun vanuit het westen. Maar vanuit die landen kijkend naar de ‘erg stabiele’ Verenigde Staten en het ‘erg stabiele’ Verenigde Koninkrijk, kan ik mij voorstellen dat de lust hen wel vergaat. En dan druk ik mij bescheiden uit.

Kortom, het ‘FFP’ is niet met zijn tijd meegegaan, en heeft de boot gemist, zoals zoveel organisaties met nobele bedoelingen. De niet te stoppen technologische ontwikkeling faciliteert wereldwijd vormen van ‘Big Brother’, op basis van ‘Big Data’. De hamvraag zal zijn of ‘Big Brother’ u en mij gunstig gezind is. En of de gebruikte ‘rekenmodules’ valide resultaten uitbraken. Deze ‘Index’ is een voorbeeld van ‘te hoog gegrepen’. ‘Wishful Thinking‘. En ‘garbage IN / garbage OUT’. ‘Press RESET’.