Zal een bankencrisis leiden tot versnelde invoer van de digitale euro(CBDC)?

De laatste weken zijn de spanningen rondom de banken op de financiële markten flink toegenomen. Het begon met een paar banken in Californië. Na het faillissement van de Silicon Valley Bank(SVB) had de Amerikaanse overheid een tweede bank overgenomen. Het Ministerie van Financiën beloofde dat klanten hun tegoeden zouden terugkrijgen. Politiek en monetaire beleidsmakers willen paniek op de financiële markten voorkomen.

Als bankaandelen hun daling voortzetten kan dat behalve bezorgde beleggers ook nadelig effect hebben op de bankrekeninghouders. Die vragen zich af of ze hun geld van de rekening moeten halen of moeten overmaken naar een andere bank. Het is maar om hoeveel het gaat. Met een paar duizend euro op een spaarrekening kun je met een paar keer pinnen een paar fors gevulde enveloppen kwijt onder je matras. Of met veel pegels in een veilige brandkast.

Vermogende mensen met tonnen op hun spaarrekeningen spreiden hun pegels over verschillende banken. Daarnaast zijn er de grote multinationale bedrijven, pensioenfondsen, institutionele beleggers en overheidsorganisaties die enorme saldi op (deposito)rekeningen aanhouden om over vers cashgeld te beschikken. Dat zijn honderden miljarden die op bankrekeningen worden bewaard voor de nodige handelstransacties en uitbetalingen naar de klanten van pensioenfondsen en uitkeringsgerechtigden.

Maar waarom moeten we ons dan zorgen maken over de banken als er toch zoveel geld geparkeerd staat? Zo zullen mensen zich afvragen die geen benul hebben hoe het fiduciaire geldstelsel, dat door het bankwezen wordt beheerd, in elkaar steekt. Het huidige bankenkartel doet namelijk aan fractioneel bankieren:

Fractioneel bankieren is een manier van bankieren waarbij de bank alleen een klein gedeelte van het totale vermogen (alle deposito’s) als reserve aanhouden en op basis waarvan uit het niets kredieten kunnen worden verleend aan kredietnemers. Een bankrekeninghouder is een kredietgever aan de bank op basis waarvan de bank een reserve heeft en een x aantal keer meer krediet uit het niets kan scheppen.(bron: https://www.bestebank.org/fractioneel-bankieren/).

Een bank schept krediet (digitale fiduciaire euro’s) uit het niets om daarmee schuldcontracten (hypotheek) mee op te kopen waarbij meestal een activa als onderpand dient (vastgoed). De schuldcontracten kunnen vervolgens als financiële producten worden herpakt en op de beurzen worden verhandeld. Het systeem van fractioneel bankieren is bedacht door de Federal Reserve en uitgewerkt in het boek Modern Money Mechanics. Het hele moderne bankwezen en het monetaire systeem is gebaseerd op fractioneel bankieren waarbij schuld uit het niets in omloop wordt gebracht.

Deze manier van schuldcreatie heeft een enorme berg schuldpapier op de wereld gezet. Schuldpapier in allerlei soorten en maten, zoals hypotheken en krediet, staatsleningen en bedrijfsobligaties, en derivaten. Derivaten(of renteswaps) zijn de meest risicovolle beleggingsinstrumenten die op de bankbalansen staan. Grote zakenbanken hebben daarvan honderden miljarden op hun balansen staan. Veel derivaten zijn door de rentestijgingen van centrale banken tientallen procenten in nominale waarde gedaald. Banken lijden daarop enorme verliezen.

Banken moeten buffers aanhouden om verliezen op te vangen. Echter hebben derivaten een risicovolle hefboomwerking en heeft de handel daarin geleid tot een exponentiële stijging van de bubbel in schuldpapier. Te samen met andere vormen van schuldpapier gaat dat mondiaal om tientallen biljoenen dollars. Veel banken moeten door de rentestijging miljarden afschrijven op derivaten. Bankiers moeten straks met de billen bloot en zullen hun financiële verslagen tactisch vertragen om faillissementen te frustreren. De Deutsche Bank(DB) zou aan derivaten een bedrag hebben uitstaan dat naar schatting 10 x de omvang heeft van de Duitse economie. Om hun billetjes schoon te vegen zouden medewerkers van DB toiletpapier tekort komen wanneer ze straks zien dik in de shit te zakken. Om het cru uit te drukken, er komt stront aan de knikker.

Dit taalgebruik past niet bij de witte boorden van de bankiers. Toch is er een smerig spel gespeeld door hooghartige bankiers in samenwerking met de centrale bankiers van de FED en de ECB die het monetaire instrumentarium in handen hebben. In die hoedanigheid weten ze met de BIS, de baas van de nationale centrale banken, hoeveel waardeloos geworden schuldpapier er mondiaal in omloop is. Ze zullen het niet bekend maken om te voorkomen dat beleggers en bankiers in paniek raken.

Bankiers vestigen nu hun hoop op de politiek en centrale banken. Er zal worden gezocht naar stimulerende middelen om de banken overeind te houden om daarmee te voorkomen dat beleggers speculeren op de ondergang van een aantal grote banken. Insiders weten dat stimulering maar kort werkt als de bron van de ellende niet wordt weg genomen. In een verslavingskliniek moet je afkicken, het is bekend dat ontwennen veel pijn en moeite kost. Als centrale banken met de politiek beleggers en bankrekeninghouders willen geruststellen door stimulantia te gaan rondstrooien op de financiële markten dan zal dit geld worden opgeslokt door het grootkapitaal van de slimme beleggers.

De andere methode is een stimulering door bankrekeninghouders (gratis) geld te geven. Helikoptergeld heet dat. Ook daarmee wordt het eindspel van een monetaire crisis in gang gezet want dan krijgen we hyperinflatie. Het één of het ander, maar geen van beide oplossingen zal de juiste zijn. De wereld is verslaafd geraakt aan goedkoop geld. Door jarenlange renteverlagingen tot zelfs onder nul hebben slimme beleggers met gratis geld enorme kapitalen verworven. In het menselijk bestaan worden woekerwinsten gezien als onethisch. Het verschil tussen arm en rijk is onrustbarend snel geëscaleerd en zal net zo snel leiden tot sociale onrust.

Op diverse fronten is de onvrede al zichtbaar. Het heeft alles te maken met de enorme bezuinigingen die overheden aankondigen doordat er gigantische begrotingstekorten dreigen. Een bankencrisis die zich als een olievlek verspreid kan de wereld er nu niet bij hebben. We hebben er al teveel. Je hoeft geen econoom of financieel expert te zijn om te voorspellen wat ons te wachten staat. Als bankiers en beleggers beginnen te zweten en overheden en monetaire beleidsmakers samenspannen om het huidige financiële systeem overeind te houden dan wachten ons vele verrassingen.

De “mooiste” verrassing zal de invoering van de digitale valuta zijn, de CBDC. Als we daar aan meedoen dan hoeven we geen pijn te lijden zoals die optreedt bij afkicken van een verslaving. De digitale euro zal worden ingevoerd als redder in nood en als het enige alternatief. We moeten accepteren dat het programmeerbaar geld is waarbij de centrale banken i.s.m. met centrale overheden aan de knoppen draaien. Dat moet om te voorkomen dat we opnieuw de fout in gaan en bijvoorbeeld moeder aarde en het klimaat vernietigen met onze verspilling en vervuilende uitgaven.

Dat is mijns inziens de optie die ons wordt aangeboden door de EU en de ECB. Er bestaat nog een andere optie, we zouden ook zelf het heft in handen kunnen nemen. Dat we bijvoorbeeld eigen (regionale) valuta gaan gebruiken die niet onder controle staat van de Staat en Centrale Bank. Met wat googelen kwam ik deze website tegen: https://betalenmetflorijn.nl/ Ik wil mij er eens in verdiepen, het zou een alternatief kunnen zijn als het helemaal mis dreigt te gaan met onze banken. Er bestaan altijd uitwegen in een crisis. De mensheid is vindingrijk. Eerst worden we arm, daarna weer rijk.

GW